واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: محمود حبیبی کسبی معتقد است که برخی شعرای آئینی برای تشیع مضر هستند و می گوید: شاعر آیینی باید بداند که برای دردانه های هستی شعر می گویدبه گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، صبح امروز نشست خبری اختتامیه جایزه ملی ادبی یوسف لیلا با حضور اسماعیل امینی، عضو شورای سیاستگذاری جشنواره، محمود حبیبی کسبی از داوران این جشنواره، سپهر پاشایی نماینده خانه شهریاران جوان، علی سلیمانی دبیر علمی جشنواره، سعید تیموری دبیر اجرایی و مرتضی حیدری مسئول دبیرخانه جشنواره در محل خبرگزاری تسنیم برگزار شد. محمود حبیبی کسبی در بخشی از این نشست گفت: ماجرای واقعا عاشورا بسیار گسترده بوده و شعر گفتن برای آن نیز گستردگی خود را دارد و در این جشنواره هم بسیاری از آثار رسیده به موضوع کلی کربلا یا وقایع دیگری پرداخته بودند. دوستان ما در این جشنواره شعر فقط آن شعرهایی را کنار گذاشتند که انگیزه سرایش آنها صرفا حضرت علی اکبر(ع) بود. با تمام این شرایط حدود 200 اثر اختصاصی حضرت علی اکبر به دست ما رسید که واقعا آثاری قابل دفاع و خوبی بودند. این کنگره اگر باعث شده باشد 200 اثر شایسته درباره حضرت علی اکبر ایجاد شود، مبارک بوده است. اگر گسترده تر نگاه کنیم تمام دیوان حافظ نیز شعر آیینی است وی افزود: در رابطه با شعر آیینی در کشور بحث های بسیاری صورت گرفته است. برای مثال آقای مجاهدی معتقد هستند که شعر آیینی گسترده گی بسیار بیشتر از آن تعریفی دارید که ما فقط شعر اهل بیتی را شعر آیینی می دانیم و با تعریف ایشان شعرهای پند و اندرز و بعضی شعرهای عاشقانه نیز آیینی محسوب می شوند و با این دید می توان گفت که تمام دیوان حافظ نیز شعر آیینی است. شاعر آیینی بداند، برای دردانه های هستی شعر می گوید/ برخی شعرهای آیینی برای تشیع مضر هستند حبیبی ادامه داد: من حرفی را بارها گفته ام که شاعر زمانی که می خواهد برای حضرات معصومین شعر بگوید باید توجه کند که برای دردانه های هستی شعر می گوید و وجود عالم به وجود آنها وابسته است و زبان، نگاه و شعر شاعر وقتی برای آنها شعر می گوید باید متفاوت باشد. متاسفانه ممکن است شاعری برای حضرت زینب(س) شعر بگوید اما با همان نگاه، لغات و ذهنیتی برای ایشان شعر می گوید که وقتی یک شعر عاشقانه می سراید و شاعر جایگاه ایشان را در ذهن خود پایین می آورد. اینگونه شعرها نه تنها به تشیع کمک نمی کند بلکه مضر هم خواهد بود. این شاعر با اشاره به لزوم استفاده شعرا از منابع دینی و مذهبی برای سرودن شعر خود گفت: بسیاری از شعرا از وقایع عاشورا به درستی آگاه نیستند و به منابع و مقاتل رجوع درستی ندارند تا بروند آنچه که به درد خودشان می خورد را پیدا کنند. حتی در بین شعرا هم اکثر افراد فقط در حد محتشم و یکی دو شاعر دیگر می شناسند و اینها هم بیشتر در بین کهن گراها آشنا هستند. در جشنواره یوسف لیلا تلاش شده است که به تمام جریان های شعر محرم توجه شود داور این دوره جایزه ملی ادبی یوسف لیلا تصریح کرد: شما از قوامی رازی در قرن چهارم و پنجم بگیرد کمتر شاعری را پیدا می کنید که شعر آیینی نداشته باشد و وقتی ما این آثار را کنار هم بگذاریم مشکل ذهنیت و رفتار ما برطرف می شود. ما باید ادب سخن گفتن با معصوم را بیاموزیم. اساسا در دوران کنونی شعر اهل بیتی ما به دو جریان تقسیم شده است و این دو هم در حال جدا شدن از یکدیگر هستند. یک جریان شعر هیئتی است که شعرها فقط و صرفا برای هیئت ها و مرثیه خوانی نوشته شده و دیگری جریان شعر آیینی است که صرفا برای جشنواره ها نوشته شده، خوانده و سروده می شود. قطعا جریان شعر هیئت مخاطب عام تری داشته و به قول بچه های هیئت از آن استفاده می کنند. در جشنواره های شعر آیینی انگار کنسروسازی انجام می شود حبیبی کسبی ادامه داد: من در انتخاب برگزیدگان شعرهای این جشنواره تلاش کردم که شعرهایی را منتخب کنم که هردو این ویژگی ها را داشته که با وجود جنبه های پذیرفته شده برای خواص و شعرا و داوران قابل اجرا در هیئات باشد و نگاه عوام تری داشته باشد. برای مثال شعر محتشم سال ها است که باقی مانده و همواره در هیئت ها نیز خوانده می شود. شعرهای آیینی جشنواره ای ما بسیار شبیه هم شده است و انگار که در این عرصه کنسروسازی صورت می گیرد. تمایز شعر و زبان نیز از دیگر مطالبی بود که برای ما مهم بوده است. به شعر آیینی باید از زاویه سوگ همراه با حماسه نگاه کرد در ادامه این نشست محمود حبیبی کسبی در پاسخ به پرسشی مبنی بر ویژگی هایی که یک شعر را مخصوص هردوجریان شعر هیئت و جشنواره می کند، گفت: باید زبان را به زبان معیار نزدیک کنیم نه به سمت سختگویی برویم و نه به سمت محاوره گویی. چرا که اساسا زبان شعر متفاوت از زبان محاوره است. موضوع دوم در این بخش بحث ذهنیت است اغلب در شعرهای خاص پسند به سراغ مدح و حماسه می روند در حالی که در شعر هیئت سوگ و مرثیه پررنگ است اما من معتقدم که به یک شعر باید از زاویه سوگ همراه با حماسه نگاه کنیم چرا که واقع عاشورا همینگونه بوده است و اوج مرثیه در آن حضرت علی اصغر و اوج حماسه حضرت عباس(ع) بوده است. اگر جایگاه امام حسین(ع) در شعر تبیین شود، هرنگاهی به او گریه آور می شود وی در پایان گفت: باید توجه داشت که هر چند مرثیه مهمترین زاویه نگاه است که البته امامان و بزرگان نیز به آن سفارش کردند اما اگر همین مرثیه با حماسه همراه شود ماندگارتر و تاثیرگذارتر خواهد بود. مگر خاندان امام حسین(ع) اولین و آخرین کسانی هستند که مورد ظلم واقع شدند ممکن است این ظلم بر هیروشیما، جنگ تحمیلی خودمان و... نیز وجود داشته باشد اما موقعی این مرثیه تاثیرگذار است که جایگاه امام حسین را در اثر خود تبیین کنیم و بگویم که او اساس هستی بوده است حال همین شخص که اساس هستی است و جایگاه بلندی دارد مورد ظلم واقع می شود. اگر جایگاه امام حسین را در شعر تبیین کنیم دیگر هر نگاه چپی به او گریه آور شده و تبدیل به مرثیه می شود.
دوشنبه ، ۲۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]