محبوبترینها
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1809711637
صالحی: ولله، ولله، ولله در مسایل هسته ای نه با کندی روبرو خواهیم شد نه با توقف، ، تحقیقاتمان سر جایش باقی است! + اشکالات برجام در حوزه ی غنی سازی
واضح آرشیو وب فارسی:انار ما: سخنان صالحی درباره کند نشدن فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران بعد از اجرای برجام و همچنین سر جا ماندن تحقیقات هسته ای و کند نشدن غنی سازی، در حالی بیان می شود که توجه در متن برجام نشان می دهد واقعیت کاملا چیز دیگری است و اگر آقای صلاحی از عمد این اظهارات خلاف واقع را با چاشنی قسم جلاله «ولله» آن هم با تکرار سه بار همراه کرده است، شرعا باید کفاره قسم دروغ خود را پرداخت کرده و از ملت نیز عذرخواهی کند.به گزارش انار ما به نقل از رجانیوز ، علی اکبر صالحی در مجلس شورای اسلامی در بخشی از سخنانش با صدایی گرفته و با فریاد گفت: « اینجا دارم شهادت می دهم، وقتتان را بیشتر از این نمی گیرم، ولله، ولله، ولله (با اجرای برجام) در مسایل هسته ای نه با کندی روبرو خواهیم شد نه با توقف، ، تحقیقاتمان سر جایش خواهد بود، غنی سازی مان خواهد بود، غنی سازی را اجرا خواهیم کرد. » سخنان صالحی درباره کند نشدن فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران بعد از اجرای برجام و همچنین سر جا ماندن تحقیقات هسته ای و کند نشدن غنی سازی، در حالی بیان می شود که توجه در متن برجام نشان می دهد واقعیت کاملا چیز دیگری است و اگر آقای صلاحی از عمد این اظهارات خلاف واقع را با چاشنی قسم جلاله «ولله» آن هم با تکرار سه بار همراه کرده است، شرعا باید کفاره قسم دروغ خود را پرداخت کرده و از ملت نیز عذرخواهی کند. بر اساس متن برجام محدودیت های جدی در حوزه تحقیق و توسعه و غنی سازی وجود دارد که به آن اشاره می شود: اشکالات برجام در حوزه ی غنی سازی ۱. صفر شدن ظرفیت غنی سازی ایران (حداقل از سال دهم اجرای برجام). با توجه به لزوم از رده خارج کردن سانتریفیوژهای IR-۱ تا سال دهم اجرای برجام، و عدم امکان استفاده از دیگر سانتریفیوژها در این زمان. در ادامه وضعیت سانتریفیوژهای کشور مطابق برجام به تفکیک ذکر شده است: o وضعیت ۵۰۶۰ سانتریفیوژ IR-۱ فعال در نطنز: این ها را فقط حداکثر ۱۰ سال داریم. بعد از آن مجوز استفاده از این ۵۰۶۰ سانتریفیوژ IR-۱ و به طور کلی سانتریفیوژ IR-۱ را نداریم و باید آنها را از رده خارج (phase out) کنیم (بند ۲ متن اصلی برجام). o وضعیت حدود ۱۴۰۰۰سانتریفیوژ IR-۱ که انبار می شود (برای استفاده جهت جایگزینی با سانتریفیوژهای در حال استفاده): بخشی از این سانتریفیوژها حین جمع آوری نابود می شوند. بخش باقیمانده از سانتریفیوژهای موجود در انبار، با توجه به نرخ خرابی سانتریفیوژهای فعال مان (۵۰۶۰ دستگاه) طی حداکثر ده سال تمام می شود (به جز حداکثر ۵۰۰ دستگاه -آن هم در صورتی که بتوانیم و بخواهیم از امکان تولیدمان استفاده کنیم-). طبق برجام، در طی ۱۰ سال اگر موجودی انبار به زیر ۵۰۰ دستگاه برسد، می توانیم نهایتاً تا رسیدن کل موجودی به سقف ۵۰۰ دستگاه تولید نماییم. البته با توجه به از بین رفتن زنجیره تأمین سانتریفیوژ و مشغول شدن پیمانکارها و کارگاه ها به کارهای دیگر و به صرفه نبودن تولید در حجم اندک و اینکه در انتهای ۱۰ سال باید کلاً IR-۱ را کنار بگذاریم، این تولید اندک هم در هاله ای از ابهام است. o وضعیت دیگر سانتریفیوژهای موجود (صنعتی شده) ایران (حدود ۱۰۰۰ دستگاه سانتریفیوژ IR-۲m) این سانتریفیوژها به مدت ۱۰ سال انبار می شوند (بند ۲۹ ضمیمه ۱ برجام). طبق متن برجام، بعد از ۱۰ سال (تا ۱۵ سال) هم حق نصب و استفاده از آنها را نداریم (بند ۳۱ ضمیمه ۱ برجام). o وضعیت سانتریفیوژهای دیگر: طبق متن برجام، بعد ۱۰ سال (تا ۱۵ سال) حق نصب و استفاده از آنها را نداریم (بند ۳۱ ضمیمه ۱ برجام) (گذشته از این، ما اساساَ سانتریفیوژهای صنعتی شده به غیر از سانتریفیوژهای IR-۱ و IR-۲m نداریم). همچنین آقای عراقچی در جلسه چهارم کمیسیون سیاست خارجی اعلام کرد که ساخت زیرساخت های IR-۶ و IR-۸ (که از سال دهم آن را آغاز می کنیم)، چند سال طول می کشد و تکمیل تحقیق و توسعه این ماشین ها بعد از نصب هم مدتی دیگر طول می کشد. ۱۰۴۴ سانتریفیوژ IR-۱ موجود در فردو نیز طبق برجام تا ۱۵ سال غنی سازی نخواهند کرد. ۲. نداشتن برنامه صنعتی غنی سازی از روز اجرا و از بین رفتن زنجیره های دیگر (غیر غنی سازی) مرتبط با صنعت هسته ای: o در واقع با پذیرش داشتن تنها ۵۰۶۰ سانتریفیوژ IR-۱ ، ذخیره ۳۰۰ کیلوگرمی و محدودیت غنی سازی تا ۳.۶۷ و … از روز اجرای توافق، تنها یک دکور از صنعت هسته ای باقی می ماند که این امر اثرات مخرب مهمی در دیگر زنجیره های مرتبط با صنعت هسته ای خواهد داشت: توقف فعالیت های ساخت و سازی مرتبط با غنی سازی، رآکتور اراک، تولید آب سنگین اراک، تولید میله سوخت و … و به تبع آن تعطیلی و تغییر کاربری کارگاه های قطعه سازی و تأمین کننده و… مربوطه، بیکار شدن و تغییر شغل کارشناسان و متخصصین صنعتی مربوطه (که طی سالیان اخیر به تجارب ارزشمندی رسیده بودند)، دلسردی در دانشگاهیان مرتبط با این حوزه، و… ۳. ارجاع مهمترین مباحث برنامه هسته ای کشور (غنی سازی و تحقیق و توسعه) در برجام (بند ۶۳ ضمیمه ۱ برجام) به «برنامه بلند مدت غنی سازی و تحقیق و توسعه غنی سازی ایران» که مفاد آن نامعلوم است. و سکوت برجام پیرامون موارد مهم (که برخی از آنها به سند فوق الذکر ارجاع داده شده اند و در برخی موارد هم کلاً سکوت شده؛ که این سکوت به معنای باز بودن دست ایران برای انجام فعالیت دلخواه خود در آن موارد نیست). ۴. نرسیدن به حداقل نیاز کشور در زمینه توان غنی سازی (یعنی معادل سالانه ۱۹۰ هزار سو برای تولید سوخت مورد نیاز نیروگاه بوشهر) تا سالیان سال بعد از دوره محدودیت (و به طریق اولی، نرسیدن به توان تأمین سوخت لازم برای تولید ۲۰ هزار مگاوات برق هسته ای مصوب مجلس). ۵. بی فایده شدن کامل غنی سازی به مدت حداقل ۱۵ سال با توجه به محدودیت موجودی (ذخیره) اورانیوم غنی شده که تنها ۳۰۰ کیلوگرم می باشد؛ و اینکه ایران به انجام یکی از این دو کار با اورانیوم غنی شده (فراتر از ۳۰۰ کیلوگرم) خود ملزم گردیده است: رقیق سازی یا فروش به خارج از کشور (بند ۵۷ ضمیمه ۱ برجام). o گفتنی است رقیق سازی محصول فرآیند غنی سازی به معنی بی فایده شدن روشن فرآیند غنی سازی و اتلاف انرژی و منابع است، و فروش این مقدار اندک (بر اساس قیمت های فعلی بازار جهانی غنی سازی اورانیوم) سالانه تنها معادل حدود ۱۷۰ میلیون تومان برای کشور درآمد ایجاد می کند که قابل مقایسه با هزینه تولید آن نیست. o همچنین با توجه به اشباع بودن بازار جهانی اورانیوم، در صورت امتناع طرف های خارجی از خرید، تنها راه، رقیق سازی اورانیوم غنی شده خواهد بود. ۶. منحصر شدن مکان غنی سازی و حتی تحقیق و توسعه غنی سازی و انبار همه سانتریفیو ژهای جمع