تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836624754
اتحاد ایران روسیه در سوریه، ایران رابه قدرت اول منطقه تبدیل کرد
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: اولین و برترین اندیشکده جهان در مقاله ای به قلم سرگی آلکساشنکو، عضو ارشد اقتصاد و توسعه جهانی این مؤسسه اذعان کرد که اتحاد ایران و روسیه در سوریه ، ایران را به قدرت اول منطقه خاورمیانه تبدیل خواهد کرد و همه این تحولات تغییر بزرگی در موقعیت استراتژیک خاورمیانه به همراه خواهد داشت.اندیشکده بروکینگز در یادداشتی به قلم سرگی آلکساشنکو، عضو ارشد اقتصاد و توسعه جهانی این مؤسسه آمریکایی و معاون اسبق سرپرست بانک مرکزی روسیه، و رئیس اسبق شعبه روسی شرکت خدمات مالی مریل لینچ به جنگ داخلی چهارساله سوریه و سه بازیگر اصلی خارجی این بحران، یعنی آمریکا، روسیه و ایران پرداخته و با بررسی احتمال اتحاد میان این کشورها در خصوص سوریه به این مشاهده مهم می رسد که تفاوت دیدگاه آمریکا با ایران و روسیه بر سر ابقای بشار اسد، و همچنین بی اعتمادی موجود مانع از اتحاد بین آن ها می شود؛ در سوی دیگر، ایران و روسیه منافع مشترکی در سوریه دارند و اتحادی که بین آن ها شکل گرفته باعث قدرتمندتر شدن ایران و افزایش نفوذ این کشور در منطقه خاورمیانه می شود. • پیچیدگی اوضاع بحران سوریه با مداخله های نظامی آمریکا و روسیه • جنگ داخلی سوریه پس از گذشت چهار سال خون و خون ریزی هنوز با پایان خود فاصله زیادی دارد. هیچ کدام از سه گروه اصلی صاحب قدرت (نیروهای حکومتی بشار اسد، مخالفان سوری، یا دولت اسلامی (داعش)) نتوانسته اند به پیروزی قاطعانه و تعیین کننده ای دست یابند. مداخله های خارجی اخیر نیز نتوانسته تغییر عمده ای در شرایط هر یک از این گروه ها ایجاد کند. حملات هوایی ائتلاف شکل گرفته به رهبری آمریکا علیه داعش (که فاقد حمایت نیروهای زمینی هستند) منجر به تغییرات راهبردی نشده است. و عملیات نظامی غیرمنتظره روسیه در حمایت از نیروهای حکومتی سوریه هم تنها بر وخامت و پیچیدگی اوضاع افزوده است. اما این بدان معنا نیست که این مداخله های خارجی فاقد اهمیت اند. کاملاً برعکس، عملیات نظامی روسیه در سوریه، شکل اختلاف را آشکارا به رویارویی ژئوپلیتیکی میان روسیه و آمریکا بدل کرده است. در این مرحله، تنها می توان امیدوار بود که رهبران این کشور اجازه ندهند این رویارویی بالا گرفته و به نبرد نظامی بین آن ها تبدیل شود. • آمریکا، روسیه و ایران، سه بازیگر اصلی خارجی دخیل در جنگ سوریه هستند • – نمودارِ وِن اشتباه است اگر بخواهیم تحلیل موقعیت سوریه را به تحلیل رویارویی احتمالی بین دو ابرقدرت هسته ای محدود کنیم (هرچند که این جزء مهمی از تحلیل به شمار می رود) یا تنها از این نقطه نظر سعی در پیش بینی تحولات این جنگ داشته باشیم. در حقیقت، بازیگر خارجی سوم و بااهمیت دیگری در این جنگ وجود دارد، که همان ایران است. ایران، برای جبران نیروی نظامی ضعیف خود در مقایسه با آمریکا و روسیه، منابع مالی قابل توجهی را برای پیگیری اهداف خود در سوریه صرف کرده است. تهران که توافق هسته ای تاریخی را با غرب به امضا رسانده است، اکنون به دنبال قوت بخشیدن به موقعیت خود در منطقه خاورمیانه است. بنابراین، فراتر از طرفین در حال جنگ در سوریه، مثلثی از سهام داران اصلی خارجی در جنگ سوریه را داریم که ابعاد تحلیل ما را تا حد زیادی گسترده می کند. شایان ذکر است که بازیگران مهم دیگری، یعنی ترکیه و عربستان سعودی، نیز در این جنگ دخیلند. این دو کشور، با این حال، بعید است که نقش تأثیرگذاری در غیاب حمایت و پشتیبانی آمریکا ایفا کنند زیرا مخارج آن ها در جنگ سوریه بیش از منافعشان خواهد بود. بهتر است نگاهی به منافع این سه سهام دار اصلی داشته باشیم: • آمریکا کم ترین منافع راهبردی را در سوریه دارد • از مقایسه منافع این مثلث سهام داران، می توان به دو مشاهده مهم دست یافت: – اول، در میان این سه کشور، آمریکا کم ترین منافع راهبردی را در سوریه دارد. هدف اصلی آمریکا سرکوب داعش است. برای آمریکا فرقی نمی کند که سوریه پس از بشار اسد به چه وضعیتی درخواهد آمد؛ چه همچنان یک کشور مستقل و یکپارچه باقی بماند، و چه اینکه به چند جزء تجزیه شود و مناطقی خارج از کنترل دولت مرکزی باشند (درست مانند عراق، افغانستان، و لیبی). – دوم، هر سه بازیگر یک هدف مشترک دارند، آن هم سرکوب داعش است (اگر امکان نابودی فوری آن وجود نداشته باشد). این امر بیانگر اتحاد سه جانبه ای است که روی کاغذ امکان شکل گیری آن وجود دارد، هرچند احتمال آن در عمل و در دنیای واقعی بسیار پایین است. در عوض، اتحادهای دوجانبه می توانند شکل بگیرند که در آن حالت طرف سوم در نقطه مقابل این اتحاد قرار خواهد گرفت. • ضعیف ترین بازیگر این مثلث، ایالات متحده آمریکاست • – انتخاب موضع شاید حیرت آور به نظر برسد اما ضعیف ترین بازیگر این مثلث، ایالات متحده آمریکاست. آمریکا در سایه موقعیت مسلط خود در جهان در طول هفتاد سال گذشته، عادت ایجاد اتحادهای سیاسی بر اساس همکاری های برابر و در نظر داشتن منافع سایر طرفین را ترک کرده است. این امر به خصوص در مورد کشورهایی مشکل ساز می شود که اصول، ارزش ها و منافع کاملاً متفاوتی با آمریکا دارند. موقعیت آمریکا در جنگ سوریه به گونه ای است که بعید به نظر می آید با روسیه به توافق برسد. در حالی که رهبران آمریکا خواستار برکناری بشار اسد هستند، روسیه برکناری یک رهبر سیاسی در نتیجه جنگ داخلی یا انقلاب را مغایر با درک خود از نظم بین المللی می داند و لذا چنین امری را نمی پذیرد. این اساس کلی اختلاف میان دو کشور است، و سیاست های پوتین در خصوص اوکراین نیز بر شدت این اختلاف اضافه می کند. عملیات نظامی روسیه در سوریه نیز جنگ حاضر را به رویارویی ژئوپلیتیکی میان روسیه و آمریکا تبدیل کرده است. • اتحاد ایران و آمریکا در موضوع سوریه بعید است • در عین حال، چهل سال نبود روابط دیپلماتیک بین ایران و آمریکا نیز زمان زیادی برای بازسازی نیاز دارد، و بی اعتمادی دیرینه متقابل بین دو کشور سبب می شود که ایران و آمریکا به احتمال زیاد نتوانند گفتگوهای مثمر ثمری در مورد سوریه داشته باشند. اگر سوریه متحد و یکپارچه باقی بماند، ممکن است ایران مخالفتی با تلاش آمریکا برای برکناری و جایگزینی بشار اسد نداشته باشد. جانشین اسد احتمالاً ژنرالی خواهد بود که روابط بسیار بهتری با رهبران ایران خواهد داشت و لذا اتحاد نزدیک تری میان سوریه و جمهوری اسلامی برقرار خواهد کرد. • اتحاد ایران و روسیه در خصوص سوریه پایدار خواهد بود• بنابراین، اتحادی میان ایران و روسیه – که واقعاً هم ظهور کرده است- به احتمال زیاد پایدارترین و بادوام ترین اتحاد در بین این سه کشور خواهد بود. اگرچه ایران و روسیه کاملاً به یکدیگر اعتماد ندارند اما می توانند نکات مشترک کافی پیدا کنند تا به جای رقیب، شریک یکدیگر باشند. منافع راهبردی آن ها در سوریه یکسان نیست اما در تضاد با یکدیگر نیز قرار ندارد. ترکیب نیروی نظامی آن ها (از جمله منابع موجود در عراق که اکنون به شدت تحت نفوذ ایران است) و منابع مالی برای تقویت قابل توجه کنترل بشار اسد بر سوریه کافی است، هرچند شاید نتوانند مخالفان سوریه را کاملاً از بین ببرند. ایران و روسیه شاید قادر به حذف کامل داعش نباشند اما می توانند از نفوذ داعش در سوریه کاسته و قلمروهای تحت کنترل آن را کاهش دهند. • مسکو می خواهد تأمین کننده اصلی تسلیحات نظامی سوریه باقی بماند • – دوستی نوظهور درست است که روسیه منافع راهبردی در سوریه دارد اما به هیچ وجه قصد ندارد تا ابد در منطقه خاورمیانه حضور نظامی داشته باشد. ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه قطعاً روسیه را یک ابرقدرت جهانی در ذهن تصور می کند که نقشی کلیدی در مذاکرات صلح در منطقه ایفا می کند اما مسکو نمی تواند حمایت مالی قابل توجهی از کشورهای خاورمیانه انجام دهد، و همچنین قدرت نرم لازم برای دستیابی به اتحادهای دائمی را نیز در اختیار ندارد. منافع راهبردی روسیه از این منظر دارای محدودیت است: مسکو باید روابط خوب خود با دولت سوریه را حفظ کند تا پایگاه دریایی خود در طرطوس را حفظ کرده و اصلی ترین تأمین کننده تسلیحات نظامی سوریه باقی بماند. • اتحاد ایران و روسیه، ایران را به قدرت اول منطقه خاورمیانه تبدیل خواهد کرد • هیچ یک از این اهداف با منافع ایران در تضاد نیست. اتحاد ایران و روسیه، ایران را تشویق خواهد کرد که خریدهای نظامی خود از روسیه (و احتمالاً خریدهای نظامی عراق) را افزایش دهد. در عین حال، روسیه باید بپذیرد که ایران سوریه را تحت دایره نفوذ خود درآورد؛ و این رویکردی به امور منطقه ای است که پوتین به خوبی از آن آگاه است. بعلاوه سپر ایران شیعه-عراق-سوریه می تواند تا حد زیادی از روسیه در برابر حمایت سنی ها از شورشیان مسلمان شمال قفقاز محافظت کند. چنین اتحادی مسلماً ایران را به قدرت اول منطقه تبدیل خواهد کرد. ایران در نتیجه این اتحاد، علاوه بر کنترل منابع عظیم هیدروکربن، به مسیرهای حمل ونقل جدید، از جمله دسترسی دائمی به دریای مدیترانه (از طریق عراق-سوریه-لبنان) و مرزهای اسرائیل دست خواهد یافت. همه این تحولات تغییر بزرگی در موقعیت استراتژیک خاورمیانه به همراه خواهد داشت. • آمریکا هیچ هدف مشخص و راهبرد مؤثری در سوریه ندارد• – موضع آمریکا ایالات متحده آمریکا نمی تواند با زور از این سناریو جلوگیری کند، مگر آنکه تغییری اساسی در سیاست خود اعمال کند. تحلیلگران کمی بر این عقیده اند که آمریکا عملیات نظامی عظیمی را در سوریه (در اندازه صد هزار سرباز) انجام خواهد داد یا ریسک جنگ اتمی با روسیه بر سر سوریه را به جان خواهد خرید. اتحاد روسیه-ایران (-عراق) این امکان را به ارتش دولت سوریه خواهد داد که کنترل خود بر کشور را گسترش داده و ضربه محکمی به ائتلاف غرب و مبارزه این ائتلاف علیه داعش وارد سازد. کاخ سفید تاکنون از هرگونه اقدام جدی در خصوص سوریه خودداری کرده و ترجیح داده است که روسیه را به حال خود بگذارد تا طعم تلخ سیاست هایش را بچشد. روسیه به زودی (یا دست کم در نهایت) و به احتمال زیاد با چیزی روبرو خواهد شد که اتحاد جماهیر شوروی در افغانستان آن را تجربه کرد: کاربرد گسترده موشک های سبک ضد هوایی. در آن صورت، بهای عملیات نظامی روسیه در سوریه به شدت بالا خواهد رفت. اما این اتفاق تغییری در منافع راهبردی روسیه یا ایران در سوریه ایجاد نخواهد کرد. سیاست “منتظر ماندن و تماشا کردن” آمریکا نیز امکان طرح منافع و اهداف راهبردی مشخص در سوریه را به آمریکا نخواهد داد. در هر صورت، طرح استراتژی برای هدفی که اصلاً وجود ندارد، کاری غیرممکن است. پایان
یکشنبه ، ۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها