تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805652383
با خودتان بگو مگو نکنید
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
با خودتان بگو مگو نکنید همه ما همیشه در ذهن با خود گفت‌وگو می‌کنیم و این کار را به روش‌های مختلف انجام می‌دهیم. اکنون دانشمندان و روانشناسان دریافته‌اند به کاربردن صحیح گفت‌وگوی درونی می‌تواند ما را از ترس‌ها و اضطراب هایمان رها کرده و در موفقیت‌هایمان موثر باشد.
به گزارش جام جم آنلاین، روان شناسان در جریان تحقیقات خود روی افراد مضطرب در خصوص شیوه های به کاربردن گفت وگوی درونی به نتایج جالبی دست پیدا کرده اند. مثلا هنگام گفت وگوی درونی استفاده از ضمیر می تواند فرد را دچار اضطراب کند؛ اما اگر او در این نوع گفت وگوها نام خود را به کار برد، احتمال این که بتواند از فرصت هایش درست استفاده کند، بسیار افزایش می یابد. نتایج تحقیقات نشان می دهد استفاده از «گفت وگوی درونی» برای بالا بردن اعتماد به نفس مفید است، موضوعی که بسیاری از مردم آن را نادیده می گیرند. گفت وگوی درونی ابزاری قوی برای خودآگاهی است و زمانی که فرد خود و توانایی هایش را بشناسد، می تواند از توانمندی های خود به خوبی استفاده کند. دکتر سید کامران علوی، روان شناس در تعریف گفت وگوی درونی به جام جم می گوید: گفت وگوی درونی همان تفکر است. افراد وقتی با خود فکر می کنند درواقع مشغول گفت وگوی درونی هستند و زمانی که این تفکر، بیرونی شود، تکلم رخ می دهد. تفکر تنها در ذهن باقی نمی ماند و از ذهن به روحیه سرایت می کند و چنانچه تفکر خوشایند باشد، روحیه مان نیز خوب می شود؛ اما افکار منفی و نامطلوب که به صورت گفت وگوی درونی عذاب دهنده بروز می کنند، موجب تضعیف روحیه مان می شود.درحقیقت روحیه افراد از گفت وگوی درونی آنها که همان اندیشه شان است سرچشمه می گیرد و به آن «جبر درونی» گفته می شود. رهایی از اضطراب و افسردگی دکتر علوی می گوید: هنگام درمان افراد مبتلا به اضطراب و افسردگی باید نوع گفت وگوی درونی آنها را پیدا کرد و با کشف چگونگی این گفت وگو، دلیل اضطراب آنها را مشخص کرد. سپس با تغییر گفت وگوی درونی منفی آنها و جایگزینی آن با نوع مناسب و مثبت، روحیه شان را به سمت بهترشدن پیش برد. او با اشاره به اعتقاد لئون فستینجر، روان شناس اجتماعی ادامه می دهد: قلب و فکر ما به دنبال کلماتمان راه می روند و خود را با کلمات هماهنگ می کنند؛ در نتیجه قدرت گفت وگوی درونی بسیار بیشتر از رویداد و حوادثی است که افراد تجربه می کنند. فرض کنید فردی از کسی سخنی توهین آمیز شنیده است - این مساله، اتفاقی بیرونی است - اما وقتی فرد موردنظر با مرور آن اتفاق بیرونی ناخوشایند شروع به گفت وگوی درونی می کند - که مثلا چرا به من توهین کرد - خود را عذاب می دهد. در واقع با این که آن اتفاق گذشته و تمام شده است، با ادامه دادن به گفت وگوی درونی در مورد آن، خود را بیمار و در نهایت غمگین و افسرده می کند. برعکس آن نیز می تواند رخ دهد که به موجب آن فرد با مرور یک اتفاق خوب و گفت وگوی درونی مکرر در مورد آن باعث شادی خود می شود. بنابراین اثر گفت وگوی درونی روی روحیات فرد بسیار قوی است. گفت وگوی درونی در کودکان روان شناسان معتقدند صداهایی که کودکان نوپا از خود بروز می دهند،گفت وگوهای درونی است که به شکل بیرونی نمود پیدا کرده است. کودکان حتی زمانی که حرف زدن می آموزند، هنگام بازی، گفت وگوهای درونی شان را با صدای بلند انجام می دهند. درحقیقت کودکان – همچنین بزرگسالان - با استفاده از این گفت وگوها، افکار خود را به زبان آورده و به آن شکل ملموسی می دهند و به این ترتیب آسان تر به افکارشان جهت می دهند. هرگاه کودک موضوعی را از بزرگسالان خود می آموزد، با استفاده از گفت وگوی درونی - و البته با صدای بلند- آنها را بازگو و تمرین کرده و روی کارها و رفتار خود تسلط بیشتری پیدا می کند. کودکان با این نوع گفت وگوها به مهارتی که می خواهند می رسند و وقتی به این نقطه از تسلط رسیدند، کمتر با صدای بلند با خود صحبت می کنند. گروهی از روان شناسان دانشگاه ایلینویز به سرپرستی «لارا برک»- استاد روان شناسی - دهه ها وقت صرف کرده و روی گفت وگوی درونی کودکان هنگام یادگیری از معلم ها و مراقبان صبور خود تحقیق کردند. هرگاه معلم یا مراقب کودک، هنگام آموزش او رفتاری پر از صبر و تحمل از خود نشان داده و با کودک مرحله به مرحله پیش می رود، کودک هنگام گفت وگوی درونی، زبان خوبی به کار می برد. مانند این که «تو می توانی آن کار را انجام دهی. دوباره امتحان کن.» در واقع چنین کودکی هنگام برخورد با مشکلات و ناملایمات با تشویق کردن خود و به کاربردن عبارات منطقی، از پس شرایط سخت برمی آید. درمقابل، یک معلم یا مراقب بداخلاق و عصبی تاثیر بسیار بدی روی کودک می گذارد. او باعث می شود کودک دچار گفت وگوی درونی ناخوشایند و خودتخریبی به مدت طولانی و حتی پایدار شود. چنین کودکی در شرایط سخت و گرفتاری و لحظاتی که با شکست در کار مواجه شود، به خود می گوید «تو یک احمق هستی و هیچ کاری را نمی توانی به درستی انجام دهی» و با این افکار و گفت وگوی درونی نامناسب، به صدمات و جراحات روحی خود می افزاید و هرگز نمی تواند در کاری مهارت پیدا کند. دکتر علوی : گفت وگوی درونی همان تفکر است. افراد وقتی با خود فکر می کنند درواقع مشغول گفت وگوی درونی هستند و زمانی که این تفکر بیرونی شود، تکلم رخ می دهد فایده دیگر گفت وگوی درونی در کودکان پرورش قوه تخیل در آنهاست. آنها هنگام بازی، مثلا نقش یک قهرمان کارتون یا فیلم مورد علاقه خود را بازی می کنند و با گفت وگوهای درونی، صحنه ها را در ذهن خود چیده و کارهایی را به درستی انجام می دهند.آنها با انجام این نوع گفت وگوی درونی، برنامه ریزی، سازماندهی و تفکر منعطف را تمرین کرده و با ترکیب اطلاعات مختلفی که از قبل دریافت کرده اند، حافظه بلند مدت خود را نیز بهبود می بخشند. شیوه صحیح گفت وگوی درونی همان طور که گفته شد، هنگام انجام گفت وگوی درونی، فرد با به کار بردن نام خود، اضطراب و نگرانی اجتماعی ناشی از مورد ارزیابی قرار گرفتن توسط دیگر افراد جامعه را به حداقل می رساند. در واقع ترس از ارزیابی شدن، باعث می شود بیشتر مردم از صحبت کردن در میان جمع متنفر باشند. با به کار بردن اسم خود در گفت وگوهای درونی مان، می توانیم این نوع اضطراب را در خود بکاهیم. در تحقیقی روی 88 داوطلب مرد و زن، آن گروه از افرادی که هنگام گفت وگوی درونی یا حتی صحبت در جمع از ضمیر استفاده می کردند، بیش از گروهی که از نام خود استفاده می کردند، اضطراب داشتند. درواقع هنگام مواجهه با احساسات قوی، یک قدم به عقب گذاشتن و تبدیل به یک فرد ناظر شدن می تواند در کاهش اضطراب موثر باشد. افراد خیلی راحت دوستان خود را نصیحت می کنند اما وقتی به خودشان می رسند، با مشکل مواجه می شوند. بنابراین اگر اسم خودشان را به کاربرند، بین خود و وجودشان فاصله ای انداخته و در آن لحظه می توانند کارشان را به درستی و بدون اضطراب انجام دهند. گفت وگوی درونی و رویاپردازی به گفته علوی، افرادی که بیش از حد رویاپرداز هستند، بسیار بیشتر از دیگران به گفت وگوی درونی می پردازند. در واقع از آنجا که ارتباط اجتماعی این افراد بسیار کم است، خلأ موجود را با گفت وگوی درونی جبران می کنند و درکل گفت وگوی درونی در افرادی که اعتماد به نفس پایینی دارند و منزوی هستند بسیارزیاد است. سپس این حد ازگفت وگوی درونی، آنها را به سمت رویاپردازی بیشتری سوق می دهد. او می افزاید: رویاپردازی دو جنبه مثبت و منفی دارد. زمانی که فرد رویاهایش را به هدف و سپس به مراحل رسیدن به هدف تبدیل کند و در مسیر آنها گام بردارد، دست به رویاپردازی مثبت زده است. اما اگر صرفا در مرحله رویا باقی بماند و آن را به هدف و عمل تبدیل نکند، ارتباطش با دنیای واقعی کم شده و در انتها به فردی ناراضی تبدیل می شود ؛ چراکه ایده آل های خود را تنها در رویاها و هنگام گفت وگوهای درونی اش پیدا کرده و از آنها لذت برده است و وقتی چشم باز می کند و واقعیت ها را می بیند، واقعیت هایی که با دنیای خیالی او بسیار فاصله دارند، بسیار غمگین و در نهایت افسرده می شود. با این تفاسیر با به کار بردن گفت وگوهای درونی صحیح و مناسب، می توانید خود را درمسیر کسب اعتماد به نفس و موفقیت قرار دهید. گفت و گوی درونی همزمان با زبان آموزی طبق بررسی دانشمندان، گفت وگوهای درونی از همان دوران کودکی در انسان شکل می گیرد و تا پایان عمر با او باقی می ماند. بنا به اعتقاد علوی (روان شناس)، گفت وگوی درونی کودک از زمانی که با کلمه آشنا می شود و می تواند معنای کلمه را بفهمد - معمولا از دو سالگی – شروع می شود و همزمان با زبان آموزی در اوست. البته بعضی از روان شناسان معتقدند قبل از این که کودک بتواند کلمه را درک کرده و یا از آن استفاده کند، دست به گفت وگوی درونی می زند. چراکه درک کلام، مقدم بر تولید کلام است. گفت وگوی درونی کودک قبل از یادگیری زبان– همانند افراد لال- به صورت تصویری است و برپایه کلمات الفبایی نیست. نادیا زکالوند جامعه
شنبه 25 مهر 1394 ساعت 04:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 202]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها