تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851096123
هوای ابری میلان، غرفه آفتابی ایران
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
غذای ایرانی روی میز ایتالیایی‌ها نشست! هوای ابری میلان، غرفه آفتابی ایران پاویون ایران در اکسپوی میلان هم برای خود حکایتی دارد. سفری۶ ماهه را دارد به پایان می‌برد که دنیا متوجه شده ایران دیگر، یک کشور خشک صحرایی نیست؛ بلکه آتشفشان پتانسیل‌هایش فعال شده و در حال فوران است.
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مهر، پرواز شش و نیم ساعته به ایتالیا؛ بالاخره راه به «مالپنزا» می برد. فرودگاهی در میلان. این شاید اولین نقطه ای باشد که هر مسافری به مقصد اکسپو را یک قدم به هدف، نزدیک تر می کند. هواپیما که به زمین نزدیک می شود، طبیعت غنی ای را به رخ می کشد که حداقل برای ایرانی ها ناشناخته نیست. هوا ۱۵ درجه است و انبوه درختان رنگ باخته در پاییز، حال و هوای شمال زیبای ایران را تداعی می کند. جاده هایی پوشیده از درختان بلندقامت که به واسطه تونل های ممتد، فرودگاه را به قلب میلان پیوند می زند. روزهای سرد میلان کم کم از راه می رسد. اما سرسبزی همچنان در گوشه و کنار شهر به چشم می خورد. نگاهی گذرا به خیابان های این شهر ایتالیایی، مردمی دوستدار محیط زیست را نشان می دهد. اکثر خانه ها بالکن دارند و گویی گل کاری و مراقبت از گیاهان، در مردم این شهر نهادینه شده است. شهر تمیز و زیبا است و انگار همه چیز برای میزبانی ۱۴۵ کشور، در رویدادی بین المللی فراهم شده است. حال این اکسپو است که نام میلان را یک بار دیگر، جهانی کرده است. ایران، از لندن تا میلان در این میان، ایران هم از قافله کشورهای حاضر در اکسپو عقب نمانده است. کشوری که این روزها، نامش در صدر مهمترین اخبار روز دنیا قرار گرفته است. برجام به نتیجه رسیده و دنیا بار دیگر، نام ایران را با صلح طلبی و مهربانی، به یاد آورده است. جمهوری اسلامی ایران که اینک، دومین حضور جدی خود در اکسپوهای دنیا را بعد از انقلاب تجربه می کند؛ روزی به واسطه میرزا محمدتقی خان فراهانی، صدراعظم ناصرالدین شاه یا همان امیرکبیر معروف، در سال ۱۸۵۱ میلادی حضوری موفق در اکسپوی انگلیس داشته است. حال قدمتی ۱۶۴ ساله، دوباره پای ایران را به اکسپو باز کرده است؛ اما این بار در میلان. اولین حضور جدی ایران در اکسپوهای دنیا بعد از انقلاب را می توان در سال ۲۰۱۰ و در کشور چشم بادامی ها دانست. سالنی به ایران اختصاص یافته بود تا بعد از مدتها، نام و فرهنگ ایرانی را به جهانیان نشان دهد. پاویونی که با معماری اصیل ایرانی- اسلامی و برگرفته از بناهای باستانی «نصف جهان»، بنا شده بود و بر این بود تا تنوع فرهنگ، علم و تکنولوژی و رفاه شهری را معرفی کند. خوب یا بد، اکسپوی شانگهای توانست، سدشکنی برای حضور ایران در اکسپوی میلان باشد.
آن روزها هنوز تنور تحریم ها اینقدر داغ نشده بود و همه چیز برای شناساندن و معرفی ایران به همه دنیا، به خصوص چینی ها که به واسطه جاده ابریشم، همواره نام ایران را در میان کشورهای چین و ماچین شنیده بودند، فراهم بود. ایرانی که آمده بود تا بگوید، داروهای نوترکیب را علیرغم همه محدودیت ها تولید می کند و می خواهد یک ابرقدرت در منطقه شود. ایرانی که در کنار زمختی تصور برخی افراد راجع به خشونت طلبی اش، فرش و پسته ایرانی را سفیر خود کرده بود تا بگوید، آن گونه که تبلیغات یکطرفه غربی می گوید نیست و این کشوری است که پاویونش را در میان انبوه ابرقدرت هایی در دهکده جهانی بنا کرده است و تمدنی ۲۵۰۰ ساله را یدک می کشد. حال اما در میلان؛ همه چیز فرق کرده است. پاویونی بنا شده که شاید معماری اش، جز چهار پاویون برتر اکسپوی میلان باشد و مشتاقانش بسیار بیشتر از بازدیدکنندگان از اکسپوهای قبلی. به خصوص اینکه نام ایران به عنوان یک قدرت تاثیرگذار در منطقه خاورمیانه، این روزها زبانزد بسیاری از مردم دنیا شده است و ایتالیایی ها هم که روابط تجاری و اقتصادی دیرینه ای با ایران داشته اند، حال پس از حداقل ۵ سال تحریم سرسختانه، به دنبال بازیابی جایگاه خود هستند. مشتاقان، محو تماشای ایران و زیبایی هایش باران کم کم شروع به باریدن می کند؛ اما هر ثانیه که می گذرد، دانه هایش گویا، با سرعت بیشتری آسمان میلان را به سمت سنگ فرش شهر نمایشگاهی اکسپو طی می کنند. هفته های آخر این رویداد بین المللی شش ماهه است و تقریبا، صف های طولانی جلوی پاویون ها از سوی بازدیدکنندگان دیده می شود. حتما می ارزد که زیر شرشر باران، مدتی هم در صف برای بازدید غرفه ایران بمانند. متصدیان می خواهند که رسم مهمان نوازی را البته به جا آورند و مشتاقان بازدید از غرفه ایران را زیاد منتظر نگذارند، اما تعداد در صف ماندگان به اندازه ای است که اگر قرار باشد، فاصله زمانی کوتاهی را هم صبر نکنند؛ آنگاه شاید ازدحام جمعیت، امکان معرفی مطلوب گونه های گیاهی انبوهی که دو طرف راه ورودی به پاویون را سبز کرده اند، ندهد. به خصوص اینکه برخی اروپایی ها بعد از بازدید ایران می گفتند که تا پیش از این تصورشان بر این بود که ایران کشوری صحرایی، خشک و بی آب و علف است، اما اکنون به واسطه بازدیدشان از غرفه ایران از این همه تنوع گیاهی موجود در این پاویون، شگفت زده شده اند. پاویون به گونه ای طراحی شده است که یک سفره ایرانی را تداعی می کند. فضایی که در آن، خوانی از گونه های متنوع گیاهی ایران گسترده شده و حوض آبی و ماهی قرمز، پسته و خشکبار اصیل ایرانی، صنایع دستی اصفهان بی مانند و فیلم هایی از گلاب گیری کاشان و فرش بافی تبریز در آن خودنمایی می کنند. شاید این ها کمترین چیزهایی باشند که می توانند ایران پرجاذبه را برای جهانیان، به نمایش بگذارد. هر بازدیدکننده ای که بخواهد پاویون ایران را با دقت ببیند، باید پای خود را بر فرش های دیجیتالی آبی رنگی که حوضی برای ماهی های قرمز را تداعی می کند و سر تا سر راه عبوری پاویون را پوشانده است، بگذارد و سپس راهش را ادامه دهد، ماهی های قرمز هم او را در تمام مسیر آبی رنگ، بدرقه می کنند. اول گونه های گیاهی را ببیند و از انبوه و تنوع آنها، به وجد آید و سپس، در باکس های شیشه ای که در دوطرف این مسیر آبی رنگ تعبیه شده است، گردو و پسته و زعفران، قلم کاری اصفهان و صنایع دستی اصیل ایرانی را مشاهده کند. پس از آن، مجالی هست تا دقایقی را هم برای چشم نوازی فیلم هایی از دف زدن زنان ایرانی تا گلاب گیری کاشان و دستاوردهای علمی و فرهنگی این سرزمین اصیل، هزینه کند. مجسمه های مشاهیر ایرانی هم البته زینت بخش راهروی ورودی به پاویون ایران هستند. از سعدی و حافظ و فردوسی گرفته تا ابوعلی سینا و زکریای رازی. اینها همان مردمانی هستند که علم و ادبیات را با نام اصیل ایرانی به جهانیان شناساندند و اکنون هم که سالهای سال است از نبودشان می گذرد، همچنان نامشان بر نام پرآوازه ایران، گره خورده است. یکی از جذاب ترین فیلم هایی که در این بخش از پاویون ایران نمایش داده می شود و می تواند حداقل چند دقیقه ای حال و هوای اصیل ایرانی را بر بازدیدکنندگان غالب کند، دف نوازی زنانی است که شاید نقشی متفاوت را برای زنان ایرانی در ذهن خود رقم زده بودند. حال دیگر، تصوری که ایران را کشوری خشونت طلب نسبت به زنان و بدون توجه به مسائل آنان در ذهن برخی ها تداعی کرده بود، در هم می شکند. آنگونه که راهنمایان پاویون ایران می گویند، اغلب اروپایی ها با دیدن این فیلم، انگشت تعجب بر دهان می کنند و برایشان جذاب است که چطور یک موسیقی اصیل، از سوی زنان یک مرز و بوم نواخته می شود. آنها می گویند که برخی از اروپایی ها، تصور این را دارند که زنان ایرانی حق ظاهر شدن در مجامع عمومی را ندارند و وقتی با دف نوازی زنان مواجه می شوند، به سرعت سوالاتی را به زبان می آورند که شاید گفتنشان خالی از لطف نباشد، از چگونگی اجازه ورود زنان ایرانی به عرصه های مختلف کسب و کار و فرهنگ و حتی موسیقی گرفته تا ظاهر شدن در مجامع عمومی. دوراهی سخت پاویون ایران پیش روی بازدیدکنندگان اینجاست که دیگر بعد از سفری چند دقیقه ای در پاویون ایران، هر بازدیدکننده ای، بر سر یک دو راهی قرار می گیرد یا باید راه اتاقکی را در پیش گیرد تا دقایقی را هم با قنات های ایرانی بگذراند و از صبوری و جهد مردمان کویر ببیند و یا راه رستوران کوچک اما باصفایی را در پیش گیرد که باز هم المان حوض آبی رنگ و کاشی کاری شده گردی را در خود جای داده است؛ حال دیگر بوی غذاهای ایرانی سرمستش می کند. برخی ها هم البته با طمانینه، اول راه قنات ها را در پیش می گیرند و بعد که سیراب شدند، دلی هم از عزا درمی آورند. اینجا دیگر، نه خبری از ادویه های کاری و غذاهای تند مکزیکی و آمریکایی هست و نه خبری از پنیرهای کشدار ایتالیایی که غذای روزانه بیشتر بازدیدکنندگان ایتالیایی الاصل اکسپو را تشکیل می دهد. حال فقط، یک غذای اصیل ایرانی سرو می شود.
اینجا هر چه هست، غذای سنتی و اصیل ایرانی است. از کشک بادمجان و کوفته تبریزی گرفته تا قرمه سبزی با اصالت مادربزرگ ها. برخی ها هم البته کباب و شیرین پلو را می پسندند و شاید هم دلشان بخواهد ناخنکی به خورش قیمه بادمجان ایرانی بزنند. همه چیز مهیا است تا یک غذای ایرانی بر سر سفره ایتالیایی ها و دیگر ملل دنیا قرار گیرد. حال دیگر، کنجکاوی در سفارشات غذاهای ایرانی از سوی غیرایرانی ها، هم جذاب است و هم چشم نواز. بیشترشان را که نگاه می کنی، از کوفته تبریزی و دلمه بادمجان ایرانی خوششان می آید؛ گویا گوش به گوش شنیده اند که پاویون ایران، غذاهایی بس خوشمزه دارد که طعمش را شاید در کمتر آشپزخانه ای در دنیا بتوان یافت.
منو را که نگاه می کنی، همه پشت سر هم چیده شده اند و البته اگر به پول ایرانی باشد، یک غذای نسبتا ساده در این پاویون، حداقل ۷۰-۸۰ هزار تومان آب می خورد؛ اما بیست یورو برای خوردن یک غذای اصیل ایرانی، شاید برای یک بار هم که شده، چندان گران هم نیست. اما این آخرین ایستگاه قطار بازدید از پاویون ایران نیست. شاید بد هم نباشد که بعد از خوردن یک غذای نسبتا پر و پیمان، باید مجالی هم برای نوشیدن چای یا شربت های اصیل ایرانی داشت. شربت هایی که برگرفته از عرقیجات سرزمین حافظ و سعدی است حتی فرنی و شله زرد ایرانی هم می تواند دسر خوبی بعد از غذا باشد. همه چیز مهیا است تا بتوان یک ضیافت تمام عیار ایرانی را تجربه کرد. باران همچنان می بارد و بازدیدکنندگان از غرفه ایران، گویا تمامی ندارند. تعدادی هم در این سرما، در صفی ایستاده اند که راه به صندوقی برای سفارش غذا می برد و البته باید چند دقیقه ای را هم این پا و آن پا کنند تا میزی خالی شود و بتوانند غذای خود را بر سر میزهایی که با چینی های اصیل ایرانی تزئین شده اند؛ میل کنند. همین هم فرصتی را فراهم می آورد تا سری هم به غرفه های کوچکی که برای فروش پسته و فرش اصیل ایرانی تدارک دیده شده است، بزنند. البته شاید جذاب ترین بخش از پاویون ایران را بتوان، نوشیدن یک لیوان چای اصیل ایرانی با طعم زعفران، هل یا دارچین دانست. باقلوای تبریزی و بامیه هم دورچینی است که شاید لذت نوشیدن یک لیوای چای داغ آن هم در سرمای پاییزی میلان را دو چندان می کند. اینجا البته برای خوردن یک قطعه بامیه، باید دو یورو بپردازی. اما طعمش آنقدر شیرین است که شاید تلخی پرداخت هشت هزار تومان برای خوردن یک بامیه ایرانی، آن هم در شهری نسبتا گران در اروپا را از یاد ببرد. ننه سرما، عمو فیروز و حسن کچل؛ افسانه ای ایرانی در ذهن ایتالیایی ها اما این تمام ماجرا نیست. عروسک های ایرانی ننه سرما، عمو فیروز و حسن کچل، برای دومین بار در طول شش ماه گذشته، باز هم روانه میلان شده اند.
دلیلش هم استقبال مردم و جذب مخاطبان بسیار برای عروسک گردانی این سه فاتح اکسپو است. برخی می گویند که در یکی از موزه های ایتالیا، نمونه ای از این عروسک ها نگهداری می شود و متن های یک صفحه ای در وصف آنها هم برای بازدیدکنندگان نوشته شده است. حال این عروسک ها بار دیگر مهمان اکسپو شده اند و در فضای بیرون از پاویون ایران و در خیابان اصلی اکسپو که پاویون ها به فاصله چند متری از هم، کنار یکدیگر قرار گرفته اند، به اجرای نمایش می پردازند و رقص های اصیل ایرانی را تا پیش از آغاز ماه محرم اجرا می کردند. بسیاری از بازدیدکنندگان، ترجیح می دادند با اطلاع از زمان اجرای نمایش این عروسک ها، مقابل پاویون ایران منتظر بمانند و حتی دقایقی بعد از اتمام نمایش هم، برای گرفتن عکس یادگاری، تجمع کنند.
حتی این عروسک ها، تمجید برخی رسانه های ایتالیایی را هم در پی داشتند. آنها نوشتند که عروسک های ایرانی با ارتفاع ۶ متری همه را متحیر کرده ند، این در حالی است که این عروسک ها توسط یک نفر نمایش داده می شود و روزانه هزاران نفر از بازدیدکنندگان اکسپو درخواست می کنند که با این عروسکها عکس بیاندازند. این عروسکها روزانه بین ۵ تا ۷ اجرا دارند. در حالی که یک نمایش محیطی در مساحت مشخصی قابل اجرا است؛ ولی ارتفاع عروسک های ایرانی موجب شده از فاصله بسیار دور هم، مخاطبان امکان دیدن این نمایش را داشته باشند. این عروسک ها از مواد بازیافتی مانند بطری نوشابه و آب ساخته شده و در مجموع ۱۵۰ کیلو وزن داشتند که به همراه موسیقی در فضای باز اکسپو، حرکت کرده و آئین های سنتی ایران را به نمایش می گذاشتند. دبی میزبان اکسپوی ۲۰۲۰ این شاید تنها بخشی از آن چیزی است که شش ماه است که در اکسپو اتفاق می افتد. کمتر از یک هفته دیگر هم بساط شش ماهه اکسپوی میلان هم برچیده می شود و این دبی است که ۵ سال دیگر، میزبان اکسپویی دیگر است.
به همین دلیل، به زودی فراخوانی عمومی برای اعلام آمادگی کشورهای دنیا در این اکسپو هم از سوی اتحادیه جهانی نمایشگاهها، منتشر می شود و باز هم منتظریم ایران، در روزهای ابتدایی، یک بار دیگر برای حضور خود در این رویداد مهم بین المللی نمایشگاهی دنیا، پاسخ مثبت دهد. برای انتخاب کشور نهایی برگزار کننده اکسپوی ۲۰۲۰، پنج شهر برای برگزاری کاندید شدند که در نهایت، چهار شهر دبی از امارات متحده عربی، ازمیر از ترکیه، اکاترینبرگ از روسیه و سائوپائولو از برزیل وارد رقابت نهایی شدند. با رای گیری صورت گرفته، دوبی توانست حق داشتن و برگزاری نمایشگاه ۲۰۲۰ را به دست آورد. این نخستین باری است که یک کشور از خاورمیانه، امتیاز میزبانی اکسپو را کسب می کند. دوبی پیش بینی کرده است که موفقیت در اخذ میزبانی اکسپوی ۲۰۲۰ می تواند در فاصله سالهای ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۰ که زمان فراهم ساختن زیرساخت های لازم و ساخت غرفه کشورهای حاضر در این رویداد است، ۲۳ میلیارد دلار درآمد داشته باشد که این رقم، معادل یک چهارم تولید ناخالص داخلی این کشور است. اگرچه باید سودآوری و اشتغالزایی حاصل از اجرای شش ماهه این نمایشگاه را هم از یاد نبرد. نمایندگان ۱۶۸ کشور در دفتر جهانی نمایشگاه ها در پاریس سه دور برای انتخاب میزبان سال ۲۰۲۰ اکسپو رای گیری کردند. این در شرایطی است که امیرنشین دبی، به جلوه های شهری و سازه هایی همچون برج خلیفه شناخته می شود که بلندترین برج جهان است؛ حال آنکه با اعلام پیروزی دبی در این انتخاب، آسمان اطراف این برج ۸۲۸ متری، صحنه آتش بازی و نور افشانی شد. محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی و نخست وزیر امارات متحده عربی، پس از اعلام میزبانی، در اطلاعیه ای وعده داد که جهان را در سال ۲۰۲۰ متحیر کند. او گفته است: اکسپو ۲۰۲۰ در دبی، به نقش قدیمی خاورمیانه به عنوان آمیزه فرهنگ ها و خلاقیت، زندگی تازه ای می دهد. به امید روزی که ایران هم یکی از کاندیداهای برگزاری این اکسپو باشد.
شنبه 2 آبان 1394 ساعت 12:42
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]
-
اقتصادی
پربازدیدترینها