واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۶ مهر ۱۳۹۴ (۱۶:۳۵ب.ظ)
مطالعات 3 فصل کاوش باستان شناسي شهر يئري تشريح شد موج - به مناسبت روز جهاني باستان شناسي، مطالعات سه فصل کاوش باستان شناسي محوطه تاريخي شهر يئري در نخستين همايش باستان شناسي اردبيل تشريح شد.
به گزارش خبرگزاري موج، استاد باستان شناسي دانشگاه تربيت مدرس در نخستين همايش باستان شناسي که به مناسبت روز جهاني باستان شناسي در اردبيل برگزار شد، به تشريح مطالعات باستان شناسي منطقه تاريخي شهريئري اردبيل و قدمت تاريخي اين محوطه باستاني پرداخت و اظهار داشت: محوطه شهريئري براي نخستين بار توسط پروفسور «چارلز برني» در سال ۱۹۷۴ کشف و با نام "قلعه ارجق" به دنيا معرفي شد و اطلاعات آن در سال ۱۹۷۹ در مجله آمي به زبان آلماني به چاپ رسيد.
عليرضا هژبري نوبري با بيان اينکه کاوشهاي اوليه در اين منطقه از سال ۸۲ آغاز و پس از سه فصل کاوش تا سال ۸۴ ادامه يافت، افزود: در اين کاوشها، چهار محوطه شامل محدوده قلعه، دو گورستان عصر آهن، سه معبد و چهار محوطه قوشاتپه بدست آمد.
وي با اشاره به شناسايي 132 قبر در نخستين فصل کاوش در سال 82، گفت: متأسفانه به جزء دو مورد بقيه پيش از اکتشافات حفاري شده بود اما با توجه به اين دو قبر سالم و پاکسازي ساير قبور، گاه نگاري محوطه قبرستان انجام و مشخص شد که اين قبور به دوره عصر آهن مربوط ميشود.
اين مقام مسوول به شناسايي محوطه قوشاتپه مربوط به اواخر نوسنگي در سال 83 و يک معبد با سنگ برافراشتهها (استل) در محوطه قلعه اشاره و بيان کرد: کشف معبد در داخل قلعه يکي از کشفيات بسيار با اهميتي است چراکه با توجه به نوع چينش سنگها، به اين نتيجه رسيديم که سلسه مراتب ساخت معماري در بنا وجود داشته است.
وي طول قبور را از دو تا شش متر و پهناي 1.5 الي دو متر عنوان کرد که براي مسقف کردن آنان از تخته سنگهاي بزرگ استفاده شده، گفت: در کف سازي داخل قلعه، تنها از صخره استفاده شده و ديوارهاي دفاعي و داخل قلعه داراي ساختار سيکلوبين و ساختار قبور گورستان شهريئري نيز به صورت کلان سنگي هستند و هيچ ملاتي در ساختار ديوارها به کار نرفته است.
نوبري با بيان اينکه مشابه اين قبور را ميتوان در آق اولر تالش، قلعه شيشه اهر، منجوق تپه جمهوري آذربايجان و گورستان ارمينس شرق ترکيه يافت، خاطر نشان کرد: در محوطه معبد شهريئري، هفت راهرو با کف سازي اندود زرد رنگ و سنگ افراشتههايي از هر سو وجود دارد که در نهايت به يک کانون مرکزي منتهي ميشود.
اين باستان شناس ايراني خاطر نشان کرد: ۵۳۷ استل (سنگ افراشته) از اين محوطه به دست آمده که داراي دو نوع استل بدون سلاح و اسحله دار است که نوع آنها نيز متفاوت از هم بوده و از نظر شکل ظاهري نوع اول داراي صورت و دست بوده و نوع بعدي تنها محدوده صورت را دارد که موهاي آن تا پايين کشيده شده و در جايگاه دست قرار گرفته است.
وي با اشاره به اينکه در بين تمامي استلها، تنها يک استل داراي دهان است، يادآور شد: اندازه استل ها باتوجه به جايگاه اجتماعي افراد متفاوت بوده و در مقابل هر استل سنگ نذورات قرار داشته است.
نوبري با بيان اينکه سبک ساخت استلها (سنگ افراشته) نشان دهندهٔ دوره مختلف است، يادآور شد: طبق مقايسه و بررسيهاي انجام شده، در دوره نخست استلها بزرگتر، دوره دوم کوچک تر و دوره سوم ساخت استل کنار گذاشته شده و تنها از سنگهاي رودخانهاي استفاده شده است که نشان از ضعيف شدن اين اعتقادات در بين مردم آن دوره بوده است. براساس کشفيات بدست آمده، اين محوطه مربوط به دوره مفرغ و دوره انتقالي به عصر آهن است.
وي محوطه قوشاتپه را قديميترين محوطه به دست آمده در شهر يئري مربوط به اواخر دوره نوسنگي، مس و سنگ عنوان و بيان کرد: اين محوطه براي نخستين بار، تاريخ اردبيل را تا اوايل نوسنگي عقب برده است که اکثر سفالهاي بدست آمده در اين محوطه قابل قياس با تپه حاجي فيروز واقع در آذربايجان غربي است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]