جايگاه مفاهيم ديني در موج نو سينماي ايران /20عبدالرضا كاهاني:ما در سينما بيشتر دنبال سينماگران ديني هستيم تا سينماي ديني

واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: جايگاه مفاهيم ديني در موج نو سينماي ايران /20عبدالرضا كاهاني:ما در سينما بيشتر دنبال سينماگران ديني هستيم تا سينماي ديني
گروه هنر: شايد بتوان ضعف بزرگ سينماي ما را در اين رويكرد جستجو كرد كه بيشتر سعي داريم به جاي پرداختن به اثر، سازنده را حلاجي كنيم و ببينيم كه تمايلات دروني وي مبتني بر چه انديشه‌هايي است به همين دليل ما به ازاي تعريفي درست از سينماي ديني خواهان واژه‌اي به نام سينماگران ديني هستيم.
«عبدالرضا كاهاني» كارگردان سينما در گفت‌و‌گو با خبرگزاري قرآني ايران(ايكنا) با بيان اين مطلب كه در سينماي ايران رويكردي با عنوان موج نو را قبول ندارد، اظهار داشت: سينماي ايران به عقيده من هيچگاه در خود شاهد موجي تاثيرگذار نبوده و اگر هم حركت‌هايي در آن مشاهده شده، تنها مي‌توان از آن به عنوان جرقه نام برد و اين رويكرد تنها منوط به سينماي ايران نيست بلكه در سينماي جهان نيز معمولاً حركت‌هاي نو در حد جرقه باقي مانده‌اند.

وي افزود: حتي اين مهم را مي‌توان در سينماي اروپا و حتي فرانسه كه آن را مهد شكل‌گيري موج نو مي‌دانند نيز مشاهده كرد، زيرا معمولاً حركت‌هايي كه در سينما به عنوان يك جرقه از آن ياد مي‌شود وامدار عوامل اجتماعي، اقتصادي و سياسي است كه فضاي فرهنگي جامعه را نيز تحت‌تاثير خود قرار مي‌دهد.

وي دليل خود را از اين استنباط اينگونه توضيح داد: موج ماندگار در سينما به رويكردي گفته مي‌شود كه با برنامه‌ريزي و قصد قبلي شكل گرفته باشد، وگرنه با رويكردهاي‌ موقتي و با تعداد آثار محدود نمي‌توان به موج سينمايي دست يافت.

خبرنگار ايكنا در اين قسمت مصاحبه اظهار داشت: درباره نكته‌اي كه به آن اشاره كرديد لازم است به نظرات ديگر سينماگراني كه با آنها به بحث نشسته‌ايم اشاره كنم. معمولاً وقتي كه در سينما صحبت از موج مي‌شود برخي سينماگران حركت متفاوت سينماي ايران در دهه 40 را وامدار سينماي فرانسه مي‌دانند به عقيده شما اين استنباط تا چه حد درست است؟

كارگردان فيلم «آدم» پاسخ داد: به عقيده من جرقه‌اي كه در دهه چهل شكل گرفت به هيچ‌وجه وامدار سينماي فرانسه نيست، زيرا شرايط اجتماعي در كشور ما با فرانسه كاملاً متفاوت بوده و هست. حال اگر بخواهيم بررسي كنيم چرا آثاري با حال و هواي خاص در آن دوران متداول شد، بايد گفت چون حركتي كه در سينماي فرانسه شكل گرفت در مقايسه با ديگر كشورها گسترده‌تر است، ديگر جريانات سينمايي خود را وام دار آن مي‌دانند.

اين فيلمساز در ادامه توضيحات خود به نكته‌اي ديگر اشاره كرد و گفت: حتي به جرات مي‌توان گفت كه در فيلم‌هاي اواسط دهه 40 و 50 در ايران خاستگاه فيلم‌ها به شدت با هم تفاوت داشت و به دليل اين نوع تنوع نگاه است كه مي‌گويم نمي‌شود از فيلم‌هاي دهه چهل به عنوان موجي نو نام برد.

خبرنگار ايكنا در اين قسمت گفت‌وگو وارد بحث باورهاي ديني در سينماي ايران شد و اظهار داشت: سينماي ايران به مفاهيم ديني هميشه به صورت‌هاي گوناگوني توجه كرده است، گاهي اين توجه به شكل رفتارهاي اخلاق‌گرايانه نمود پيدا ‌كرده كه قهرمانان فيلم مبلغ آن بودند كه فيلم‌هاي فارسي را حتي مي‌توان نمونه آن دانست.

وي اضافه كرد: اما در ادامه كارگرداناني مانند مهرجويي، غفاري، شهيد ثالث و گله ديگر به دين و اخلاقيات به شكلي كه پيش از آنها مرسوم بود توجه نمي‌كردند و قالبي ديگر را براي نگاه به دين در نظر گرفتند، شما به عنوان يك سينماگر كداميك از دو رويكرد فوق در پرداختن به مفاهيم ديني را در زمان خود موفق‌تر مي‌دانيد؟

كاهاني سوال مطرح شده را اينگونه جواب داد: در ابتدا بايد بگويم با نظر شما در مورد فيلم ديني كاملاً مخالفم كه در ادامه دليل آن را نيز ذكر خواهم كرد. به نظر من هيچگاه نمي‌توان بنا به تصورات شخصي يا گروهي يك فيلم را ديني يا غيرديني خواند. شايد يك اثري كه به هيچ‌وجه از نظر شما دربرگيرنده مفاهيم ديني نيست به عقيده بنده تجلي‌كننده مفاهيم ارزشمند الهي باشد.

خبرنگار ايكنا در اين قسمت مصاحبه متذكر شد: براي اينكه سوتفاهمي پيش نيايد من از سينماي جهان مثال مي‌زنم، چراكه بنا به تعريف شما از سينماي ديني، بايد آثار فيلمسازان چپ‌ ماركسيست را هم در كنار فيلم‌هاي فيلمسازاني نظير «زفرلي» (فيلمساز ايتالياي كه شهره به ساختن فيلم‌هاي ديني همچون «برادر خورشيد، خواهر ماه» است) قرار داد.

وي در جواب توضيح فوق اظهار داشت: «من در سينما با تيترها كاري ندارم، چون نگاه من به فيلم منوط به خود اثر است به همين دليل وقتي مي‌بينم كه فيلمي مرا به سمت رفتار پسنديده انساني هدايت مي‌كند، چگونه مي‌توانم از آن به عنوان فيلمي ضدديني ياد كنم، حال هركس كه مي‌خواهد فيلمسازش باشد و اين امر به عقيده من نشان‌دهنده اين مهم است كه ظرفيت انسان براي پرداختن به دين تا چه حد بالا است.

شايد بتوان ضعف بزرگ سينماي ما را هم در اين رويكرد غير‌حرفه‌اي جستجو كرد كه بيشتر ما سعي داريم به جاي پرداختن به اثر، سازنده را حلاجي كنيم و ببينيم كه تمايلات دروني وي مبتني بر چه انديشه‌هايي است به همين دليل شايد بتوان گفت ما در عوض تعريفي درست از سينماي ديني خواهان واژه‌اي به نام سينماگران ديني هستيم.»

ادامه دارد...
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]

[مشاهده در: www.iqna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 305]