واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۶ آبان ۱۳۹۴ (۱۳:۲۶ب.ظ)
ابعاد و عمق بحران آب را نميدانيم موج- اگر ابعاد و عمق بحران آب را بدانيم، چاره اي مناسب براي آن خواهيم انديشيد و با رويههاي جديد با اين بحران رو به رو خواهيم شد.
به گزارش خبرگزاري موج، سيد محمد بهشتي، رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري اين مطلب را در همايش جامعه، منابع طبيعي، آب و محيط زيست؛ چالشها و راهکارها که با همکاري پژوهشکده مردم شناسي و انجمن جامع شناسي ايران برگزار شد مطرح کرد.
وي افزود: زماني که شنيدم بحران آب در کشور تا حوالي سال 1420 ادامه دارد خيلي خوشحال شدم نه از بابت اين که از مشکلات پيش آمده خرسند باشم بلکه به اين دليل که اگر اين بحران آب يکساله، چهارساله، هفت ساله و...بود باز هم اين بحران را به طريقي از سر گذرانده و به مسير خودمان ادامه ميداديم، ولي خوشبختانه طول اين بحران آنقدر زياد است که ما را ناگزير از تغيير رويکرد جدي ميکند.
بهشتي تصريح کرد: جالب اين جاست که خبر بحران آب، ابعاد و مشخصات آن را از مسوولان آن نميشنويم و هنوز هم درست توضيح داده نشده که ابعاد اين موضوع تا چه اندازه است در صورتي که اگر اين موضوعات برايمان روشن شود در تمامي برنامههاي پنجساله ششم، هفتم، هشتم و... تمامي دستگاههاي اجرايي تأثير خواهد گذاشت.
وي با اشاره به اين که همواره در اين راه برخي افرادي را مواخذه ميکنند که با وجود آگاهي حرفي نزدهاند خاطرنشان ساخت در طول سالهايي که اين اتفاقات در حال وقوع بود کسي حرف کساني را که در اين حوزه آگاه بودند و به موضوع آشنايي داشتند نميشنيد و اگر کساني هم سخن ميگفتند از آنها به عنوان مجانين ياد ميشد و انگشت نما ميشدند.
او اظهار داشت: اگر ابعاد و عمق اين بحران را بدانيم ميفهميم که ديگر فرصت مواخذه نيست و بايد زودتر فکري بکنيم و به استقبال اين بحران برويم زيرا ما خيلي از فرصتها را از دست دادهايم و بايد زودتر تغيير احوال دهيم و با رويههاي جديد با اين بحران مواجه شويم.
بهشتي با بيان اين که اين بحران در تمامي کمربند بياباني جهان اتفاق افتاده است تصريح کرد که امريکا مدتي است پارکهاي واقع در جنوب کاليفرنيا و آريزونا را که در کمربند بياباني قرار دارند خشک کرده و به افرادي که چمنهاي روبروي منازل شان را خشک ميکنند نيز جايزه ميدهد.
وي افزود: اين در حالي است که ما هنوز جشن درختکاري ميگيريم و گمان ميکنيم بايد طبق روال گذشته عمل کنيم و متوجه نيستيم که داريم در مکاني که شبيه کاليفرنيا و آريزونا است چمن کاري ميکنيم و در نظام برنامه ريزي هنوز متوجه اهميت موضوع نيستيم...
وي با اشاره به ابعاد فرهنگي موضوع تصريح کرد: محيط اروپا به لحاظ طبيعي يک محيط استيبل و منابع و موانع زيست در آن از نظر انسانهايي که آنجا زندگي ميکنند بالفعل است پس ساکنين براي اينکه بتوانند در آن زندگي کنند مجبورند شيوههايي را به کار ببندند.
اين در حالي است که در سرزمين ما موانع و منابع بالقوه هستند به اين شکل که سيل، زلزله، طوفان و...در آن اتفاق ميافتد اما نميدانيم کي و چه اندازه، برخي از منابع ما پوشيده در حجابي از زمان و برخي پوشيده در حجابي از زمين است.
رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري با بيان اين که راه حل معماهاي زيستي در سرزميني مانند ايران با اروپا يکي نيست تصريح کرد که همه هنر آنها اين است که چگونه از موانع بالفعل عبور کرده و منابع زيستي بالفعل را به دست آورند.
اما ما در سرزمين مان بايد هنر از بالقوه به بالفعل در آوردن منابع، پيش بيني و تبديل موانع زيستي به منابع زيستي را داشته باشيم.
به اعتقاد بهشتي، اگر به سابقه زيست بشر در ايران بنگريم ميبينيم که همواره با اين الگو بوده که توانستهايم مسائل را حل و فصل کنيم. الگويي که به شکل ماهوي با الگويي غرب فرق ميکند.
بهشتي افزود: الگوي زيست در سرزمين اروپا الگوي شکارگري است و شما بايد مترصد اين باشيد که چگونه ميتوانيد آن منبعي را که خودتان در پديد آوردنش نقش نداشتهايد به چنگ آوريد که اين يک مهارت و خبرگي ميطلبد.
وي با اشاره به اين که فرهنگ اروپا بر اين اساس شکل گرفته و اگر اين الگو نبود اروپا غير قابل زيست ميشد، افزود: اما درسرزميني مثل سرزمين ما الگو، الگوي پرستاري است و تنها در سايه آن است که ميتوانستيم محيط پيرامون خودمان را قابل زيست کنيم.
بهشتي گفت: در دهههاي اخير از زماني که پول نفت وارد چرخه اقتصادي ما شده از طبع پرستاري به احوال شکارگري منتقل شديم به طوري که اکنون همه راه حلهاي ما شکارگرانه است و تنها در منابع بالفعل حساب باز ميکنيم و به شکار دست ميزنيم.
رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگري تصريح کرد که رفتار ما با منابع زير زميني مان به شکل پرستارانه يعني ايجاد قنات و به شکل شکارگرايانه يعني حفر چاه عميق صورت ميگيرد.
به عقيده بهشتي، احوال شکارگري در محيطي مانند ايران که بالقوه است و محيطي مستعد زيست است نه مناسب زيست، فقط و فقط باعث تخريب ميشود.
رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي و گردشگيري گفت: شما در بهترين حالت در اروپا نسبتتان با اکوسيستم نسبت مراعات است يعني شما بايد آن را تنها مراعات کنيد اما در سرزمين ما شما بايد مبتني بر اکوسيستم شرايط زيست را فراهم کنيد و اين دو رويکرد متفاوت است.
ما نبايد آن طور که منابع طبيعي را در اروپا اداره ميکنند منابع طبيعي کشورمان را اداره کنيم و آن طور که آنها محيطزيستشان را به جا ميآورند ما هم به جا آوريم.
او با بيان اينکه بايد رويکرد جديدي را در علوم مختلف مبتني بر حال و احوال سرزمين خودمان تأسيس کنيم افزود: ما اخيراً به اين سرزمين نيامده ايم و خشکسالي نيز اتفاق تازه اي نيست، حداقل 12 هزار سال سابقه يکجانشيني داريم پس تجربه زيستن در اين سرزمين يک چيز بديعي نيست که فقط براي ما پيش آمده باشد.
او با تاکيد برضرورت مدنظرقراردادن شيوه زيست گذشتگان تصريح کرد که هنر گذشتگانمان بهره گيري از نگاه حکمي به سرزمينمان بوده است و نگاه حکمي يعني ذو جنبتين، ذو مقياس و ذو مراتب نگريستن به موضوع در عين حال يکپارچه ديدن مسائل.
وي تصريح کرد: اين در حالي است که ما در نظام آکادميک تنها چيزي که ياد نگرفتهايم نگاه حکمي است ولي اگر به منابع و کتابهاي گذشته در رشته معدن، زراعت و طب نگاه کنيم متوجه ميشويم که همه مبتني بر نگاه حکمي شکل گرفتهاند.
اگر با اين ديد به سرزمينمان نگاه نکنيم نه تنها هيچ مشکلي از آن را نميتوانيم حل کنيم بلکه مشکلاتي هم به آن اضافه خواهيم کرد زيرا در غير اينصورت و با جا انداختن يک مورد اين سرزمين شروع ميکند به واکنش نشان دادن.
بهشتي اظهار داشت: ما و فرزندمان ميخواهيم همچنان در اين سرزمين زندگي کنيم و به اين منظور بايد اين سرزمين را قابل زيست کنيم و اين چاره اي ندارد جز اين که شيوه خودمان را از شکارگري به طبع پرستاري تبديل کنيم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]