تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835603036
زمینه سازیِ تاریخیِ غرب برای تجزیه سوریه
واضح آرشیو وب فارسی:اسلام تایمز: اسلام تایمز: تکرار مکرر کلیدواژه «جنگ های 30 ساله» از سوی نخبگان سیاسی و دانشگاهی غرب برای تشریح بحران سوریه، نمی تواند مقصودی جز زمینه سازی روانی و سیاسی برای تجزیه داشته باشد.با آغاز بحران سوریه در سال 2011، بحث در خصوص امکان تجزیه این کشور در محافل نظامی، آکادمیک، اتاق های فکر، رسانه ها و نهادهای رسمی برخی دولت ها مطرح شد. فارغ از اهدافی که برخی بازیگران منطقه ای و بین المللی از طرح بحث تجزیه سوریه داشته و دارند، امکان سنجی چنین طرحی نیازمند فهم دقیق محرک های تسریع کننده تجزیه ، توزیع جمعیتی و هویتی، شناخت مناطق راهبردی و فرصت ها و تهدیدات کوتاه مدت و بلندمدت ناشی از تجزیه است. البته شناخت بازیگران مخالف تجزیه و طرح های آن ها برای ممانعت از تحقق تجزیه نیز بخش مهم دیگری است که باید در امکان سنجی تجزیه مورد توجه جدی قرار گیرد. اما در این میان، فضاسازی روانی برای تحقق تجزیه به عنوان یک الزام راهبردی برای رسیدن به صلح و ثبات، امری است که قابل توجه است. آن چه در ادامه می آید تلاشی است جهت فهم زمینه سازی تاریخی نخبگان و مقامات سیاسی غرب برای بیان ضرورت تجزیه سوریه. 1. تاکید بر سابقه تجزیه در تاریخ سوریه در شرایط کنونی، حامیان تجزیه سوریه، برای تفهیم این مساله و زمینه سازی روانی و تا حدی عادی سازی تجزیه، به حوادثی که سال ها قبل در سوریه رخ داده، اشاره می کنند. در 13 اکتبر 2015 اندیشکده مطالعات امنیت ملی در تحلیلی با عنوان «وداع با سوریه»[1] به قلم گابی سیبونی مدیر برنامه امور نظامی و راهبردی و برنامه امنیت سایبری رژیم صهیونیستی و هم چنین گیدئون ساعر وزیر اسبق امور داخلی و عضو سابق مجلس کنست رژیم صهیونیستی و عضو ارشد این مؤسسه، به مساله تجزیه سوریه پرداخت. نویسندگان این گزارش با ذکر دلایل متعدد بر این باورند که باید با سوریه کنونی وداع کرد و به یک سوریه تجزیه شده سلام داد. یکی از نکات مهم این گزارش، طبیعی جلوه دادن تجزیه با توجه به سابقه سوریه است: «این طرح پیشنهادی (تجزیه) در تاریخ سوریه ریشه دارد. فرانسه در زمان حکومت خود بر خاور نزدیک، پنج واحد شبه دولتی برای قلمروی سرزمین سوریه را در ذهن داشت که می توانست یک دولت مستقل را درآیند تشکیل دهد. مناطق خودمختار دروز و علوی بر پایه فاکتور جمعیت شناسی قومی قرار داشتند. چهار مورد از این پنج واحد در سپتامبر سال ۱۹۲۰ میلادی شکل گرفتند. دولت جبل الدروز هم دو سال بعد ایجاد شد. در پی آن، منطقه مسیحی نشین به لبنان تبدیل شد، و اقلیت ترک ها در منطقه اسکندرون در سال ۱۹۳۹ میلادی به ترکیه الحاق یافت.»[2] نویسندگان این اندیشکده صهیونیستی در واقع به ماجراهای پس از نبرد میسلون[3] اشاره دارند. پس از اینکه فرانسوی ها سوری ها را در جنگ میسلون در سال 1920 شکست دادند، جنرال هانری گورو سوریه را بر اساس طایفه و دین به شش دولت مستقل تقسیم کرد؛ دولت دمشق، دولت حلب، دولت العلویین، دولت لبنان بزرگ، جبل الدروز و سنجاق اسکندرون. نکته حائز اهمیت این است که در این تفکیک صورت گرفته هم، کردهای شمال شرقی و به صورت کلی تر، کردهای نوار شمالی سوریه که اکنون یکی از اصلی ترین بازیگران در پرونده تجزیه سوریه هستند، به رسمیت شناخته نشده اند. فرایند تجزیه سوریه و شکل گیری سوریه کنونی[4] 2. شبیه سازی بحران سوریه به جنگ های مذهبی 30 ساله اروپا در قرن هفدهم برخی مقامات و نخبگان سیاسی غرب وقتی در خصوص بحران سوریه سخن می گویند، از یک رویداد تاریخی در قرن هفدهم در اروپا یاد می کنند؛ جنگ های 30 ساله مذهبی که نهایتا با پیمان وستفالی خاتمه یافت و دولت-ملت ها وارد عرصه نظام بین الملل شدند. تلاش برای تطبیق شرایط کنونی منطقه و به خصوص سوریه با جنگ های مذهبی 30 ساله اروپا، می تواند در مسیر ضرورت تجزیه این کشور تلقی شود. در ادامه علاوه بر تشریح اجمالی جنگ های 30 ساله اروپا و پیامدهای آن، برخی از اظهار نظرات چهره های مطرح در غرب در خصوص این جنگ ها و شرایط کنونی منطقه می آید؛ 2-1. دلایل آغاز جنگ های 30 ساله وپیامدهای آن جنگ های 30 ساله با رویداد های چشمگیر و هیجان انگیز ولی در واقع بی اهمیت شروع شد. در بوهم (که در قدیم، استانی از چک اسلواکی بود) امپراتوری هابسیورگ حاکم بود ولی بوهمی ها پروتستان بودند و طرفدار اصلاحات و تجدید نظر در مذهب کاتولیک. در ماه مه سال 1618 با بستن کلیسا های کاتولیک، جنگ با مقامات کاتولیک شروع شد و حتی دو حاکم کاتولیک را در قصر پراگ از پنجره به بیرون پرت کردند، ( البته هردو زنده ماندند). پس از آن حوادثی پیش آمد که در دو مورد آن کاتولیک ها علیه پروتستان ها دست به عمل زدند؛ برخورد هایی هم بین پروتستان های سوئدی با بوربن های کاتولیک فرانسوی در مورد کنترل شمال آلمان و ناحیه بالتیک، پیش آمد. این جنگ بسیار خونین بود و ارتش های مزدور- بیشتر کولی ها- در آن شرکت داشتند که با چپاول و غارت گذران می کردند. آنها کمتر در جایی مقیم می شدند و تقریبا با هرگروه یا ملتی که درگیر می شدند به خاک سیاهش می نشاندند. این جنگ ها باعث ریخته شدن خون مسیحیان بی شمار و خرابی فراوان شد. بزرگ ترین کشورهای اروپایی در این جنگ درگیر بودند. جنگ به علل مذهبی و به سبب مبارزه بین «کاتولیک ها» و «پروتستان ها» آغاز شده بود؛ امّا رفته رفته، به صورت جنگی تمام عیار برای به چنگ درآوردن اقتدار سیاسی و نظامی در اروپا درآمد. بعد از 30 سال با امضای عهدنامه ای به نام وستفالیا، قریب به 350 واحد سیاسی آلمان استقلال یافتند، استقلال فرانسه، اسپانیا و پرتغال مورد تایید قرار گرفت و مداخله پاپ رسماً در امور داخلی و خارجی آنها ممنوع اعلام گردید. 2-2. تکرار کلیدواژه «جنگ های 30 ساله» در تحلیل بحران سوریه آن چه در ادامه می آید، برخی از اظهار نظرات نخبگان و مقامات سیاسی غرب است که سعی کرده اند تا کلیدواژه «جنگ های30 ساله» را در خصوص بحران کنونی سوریه و منطقه مطرح سازند؛ پروفسور لری گودسن از دانشکده جنگ آمریکا می گوید: «قرائنی میان مقایسه وضعیت خاورمیانه امروز و جنگ 30 ساله اروپا در قرن هفدهم وجود دارد.» او به خبرنگار وب سایت یو اس نیوز گفت: «علیرغم اینکه شباهت مطلق میان اروپا و خاورمیانه دقیق نیست، ولی این مقارنه سازی اکنون محور بحث در عرصه ژئو استراتژی غربی است.» او اعتقاد دارد که جنگ سی ساله منطقه زمانی شروع شد که موازنه موجود با یورش نظامی امریکا به عراق در سال 2003 از بین رفت. این بدین معنی است که اکنون منطقه در نقطه میانی این روند است.[5] زبیگنیو برژینسکی مشاور اسبق امنیت ملی آمریکا در مصاحبه ای با مرکز CSIS در آبان 94 تصریح کرد: «ما خاورمیانه ای را پیش رو داریم که همچون جنگ های ۳۰ ساله در حال انفجار است؛ جنگ هایی که در آن هر طرف، طرف مقابل را گناهکار می داند و افراد معتقدند که مدافعان خدا در برابر دیگران هستند و به طرز وحشتناکی با هم مبارزه می کنند. گرچه ما بخشی از این درگیری ها نیستیم اما در سالهای اخیر اقداماتی را انجام داده ایم و در واقع خود را در مسیر این درگیری ها انداخته ایم.»[6] ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا در یادداشتی در روزنامه فایننشال تایمز در ماه مارس 2015 نوشت: «خاورمیانه در حال تجربه چیزی است که به گمان من نسخه مدرنی از جنگ های 30 ساله در درون و فراتر از مرزها با انگیزه های سیاسی و دینی است.»[7] هاس در گفتگویی دیگر با فرید زکریا از سی ان ان، در پاسخ به این پرسش که منظورش از جنگ دینی سی ساله چیست گفت: «چندین دهه است که در درون مرزها و در ورای مرزها در خاورمیانه شاهد جنگ های داخلی و جنگ های نیابتی و جنگ های منطقه ای هستیم. این جنگ ها نیازمند آن هستند که یا از خارج راه حل به آن ها تحمیل شود که البته عراق و افغانستان به ما آموختند که راه حل بیرونی کارایی ندارد و یا اینکه ما در حاشیه کار کنیم یعنی به یک طرف کمک کنیم و یا اقدام به آموزش و مسلح کردن یک طرف بکنیم. موضع آمریکا به احتمال زیاد یک موضع خفیف و کمرنگ خواهد بود.» هاس هم چنین در مقاله دیگری می نویسد: «تفاوت های آشکاری بین حوادث سال های 1618 تا 1648 اروپا با حوادث 2011 تا 2014 خاورمیانه هست ولی شباهت های آن نیز زیاد و جدی است. منطقه آماده ناآرامی است. بسیاری از مردم آن به لحاظ سیاسی ناتوان و از لحاظ ثروت فقیرند. اسلام هیچ گاه شاهد چیزی شبیه به اصلاحاتی نبوده که اروپا تجربه کرده است. خطوط جدا کننده بین مقدس ها و سکولارها مشخص نیست و به چالش کشیده شده است.» ریچارد هاس در انتهای مقاله خود می نویسد: «تصمیم سازان باید محدودیت های خود را بشناسند. برای حال و آینده ای قابل پیش بینی، تا ظهور یک نظم جدید محلی یا خستگی منطقه از درگیری، خاور میانه تنها یک مشکل نیست که باید حل شود بلکه شرایطی است که باید مدیریت شود.»[8] جوزف نای نظریه پرداز آمریکایی که کتاب های متعددی در خصوص قدرت نرم نوشته است هم اخیراً گفته: «در اروپا جنگ های مذهبی بین کاتولیک ها و پروتستان ها قریب به یک و نیم قرن به طول انجامید و با پیمان وستفالیا در 1648 میلادی به پایان رسید. بد نیست به خاطر آوریم در آن زمان نیز ائتلاف ها مرکب از چندین فرقه و مذهب بود که به دلایلی غیر از مسائل مذهبی با هم متحد شدند. در خاورمیانه امروز نیز باید منتظر چنین ترکیبی باشیم.»[9] روزنامه آمریکایی وال استریت ژورنال هم با اشاره به تحلیل کیسینجر یکی از وزرای خارجه اسبق آمریکا و استراتژیست مشهور این کشور، نوشته است که شکل گیری «دولت-ملت» جدید در اروپا نتیجه 30 سال جنگ مذهبی بین کاتولیک ها و پروتستان ها بود، تا زمانی که حق حاکمیت دولت هر فرقه از سوی نیروهای درگیر به رسمیت شناخته شد و قدرت قانونگذاری پاپ در همه حوزه های سیاست خارجی منسوخ شد.[10] 3. جایگاه سوریه در طرح معروف برنارد لوئیس برای تجزیه جهان اسلام تجزیه در منطقه غرب آسیا، شمال آفریقا و به طور گسترده تر در جهان اسلام، با نام برنارد لوئیس گره خورده است. این شرق شناس مطرح یهودی، به تجزیه کشورهای اسلامی اندیشیده و به صورت تفصیلی طرح ارائه داده است. به عنوان مثال او در سخنرانی «ایران در تاریخ»[11] که در 18 ژانویه 1999 در مرکز موشه دایان، دانشگاه تل آویو ایراد شد، نقش ایران در تاریخ و تأثیر آن را بر تمدن جهان به اختصار مورد بحث قرار داده است. لوئیس در این سخنرانی خاطرنشان می کند: «در دو هزار سال گذشته هیچ کشورگشا یا نیروی خارجی ای نتوانسته است بر زبان و فرهنگ ایرانی اثرات بنیادی بگذارد، که این یکی از نشانه های فرهنگ برتر است و فرهنگ برتر همیشه بر فروتر چیرگی یافته است.»[12] وی در کنفرانس بیلدربرگ نتیجه می گیرد که تنها راه رویارویی با چنین فرهنگی نابود ساختن آن است و پیشنهاد می کند که ایران را به قطعات قومی گوناگون بشکنند و میان کشورهای نوپا تقسیم کنند.[13] چنین نگاهی از سوی لوئیس در خصوص عمده بازیگران مهم جهان اسلام نیز مطرح شده است. فتحی شهاب الدین نویسنده جهان عرب در مقاله ای به بیان جزئیات شخصیت و طرح های لوئیس برای جهان اسلام پرداخته است. او می نویسد: «در سال 1980 و هنگامی که جنگ تحمیلی عراق علیه ایران در جریان بود، برژینسکی، مشاور وقت امنیت ملی آمریکا گفت: مشکل اصلی و مهمی که آمریکا در حال حاضر با آن مواجه است، این است که نمی داند چگونه می توان جنگ دیگری در خلیج فارس به راه انداخت که در حاشیه و پیرامون جنگ عراق با ایران قرار داشته باشد تا به این وسیله آمریکا بتواند قرارداد «سایکس پیکو» را اصلاح و تعدیل کند. به دنبال این اظهارات و به دستور وزارت دفاع آمریکا، پنتاگون، برنارد لوئیس مامور شد تا طرح مشهور خود را درباره از بین بردن وحدت قانونی مجموعه کشورهای اسلامی و عربی وضع کند و دراین میان موظف شد، برای هریک از این کشورهای اسلامی و عربی طرح مجزا و مشخصی را وضع کند.»[14] سوریه هم در میان این کشورها قرار دارد. لوئیس در طرح خود، سوریه را مبتنی بر عامل مذهب تجزیه کرده است؛ - کشور علوی شیعیان در امتداد سواحل - کشور سنی ها در منطقة حلب - کشور سنی ها در دمشق - کشور دروزی ها در جولان و لبنان ( این کشور از اراضی جنوب سوریه و شرق اردن و اراضی لبنان تشکیل می شود) البته لوئیس از مساله قومیت صرف نظر نکرده است. او در طرح خود، کردهای سوری را در کنار کردهای عراق، ترکیه و ایران قرار داده و یک کردستان بزرگ را مطرح کرده است؛ چیزی که اکنون در خصوص تجزیه سوریه به آن استناد نمی شود. در شرایط کنونی، کردهای سوری، به تنهایی و نه همراه با کردهای سایر کشورها، اصلی ترین و جدی ترین عنصر در طرح تجزیه سوریه محسوب می شوند. جمع بندی؛ طرح کلان غرب برای جهان اسلام پرونده سوریه را نمی توان به صورت مجزا از طرح کلان غرب برای جهان اسلام مورد تحلیل قرار داد. البته باید این نکته را مدنظر داشت که وقتی از طرح کلان غرب برای جهان اسلام سخن گفته می شود، الزاما و منطقا به این معنا نیست که غرب توانایی عملیاتی سازی این طرح را داراست بلکه هدف، نگاهی کلان تر به نحوه نگرش غرب به تحولات کنونی منطقه و جهان اسلام و دورنمای مطلوب او از این جهان است وگرنه آشکار است که توانایی های غرب در تحقق طرح هایش دچار محدودیت های متعدد و متنوعی است که او را در عمل به تمامی اجزای طرحش یاری نمی رساند. با این وجود، فهم دورنمای مطلوب غرب از جهان اسلام، یک الزام راهبردی است که می تواند ما را در ناکام گذاشتن او در پرونده های متعدد که بمثابه مرحله های تحقق طرح کلان اوست، یاری دهد. به نظر می رسد طرح تجزیه کشورهای مختلف و موثر جهان اسلام یک طرح کلان است که هر از چند، در تحولات منطقه خود را عیان می سازد. اگرچه تجزیه عراق سال ها قبل از اشغال این کشور در سال 2003 مطرح بود اما با فراهم شدن زمینه های میدانی و برجسته تر شدن محرک های تجزیه ساز در این سال، موجی از تحلیل ها و اظهار نظرات در خصوص تجزیه عراق مطرح شد تا جایی که جو بایدن معاون کنونی رئیس جمهور آمریکا و سناتور وقت این کشور به صراحت از ضرورت تجزیه عراق به سه کشور عرب شیعی، عرب سنی و کرد سخن گفت. طی همه این سال هایی که از اشغال می گذرد، هیچ گاه تحلیل های تجزیه محور نسبت به عراق، پایان نیافت و با حضور داعش در این کشور، این طرح جدی تر از قبل نیز شد. در همین سال هایی که پرونده تجزیه عراق با همه نفی و اثبات ها روی میز بود، سودان با مداخله غرب و صهیونیست ها تجزیه شد. تجزیه کشوری که عمرالبشیر رئیس جمهور آن است و مواضع همسو با جبهه مقاومت اتخاذ می کرد، در نهایت باعث شد تا او زیر فشارهای اقتصادی ناشی از از دست دادن منابع نفتی به دلیل تجزیه و فشارهای سیاسی جبهه ارتجاع، مسیر سیاست خارجی خود را به سوی عربستان تغییر دهد و عملا از ایفای نقش در جبهه مقاومت سر باز زند. پروژه تجزیه کردی نیز اگرچه دارای پیچیدگی های تحلیلی است اما در هر صورت، همیشه یک ابزار جدی برای غرب بوده تا در معادلات منطقه ای، اعمال نفوذ کند. و در سوریه به عنوان اصلی ترین کاندیدای تجزیه در شرایط کنونی، غرب سعی دارد تا با دلالت های تاریخی، این گونه وانمود سازد که: 1. تجزیه سوریه امری جدید نیست و سابق بر این نیز در سال 1920، این کشور بر اساس دو عامل دین و طائفه به شش قسمت تقسیم شده است. 2. راه ثبات مداوم در سوریه، همان راهی است که اروپا در جنگ های مذهبی 30 ساله طی کرد؛ به رسمیت شناختن دولت-ملت های جدید و این یعنی تجزیه. شبیه سازی تحولات سوریه با جنگ های 30 ساله قرن هفدهم، قابل تسری است به عراق، پروژه کردی و سایر پروژه هایی که دارای ویژگی ناهمگونی هویتی هستند؛ و عملاً می تواند شرایط را برای تحقق طرح کلان تر غرب که همانا تجزیه جهان اسلام به کشورهایی کوچک، ضعیف و دارای مشکلات اساسی با یکدیگر است، مبدل سازد. تکرار مکرر کلیدواژه «جنگ های 30 ساله» از سوی نخبگان سیاسی و دانشگاهی غرب برای تشریح بحران سوریه، نمی تواند مقصودی جز زمینه سازی روانی و سیاسی برای تجزیه داشته باشد. سعید ساسانیان [1]. http://www.inss.org.il/index.aspx?id=4538&articleid=10747 [2]. http://www.eshraf.ir/6020 [3]. این جنگ بین نیروهای داوطلب سوری به رهبری وزیر وقت جنگ سوریه یوسف العظمه از یک سو و ارتش فرانسه به رهبری هانری گورو از سوی دیگر در میسلون منطقه ای در نزدیکی دمشق در تاریخ ۲۴ ژانویه ۱۹۲۰ برپا شد. در این جنگ یوسف العظمه با ۳۰۰۰ نفر داوطلب سوری و کم صلاح نتوانست در مقابل ۹۰۰۰ نفر فرانسوی مجهز به جنگنده و تانگ مقاومت کند. و دیری نپایید که ارتش سوریه در این جنگ شکست خورد. [4]. https://ar.wikipedia.org [5]. http://journal-neo.org/2015/08/14/the-new-thirty-years-war-in-the-middle-east-a-western-policy-of-chaos/ [6]. http://www.farsnews.com/13940803001240 [7]. http://www.tabnak.ir/fa/mobile/news/478457 [8]. http://www.project-syndicate.org/commentary/richard-n--haass-argues-that-the-middle-east-is-less-a-problem-to-be-solved-than-a-condition-to-be-managed [9]. https://www.project-syndicate.org/commentary/how-to-fight-the-islamic-state-by-joseph-s--nye-2015-09 [10]. http://www.tasnimnews.com/fa/news/1394/08/04/897999 [11]. Iran in History [12]. Kramer, Martin (۱۹۹۹). "Bernard Lewis". Encyclopedia of Historians and Historical Writing Vol. 1. London: Fitzroy Dearborn. pp. ۷۱۹–۷۲۰. Retrieved on ۲۰۰۶–۰۵-۲۳ [13]. http://www.rozanehmagazine.com/NoveDec05/AZPartVI.html [14]. http://ftp.meshkat.net/node/14033
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اسلام تایمز]
[مشاهده در: www.islamtimes.org]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها