تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814704329
کرنانوازی در سوگ سیدالشهدا (ع)
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: جمعه ۲۴ مهر ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۷
مصیبت امام حسین (ع) را در ساز بلندش می‌دمد. سازش می‌گوید: «وای وای». حالا همه سازها یک‌صدا می‌شوند و می‌گویند: «حسین وای». به گزارش خبرنگار سرویس موسیقی ایسنا، ایام سوگواری حسینی که فرامی‌رسد، هر مسلمانی به سبک و سیاقی برای اظهار ارادت به سیدالشهدا (ع) مراسم عزا برپا می‌کند. اقوام ایرانی هر کدام رسم و رسومی در ایام محرم دارند و موسیقی هم در این روزها بی‌کار نیست؛ زیرا بسیاری از هموطنانمان با نوای سازشان غم خود را ابراز می‌کنند. «کرنانوازی» یکی از آیین‌های قدیمی در ایام سوگواری حسینی است که معمولا توسط گیلانی‌ها اجرا می‌شود. «کرنا» سازی است که از 110 سانتی‌متر یا بیشتر طول و صدای بمی دارد. شیوه عزاداری با «کرنا» این‌گونه است که هیئت عزاداری یک گروه 10 نفره تشکیل می‌دهند و یک نفر به عنوان سرگروه یا همان تک‌نواز انتخاب می‌شود. تک‌نواز گروه، مصیبت امام حسین (ع) را در سازش می‌دمد؛ طوری که صدای «وای وای» از کرنایش شنیده می‌شود. این در حالی است که گروه‌نوازان نوایی مثل «حسین وای» را در کرنا می‌دمند. آنچه مخاطب از این گروه‌نوازی می‌شنود، صدای نه چندان واضح از سازی است که گستره صوتی نسبتا وسیعی دارد. «کرنا» سازی از دو جنس است که بخش چوبی آن طولی حدود ۳۵ تا ۵۰ سانتی‌متردارد و هشت سوراخ روی آن و یک سوراخ هم پشت آن تعبیه شده است. بخش دوم ساز هم یک شیپور برنجی به طول ۴۵ تا ۶۰ سانتی‌متر است. اما بخش سوم «میل کرنا» نام دارد که از یک لوله نازک برنجی یا چوبی تشکیل می‌شود که در انتهایش یک قمیش از جنس نی است و نوازنده با دمیدن در این قمیش، هسته اصلی صدا را تولید می‌کند. نوازنده ابتدا توسط انگشتانش در بخش چوبی ملودی ایجاد می‌کند و بخش فلزی یا شیپوره به عنوان تمام‌کننده‌ی صدای کرنا، به نوای ساز حجم می‌دهد و شفافیت آن را بالا می‌برد. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 37]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها