تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815567882
انتخاباتی با بازندگان بسیار و تنها یک برنده: اردوغان / مهمت ییلماز
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: نتیجۀ انتخابات 1 نوامبر ترکیه نشان می دهد که سیاست های خصمانه و پرخاش جویانۀ حزب حاکم مورد پذیرش واقع شده اند و این بدان معنی است که این کشور مدت های مدید شاهد صلح نخواهد بود.پیش از هر چیز باید بگویم که لازم است همگان به نتیجۀ انتخابات تمکین کنند. اینک حزب عدالت و توسعه (AKP) در انتخابات پیروز شده است و تعداد کرسی هایش برای تشکیل حکومت تک حزبی کافی است. بقیه همه بازنده شده اند. دولت باغچلی، رهبر حزب حرکت ملی (MHP)، مهمترین چهره در حیات سیاسی اردوغان است؛ با این انتخابات این موضوع یک بار دیگر نیز به اثبات رسید. وی نخستین کسی بود که در سال 2002 به ائتلاف پشت کرد و انتخابات زود هنگام را برگزید. پس از آن باغچلی با تصمیم سلب شهروندی از جم اوزان موافقت نکرد و باعث شد حزبش زیر حد نصاب انتخابات بماند و راه را برای به قدرت رسیدن AKP، آن هم به تنهایی، هموار کرد. و در نهایت، با ضد-سیاستی که وی پس از انتخابات 7 ژوئن در پیش گرفت، باعث شد هواداران حزبش به سمت AKP تغییر جهت دهند. باغچلی در بازی انتخابات زود هنگام اردوغان بازنده شد. او نتوانست حزبش را به درستی هدایت کند و با تصمیم گیری های شخصی حتی نتوانست چهره های مهمی در فهرست نمایندگانش داشته باشد. در چنین مواردی ناگزیر باید به حزبش حساب پس دهد. صلاح الدین دمیرتاش رئیس مشترک حزب متمرکز بر مسألۀ کرد ها، یعنی حزب دموکراتیک خلق ها (HDP)، به سختی از حد نصاب انتخابات عبور کرده است. یکی از دلایل این امر آن است که این حزب نتوانست درک کند که آن رأی هایی که در انتخابات 7 ژوئن به سمت HDP سرازیر شدند، رأی ها «قرضی» بودند. اما دلیل مهم و اصلی این نتیجه این بود که حملات حزب کارگران کردستان (PKK) بسیاری از شهر های جنوب شرقی کشور را تبدیل به آتشدان های واقعی کرده بود. HDP در مقابل این گونه حرکات PKK موضع صریحی اتخاذ نکرد و با اقدامات کوته بینانه ای چون «اعلام خودمختاری» مخالفت نکرد. این حزب با این موضع گیری به جنگ سالاران PKK کمک کرد. به طور خلاصه، HDP نتوانست خود را از «قیمومت نظامی» PKK برهاند. کسی چه می داند، شاید آنها همین را می خواستند و از قبل انتظار چنین نتیجه ای را داشتند؛ من نمی توانم به این احتمال فکر نکنم. من دیگر نمی شمارم که کمال قلیچدار اوغلو، رهبر حزب جمهوری خواه خلق (CHP)، که حزب اصلی اپوزیسیون است، در مدتی که وی رهبری این حزب را به عهده داشته است، چند بار در انتخابات شکست خورده است. در کشوری که اقتصاد، نظام قضایی و نظام آموزشی در سایۀ حکومت 13 سالۀ AKP از هم پاشیده اند، و حقوق و آزادی های دموکراتیک تقریباً وجود ندارند، واضح است که دلایل ایدئولوژیک اهمیت بیشتری دارند که وضعیت یک حزب سوسیال دموکرات در هر انتخاباتی تغییر نمی کند. و این رهبر حزب است که باید هر بار مورد مؤاخذه قرار گیرد. قلیچدار اوغلو قادر نبود به کمپین انتخاباتی بی سر و صدای حزبش حرکت و تکانی بدهد و در همان سطحی که بود ماند. سرنوشتی مانند باغچلی در انتظار قلیچدار اوغلو نیز هست. احمد داود اوغلو در دومین انتخابات خود با تعداد آرا و نمایندگان کافی برای تشکیل یک حکومت قدرتمند، برنده شد. اما این مسأله قابل طرح است که آیا این پیروزی داود اوغلو است؟ آشکار است که برندۀ واقعی رجب طیب اردوغان است. ممکن است وی به نظام ریاست جمهوری مورد نظرش دست پیدا نکند، اما می توان گفت که به دوران یک حاکمیت نیمه ریاست جمهوری قدم خواهیم نهاد. داود اوغلو، حتی بعد از انتخاباتی که در آن برنده شده است، مجبور است بپذیرد که باید جایگاه «نخست وزیر زیردست» خود را حفظ کند. به هر حال برای داود اوغلو این یک دو راهی بود. اگر بازنده می شد احتمال داشت که سیاست را رها کند، اما حال بنده شده است. البته زمام اختیار در دست او نیست، بلکه در دست کاخ است. آیا این امر وی را آزاز می دهد؟ من نمی دانم. ترکیه یک انتخابات دیگر برگزار کرده و بخش عمده ای از مردم این کشور جانب «نبرد» را گرفته اند. تنها یکی معنی از نتایج این انتخابات بر می آید: ترکیه به یک دیکتاتوری یک نفره کشانده می شود. در چهار سالی که پیش رو داریم مسائل مهمی خواهیم داشت، مانند دموکراسی، صلح و همزیستی همراه با احترام به وجود دیگران. در دموکراسی های معمول هر انتخاباتی به کاهش تنش سیاسی می انجامد. اما اینجا این نتیجه که به دست آمده ناشی از این واقعیت است که سیاست های خصمانه و پرخاشگرانۀ کاخ مورد پذیرش واقع شده اند. این پذیرش بدان معنا است که این کشور تا مدتها رنگ صلح به خود نخواهد دید. بگذارید این اصل مشهور را تکرار کنم: مردم حکومتی دارند که سزاوار آنند. مهمت ییلماز / روزنامۀ حریت ترجمه: خبرگزاری کردپرس
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها