محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829779881
ایرانیها را جدی بگیرید
واضح آرشیو وب فارسی:شانا: مردان بی ادعای صنعت نفت ایران که در بوتۀ آزمایشی سخت قرار گرفته بودند، بدون واهمه وارد میدان عمل شدند. با تحویل چند حلقه چاه در منطقه بورگان کویت ، کار مهار چاهها با برنامه ریزی دقیق و با استعانت از نیروی ایمان و اراده و همت مثال زدنیِ ایرانی آغاز شد.بیست و پنج سال پیش در چنین روزهایی، فوران و آتش سوزی چاه 137 میدان نفتی بورگان کویت به عنوان بیستمین چاه توسط متخصصان صنعت نفت جمهوری اسلامی ایران مهار شد. نبرد با فوران چاههای نفت و گازآتش گرفته در شرائط اضطراری فارغ از نیاز به تخصص افراد و تجهیزات لازم، نیازمند یک فاکتور مهم دیگر نیز هست. شهامت مبارزه. این اصلی است که اگر مهارگران به آن مشهور شوند، آنها را در همه جای دنیا به نام حرفه ای خواهند شناخت و این شناختن در صنعت پر ریسکی مانند نفت، امتیاز و قابلیتی مانند برندگان مدال طلای المپیک خواهد داشت. تیم مهار شرکت ملی حفاری ایران در ثلث قرن فعالیت خود به درستی و به دوراز هیاهو در همه عملیات مهار خود در داخل و خارج کشور سربلند بیرون آمده و نام خود را به عنوان یک گروه حرفه ای در عرصه مهار و کنترل فوران چاه مطرح کرده است. این نوشتار برشی کوتاه است از حضور گروه مهار شرکت ملی حفاری ایران در بزرگترین و وسیع ترین حادثه آتش سوزی چاههای نفت و گاز جهان در صحرای کویت. اشغال کویت و آزادی آن با بمبارانی 12 برابر بمب اتمی هیروشیما کویت با 17818 کیلومترمربع وسعت و 2.2 میلیون نفر جمعیت و در اختیار داشتن 99 میلیارد بشکه نفت در رتبه هشتم کشورهای دارنده ذخایر نفت جهان قرار دارد.سال 1990 (1369) یعنی تنها دو سال پس از پایان جنگ تحمیلی ، صدام، به بهانه برداشت بیش از حد کویت از یک میدان مشترک مرزی و ناراحتی این کشور از همراهی نکردن این کشور در حفظ قیمت نفت و از سوی دیگر ادعای این کشور بر مالکیت جزایر وربه و بوبیان، چند سپاه از ارتش منظم خود را در سراسر مرز مشترک خود با این کشور مستقر کرد و در عرض چند هفته به آنها آرایش جنگی داد. سرانجام در آگوست 1990 بیش از سیصدهزار نفر از ارتشیان عراق از مرز این کشور عبور کرده و ظرف یک روز 75 مایل در خاک این کشور پیشروی کردند و در نهایت با نبوددفاع موثر از سوی نظامیان کویت این کشورظرف تنها چند روز به طور کامل به اشغال ارتش عراق درآمد. عراق به مدت 7 ماه این کشور را در اشغال خود داشت و سرانجام با واکنش جامعۀ بین المللی و اقدام نظامی آمریکا و متحدانش خروج نیروهای عراقی و آزادسازی کویت آغاز شد. با شدت گرفتن حملات هوایی نیروهای ائتلاف علیه عراق که معادل 12 بمب اتمی که در هیروشیما منفجر شد قدرت داشت، ارتش عراق ناچار به ترک کویت شد. چه کسی چاههای نفت را آتش زد؟ براساس آمارهای مقامات آمریکایی ارتش عراق در جریان عقب نشینی خود به دستور صدام، اماکن ، تأسیسات و واحدهای بهره برداری نفت این کشور را به طور گسترده تخریب کرد و از هزار حلقه چاه تولیدی نفت و گاز کویت ، هفتصد و بیست و هفت حلقه را منفجر و به آتش کشید. در 23 فوریه 1991 ارتش عراق آتش زدن چاهها را انکار و تقاضای بازرسی بین المللی کرد که البته کسی به آن توجهی نکرد. این موضوع که ارتش عراق در حین عقب نشینی خود بیش از 70 درصد صنعت نفت کویت را از بین برد، هیچگاه با دلایل متقن اثبات نشد زیرا 12 سال پس از این واقعه انجمن سربازان آمریکایی جنگ خلیج فارس با ارائه گزارشی مدعی شد که ارتش آمریکا دست کم برخی از این چاهها را با هدف بی اعتبار کردن حکومت صدام به آتش کشیده است. تاریخ جنگ را همیشه طرف برنده می نویسد و دقیقا به همین دلیل شاید هیچگاه حقیقت ماجرای آتش سوزی 727 حلقه چاه نفت کویت فاش نشود. برف سیاه در هیمالیا! در نهایت آنچه که از این واقعه اهمیت داشت بنابر گزارش مایکل رنر از موسسه ورلد واچ این بود که تصاویر ماهواره ای نشان می داد که از اواسط ماه مارس 1991 ابرهای دود سمی از رومانی و بلغارستان تا افغانستان و پاکستان گسترده شده بود و برف سیاه در همان سال 2 هزار کیلومتر آن سوتر و در رشته کوههای هیمالیا بر زمین نشسته بود. با فوران چاهها و سوختن روزانه 6 میلیون بشکه نفت و 70 میلیون مترمکعب گاز ، بزرگترین تراژدی آتش سوزی نفتی جهان بوقوع پیوست . سوختن روزانه میلیونها بشکه نفت خام ، ضایعات گسترده ای بر محیط زیست ایجاد کرد و تأثیرات آن نه تنها کویت ، خلیج فارس و کشورهای منطقه را در بر گرفت، بلکه دود حاصل از سوختن صدها حلقه چاه نفت ، باعث آلودگی شدید هوا ، بارش باران سیاه، جلوگیری از تابش نور خورشید، خسارات قابل توجه به مزارع و محصولات کشاورزی ، بیماریهای تنفسی و در نهایت تأثیرات نامطلوب بر محیط زیست جهان شد. انحصار شرکتهای آمریکایی و پیش بینی زمان 5 ساله برای خاموش کردن چاهها با آزادسازی کشور کویت توسط نیروهای متحد، کار بازسازی تأسیسات صدمه دیده و مهار چاههای نفت و گاز آغاز شد. با توجه به نفوذ دولت آمریکا و استفاده از اهرمهای سیاسی، پروژۀ اَلْعودِه شامل پاکسازی مناطق نظامی، کنترل فوران چاههای نفت و گاز، بازسازی پالایشگاهها و واحدهای بهره برداری به چند شرکت آمریکایی و کانادایی واگذار شد. این شرکتها کوشیدند تا انحصار قراردادها را در دست خود نگه داشته و مانع ورود و مشارکت دیگر کشورها به برنامه مهار چاهها شوند، اما وسعت خرابیها، آتش سوزی گسترده چاهها، آلودگیهای شدید هوای منطقه، فشارهای بین المللی، خواست دولت و مردم کویت و اعلام آمادگی سایر کشورها جهت مشارکت در امر بازسازی، باعث شد تا شرکتهای بزرگ نفتی یکی پس از دیگری وارد کویت شوند. رد ادیر کارشناس مشهور آتش نشانی در جریان پرسش و پاسخ در برابر کمیسیون سنای آمریکا توضیح داد که ماموریت خاموش کردن چاههای نفتی را در عرض چهار یا پنج سال می تواند انجام دهد. ایران به کمک کویت می رود پس از آزادی کویت، مهندس غلامرضا آقازاده، وزیر وقت نفت، آمادگی وزارت نفت ایران را برای همکاری در امر بازسازی تأسیسات نفتی، به طور رسمی اعلام و با مذاکرات انجام شده موافقتنامه همکاری میان ایران و کویت امضاشد. با دستور وزیر نفت، تیمهای کارشناسی وزارت نفت در فروردین ماه سال 1370 از تأسیسات نفتی کویت بازدید و برنامه ای را برای بازسازی پالایشگاهها ، مهار چاههای نفت و گاز ارائه کردند ، اما دولت کویت به دلیل بی اطلاعی از توانمندی متخصصان ایرانی ، فقط مشارکت در مهار چاههای نفت پروژۀ اَلْعودِه را پذیرفت. وزیر نفت جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به تجارب مهندس حیدر بهمنی در معاونت بازسازی تأسیسات صدمه دیده از جنگ تحمیلی و مَهار چاههای نفت دِهلُران ، مدیریت کنترل فوران چاههای نفت کویت را به وی واگذار کرد. مهارگران صنعت نفت با توجه به تجارب دوران دفاع مقدس، ضمن برگزاری جلسات مختلف کارشناسی و برنامه ریزی ، سرعت و دقت را در دستور کار خود قرار دادند تا بتوانند با جلوگیری از سوختن منابع انرژی کشور مسلمان همسایه، از آلودگیهای زیست محیطی نیز جلوگیری کنند. با تشکیل گروه تخصصی، متشکل از واحدهای تجهیزات سَرْچاهی، تعمیرات ، پشتیبانی و تدارکات مناطق نفتخیز جنوب و خدمات فنی- مهندسیِ شرکت ملی حفاری ایران ، کار آماده سازیِ ماشین آلات و تجهیزات آغاز شد. مهارگران با توجه به شرائط ویژۀ کشور کویت، در پنجمین روز از مردادماه سال 1370 همۀ امکانات مورد نیاز، شامل پمپهای فشار قوی، مخازنِ سَیالِ حفاری، شیر های کنترل فوران گیر، اَتی واگن ، تریلر ، بولدوزر ، لودر ، جینْ پُل ، تجهیزاتِ سَرْ چاهی و دیگر امکانات مورد نیاز را از طریق بندر امام خمینی و آبراه خلیج فارس به بندر شُعِیبِه کویت فرستادند. مدیریت گروه ، تیم مهار را از بین زبده ترین و با تجربه ترین متخصصان، کارشناسان، استادکاران و تکنیسینهای فنی انتخاب و به تهران اعزام کرد ، تا از طریق بوشهر و شیراز با هواپیما به کویت اعزام شوند. کشور کویت با حدود یکصد میلیارد بشکه ذخایر نفت و 10 منطقة نفتی ، یکی از کشورهای تولید کننده در اوپک و خاورمیانه است. میدان نفتی بورگان با ذخیره شصت و هشت میلیارد بشکه پس از میدان قوار عربستان دومین میدان بزرگ نفتی جهان به شمار می رود. ارتش عراق در منطقۀ بورگان، بیش از چهارصد حلقه چاهِ تولیدی را منفجر و به آتش کشید. به همین دلیل بیشتر تیمهای مهار فعالیت خود را در این منطقه متمرکز کردند. نخستین موفقیت تیم ایرانی در مهار چاه تیم مهارگر ایرانی، در سیزدهم مردادماه سال هزار و سیصد و هفتاد وارد کویت شد و پس از چند روز هماهنگی سرانجام شرکتهای آمریکایی، مجبور شدند تا نخستین حلقه چاه را در منطقه بورگان به مهارگران ایرانی واگذار کنند و برای این منظور یکی از چاههای با موقعیت دشوار به مدیر تیم مهار ایران معرفی شد. مهارگران به سرعت از چاه شماره صد و هشتادِ بورگان بازدید کردند تا وضع فنی چاه را بررسی و عملیات مهار را طراحی و به مرحله اجرا در آورند. بررسیها نشان داد که با وجود شعله های مهیب و سر به آسمان کشیدۀ چاه، آماده نبودن حوضچه ها و دسترسی نداشتن به آب، شروع عملیات مهار بدون حمایت سیستم خنک کننده عملا غیرممکن بوده و ساختن حوضچه ذخیره سازی آب نیز به روزها وقت نیاز داشت. این شاید شروعی دشوار و البته ناامیدکننده بود اما روز بعد وقتی تیم فنی به محل چاه اعزام شد تا راه حلی جهت تأمین آب پیدا کند در بهت و حیرت فرو رفتند . چاهی که تا دیروز ، در میان آتش عصیانگر می سوخت ، به یکباره خاموش و فقط از آن نفت فوران می کرد. مدیریت گروه و کارشناسان ایمنی چند نوبت، به منظور رعایت ایمنی و اطمینان، با کُلتِ مُنَوّر به سوی چاه شلیک کردند ولی چاه آرام گرفته بود و با آرامش خود مهارگران را به کنترل فوران ترغیب می کرد. مهارگران با مشاهده این وضع به سرعت و با طرحی ابتکاری شامل: جداسازی و برش فلنج شش اینچ ، لوله مغزی ، برداشتن و نصب فلنج ده اینچ ، نصب شیرِ دروازه ای و تزریقِ سیالِ حفاری ، در نهایت شهامت و جسارت ، عملیات مهار را بدون آب به مرحله اجرا درآورده و چاه را با موفقیت کنترل و ایمن کردند. خبر مهار نخستین حلقه چاه نفت ، توسط مهندسان و متخصصان ایرانی ، به سرعت در سراسر کویت پیچید و مهارگران همه کشورها ، بویژه آمریکاییها را حیرت زده کرد. نمایندگان شرکت نفت کویت و کارشناسان آمریکایی در محل چاه حاضر و از نزدیک مهار نخستین حلقه چاه را ناباورانه به تماشا نشستند.مهار نخستین حلقه چاه توسط ایرانیها ، خط بطلان و نقطه عطفی بود بر انحصار و سلطه گری شرکتهای آمریکایی در مهار چاههای نفت و گاز و بازتاب گسترده ای در محافل خبری بین المللی و داخلی داشت به طوری که مسئولان شرکت نفت کویت، شرکتهای آمریکایی را مجبور کردند تا ضمن تأمین امکانات، چاههای دیگر را در منطقه بورگان به مهارگران ایرانی واگذار کنند. ایرانیها را جدی بگیرید! مردان بی ادعای صنعت نفت ایران که در بوتۀ آزمایشی سخت قرار گرفته بودند، بدون واهمه وارد میدان عمل شدند. با تحویل چند حلقه چاه در منطقه بورگان، کار مهار چاهها با برنامه ریزی دقیق و با استعانت از نیروی ایمان و اراده و همت مثال زدنیِ ایرانی آغاز شد. کارشناسان و متخصصان ایرانی با توکل به خدا و تکیه بر کاردانی، خلاقیت، تجربه ، لیاقت و بهرۀ علمی ، بدون هیاهوی تبلیغاتی و جنجال ، مهار دومین حلقه چاه را با استفاده از امکانات موجود برنامه ریزی کردند. جاده دسترسی آماده سازی و ماشین آلات و تجهیزات از چاه صد و هشتاد به محل جدید منتقل شد و به دلیل گسترش آتش تا شعاع صد متری ، خاکریزی اطراف چاه احداث شد. وظایف یکایک افراد گوشزد و عملیات مهار چاه 139 بورگان با سرعت شروع شد. درمرحله نخست مهارگران دودکش استوانه ای را با اتی واگن بر روی چاه نصب و شعله آتش را کنترل کردند تا با آرامش ، اطمینان و اعتماد به نفس بیشتر کار را دنبال کنند. آب با فشار زیاد، توسط مانیتورهای آب پاش به سمت چاه هدایت شد و اطراف دهانۀ چاه با بیل مکانیکی پاکسازی و خسارات وارده توسط متخصصان برآورد شد. سپس عملیات مهار با برداشتن فلنج 10 اینچ و تعویض آن، بستن شیر دروازه ای و تزریق سیال حفاری انجام شد و چاه به کنترل در آمد. این عملیات توسط تلویزیون کویت تصویربرداری و پخش شد و ضمن باور اقتدار گروه ایرانی باعث ایجاد رقابت بین تیمهای مهارگر دیگر کشورها شد. با تجارب به دست آمده و سرعت عمل در عملیات جابجایی وسائل ، تجهیزات و ماشین آلات و تأمین آب مورد نیاز، عملیات مهار در چاههای بعدی سرعت گرفت. موفقیتهای پی در پی تیم ایرانی در مهار چاههای بزرگ مهارگران صنعت نفت ایران در خیزشی بلند از سرِخودباوری چاههای سی و چهار و صد و هشتاد و هشتِ بورگان با فوران شش هزار بشکه، پنجاه و هشتِ بورگان با فوران هفت هزار بشکه، صد و سیِ بورگان با فوران دوازده هزار بشکه، صد و بیست و نه و دویست و هفتاد و دوِ بورگان با فوران ده هزار بشکه و صد و بیست و هفتِ بورگان با فوران هجده هزار بشکه را در تلاشی بی وقفه و کم نظیر و تنها در مدت سی و یک روز کنترل و ایمن کردند. تلاشگران صنعت نفت ایران پس از مهار نهمین چاه، در سوم مهرماه 1370 ، همۀ تجهیزات و ماشین آلات را به چاه دویست و پنجاهِ بورگان انتقال دادند و با تجهیز کارگاه آماده عملیات شدند.پس از محوطه سازی و پاکسازی اطراف چاه ، فرونشاندن آتش در دستور کار قرار گرفت. مهارگران با کنترل و خاموش کردن آتش و بررسی وضع چاه، برش ماسوره شش و هشت اینچ را با موفقیت به انجام رساندند. سپس بر روی فلنج هشت اینچ ماسوره مخصوص و شیر توپی نصب شد تا تزریق سیال حفاری انجام شود . با انجام عملیات ایمن سازی و تزریق سیال حفاری توسط متخصصان ، چاه به کنترل مهارگران در آمد. خلق رکورد بی نظیر مهار سه چاه در سه روز مهارگران شرکت ملی نفت ایران در میان ناباوری متخصصان بین المللی و مقامات کشور کویت ، در رکوردی بی سابقه ، عملیات جابجایی امکانات ، برپایی وسایل و ماشین آلات و طراحی و اجرای عملیات مهار ، کنترل و ایمن سازی چاههای 47 با فوران 6 هزار بشکه ، 270 با فوران 15 هزار بشکه و 142 بورگان را با فوران 18 هزار بشکه را در سه روز به انجام رساندند. با اثبات قدرت سازماندهی، توانمندی کارشناسی ، علمی و تکنیکی مهارگران ایرانی، مسئولان شرکت نفت کویت، به کاردانی متخصصان ایرانی اعتراف و اظهار داشتند که مهارگران ایرانی در زمره بهترین و موفق ترین تیمهای عمل کننده در این کشور بوده اند و عملکرد موفق این گروه باعث رقابت و شتاب بیشتری در کار مهار چاهها شد. با شکستن ابهت شرکتهای آمریکایی، متخصصان شرکت نفت کویت با بهره گیری از دانش فنی، مهارتها، پشتیبانی و آموزش مهارگران ایرانی، جرات یافتند تا نخستین بار به چاههای مشتعل نزدیک و عملیات کنترل فوران را تجربه کنند. مهارگران صنعت نفت طی 5 روز چاههای شماره 117 و 336 بورگان با فوران 7 هزار بشکه در روز را با نصب دودکش 36 اینچ ، فرونشاندن آتش، بریدن و نصب ماسوره و فلنج 16 اینچ و شیر دروازه ای و تزریق سیال حفاریطی عملیات ماهرانه و حساب شده به کنترل خود در آوردند. سپس متخصصان سختکوش صنعت نفت ایران ، مهار چاه شماره 54 منطقه بورگان با فوران 16 هزار بشکه در روز را در دستور کار قرار دادند. این عملیات شامل جابجایی ، برپایی تجهیزات و ماشین آلات ، نصب دودکش 20 اینچ ، خاموش کردن شعله ، برداشتن فلنج 16 اینچ، نصب ماسوره و شیر توپی ، تزریق سیال حفاری و ترمیم لوله های جداری بود که با موفقیت به انجام رسید. مهار چاهی با فوران روزانه 20 هزار بشکه نفت در این میان، مهار و کنترل هفدهمین چاه از جمله دشوارترین و پیچیده ترین عملیات مهار چاههای در حال فوران بود. این چاه با فوران بیست هزار بشکه در روز در بین همه چاهها ، بیشترین تولید را داشت. مهار چاه 141 بورگان نقطه اوج فعالیت حرفه ای گروه مهار ایرانی بود. مهار این چاه به دلیل شدت انفجار، بسیار دشوار بود ، زیرا برخلاف دیگر چاهها همه شیرآلات ، ماسوره ها و فلنجهای چاه، صدمه دیده و از بین رفته بود. مهارگران ناگزیر شدند تا از یک لوله پایین تر از لوله نگهدارنده ، لوله های جداری 20، 16 ، 10 و 7 اینچ را با استفاده از دستگاه برش که مخلوطی ازماسه سیلیسی همراه با آب و فشار 30 هزار پوند بر اینچ مربع تزریق می شد ، کار برش را به انجام رسانند. پس از جداسازی تجهیزات سرچاهی ، شیر جدید نصب و عملیات مهار با موفقیت به پایان رسید ، پس از آن مهارگران نوزدهمین چاه را برای مهار انتخاب و طی سه روز عملیات غرورآفرین چاه 36 بورگان را کنترل و ایمن کردند. تلاشگران صنعت نفت ایران برای هر چاه روش و ابتکار جدیدی به کار بستند، به کارگیری روشهای نو و استفاده از سیال حفاری باعث شد، نه تنها سرعت عملیات مهار چاهها افزایش یابد، بلکه صدمات کمتری نیز به مخازن نفت و گاز و چاههای کویت وارد شود. موفقیت این روش باعث شد تا مسئولان شرکت نفت کویت ، شرکتهای آمریکایی را وادار کنند تا از روش مهندسان ایرانی استفاده و عملیات تزریق سیمان را در چاهها موقف کنند. مهار بیستمین چاه در دل خطر تیم مهارگر ایرانی در آخرین مرحله عملیات، مهار چاه 137 بورگان را در دستور کار خود قرار داد. شدت فوران نفت و گاز و شعله های آتش در این چاه درجه حرارت را در سر چاه به 800 تا 900 درجه سانتیگراد رسانده بود، به همین دلیل نزدیک شدن به این چاه که زبانه های آتش آن سر بر آسمان می کشید، بسیار خطرناک بود. برای انجام عملیات مهار ابتدا با استفاده از ماشین آلات مختلف راهسازی ، اطراف چاه تسطیح و پاکسازی شد تا امکان دسترسی به آن به سهولت فراهم شود. همزمان با انجام این کار در اطراف چاه ، یک استخر بزرگ که کف و بدنه آن با استفاده از پلاستیک ، ایزوله شده بود برای ذخیره آب به وجود آمد، تا آب مورد نیازاز طریق دریا تأمین شود. مهارگران ابتدا دودکش را با یک طرح هماهنگ بر روی چاه نصب و آتش عصیانگر را به بالا هدایت کردند تا امکان نزدیک شدن به چاه فراهم شود. با شروع عملیات اصلی مهار از ساعات آغازین روز ، آب و کف با فشار بسیار زیاد جهت خنک شدن دودکش و مهارگران، به سوی چاه هدایت شد. با افزایش فشار آب و خنک شدن اطراف چاه، مهارگران در میان آتش و آب ، به چاه نزدیک و آتش را خاموش کردند. هنوز محیط چاه از گرمای آتش خنک نشده بود که چاه با صدای مهیبی دوباره مشتعل شد و حجم عظیمی از آتش و دود ، اطراف آن را پوشاند. مهارگران به ناچار خود را برای حمله مجدد آماده کردند. آتش به شدت زبانه می کشید، زمین داغ و سوزان، مواد نفتی مشتعل، وضع بسیار خطرناکی به وجود آورده بود. اما شهامت گروه ایرانی برای مهار چاه بر سخت بودن کار غلبه کرد. در حمله دوم تیم مهار در یک لحظه، گل و لای و مواد نفتی اطراف چاه مشتعل شده و حیدر بهمنی که به عنوان مدیریت گروه خود در نزدیک ترین موقعیت به چاه قرار داشت، به دلیل فرورفتن در مواد مذاب ، دچار سوختگی شدید و بلافاصله به بیمارستان منتقل شد. با تلاش مجدد گروه مهار، آتش چاه در محاصره آب و کف در یک لحظه فروکش و خاموش شد. اما نفت و گاز همچنان با فشار زیادی از دهانه دودکش به بیرون فوران می کرد. با خاموش شدن آتش ، ماشین آلات راهسازی محوطه اطراف دهانه چاه را پاکسازی و مهندسان و کارشناسان طرح حمله نهایی را برنامه ریزی کردند و با اجرای آن در نهایت این چاه سرکش نیز مهار شد. مهارگران در ادامه عملیات شیرآلات صدمه دیده را با مهارت، برش دادند، نفت خام از دهانه چاه به شدت به بیرون می جهید و ذرات آن تا دور دست به زمین می بارید، آب با فشار فراوان به دهانه چاه و اطراف آن پاشیده می شد تا آتش و زمین گداخته را خنک کند. با آشکار شدن دهانه چاه، دودکش بار دیگر با اتی واگن روی آن نصب شد، در تاریخ هشتم آبانماه 1370 و پس از اجرای چندین عملیات مختلف برای کشتن چاه، حمله نهایی به چاه 137 بورگان تدارک دیده شد و سرانجام در حالی که هوا کاملاً تاریک شده و کار در زیر نور خودروها و پروژکتورها دنبال می شد، متخصصان موفق شدند شیر مخصوص را روی چاه قرار داده و بلافاصله کار تزریق سیال حفاری و کشتن چاه آغاز شد. با بسته شدن آخرین مهره ها، کار مهار بیستمین حلقه چاه طی 9 روز با همت و سختکوشی اعضای تیم مهار به پایان رسید. متخصصان ایرانی با کنترل و ایمن سازی بیستمین چاه، بار دیگر پرچم پر افتخار ایران اسلامی را بر بالای چاه به اهتزاز در آوردند.در عملیات مهار و ایمن سازی چاههای نفت کویت، 27 تیم کارشناسی بین المللی از 16 کشور جهان از جمله ایران، آمریکا،شوروی، انگلیس، فرانسه، چین، ژاپن، کانادا، مجارستان، رومانی و کویت با به کارگیری 9 هزار نیروی انسانی متخصص چاههای نفت از 43 کشور جهان، 5800 دستگاه ماشین آلات سنگین شامل بولدوزر، گریدر، لودر، جرثقیل، کامیون و یک شبکه آبرسانی به طول 400 کیلومتر، 361 دریاچه مصنوعی، 11.2 میلیارد گالن آب، 280 کیلومتر راه ارتباطی برای انتقال آب از دریا، مهارگران را پشتیبانی و تدارک می کرد، و متخصصان صنعت نفت ایران در میان مهارگران همه کشورهای شرکت کننده، سریعترین زمان را در مهار سه حلقه چاه طی سه روز به دست آوردند. با سرعت عمل دیگر گروههای مهارگر ، پروژه ای که چند سال کار برای انجام آن پیش بینی شده بود، ظرف 10 ماه به پایان رسید. تیم مهار ایرانی در مجموع ظرف 85 روز فعالیت موفق شد 20 حلقه چاه را مهار کرده و ضمن ثبت رکوردی کم نظیر نام خود را در میان دیگر شرکتهای حاضر در عملیات مهار چاههای نفت کویت به عنوان یکی از گروههای حرفه ای در این کار به جهانیان بشناساند.
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شانا]
[مشاهده در: www.shana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها