تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833985952
ماجرای پدر یاسوجی که هنوز فرزندش را زنده می بیند
واضح آرشیو وب فارسی:بویرنیوز: ماشینی که احمد سوار آن بود ام.وی. ام ٣١۵ بود و کارشناسان بعد از بررسی صحنه حادثه گفتند با توجه به شواهد به نظر می رسد ماشین پارک بوده و در حال روشن کردن ماشین این اتفاق افتاده و در واقع کنترل ماشین از دست احمد خارج شده و به ته دره سقوط کرده است. احمد جمال سیرت، جوانی ٢٢ساله بود که نامش به عنوان نوزدهمین فردی که امسال اعضای بدنش در استان کهگیلویه وبویراحمد اهدا شد، به ثبت رسیده است. ساسان عباسی، مسئول هماهنگ کننده پیوند اعضای دانشگاه علوم پزشکی کهگیلویه وبویراحمد، با اعلام این خبر گفت: «این جوان در پی یک حادثه رانندگی دچار عارضه مغزی و به دنبال آن مرگ مغزی شد. پس از آن با پیشنهاد واحد پیوند اعضا و رضایت خانواده آن مرحوم دو کلیه، کبد، پانکراس و قرنیه های او در بیمارستان شهید بهشتی یاسوج از بدنش جدا شد و به بیمارستان نمازی شیراز انتقال یافت تا به بیماران نیازمند اهدا شود». پدر احمد جمال سیرت، فائز نام دارد. او ٩ سال از ۴٨ سال عمر خود را در اسارت رژیم بعث عراق گذرانده است، اما یک شب از شب های نبودن فرزندش را با کل دوران اسارت قابل مقایسه نمی داند. او در گفت وگو با خبر نگار ما درباره حادثه مرگ بار و تصمیم برای اهدای اعضای بدن پسرش می گوید: ماجرای منجر به مرگ مغزی فرزندتان چطور اتفاق افتاد؟ شب حادثه من خانه نبودم. همسرم می گوید آن شب حدود ساعت ٩ برق ها را خاموش کرده و لباس راحتی پوشیده بودند و کم کم برای خواب آماده می شدند که احمد برق ها را روشن کرده و به مادرش گفته است من می روم و نیم ساعت دیگر برمی گردم. اما نه تنها پسرمان به خانه نیامد، بلکه بعد از آن دیگر از او خبر نداشتیم و هرچه به گوشی تلفن همراهش زنگ می زدیم در دسترس نبود تا اینکه حدود ساعت ١١:٣٠ یک نفر گوشی او را جواب داد و گفت چه اتفاقی افتاده است. بعد ما به محل حادثه رفتیم. چه اتفاقی برای پسرتان افتاده بود؟ دقیق نمی دانیم، اما براساس حدسیات فکر می کنیم او برای دیدن دوستانش یا برای هواخوری به پارک جنگلی یاسوج رفته بود و به احتمال زیاد در راه برگشت آن اتفاق برایش افتاد. در پارک جنگلی یاسوج یک تانک نمادین روی تپه ای بلند گذاشته اند که پسرم از آنجا به ته دره سقوط کرده و ماشین او چیزی حدود ١۵٠ تا ٢٠٠ متر به دره افتاده بود و پنج شش درخت را هم شکسته بود. آیا مشخص شده چرا خودروی پسرتان به دره سقوط کرد؟ ماشینی که احمد سوار آن بود ام.وی. ام ٣١۵ بود و کارشناسان بعد از بررسی صحنه حادثه گفتند با توجه به شواهد به نظر می رسد ماشین پارک بوده و در حال روشن کردن ماشین این اتفاق افتاده و در واقع کنترل ماشین از دست احمد خارج شده و به ته دره سقوط کرده است. چه کسی اول از همه متوجه ماجرا شد؟ ظاهرا افراد دیگری که آن وقت شب به آنجا رفته بودند، متوجه موضوع شده و اورژانس را خبر کرده بودند. در پی سقوط چند جای بدن احمد زخم شده، پا و دنده او شکسته بود و در نهایت هم به خاطر صدمات ناشی از حادثه دچار ایست قلبی شد. به سرش هم ضربه خورده بود که باعث ضربه مغزی او شد و به خاطر ایست قلبی به مغزش هم اکسیژن نرسید که در نهایت منجر به کما شد. البته پس از حضور تیم امداد اورژانس، اقدامات لازم برای احیای او انجام شد و موفق شده بودند قلب او را برگردانند، اما چون مغز عضو بسیار حساسی است، فقط چند ثانیه نرسیدن اکسیژن به آن کافی است تا صدمات جبران ناپذیری را به همراه داشته باشد. چه شد که تصمیم به اهدای عضو گرفتید؟ بعد از این اتفاقات احمد دو روز در کما بود و ما راز و نیاز و دعا می کردیم که او زنده بماند، اما وقتی دیدیم که او ماندنی نیست، تصمیم به اهدای اعضا گرفتیم چون می دانستیم انسان های نیازمندی زیادی هستند که با اعضای پسر ما زندگی شان بهتر خواهد شد. بنابراین برای رضای خدا دو کلیه، کبد، پانکراس و قرنیه های او را اهدا کردیم. شما چند فرزند دارید؟ من سه پسر و یک دختر داشتم و احمد پسر بزرگ من بود که پارسال ازدواج کرده و دانشجوی کارشناسی تربیت بدنی دانشگاه شیراز بود. چگونه با سیستم اهدای عضو آشنا شدید؟ من جانباز ٣۵ درصد هستم و ٩ سال هم اسیر بودم. وقتی بازنشست شدم کارمند دانشگاه علوم پزشکی بودم و از محیط کارم با موضوع آشنایی داشتم. وقتی دیدیم احمد وضع خوبی ندارد برای خدا و در اقدامی بشردوستانه اعضای بدن او را اهدا کردیم. البته من پیش خودم به چنین چیزی فکر کرده بودم که خودم اعضای بدنم را اهدا کنم. با خود احمد هم دراین باره صحبت کرده بودید؟ راستش نه، چون پسر جوان، رعنا و خوش سیرت و خوش قلبی بود و اصلا انتظار چنین اتفاقی را برای او نداشتیم، اما چون من با روحیه او آشنا و با او رفیق بودم، برای همین این تصمیم را گرفتم. مراسم ختمش آن قدر شلوغ بود که من فرصت پاسخ دادن به افرادی را که برای تسلیت آمده بودند نداشتم. کبنا نیوز
جمعه ، ۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بویرنیوز]
[مشاهده در: www.boyernews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها