تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815850794
تلویزیون، فست فود و کتاب، غذای خانگی است / باوجود کتاب الکترونیک چقدر نیاز به کتاب کاغذی است؟
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: فرض کنید الآن بخواهند از کتاب «مدیر مدرسه» یا «خسی در میقات» فیلم یا مستند بسازند آیا عمومیت مخاطبان ازنظر فرهنگی، سنی و اخلاقی اجازه می دهد برخی از جزئیاتی را که جلال اشاره کرده مطرح کنند؟ شاید در «مدیر مدرسه» علت کتک خوردن بچه پرروی مدرسه، کتک زدن همکلاسی قید شود که نادرست و البته با توجه به فضای مخاطبان رسانه و هدف برنامه سازان، کاملاً درست است! اما آیا شرایط فرهنگی ایران آن دوره را به درستی نشان خواهد داد؟دولت بهار - عباس مهدوی/ تا چند سال آینده همه ی بچه های نوزاد به تراشه مجهز می شوند، همه دارای کد و رمز می شویم که روی دست ثبت می شود و تمام اطلاعات از طریق بازوبند قابل دسترسی است، در آن زمان دیگر کسی به کتاب احتیاجی ندارد؛ در جهان امروز دیگر وقتی برای کتاب خواندن نیست و لازم است پیام کتاب را از طریق ابزارهای نو نظیر تلویزیون و اینترنت منتقل شود؛ دنیا نو شده اگر زمانی مردم کتاب می خواندند تلویزیون و اینترنت نبود! و ... . این ها بخشی از نظراتی است که می توان به جرئت ادعا کرد بهانه ی کتاب نخوانی بسیاری از اقشار، حتی اقشار تحصیل کرده ی جامعه ی ماست. این همان چیزی است که به افکار جهان سومی می خورانند تا جهان سومی باقی بمانند. قومی که اهل کتاب نباشد سرش کلاه خواهد رفت. تلویزیون و اینترنت حکم غذای آماده یا همان فست فود را دارد که زیاده خوردنش دیابت و چربی خون و چاقی به همراه می آورد اما کتاب، غذای خانگی است با هزاران فایده! افراط در دیدن تلویزیون قدرت تخیل و ذهنیت را تحلیل می برد اما رادیو این مشکل را اگر نگویم ندارد دست کم کم تر دارد؛ بااین همه تنها بخشی از اطلاعات رادیو مفید فایده است و همان بخش مفید هم به علت تخصصی شدن رادیو در دنیای امروز فهم بسیاری از مطالبش را تا چند سال آینده برای آنان که فرهیخته نیستند مشکل خواهد کرد. اینترنت فضای مجازی است و افراط در حضور در این فضا برای شما چیزی جز انزوا و افسردگی و ضعف ذهن و اعصاب نمی آورد، فضای مجازی اسمش با خودش هست، نمی توان به فضای مجازی زیاد اعتماد کرد؛ شاید بتوانید از این فضا کتاب و مقاله به دست آورید که می توانید، اما اگر می خواهید دچار ضعف اعصاب و بینایی نشوید بهتر است همان متن را چاپ کرده و بخوانید و یا به خلاصه ی آن، که چه بسا کافی نباشد قناعت کنید. اهمیت کتاب در چیست؟ اینکه کتاب چه ویژگی هایی دارد و چرا در جوامعی نظیر ژاپن باوجود آن همه فناوری و اینترنت چند ده مگ و شبکه های متعدد داخلی و ماهواره ای و مردمی به شدت اهل کار و تلاش، بازهم کتاب رونق دارد و فروش میلیونی بماند! اما آیا به راستی تلویزیون و اینترنت و امثال آن چقدر می توانند جایگزین کتاب شوند؟ آیا تلویزیون در جوامع پیشرفته تر از ما نظیر آمریکا، مانع از این شده که بزرگان عالم سیاست یا علم، از طریق رادیو مصاحبه و صحبت کنند؟ آیا نه این است که باوجود تلویزیون و اینترنت هنوز هم رسانه های مکتوب در غرب و ژاپن پرفروشند؟ آیا نه این است که باوجود رونق شبکه ی خانگی ازجمله آی پی تی وی هنوزم فیلم های سینمایی آمریکا فاتح گیشه هایند؟ چرا در آن جوامع ابزار نو مانع رونق ابزار قدیمی نمی شود که هیچ بلکه همین اینترنت از طریق وب گاه هایی نظیر آمازون تبدیل به فروشگاه بزرگ کتاب شده است؟ حسن فناوری در این است که ابزار و هدف اطلاعات را تخصصی کرده است؛ آنچه در کتاب هست در ماهنامه نیست، آنچه در ماهنامه هست در هفته نامه نیست، آنچه در هفته نامه هست در روزنامه نیست، آنچه در روزنامه هست در اینترنت نیست، آنچه در اینترنت هست در تلویزیون نیست، آنچه در تلویزیون هست در رادیو نیست، آنچه در رادیو هست در تئاتر نیست و آنچه در تئاتر هست در سینما نیست. و شاید ندانستن این مهم، باعث ضعف رسانه های ما باشد به ویژه رسانه های مکتوب. به راستی چقدر می توان انتظار داشت یک مستند، یک مجموعه ی تلویزیونی، یک فیلم سینمایی و یا حتی یک برنامه ی کتاب خوانی رادیویی یا تلویزیونی بتواند مثل کتاب، حق مطلب را ادا کند؟ بد نیست چند مثال بزنم: کارتون رامکال را یادتان هست؟ هم اینک هم شبکه کودک در حال پخش آن است. اسرترلینک بچه راکنی را یافته و یک سال نگه می دارد، مادرش را از دست می دهد پدرش ورشکست می شود ناچار به نزد خواهرش می رود. این داستان واقعی از یک سال زندگی استرلینگ نورث نویسنده ی شهیر آمریکایی است ولی آیا سریال به ما گفت استرلینگ برادر نویسنده ی شهیر دیگر استلا نورث است؟ علاوه بر عموی کشاورزش عموی دیگری دارد که مبلغ مذهبی در حوزه ی آمازون است؟ داستان مقارن جنگ جهانی اول بوده و هنریش برادر استرلینگ به جنگ رفته است؟ و البته حتی این اطلاعات ویکی پدیایی آن قدر جامع نیست تا بدانیم چرا باوجود مرگ مادر استرلینگ در سن 8 سالگی استرلینگ، تا 12 سالگی اش این نیاز حس نشد که نزد خواهرش تئو برود و اصلاً چه چیز باعث شد که نام راکون را راسکال به معنای حقه باز بگذارد؟ راسکالی که در دوبله ی فارسی رامکال شد که حداقل در زبان انگلیسی برایش نتوانستم معنایی کشف کنم! و اصلاً یک محقق از طریق این سریال چقدر می تواند به اندازه ی خود رمان، پی به واقعیت های جامعه ی آمریکا در خلال جنگ جهانی اول ببرد؟ و یا با روحیات و ویژگی های شخصی و اجتماعی نورث آشنا شود؟ یا قصه های مجید که سریالش وی را از کرمان به اصفهان برد و تازه بعضی از قسمت هایش اصلاً ربطی به اصل داستان نداشت و اقتباس از رمان های دیگر بود! چرا این گونه است؟ چون هدف تلویزیون، اینترنت، سینما و ... با کتاب فرق دارد؛ بعضی چیزها را فقط با تلویزیون می توان گفت و بعضی چیزها را فقط با کتاب. برنامه سازان ناچارند شاخ و برگ بدهند و تلخیص کنند و حتی شخصیت هایی بیفزایند، مانند شخصیت موش در ماجراهای نیلز یا شهید خجسته فر در سریال شوق پرواز و حذف دیگر خواهران و برادران شهید بابایی، تا بتوانند پیام خود را برسانند، از رمان بی نوایان چند مجموعه و سینمایی با کلیات واحد و جزئیات متفاوت ساخته شده است و معلوم هم نیست آیا حرف دل ویکتور هوگو را توانسته اند بزنند یا نه؟ فرض کنید الآن بخواهند از کتاب «مدیر مدرسه» یا «خسی در میقات» فیلم یا مستند بسازند آیا عمومیت مخاطبان ازنظر فرهنگی، سنی و اخلاقی اجازه می دهد برخی از جزئیاتی را که جلال اشاره کرده مطرح کنند؟ شاید در «مدیر مدرسه» علت کتک خوردن بچه پرروی مدرسه، کتک زدن همکلاسی قید شود که نادرست و البته با توجه به فضای مخاطبان رسانه و هدف برنامه سازان، کاملاً درست است! اما آیا شرایط فرهنگی ایران آن دوره را به درستی نشان خواهد داد؟ حتی در یک برنامه ی مستند، مستندساز ده ها کتاب و مقاله خوانده ده ها آزمایش انجام داده انواع اسناد را بررسی کرده و درنهایت به تصویر کشیده است ولی باز محقق نمی تواند بدون انجام مطالعه و آزمایش شخصی و دیدن اسناد، اظهارنظر قطعی کند؟ در مستند آنچه نتیجه می شود نتیجه گیری و تفسیر کارشناس برنامه است که معلوم نیست چقدر دقیق و بی طرف بوده باشد؛ این برای تازه کار و عوام تا حدودی کافی است. حتی کتاب خوانی رادیویی و تلویزیونی هم راهگشا نیست، زیرا مجبور به تلخیص هستند چراکه شنونده معمولاً کم حوصله تر و کم دقت تر از خواننده است به همان اندازه که بیننده کم حوصله تر و کم دقت تر از شنونده است. وقتی می گوییم جامعه باید کتاب بخواند یعنی باید محقق شود، باحوصله باشد، فکر نقاد داشته باشد و آماده خور نباشد و در یک کلام خواص باشد نه عوام، که این است رمز پیشرفت و جهان سومی نبودن. درنهایت این سؤال مطرح می شود که باوجود کتاب الکترونیک چقدر نیاز به کتاب کاغذی است؟ به طبع در انتخاب ابزار باید مسائل روحی-روانی و سلامت جسمانی را هم درنظر بگیریم، هرگاه صفحه ای نوری آمد که ازنظر انعکاس نور، وضوح متن و لامسه مثل کاغذ بود و هیچ تشعشع و پرتو مضر نداشت و در یک کلام کوچک ترین تأثیر منفی بر روان و چشم نمی گذاشت و حتی مثل کتاب کاغذی آرامش بخش بود، آنگاه می شود گفت و مدعی شد که با آمدن این فناوری، دیگر نیازی به کتاب کاغذی نیست و زین پس باید ناشران، صرفاً کتاب نوری الکترونیک منتشر کنند. بر ماست که کتاب بخوانیم ولو در فاصله ی 5 دقیقه ای پیش از شام، دست کم رمان و متون ادبی را از دست ندهید، زیان است که در طول عمرمان حداقل یک بار امثال «کلبه ی عموتم» و «گلستان» نخوانده باشیم.
جمعه ، ۱۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها