واضح آرشیو وب فارسی:تین نیوز: تین نیوز | راه آهن گرگان-بجنورد-مشهد پروژه ای یک خطه بوده و ۵۷۰ کیلومتر طول آن است. این خط ریلی در کریدور ریلی شرقی و واقع در اتصال CIS (کشورهای مستقل مشترک المنافع) بوده و هزینه ساخت آن ۲۰ هزار میلیارد ریال تومان برآورد شده است. ظرفیت بار این پروژه ۶.۱ میلیون تن و ظرفیت مسافر این خط ریلی ۲.۴ میلیون فرد است. ارزش خالص فعلی( NPV) این پروژه ۱۶۰۰ ملیارد ریال٬ نرخ بازگشت سرمایه (۶.۳) درصد و حداقل نرخ بازگشت آن ۵ درصد است. دوره ساخت این پروژه ۴ ساله و دوره بهره برداری از آن ۲۰ سال بوده و مدل سرمایه گذاری پیشنهادی در این پروژه روشBLT و صندوق توسعه ملی است. حداکثر شیب مسیر راه آهن گرگان-بجنورد-مشهد ۱۵ در هزار است و پروژه دارای ۱۵۸۰۰ متر تونل و ۷۶۰۰ متر پل است. تعداد ایستگاه های درجه یک این پروژه چهار عدد٬ درجه دو ۷ عدد و درجه سه ۳۰ عدد است. همچنین سرعت این طرح برای قطار باری ۱۲۰ کیلومتر در ساعت و برای قطار مسافری ۱۶۰ کیلومتر در ساعت است. اما آیا این پروژه در اولویت اجرا قرار دارد؟ هر چند محمد راشدی کارشناس حمل و نقل ریلی معتقد است این مسیر، مسیر مناسبی برای تردد قطارهای مسافری به ویژه در مسیر بجنورد و قوچان و چناران به مشهد است اما علیرضا غرضی از دیگر کارشناسان حوزه ریلی می گوید: برای مسیر گرگان مشهد نه در بخش بار و نه در بخش مسافر پیش بینی مناسبی وجود ندارد بنابراین بهتر است این پروژه تا راه اندازی برقی کردن تهران مشهد مسکوت گذاشته شود تا حجم واقعی مسافر در این کریدور مشخص گردد چرا که در حال حاضر اجرای پروژه گرگان مشهد چال کردن سرمایه های ملی است. راشدی اما در ادامه تاکید می کند: بخش مسافری ریلی به جز موارد محدود در قطارهای سریع هیچگاه در سایر قطارها دارای توجیه اقتصادی نیست و حتی در کشورهای توسعه یافته و پیشرفته اروپایی هم دولت ها برای مسافر ریلی یارانه پرداخت می کنند و راه آهن ها دولتی اداره می شوند بنابراین دولت باید مانند جاده ها با سرمایه گذاری و احداث شبکه ریلی ارتباط بین استان ها و کلان شهرها و ارتباط آنها با حومه برای توسعه قطارهای حومه ای و مسافری و باری را برقرار نماید. مجید صباغی کارشناس سرمایه گذاری نیز با طرح این پیشنهاد که اگر مسیر مذکور از گرگان تا رشت و حتی از رشت تا تبریز هم ادامه پیدا کند، به نظر اقتصادی خواهد بود، احداث پروژه بر روی پل را روش مناسبی برای اجرای آن می داند. آرش سهیلی از کارشناسان حمل و نقل در این باره می گوید: محدوده نوشهر تا رامسر به دلیل فاصله نزدیک کوه و دریا و ضریب بالای اشغال این محدوده و تعدد آبادی ها و شهرها در نتیجه هزینه بسیار بالای تملک اراضی و احیای ارتباط طرفین خط و همچنین تداخل با مناطق حساسیت زای زیست محیطی، دارای معضلات اجرایی خواهد بود اما ایده اجرای راه آهن در جزیره میانی آزادراه ساحلی فرضی به نظر قابل تامل می باشد. این در حالی است که بهروز رحمانی از کارشناسان ریلی در پاسخ به این دیدگاه پیشنهادی، تاکید می کند: حتی اگر این راه آهن با هزینه شخصی و با رعایت تمام موارد فنی و محیط زیستی اجرا و به وزارت راه یا راه آهن هدیه داده شود اما باز این سوال مطرح است که آیا درآمد این خط پاسخگوی نگهداری آن خواهدبود؟ سید مرتضی ناصریان کارشناس حمل و نقل نیز با بیان این که مطالعات توجیه اقتصادی پروژه گرگان - مشهد آخرین بار در سال ۸۷ به وسیله مشاور مترا به روز شد، خاطرنشان می کند: مطالعات نشان می داد این طرح با احتساب منافع ملی در دوره ۲۰ ساله بهره برداری به زحمت توجیه پذیر می شود. بنابراین جذابیت برای سرمایه گذاری غیردولتی ندارد مگر آنکه دولت و بخش غیردولتی در هزینه ها شریک شوند ولی منافع طرح به بخش غیردولتی داده شود.
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تین نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]