واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اینجا همه دعوتند/ سفره نذری پنج هزار نفری در روستای چای هرزن آذربایجان شرقی تبریز- ایرنا- اینجا همه دعوتند؛ سفره نذری پنج هزار نفری در روستای چای هرزن (هرزند جدید ) از توابع شهرستان مرند به مناسبت سوم شهادت سالار شهیدان و 72 یار باوفایش برپاست و رسم دیرینه پختن آبگوشت سنتی معروف به "بزباش"همچنان در این روستا پابرجاست.
به گزارش ایرنا، رسم چند صد ساله قربانی کردن گوسفند پیش پای دسته های عزاداری و توزیع گوشت آن در بین نیازمندان و پختن آبگوشت لذیذ محلی بنام " بزباش " سنت حسنه و دیرینه ای است که نسل به نسل دست به دست می شود و همچنان این گردش ادامه دارد.از اطراف و اکناف همه بدون دعوتنامه با رویی گشاده به مراسم سفره امام حسین (ع) در مسجد جامع روستای چای هرزن(هرزند جدید) در 20 کیلومتری شمال غرب شهرستان مرند می آیند؛ اینجا همه میهمان سفره آقا امام حسین (ع) هستند .از ساکنان روستا گرفته تا روستاها و شهرستان های اطراف، از تبریز مرکز آذربایجان شرقی و شهرستان های جلفا، مرند و ... همه کنار همه بدون دعوت به صف نشسته اند؛ سفره، سفره امام حسین و خانه، خانه خداست؛ مسجد جامع روستای چای هرزن.از همه قشرها آمده اند؛ معلم و دانش آموز، مسئول دولتی ، کارمند ،کارگر، کشاورز و حتی چوپان روستا نیز لحظه ای گوسفندان اش را به آغل سپرده و به مهمانی سفره آقا اباعبدالله آمده است.به محض پیاده شدن از خودرو، بلافاصله که وارد میدان مسجد جامع روستا می شوی، بوی دل انگیز آبگوشت مشام را نوازش کرده و هنگامه ظهر، اشتها را تحریک می کند.مسجد با آراستگی زیبا وسط میدان روستا قد برافراشته است؛ نمای سنگی سرخ رنگ مسجد که رنگ خود را از کوه های سرخ اطراف گرفته همه را به خود می خواند.آدم در عجب می ماند که مسجدی به این زیبایی و بزرگی و بدون ستون در دل کوه های سر به فلک کشیده منتهی به ارتفاعات کیامکی قد علم کرده باشد.از در مسجد که وارد می شوی، خادمان سفره با ادب تمام و کمال مهربانی میهمانان سفره امام حسین (ع ) را به گرمی پذیرفته و بر صدر مجلس می نشانند، با دیدن این همه سفره های به ردیف چیده شده چشم آدمی سیاهی می رود.منتهی الیه ضلع جنوب غربی مسجد دری به آشپزخانه باز می شود که افرادی کاسه های "بزباش" بدست به صف ایستاده اند؛ وارد آشپزخانه که می شوی ردیف "تیان ها ی" (دیگ ) حاوی گوشت های پخته شده و لپه را می بینی که بخار متراکمی از آنها به هوا بلند می شود.غلغله ای برپاست؛ همه لباس مشکی به تن این طرف و آن طرف می دوند تا میهمانان آقا ابا عبدالله الحسین برای لحظه ای نیز جهت سرو غذا معطل نمانند.در عجبم که در دل روستای دور افتاده آرمیده در دامنه کوه های سر به فلک کشیده ای، چنین نظم و آدابی ریشه در چه دارد ؟ اندکی که تامل می کنم به پاسخ خود می رسم؛ عشق به امام حسین (ع) و آموزه های مذهب او، عشق به حسین و جد و پدر و مادرش، محبت جوشان به اولاد حسین که علمدار رشیدی همچون ابوالفضل در صحرای کربلا دارد.مسجد هر 10 دقیقه یک بار پر و خالی می شود، انگار سازمان بزرگی برای ساماندهی این مجلس بزرگ از یک سال پیش برنامه ریزی کرده است.این همه رفت و آمد که کوچک ترین خللی در سرویس دهی بانیان و خادمان سفره نذری به میهمانان آقا امام حسین وارد نمی کند.دم مسجد که می رسیم عقربه های ساعت 12 ظهر را نشان می دهد، یکی از حاضران می گوید که سرویس دهی به میهمانان از یک ساعت قبل شروع شده است.عکاس همراهمان بعد از خوردن غذای نذری دعوت می کند که برای ثبت زیبایی های تاریخی و طبیعی روستای "چای هرزن" گشت و گذاری در آن داشته باشیم .برنامه عکاسی که تمام می شود به محوطه مسجد باز می گردیم، ساعت سه بعد از ظهر است و مسجد همچنان پر و خالی می شود.صدای حاج علی ذاکری پیرمرد مورد احترام و ریش سفید روستا به رسایی تمام از بلندگوی مسجد می پیچد که میهمانان را به ترک مسجد بعد از صرف غذا دعوت می کند تا جا برای میهمانان تازه وارد باز شود.امروز دوازدهم محرم و سوم شهادت شهدای کربلاست؛ در چنین روزی روستای "چای هرزن" چهره عوض کرده و به واسطه حضور خیل عظیم میهمانان سفره نذری آقا اباعبدالله به شهری کوچک می ماند.تنها خیابان بزرگ روستا و تمامی کوچه پس کوچه های آن به توقف گاهی برای خودروهایی تبدیل شده که از روستاهای پیرامون و از شهرستان های مرند، جلفا ، شبستر و تبریز آمده اند.عضو شورای اسلامی روستا می گوید: امسال حدود یک هزار و 500 کیلو گوشت برای تهیه غذای نذری پنج هزار قرباتنی شده است ضمن اینکه به هر کدام از خانواده های روستا نیز یک سهم گوشت خام داده شده است. علی اجتماعی در خصوص قدمت این نذری نیز می گوید: از پدران مان تا به امروز این سنت حسنه ادامه داشته و بر اساس خاطرات شفاهی پیرمردان و پیرزنان روستا، دوام آن به بیش از یک قرن می رسد.حسن قاسم زاده از دیگر اهالی پا به سن گذاشته روستا نیز ضمن تایید این مطلب می گوید: از کودکی دست در دست پدران مان به این مسجد برای صرف بزباش می آمدیم و پدرمان نیز پا به پای پدر بزرگ مان این رسم دیرینه را دیده و تعریف کرده است.رحیم سیرانی که از روستای همجوار "بابره تین" برای صرف بزباش آمده، ظرفی پر از بزباش در دست و راضی از غذا، می گوید: اقوامی در اینجا داریم و هر ساله برای صرف نذری امام حسین به این مجلس می آیم.علی جعفرزاده نیز که از تبریز آمده است به خبرنگار ایرنا می گوید: در اصل اهل این روستا هستم و با اینکه 30 سال ساکن تبریز هستم، همه ساله به عشق چنین روزی به زادگاهم می آیم.گزارش از: نعمت مرادپور6132/518
05/08/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]