آوری شده به سایت نظنز (عدم استفاده از فردو و عدم اجازه ساخت یا استفاده از سایت جدید) حداقل تا ۱۵ سال. o گفتنی است یکی از مضرات این موضوع، آسیب پذیری بیشتر و افزایش تهدیدات امنیتی مربوطه می باشد. ۷. عدم پذیرش و دریافت تضمین عینی در متن برجام برای برخورداری ایران از حقوق مصرح خود در NPT از جمله حق غنی سازی و تحقیق و توسعه غنی سازی، حتی بعد از دوره ی محدودیت های برجام. ۸. پذیرش استثنا شدن ایران در بین همه کشورها در زمینه حقوق هسته ای خود؛ ایران دیگر الی الابد نمی تواند به عنوان یک عضو عادی NPT از حقوق مساوی دیگر اعضا بهره مند باشد. به عنوان مثال: حق بازفرآوری و تحقیق و توسعه آن، لزوم انتقال تمامی سوخت مصرف شده برای همه نیروگاه های تولید برق و تحقیقاتی به خارج، حق ایجاد تأسیسات جداسازی پلوتونیوم، نپتونیوم، اورانیوم از سوخت های مصرف شده (بند ۱۷ و ۱۸ و ۱۹ و ۲۰ ضمیمه یک برجام). اشکالات برجام در حوزه ی تحقیق و توسعه ۱. توقف تحقیق و توسعه به مدت حداقل ۱۵ سال، در برخی حوزه ها از جمله: o روش های مختلف غنی سازی به جز سانتریفیوژ گازی (مانند غنی سازی لیزری که در این زمینه پیشرفت خوبی در کشور حاصل شده بود) (بند ۸۱ ضمیمه ۱ برجام). o حوزه ی پلوتونیوم (هر گونه فعالیت برای تولید، ذخیره، و …) که برای راکتورهای تولید برق نسل های آینده مورد استفاده است (بند ۲۰ و ۲۵ ضمیمه ۱ برجام). o حوزه ی بازفرآوری، که با توجه به محدود بودن منابع اورانیوم و ارزشمند بودن مواد جدا شده، ارزش زیادی تولید می کند (محدودیت این مورد مادام العمر است) (بند ۱۸ ضمیمه ۱ برجام). o متالورژی، قالب گیری، فرم دهی، ماشین کاری پلوتونیم و اورانیوم و آلیاژهاشان، که در صنعت فضایی و موشکی و ماهواره نیز کاربرد دارد (بند ۲۴ ضمیمه ۱ برجام). ۲. توقف و محدودیت تحقیق و توسعه روی ماشین های سانتریفیوژ o ماشین های IR-۲m و IR-۴ (که سانتریفیوژهای در آستانه تولید انبوه هستند): زنجیره تحقیق و توسعه ۱۶۴ تایی شان جمع می شود (بند ۳۲ و ۳۴ ضمیمه ۱ برجام). بر روی تنها ۲ عدد جداگانه IR-۲m آن هم فقط آزمایش مکانیکی می توانیم انجام دهیم (بند ۳۲ ضمیمه ۱ برجام). روی حداکثر ۱۰ عدد IR-۴ می توانیم آزمایش همراه با تزریق گاز انجام دهیم (بند ۳۲ ضمیمه ۱ برجام). o ماشین های IR-۶ و IR-۸ (که طبق اعلام مسئولان دولتی، ماشین های اصلی هستند که بعد از دوره محدودیت قرار است مورد استفاده قرار دهیم): تا ۸.۵ سال فقط زنجیره زیر ۳۰ تایی شان را می توانیم مورد تحقیق قرار دهیم و تحقیقات روی آنها تا ۸.۵ سال در همین حد متوقف خواهد ماند (بند ۳۷ و ۳۸ ضمیمه ۱ برجام). علاوه بر آن متن برجام درباره ی اجازه تحقیق و توسعه بر روی زنجیره بیش از ۳۰ تایی سانتریفیوژهای IR-۶ و IR-۸ بعد از ۸.۵ سال نیز سکوت کرده است. o ماشین های سانتریفیوژ دیگر (پیشرفته تر از IR-۸ یا سانتریفیوژهای با کاربرد غیر هسته ای) ساخت یک نمونه آزمایشی از آنها منوط به ارائه کامل به کمیسیون مشترک و کسب اجازه از آن خواهد بود. گفتنی است پذیرش محدودیت بر روی انواع سانتریفیوژهای دیگر (به جز موارد ذکر شده در بندهای قبلی)، راه ایجاد محدودیت در صنایع پیشرفته دیگر کشور (مانند میکرو توربین های صنعت برق) را نیز باز می کند (بند ۴۳ ضمیمه ۱ برجام). انتهای پیام/ 0 0
یکشنبه ، ۱۹مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انار ما]
[مشاهده در: www.anarma.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها