تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815946278
فرشته قدیّس
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
فرشته قدیّس نویسنده : استاد جواد محدثی سعدی تنها از قول خود نمیگوید که: «روزی به غرور جوانی، بانگ بر مادر زدم...» این، ماجرای مکرّر تاریخ، در بسیاری از خانهها و خانواده‌هاست که قدر «گوهرهای خانگی» را نمی‌دانند و با دست خویش، آنها را می‌شکنند. متأسفانه انسان، فراموشکار است و گذشتة خود و دیگران را زود از یاد می‌برد و پرده‌های نو و صحنه‌های تازه به تازه‌ای که جلوی چشمانش می‌درخشد، سبب می‌شود از گذشته غافل شود. خوشا به حال مادرانی که فرزندانی مؤدب، حق‌شناس و وفادار دارند و خوشا به حال پدرانی که محصول عمری تلاش و زحمات خویش را در «سلوک انسانی» فرزندان‌شان تماشا می‌کنند. غرور، بد دردی است که سراغ انسان می‌اید، بویژه «غرور جوانی»! «مادر» ـ که یک «فرشتة زمینی» است و به خاطر رنج‌های شبانه‌روزی و دلسوزی‌های عاشقانه و فداکاری‌های بی‌دریغ و بی‌توقعش، شایستة «تقدیس» است ـ گاهی زیر پای بی‌احساس بعضی از کسانی که جوش غرور، بر چهرة رفتار و گفتارشان روییده است، له می‌شود. جوان غافل و سرمست، با این فرشتة قدیس، هم‌چون «اسیر» رفتار می‌کند؛ به او پرخاش می‌کند؛ بانگ بر سرش می‌کشد؛ دشنامش می‌دهد، بی‌اعتنایی می‌کند؛ قهر مي‌کند و... . دریغا از فراموشی! جواب مادر چه بود؟ به قول سعدی: «دل آزرده، به کنجی نشست، گریان همی گفت: مگر خُردی فراموش کردی که درشتی می‌کنی؟» بعضی‌ها پدر و مادر سالخورده و از کار افتاده خود را زائده‌ای بر پیکر اجتماع و مزاحمی بر سر راه خوشی‌ها و کامجویی‌های زندگی خویش می‌پندارند و اگر بتوانند، حتی آنان را از خود طرد می‌کنند و خویش را از زحمت آنها آسوده می‌سازند. این، تربیت و فرهنگ بی‌روح و سردِ غربِ دل‌مرده است. درود به مکتب وحی. قرآن می‌گوید: «هرگاه یکی از پدر و مادرت یا هر دوی آنها به پیری رسیدند، به آنها «اُف» نگو و آنان را از خویش مران و سخنی شایسته و بزرگوارانه به آنان بگو و بال رحمت و عطوفت و تواضع خویش را زیر آنان بگستر و بگو: خدایا! همانگونه که آنان در کوچکی و خردسالی مرا تربیت کردند، تو هم بر آنان رحمت آور».1 پدر و مادر سالخورده، گوهرهای درخشان خانه‌های ما از آنان که این گوهرها را از کف داده‌اند، بپرسید که چه احساسی نسبت به والدین خویش ـ که چهره در نقاب خاک کشیده‌اند دارند. گوهر را چگونه باید نگه داشت و مواظبت کرد؟ باید مراقب بود تا نشکند؛ گم نشود؛ ربوده نگردد، غبار بر رویش ننشیند و... . گاهی قلب رئوف مادری، از یک پرخاش پسر و خودسری دخترش می‌شکند. گاهی غبار غم بر سیمای پدر می‌نشیند، وقتی که می‌بیند فرزندش، آن‌گونه که می‌خواست، نشد. ولی... سخن و رفتار دختران و پسران، می‌تواند غبار اندوه را از چهرة این گوهرها بزداید. جلوه و جلای این گوهرها، همان رضایت‌مندی از ادب، معرفت، رفتار و تعهد فرزندان است. تا دست اجل، این گوهرها را نربوده است و تا این جواهرهای گران‌قیمت و نایاب، «مفقود» نشده‌اند، از آنها حفاظت کنید و قدرشان را بدانید. حسرت‌های آینده، هرگز جبران کوتاهی را نمی‌کند، و هیچ کس جای «پدر» و «مادر» را نمی‌گیرد... پي‌نوشت‌ها: 1. سوره اسراء/ آیات 23و24. منبع:نشریه امان ،شماره 29 ،فروردین و اردیبهشت 1390 /ج
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها