محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830146928
همه را خرافاتی کردم/ می توانم از حضور در استقلال یک کتاب بنویسم
واضح آرشیو وب فارسی:بروزها: به گزارش خبرنگار مهر ، وحید شمسایی در فوتسال ایران استثنا است. او علاوه بر اینکه عنوان آقای گلی فوتسال دنیا را در کارنامه دارد، سه سالی است که همزمان با بازی کردن، به عرصه سرمربیگری هم وارد شده و در قامت سرمربی – بازیکن فعالیت می کند. او در سال اول مربیگری موفق شد با دبیری تبریز قهرمان لیگ برتر شود. یکسال بعد، او با تاسیسات دریایی به این عنوان رسید و امسال موفق شد با این تیم تهرانی قهرمان جام باشگاه های آسیا شود. مصاحبه ما با شمسایی بیش از ۱۰۰ دقیقه طول کشید و اگر عجله او برای حضور در یک جلسه نبود، مطمئنا مصاحبه و گفتگوی ما خیلی طولانی تر از این می شد. در این ۱۰۰ دقیقه شمسایی صحبت های زیادی را از زمان شروع فوتسالش تا حضورش در ایتالیا انجام داد. سرمربی تاسیسات بزرگترین اشتباه زندگی اش را بازگشت از ایتالیا عنوان کرد و داستان زندگی اش در این کشور و ملاقات ستاره های فوتبال ایتالیا مثل «ویری»، «اینزاگی» و «مالدینی» را بازگو کرد. شمسایی تاکید کرد که از زندگی اش در ایتالیا فقط سه چیز برایش باقی مانده است. او با بیان اینکه حتی از کشور آمریکا هم پیشنهاد بازی داشته است، به دوران حضورش در تیم فوتبال استقلال در زمان «رولند کُخ» اشاره کرد و گفت که می تواند از مدت ۲۰ روزه حضورش در استقلال یک کتاب بنویسد. شمسایی درباره خط خوردنش از تیم ملی در زمان علی صانعی هم گفت که این تصمیم ما فوق صانعی بوده است. خرافه ها هم بخشی از زندگی شمسایی را تشکیل می دهند؛ موضوعی که این مربی با خنده و شوخی آنرا به زمان حضورش در ایتالیا مربوط می داند. باور به خرافه باعث شد تا شمسایی به گفته خودش سال گذشته زباله ها را با اتومبیل از منزل به بیرون ببرد و از مسیرهای خاصی به سالن مسابقات برود! شمسایی همچنین با بیان اینکه دوست داشته زیر نظر علی پروین کار کند، گفت که بزرگترین حسرتش بازی نکردن در فینال جام جهانی است. قسمت هایی از این مصاحبه که به افشای برخی جزئیات فوتسال و پشت پرده ها اختصاص داشت، به درخواست شمسایی نزد خبرگزاری مهر به امانت خواهد ماند. مشروح این گفتگو در زیر می آید: ۵۳ و ۵۵ نه؛ متولد ۵۴ هستم بعضی از نشریات نوشته اند که متولد ۵۳ هستم و بعضی دیگر نوشته اند متولد ۵۵. در حالی که هیچ کدام از اینها درست نیست. تاریخ تولدم در شناسنامه، ۳۰ شهریور ۱۳۵۴ است ولی در واقع من ۲۳ آذر ۵۴ به دنیا آمدم. پدرم فکر می کرد شاید من پروفسور می شوم و برای همین شناسنامه ام را چند ماه زودتر گرفت! مدرک دیپلم را که باید می گرفتم و در همان دوران نوجوانی هم این کار را کردم. بعد به خاطر حضور در تیم ملی، مدرک لیسانس را هم به ما دادند (با خنده). البته ما کلاس می رفتیم تا دوستانمان را ببینیم و سلام و علیکی با هم داشته باشیم ولی جالب است که بدانید خیلی از بازیکنان تیم ملی مثل علی صانعی و سیامک داداشی تا مقطع دکتری پیش رفتند و در این مقطع مشغول تحصیل هستند. از شروع فوتسالم تا رسیدن به عنوان بهترین بازیکن آسیا ۶ ماه طول کشید من یک بیزینس من بودم ولی سال ۱۳۷۸، نزدیک ۶۰ میلیون تومان از من بردند؛ روزهای سختی داشتم. ولی امیر شمسایی همان موقع من را به سید مهدی ابطحی معرفی کرد. ابطحی تا مرا دید، پرسید وزنه بردار هستم یا کشتی گیر! امیر ما هم گفت که بازی وحید خوب است و اگر امکان دارد او را تست کن. بعد از انجام یک تمرین ابطحی به من گفت که اگر همت داشته باشم، می توانم بهترین بازیکن فوتسال باشم. برای همین ظرف ۴۰ روز، ۲۰ کیلوگرم کم کردم و از شروع کارم با ابطحی تا رسیدن به عنوان بهترین بازیکن آسیا فقط ۶ ماه طول کشید. در کل بخواهم بگویم امیر شمسایی تیک فوتسال من را زد. ابطحی مرا پذیرفت و حسین شمس هم مرا به تیم ملی برد. هر چند تاثیر محمدحسن انصاری فرد هم بی نهایت بود. حیدریان حدود یک ماه با ما زندگی کرد وقتی تیم ملی ایتالیا به ایران آمد و با ما بازی کرد، سرمربی این تیم، سبک بازی من و رضا حیدریان را پسندید. سرمربی ایتالیا مدیر فنی تیم لاتزیو هم بود و برای همین مرا به این تیم برد. من زودتر از حیدریان به ایتالیا رفتم. بعد هم حیدریان به ایتالیا آمد و سه سالی در تیم چگانو بود. فاصله چگانو تا رُم مثل فاصله تهران تا کرج است. حتی رضا حدود ۲۰ روز اول حضورش در ایتالیا را پیش ما زندگی کرد تا مقدمات حضورش در این تیم فراهم شود. برای تنها کسی که خبردار می ایستم حیدریان است حیدریان یک اسطوره و بزرگ فوتسال است. در فوتسال ایران آدم های بزرگ زیاد هستند ولی من برای تنها کسی که خبردار می ایستم، رضا حیدریان است. او واقعاً به حقش نرسید. من التماس او را می کنم که به تاسیسات بیاید ولی او قبول نمی کند. رضا روی هر چیزی که دست می گذاشت، موفق بود. نقاشی روی شیشه او حرف ندارد. رضا پینگ پنگ باز خوبی هم بود و اگر این رشته را هم دنبال می کرد، قطعاً به تیم ملی می رسید. داستان اولین ملاقات با اینزاگی در باشگاه لاتزیو مدیر برنامه های من در ایتالیا امیر شیروانی بود. او به خاطر تجارتی که در ایتالیا داشت با تمام فوتبالیست ها و سرشناسان ایتالیا ارتباط خوبی داشت. دومین یا سومین روز حضور من در شهر رم بود و در محوطه هتل باشگاه بودیم که به یک باره دیدم جلوی پای ما یک اتومبیل گرانقیمت توقف کرد و یک نفر از اتومبیل پیاده شد. دیدم آن شخص اینزاگی است و امیر را صدا می کند که به سمتش برود. من تعجب کردم تا قبل از آن اینزاگی را در تلویزیون دیده بودم ولی آن موقع جلوی من بود و مدیر برنامه هایم را در آغوش کشید. ایتالیایی ها ایران را با دو چیز می شناختند سه چهار شب بعد از آن به رستوران «خاویر زانتی» رفتیم که برای شام بازیکنانی مثل «کریستین ویری»، «کولونزه» و «پیپو اینزاگی» حضور داشتند. اواخر شب هم «پائولو مالدینی» به این رستوران آمد که البته دعوت نبود و برای یک کار شخصی آمده بود ولی به جمع ما ملحق شد. من در همان رستوران از مدیربرنامه هایم خواستم که از بازیکنان مطرح ایتالیای بپرسد چه شناختی از ایران دارند. همه آنها روی دو نکته دست گذاشتند؛ یکی فرش ایران به خاطر امیر شیروانی که آنجا تاجر بود و فرش ایرانی به آنها می فروخت و دیگری هم علی دایی. با رحمان رضایی مشورت کرده بودم در یک مقطع من و رحمان رضایی با هم در ایتالیا بودیم. البته من در شهر رم بودم و او در شهر پروجا. قبل از رفتنم به ایتالیا خیلی با رحمان رضایی مشورت کردم. او خیلی بازیکن توانمندی بود که توانسته بود در آن سیستم دفاعی ایتالیا که در دنیا مشهور است یکی از بازیکنان موثر باشد. خیلی از مواقع می دیدم که نام رحمان در دو روزنامه معتبر و تعیین کننده ایتالیا در تیم منتخب هفته بود. چه وقتی که در پروجا بازی می کرد و چه زمانی که در تیم سیه نا بود. حتی یادم است وقتی به ایتالیا رفته بودم و خبرنگاران با من مصاحبه می کردند، می گفتم که از رحمان رضایی خیلی مشورت گرفتم. بودن رضایی، سامره و بهنام محمودی قوت قلب بود یک زمانی علی سامره هم در ایتالیا بود. اتفاقا بهنام محمودی هم برای تیم والیبال پروجا بازی می کرد. به هر حال بودن این ایرانی ها در ایتالیا قوت قلب بود. با اینکه از هم دور بودیم و شاید ارتباطمان زیاد هم نبود ولی به هر حال آدم خیالش راحت بود که هموطنانش با او در یک کشور دیگر هستند. از ترک لاتزیو پشیمانم واقعیت این است که از ترک باشگاه لاتزیو بسیار پشیمانم. صادق درودگر که همیشه مدیون او هستم اصرار داشت به ایتالیا بروم ولی من واقعا آدم عاطفی و احساسی هستم. یادم است بعد از یک سال و چند ماه که در ایتالیا بودم وقتی برمی گشتم پیش بینی می کردم که بگویند شمسایی گنجایش خارج از کشور را نداشت. مدیر باشگاه اسپارتاک دنبالم می دوید در همان برهه سه دعوت نامه بسیار خوب از تیم های دیگر داشتم. یکی «بومرنگ» که یکی از بهترین تیم های اسپانیا بود. یک تیم از شهر والنسیا هم من را می خواست و همین طور تیم «اسپارتاک» مسکو که باید قصه آن را از محمود خوراکچی و محمد حسن انصاریفرد بپرسید که چطور مدیر باشگاه اسپارتاک در روسیه دنبالم می دوید که من گفتم نمی خواهم خارج از ایران بازی کنم. این باشگاه همان زمان به من ۱۰ هزار دلار می داد که قبول نکردم. فاصله قراردادم با ایران ۱۰۰ برابر بود وقتی ایتالیا رفتم، قرارداد من ماهیانه ۵ هزار و ۵۰۰ یورو بود. همان زمان یورو در ایران هزار تومان بود. در آن مقطع رضا ناصری و بابک معصومی بازیکنانی بودند که بالاترین قرارداد را در فوتسال ایران می گرفتند. ناصری ۱۰ و بابک معصومی ۱۲ میلیون تومان قرارداد بسته بودند. سایر بازیکنان قراردادشان یک یا دو میلیون تومان بود؛ در حالی که من ماهیانه ۵۰۰۰ یورو پول می گرفتم؛ یعنی ماهی ۵.۵ میلیون تومان، ضمن اینکه ۶۶ هزار یورو هم پیش قرارداد گرفته بودم. درواقع فاصله قرارداد من با قراردادهای داخلی ۱۰۰ برابر بود. مترجم ایتالیایی ام را کنار گذاشتند اوایل حضورم در ایتالیا یک مترجم داشتم. «کرانیوتی» مالک باشگاه بعد از مدتی گفت که وحید باید زبان ایتالیایی را کامل یاد بگیرد و برای همین مترجمم را خارج کردم. تا وقتی هم در ایتالیا بودم چَک و لگدی زبان را یاد گرفتم ولی وقتی حرف می زدم، سه، چهار نفر سکته می کردند! (با خنده) در هر صورت تا وقتی که آنجا بودم حدود ۶۰ درصد زبان ایتالیایی یاد گرفتم. کاش در ایتالیا می ماندم امروز می گویم که کاش احساسات و عاطفه من اندازه همت و اراده نگه داشتن بدنم بود و می توانستم احساساتم را رها کنم و در ایتالیا می ماندم. هر چند فوتسال ایتالیا به لحاظ مالی بعد از چهار، پنج سال از اسپانیا عقب تر آمد ولی قرارداد من بلندمدت و سه ساله بود. دیوانه تهران هستم متاسفانه احساسات من نسبت به تهران هم همین طور است. من وقتی سفر داخلی هم می روم، سه، چهار روز بیشتر دوام نمی آورم. روز چهارم یاد تهران دیوانه ام می کند و باید زودتر بگردم. خاکپور پیشنهاد داد به آمریکا بروم وقتی می خواستم از لاتزیو جدا شوم، محمد خاکپور از طرف امید نمازی که مدتی دستیار کی روش در تیم ملی بود، به من گفت به آمریکا بیا و اینجا بازی کن. آن موقع اگر می رفتم، گرین کارت خانوادگی را می دادند ولی نرفتم. فقط سه چیز از ایتالیا برایم باقی مانده از زندگی در ایتالیا فقط سه چیزش برایم باقی مانده است. سوجورنو (ویزای اقامت) که الان دیگر باطل شده است، چک ۱۰ هزار یورویی از باشگاه که باید می رفتم پاس می کردم، ولی به جایش پولم را دادند و چک دست خودم ماند و دیگری یک عدد عکس که آن هم الان در خانه پدری ام است. از خودم هیچ عکسی ندارم! اصلاً از خودم در دوران حضورم در ایتالیا عکسی ندارم. حتی هیچ فیلمی هم از آن دوره ندارم. کلاً آدم عکس دوستی نبودم. اگر الان یک نفر به من بگوید یک آرشیو از خودت بده، سه روز توی سر خودم می زنم چون هیچی از خودم ندارم. تنها عکسی از خودم در خانه دارم، قهرمانی با تاسیسات در جام باشگاه های آسیاست که آن را خود باشگاه به من هدیه داده و یکی هم عکس قدی که شرکت پوما چون اسپانسر من بود و آن را به خودم داد که حالت مدلینگ داشت. نداشتن عکس و فیلم از خودم، نقطه ضعف نیست؛ کل ضعف است! دختر بزرگم آن زمان در ایتالیا با ما بود ولی الان اگر یک نفر به او بگوید یک عکس از دوران حضورت در ایتالیا نشان بده، هیچ عکسی ندارد. استخاره هایی برای خداحافظی من نگفتم با “این جوانان” تا ۸۰ سالگی بازی می کنم. منظورم این بود که جوان های خوبی در فوتسال داریم ولی می توانم تا ۸۰سالگی بازی کنم. باور کنید بالغ بر سه یا چهار سال است هر موقع که برای خداحافظی از فوتسال استخاره می کنم، ولی جوابش بد می آید. وقتی جام باشگاه های آسیا تمام شد بلافاصله استخاره کردم ولی پاسخش منفی بود. دست خودم باشد دیگر بازی نمی کنم! «پی سی ال » پایم مدت هاست که پاره شده است و اگر دست خودم باشد، دیگر دوست ندارم بازی کنم! گاهی وقت ها واقعاً خسته می شوم. هفت سال پیش دکتر ابراهیمیان به من گفت که اگر به سن ۴۰ سالگی برسم، باید لنگان لنگان راه بروم. الان شرایطم طوری شده که وقتی بخواهم نماز هم بخوانم باید ۶۷ نفر دست و پایم را بگیرند! اگر ببینم لطمه می زنم، خودم می روم هنوز برای بازی در فصل آینده تصمیم نگرفته ام. سه، چهار سال است که می خواهم خداحافظی کنم ولی نمی شود. در هر صورت اگر یک درصد ببینم که دارم به تیمم و یا به خودم لطمه می زنم، قطعاً کنار می کشم و خداحافظی می کنم. علاقه به فوتسال بد چیزی است. این علاقه دارد مرا از درون و بیرون نابود می کند. اگر الان خداحافظی کنم خودم را خراب کرده ام همین نیم فصل دوم لیگ می خواستم از فوتسال خداحافظی کنم ولی اگر بازی را کنار می گذاشتم، حرف هایی که راجع به تیم ملی می زدم که باشگاه اجازه نداده است، خودم خراب می شدم. دو بازیکن برزیلی مدنظر دارم دو بازیکن برزیلی مد نظرم هستند. من یک بازیکن رأس می خواهم و یک بازیکن دو پسته. با این بازیکن دو پسته که سابقه بازی در جام جهانی با تیم ملی برزیل را هم دارد، صحبت کردم، ولی هنوز به جمع بندی نرسیده اند که آیا این بازیکن به کارم می آید یا خیر! ما فقط برای سه ماه به این بازیکن نیاز داریم. ولی همانطور که می دانید وقتی یک بازیکن خارجی به کشور می آید، تا بخواهد به شرایط وفق پیدا کند، یک مقدار طول می کشد. خودم پتانسیل قبل را ندارم اینکه تیم من پنج ملی پوش دارد، دلیل نمی شود که به آن تیم ملی بگوییم! گیتی پسند هم چهار بازیکن ملی پوش دارد و حفاری هم دو بازیکن. این چیزها ملاک نیست. تیم ما در قسمت دفاع و چپ و راست مشکلی ندارد و در پست حمله به یک بازیکن نیاز داریم تا بتواند بجنگد و درگیر شود. خود من دیگر آن پتانسیل قبل را هم ندارم و فقط با تجربه ام بازی می کنم. خودتان می دانید تا یک فنجان قشنگ نیاید، فنجان های دیگر خودشان را نشان نمی دهند. بازیکنان ما باید همیشه تلاش کنند تا بهترین باشند. سن و سال برایم ملاک نیست اینکه می گویند تیم وحید شمسایی تیم ملی است باید بگویم به خاطر این است که تعداد زیادی بازیکن در تیم ملی داریم. در تیم تاسیسات هر کسی می خواهد بازی کند، باید از سد تمرینات سختی عبور کند. اینها درس های بزرگی است که آدم می تواند از فوتبال خارجی بگیرد. ما دیگر بزرگتر از نیمار و مسی نیستیم که آنها را هم بیرون می گذارند. حالا شاید یک مربی بگوید به بازیکنم استراحت بدهند. در حالی که ما نمی دانیم داخل تیم چه خبر است. در تیم من هر بازیکنی پتانسیل بیشتری داشته باشد، بازی می کند و برایم سن و سال هیچ تفاوتی ندارد. می توانم از دوران استقلال یک کتاب دیگر بنویسم! تیم فوتبال استقلال مرا به عنوان یار کمکی در جام باشگاه های آسیا و فقط برای ۱۰ روز می خواست. واقعاً نمی خواهم راجع به آن زمان فکر کنم و حرفی دراین باره بزنم. این یک مقوله ای است که اگر بخواهم آن را بنویسم، از همین ۱۰، ۲۰ روز می توانم یک کتاب دربیاورم. چون واقعاً آن مدت دنیای اتفاقات بود. من فوتبال را بهتر از فوتسال بازی می کردم، ولی آن زمان اتفاقاتی افتاد که من از فوتبال فرار کردم. در ترکیب استقلال بودم ولی همه چیز تغییر کرد «کُخ» سرمربی وقت استقلال بازی من را پسندیده بود. او روز قبل از بازی با السد، دست روی شانه های من گذاشت و گفت که فردا در ترکیب هستم و در فلان پست بازی می کنم و حتی تاکتیک ها را با من مرور کرد ولی یک مرتبه تا روز مسابقه همه چیز تغییر کرد و من نیمکت نشین شدم. در بازی با الهلال هم ۱۵ دقیقه آخر به زمین رفتم و در مسابقه سوم هم به من بازی نرسید. آن زمان من و پیروز قربانی جوان ترین بازیکن استقلال بودیم. الان نمی خواهم راجع به کسانی که در آن تیم بزرگ هستند، حرف بزنم. استقلال آن موقع بازیکنان زیادی داشت و پر مهره بود. طبیعی بود مرا نپذیرند اینکه نخواهند یک بازیکن تازه وارد را بپذیرند، یک چیز طبیعی است ولی برخورد پرویز برومند، مهدی هاشمی نسب و احمد مومن زاده با من فوق العاده بود. به نظرم استقلال آن موقع یک تیم بسیار عالی بود و باید راحت به مرحله جام باشگاه ها صعود می کرد. فضای استقلال سنگین بود طبیعی بود که به عنوان یک بازیکن کوچک تر اجازه نداشتم زودتر به رختکن بروم. فضا، فضای سنگینی بود. اینکه بخواهید ۱۰ روز بین بازیکنان سرشناس ایران باشید و از یک رشته دیگر به فوتبال بیایید، کار سختی است. آن موقع یکی از بازیکنان استقلال که الان یکی از مربیان تاپ لیگ برتر هم است، به من پیشنهاد داد فوتسال را رها کنم و به فوتبال بیایم که من قبول نکردم و درواقع از استقلال فرار کردم. خدا از ایتالیایی ها نگذرد! خدا از این ایتالیایی ها نگذرد. (با خنده) خرافات را اینها به دامن من انداختند! یکسری چیزها اعتقاد است. من سال های قبل پیش حاج آقا حق شناس می رفتم؛ خدا ایشان را رحمت کند. آقای حق شناس آن زمان ذکری به من گفت که آن ذکر را همیشه قبل از بازی ها می خوانم و بعد به داخل زمین می روم. خُب این بحث اعتقاد است. یکسری چیزها نذر و نیاز است که خانواده و اطرافیانت دارند تا شما موفق شوید. یکسری چیزها هم می شود خرافات. خرافات برای پیروزی با بیرون بردن زباله! دوست دارم از همسرم سئوال کنید. سال گذشته مجبور بودم به همین خاطر زباله ها را داخل اتومبیلم بگذارم و آن را در یک سطل آشغال خاص بیندازم! حالا تصور کنید منزل ما شوتینگ هم دارد ولی من باید زباله ها را با دست خودم از خانه خارج می کردم! یا مثلا وقتی در تهران بازی داشتیم، برای اینکه پیروز شویم باید از یک اتوبان و از خیابان های خاصی به سالن می رفتم. حالا این خیابان ها می خواست شلوغ باشد یا خلوت. باید از همان مسیر می رفتم. خرافات یکبار روی محمود کریمی افتاد همین سال گذشته برای اینکه موفق باشیم از منزل تا سر خیابان سئول باید مداحی محمود کریمی را گوش می دادم و از خیابان سئول تا سالن مسابقه موزیک لایت می گذاشتم تا مغزم آزاد شود! یک روز محمود کریمی را در فرودگاه دیدیم، همان روز با تیم ساوه بازی داشتیم؛ تیمی که از داشتن تماشاگران هم محروم بود و در آستانه سقوط قرار داشت. ما هم در کورس قهرمانی بودیم. همان جا به محمود کریمی گفتم برای ما یک دعایی بخوان تا در این بازی پیروز شویم. ایشان هم دعایی کرد و رفتیم و بازی را باختیم (با خنده). خُب آن سال خرافات ما روی حاج محمود کریمی افتاده بود. امسال برایمان مداحی سید مجید را می گذارند تا ببینیم به کجا می رسیم. البته مداحان عزیز همگی از دوستان من هستند و خدمتشان ارادت دارم. همه اعضای تیم را خرافاتی کرده ام ریشه خرافات من در فوتسال به وقتی برمی گردد که به ایتالیا رفتم. وقتی به تیم لاتزویا رفتم، آنها از سه بازی، دو تا را باخته بودند و یکی را هم مساوی کرده بودند. بازی چهارم که من رفتم، این تیم چهار بر سه حریفش را شکست داد که من سه گل تیم را به ثمر رساندم. آنها خرافاتی بودند و می گفتند تو فرشته نجات ما بودی و با آمدنت معجزه کردی. الان همه در تیم ما خرافاتی شده اند (با خنده). خیلی وقت است ساختمان سازی نمی کنم الان که وضع بساز و بفروشی خراب است و همه چیز را کنار گذاشته ام. قبلا بیزینس ماشین هم داشتم که شرایط فعلی بازار خراب است. ساختمان سازی هم خیلی وقت است که ندارم. الان یک پیتزافروشی و یک سفره خانه هم داریم که آنها را هم اجاره داده ایم. یک مغازه پروتئینی هم داریم که دست خودمان است و آن را اداره می کنیم. برنج برایم بی معناست از سال ۱۳۷۸ به این طرف برنج و نوشابه نخورده ام. برنج تنها چیزی است که اگر در سفره جلوی من بگذارند، برایم بی معناست. وقتی سن شما بالا می رود برای اینکه بتوانید خودتان را برای بازی کردن آماده نگهدارید، مجبورید خورد و خوراکتان را کنترل کنید. باور کنید اگر فوتسال را هم کنار بگذارم، دیگر سراغ برنج نمی روم. وقتی بعضی از بازیکنان فوتبال که این ورزش را کنار گذاشته اند و اضافه وزن دارند را می بینم، می ترسم. من بازی نخوردم من سر ِ انتخاب سرمربی تیم ملی فوتسال، بازی نخوردم. اسم من برای سرمربیگری تیم ملی یکی دو دفعه به میان آمد، آن هم زمانی بود که خسوس کاندلاس نمی خواست به ایران بیاید، ولی آخرین بار حضورم در تیم ملی جدی ِ جدی شده بود که باشگاه تاسیسات با آن موافقت نکرد،ولی حتما خیری در آن بوده است. من آدمی هستم که به اصل و اصول کارم متعهدم. ۷۰ درصد قراردادم را از باشگاه تاسیسات گرفته بودم، ولی چون آقای منوچهری (رئیس شرکت تاسیسات دریایی) گفته بود به خاطر وحید شمسایی تیم داری کرده ایم، نمی توانستم آنجا را رها کنم. کفاشیان گفت نمی تواند پول باشگاه را در تیم ملی به من بدهد با علی کفاشیان چند جلسه ای برای تیم ملی صحبت کردم. هر موقع با کفاشیان حرف می زنم، لذت می برم چون ایشان خیلی روراست و صادقانه حرف می زند. کفاشیان به من گفت که به یک فرصت ۴ ساله برای تیم ملی نیاز دارم و نباید بگذاریم که ضرر کنم، چون تیم ملی نمی تواند اندازه پول باشگاه را به من بدهد. تیم ملی از تیم ۲۰۰۸ هم بهتر است تیم ملی از نظر مهره ای و بازیکنان خیلی تیم خوبی است. من این تیم فعلی را از تیم سال ۲۰۰۸ هم قوی تر می بینم. باید بگویم فوتسال ما پیش از این در دو مقطع بسیار عالی و چشم نواز بود یکی زمان محمدحسن انصاری فرد که برزیل به ایران آمد و ما با این تیم و تیم اسپانیا هم بازی کردیم. یکی دیگر هم سال ۲۰۰۸ که با حسین شمس نتایج رویایی گرفتیم ولی همانطور که گفتم تیم ملی از این دو دوره هم بهتر است. خسوس هیچ کمکی به ما نکرد خسوس کاندلاس به فوتسال ما هیچ کمکی نکرد. هر چند اعتقاد دارم الان باید خود ِ خسوس در تیم ملی باشد تا پروسه ۴ ساله اش را کامل کند، ولی به هر حال او هیچ کمکی به فوتسال ما نکرد. اینکه می گویند او جوان گرایی کرده، یک کار طبیعی است چون تمام مربیان فوتسال دنیا در فاصله ۴ ساله ۲ جام جهانی دست به این کار می زنند. اگر دقت کنید، کارلوس کی روش در تیم ملی فوتبال هم همین کار را کرده است. «جوراندی» هم در تیم ملی فوتسال جوان گرایی کرد که در سال ۲۰۰۸ توانستیم آن نتایج را به حسین شمس بگیریم. آن زمان بازیکنانی مثل علی اصغر حسن زاده، مهدی جاوید، محمد طاهری و محمد کشاورز از تیم امید به تیم بزرگسالان آمدند و توانستیم موفقیت زیادی کسب کنیم. الان تیم ملی جوانان پخته ای مثل حسین طیبی و علی اصغر حسن زاده دارد که برای هر مربی و تیمی نعمت هستند. خسوس ۶، ۷ سال بیکار بود عناوینی که خسوس کاندلاس به دست آورده بود، همه در قالب کمک مربی بود. یک روز سیدرضا افتخاری به من گفت «آیا می دانی خسوس استاد خاویر لوزانو بوده است؟» خب این طبیعی است. من هم اساتید زیادی داشتم که شاید این اساتید در شرایط فعلی تیم نداشته باشند. خسوس ۶- ۷ سال از فوتسال دور بود. درست است که او از کشوری آمده که مهد فوتسال است ولی چندین سال بیکار بوده در حالی که در این رشته مربیان باید به روز باشند. تفاوت کی روش و خسوس خسوس مربی پروازی بود و لیگ را نگاه نمی کرد، در حالی که همه معیار ما لیگ است. به نظر من، کارلوس کی روش خیلی الگوی مناسبی است. آدم باید از او این چیزها را یاد بگیرد. درست است که از کی روش هم به خاطر غیبت هایش انتقاد می شود، ولی باید نسبت آدم هایی که او در کنارش دارد را ببینیم. کی روش اگر خودش نبود، دستیارانش مثل مارکار آقاجانیان و یا دیگر کمک هایش همیشه مسابقات لیگ را می دیدند، ولی دستیاران خسوس موقع مسابقات لیگ کجا بودند؟ محمد هاشم زاده آن موقع خودش در تیم میثاق مربی بود. محمد ناظم الشریعه هم در تیم حفاری مربیگری می کرد. احتمالا آنها طی الارض بودند و مسابقات دیگر را کنترل می کردند! کارمان سخت است ولی مهره های خوبی داریم همین الان می گویم که کارمان در مسابقات آسیایی بسیار سخت است، چون تمام تیم ها در ۴ سال گذشته تدارک بسیار خوبی دیده اند. همین ازبکستان هر کاری کرد تا میزبانی را بگیرد تا بتواند در جام ملت ها موفق باشد. ژاپن و تایلند هم حریفان سرسختی هستند، ولی من با منطق می گویم که بازیکنان خوبی داریم. باید بازیکنان بیشتری از تاسیسات به تیم ملی دعوت می شدند انتظار داشتم از تیم تاسیسات بازیکنان بیشتری به تیم ملی دعوت شوند. تیمی که در جام باشگاه های آسیا قهرمان شده است، باید شاکله اصلی تیم ملی را تشکیل دهد چون فکرشان را فکر قهرمانی است و جام را لمس کرده اند؛ این طبیعی است. همیشه باید از تیمی بازیکن انتخاب کنیم که فکرشان روبه جلو و معطوف به قهرمانی است. از نظر من، محمد زارعی الان باید در تیم بزرگسالان بازی کند نه تیم امید. همینطور سعید عباسی هم می توانست در تیم ملی باشد. ضمن اینکه بازیکنان باتجربه ای مثل محمد کشاورز و مصطفی نظری هم جایشان در تیم ملی خالی است. البته نظری با خود ِ من صحبت کرد و خودش نخواست که به تیم ملی برود، ولی در یک تیم جوان باید بازیکنان باتجربه حضور داشته باشند. اگر می خواستم در تیم ملی بازی کنم که سرمربی می شدم به پیشنهاد محمد ناظم الشریعه برای بازی در تیم ملی پاسخ منفی دادم. خب اگر می خواستم در تیم ملی بازی کنم، پیش رئیس شرکت تاسیسات می رفتم و خواهش می کردم من را آزاد کند تا سرمربی تیم ملی شوم. حساب کنید الان ۶ بازیکن ما در تیم ملی و تیم امید هستند. اگر خود ِ من هم می خواستم تیم تاسیسات را رها کنم و به اردوی تیم ملی بروم که دیگر تیم تاسیسات کاملا از هم می پاشید. من تا آخرین لحظه که در خدمت تاسیسات هستم به چیز دیگری فکر نمی کنم. وقتی اصل ماجرا را از دست دادم (سرمربیگری تیم ملی)، دیگر به فرع آن (بازی کردن در تیم ملی) فکر نمی کنم. اگر حمایت من باعث ایجاد فشار شود، حرفی نمی زنم ناظم الشریعه مربی ایرانی است و باید او را حمایت کنیم. محمد رفیق من هم هست و دوستش دارم. اگر یک درصد احساس کنم که حمایت من باعث می شود که ناظم الشریعه تحت فشار قرار بگیرد دیگر هیچ حرفی نمی زنم. ارتباط ناظم الشریعه را به حساب زرنگی اش می گذارم ناظم الشریعه یک کاری کرده که من آن را به حساب زرنگی اش می گذارم. او با همه در ارتباط است و از همه اجازه می گیرد. او می خواهد با این کار فشار را از روی خودش بردارد. خب این کار فوق العاده است ولی صادقانه می گویم اگر تعریف من از گروه فنی تیم ملی باعث شود آنها تحت فشار قرار بگیرند، هیچ حرفی نمی زنم. نمی خواهم جای هیچکس را بگیرم خدای ناکرده من ننشسته ام که تیم ملی نتیجه نگیرد و جای کسی بروم. من از خسوس بد می گفتم ولی دوست نداشتم تیم ملی فوتسال زمین بخورد، چرا که در این صورت همه ضرر می کنند. در سال ۲۰۰۸ بعد از فوتبال، فوتسال روی بورس بود و همه مردم عاشقانه فوتسال می دیدند. حالا چرا ما ورزش دوم نیستیم و والیبال جای ما را گرفته است؟ وقتی حسین شمس را روی نیمکت می دیدیم خیالمان راحت بود من با حسین شمس خیلی اختلاف دارم، راحت می گویم همان طور که گفتم شمس من را برای تیم ملی انتخاب کرد ولی الان اختلاف هم زیاد داریم، با این حال زمان او من بهترین بازیکن فوتسال دنیا شدم. من یکسری چیزها را از حسین شمس نمی پسندم و او هم یکسری مسائل مرا نمی پسندد ولی حسین شمس وقتی در جام جهانی ۲۰۰۸ با تجربه بیشتر و پختگی لازم روی نیمکت نشست، توانستیم موفق باشیم. ما وقتی داخل زمین بودیم و روی نیمکت را می دیدیم که یکی مثل حسین شمس روی آن نشسته خیالمان راحت بود. بازیکنان وقتی داخل زمین هستند و روی نیمکت را ببینند که آدم بزرگی روی آن قرار دارد بیشتر تحریک و تهییج می شوند و این یک واقعیت است. صانعی در انتخاب من کاره ای نبود بعد از مسابقات جام ملت های آسیا در تایلند که در آن مسابقات آقای گل شدم، آقای صانعی صلاح دانست که در مسابقات جام جهانی همراه تیم ملی نباشم. شاید آقای صانعی دوست نداشت من در تیم ملی باشم ولی باید بگویم علی صانعی در انتخاب نکردن من کاره ای نبود و مافوقش دوست نداشت در تیم ملی باشم. سرمربی – بازیکن شدم تا خودم را بازی بدهم! من جنبه مثبت نبودنم در تیم ملی را می بینم، شاید اگر آن موقع با تیم ملی به جام جهانی می رفتم کارآیی لازم را نداشتم. جالب است الان به من می گویند به تیم ملی برگرد در حالی که ۳ سال پیش جوانتر و سرحال تر بودم. الان اسم وحید شمسایی در زمین بازی می کند. همیشه با خنده این را می گویم که من سرمربی – بازیکن شدم که خودم، خودم را بازی بدهم! مردم بیشتر سمت من آمدند من به علی صانعی گفتم شما مرا به جام جهانی نبردید، حالا اگر این برای شما نان نداشت، برای من آب داشت. من این حرف ها را مدتها بعد از جام جهانی در سالن هندبال به صانعی زدم. به صانعی گفتم اگر مرا با تیم ملی به جام جهانی می بردی شاید می توانستی ناکامی تیم را گردن من بیندازی، ولی شما این کار را نکردی و اسم مرا خط زدی. خب الان مردم هر جا مرا می بینند می گویند تو در تیم ملی نبودی و تیم ملی باخت. این باعث شد که مردم بیشتر سمت من بیایند. صانعی گفت یکسری بازیکنان دوست نداشتند در تیم ملی باشم صانعی برای خط زدنم از تیم ملی دلایلی داشت، او می گفت یکسری از بازیکنان راغب نبودند تو در تیم ملی نباشی که این هم برای من جالب بود که چطور یک مربی حرف بازیکنان را گوش می کند. البته بعد از آن با بازیکنان تیم ملی صحبت کردم و تک تک آنها دست روی قرآن گذاشتند که ما چنین حرفی نزدیم. سرمربی تیم ملی در خط زدن نام من نقشی نداشت علی صانعی قبل از جام جهانی به من گفته بود که حتی اگر با عصا باشی تا آخر جام جهانی با ما هستی ولی اسم مرا خط زد و من جام جهانی را از دست دادم. مطمئنم که صانعی در نبردن من با تیم ملی هیچ نقشی نداشته است. حالا خدا را شکر می کنم شاید اگر با تیم ملی می رفتم اتفاقی برایم می افتاد و یا خراب می شدم. ۱۰ سال اسپانسر شخصی داشتم سال ۲۰۰۴ بود که با تیم ملی از جام جهانی حذف شدیم. قرار بود بعد از مسابقات برای مصاحبه با یکی از مجلات ورزشی که تازه کارش را شروع کرده بود به خیابان جردن بروم. بعد از مصاحبه از من خواستند که یک توپ بردارم و در خیابان روپایی بزنم تا عکس بگیرم و از این طرف خیابان به آن طرف بلوار بروم. در همین حین مردم با صدای بلند نتایج تیم ملی را یادآوری می کردند و کنایه می زدند که به جای این کارها می رفتید بازی ها را می بردید. هر کسی رد می شد یک چیزی می گفت! همان موقع آقای خلیل پور نماینده برند پوما در ایران من را دید و گفت «کجایی که در به در به دنبالت هستم.» آقای خلیل پور از من خواست که پوما اسپانسرم بشود. از آن موقع تا سال ۲۰۱۴ پوما اسپانسرم شد و من با نماینده اصلی این شرکت در آلمان قرارداد داشتم. در ایتالیا یادگرفتم که باید از جزء به کل رسید یکسری چیزها برایم درس است. من در تمام تیم هایی که کار کرده ام، قبل از بستن قرارداد با مدیر عامل یا مالک باشگاه صحبت همین چیزها را داشته ام. در ایتالیا یاد گرفتم که باید از جزئیات به کلیات برسیم اما متاسفانه در ایران همه می خواهیم سریع به پول برسیم. نمی دانستیم آنالیزور کیست! زمانی که به ایتالیا رفتم، سه آدم بزرگ در ورزش این کشور وجود داشت. «برلوسکونی»، «موراتی» و «کرانیوتی» که مالک لاتزیو بود. آن موقع که من لاتزیو بودم یک سری ستارگان فوتبال دنیا «یاپ استام»، «نستا»، «ندود» و خیلی های دیگر در تیم فوتبال این باشگاه بودند. مالک باشگاه آدم بزرگی بود. اتفاقا آن موقع روبرتو مانچینی سرمربی تیم فوتبال لاتزیو بود. یادم است آن موقعوقتی وارد باشگاه شدم من را به یک اتاقی بردند که در آن یک ال.سی.دی بسیار بسیار بزرگ وجود داشت. آن موقع وضع خانوادگی ما خوب بود و تلویزیون خانگی پدرم ۲۱ اینچ بود، حالا شما تصور کنید سال ۷۹ یا ۸۰ وقتی من با تلویزیون باشگاه لاتزیو مواجه شدم شوکه شدم و پرسیدم این چیست؟ آیا اینجا سینما است؟ چند نفری هم پای این تلویزیون نشسته بودند. بعدا به من گفتند که اینجا اتاق آنالیز است. آن موقع ما اصلا نمی دانستیم آنالیز کیست و آنالیزور کیست؟ اصلا چنین چیزی به گوشمان نخورده بود. برایم ۱۰ جفت کفش آوردند وقتی من به لاتزیو رسیدم همان روز من را به یک فروشگاه بردند و به من گفتند از هر کفشی که دوست داری انتخاب کن. من یک مدل کفش انتخاب کردم و سایز پایم را به آنها گفتم و بعد به خانه برگشتیم. همان شب زنگ خانه را زدند و دیدم یک نفر این طوری پشت در است. (شمسایی بلند می شود و به حالت خمیده می ایستد) اولش تصور کردم که طرف دیوانه است ولی بعد از لحظاتی فهمیدم آن شخص از طرف باشگاه آمده و ۱۰ جفت کفش آورده است. من همان موقع به مسئول باشگاه گفتم نیازی به این همه کفش ندارم. فقط سه جفت کفش برای تمرین، مسابقه و زاپاس می خواستم. هنوز حرفم تموم نشده بود که طرف گفت اگر این کفش ها را بگیری نمی گویند آدم بدی هستی و اگرهم نگیری نمی گویند آدم خوبی هستی. این ۱۰ جفت کفش در برنامه باشگاه قرار دارد. حالا می خواهی بپوش یا می خواهی دور بینداز! کفش هایم را به بازیکنان تیم ملی فروختم من کفش ها را قبول کردم ولی همان موقع ۷ جفتش را به ایران آوردم و قبل از بازی با اسپانیا آن را به بازیکنان دیگر فروختم (با خنده). به هر حال وقتی از ایتالیا برگشتم چشمانم بازتر بود و برای همین با برنامه و هدف مشخصی با شرکت پوما قرارداد بستم. اولین نفری بودم که در ایران در قامت یک ورزشگاه اسپانسر شخصی گرفتم. پول گرفتن کی روش طبیعی است از مشکل اسپانسر شخصی ام با اسپانسر تیم ملی ام می پرسید. خب باید بگویم که من با اسپانسرم قرارداد داشتم. روز اول هر تیمی می رفتم حرف هایم را می زدم. یادم است همان موقع یک شرکت برای اسپانسری تیم ملی فوتسال اقدام کرده بود و از من به عنوان کاپیتان تیم ملی فوتسال خواستند که در نشست خبری این اسپانسر شرکت کنم. من با لباس مارک پوما به این نشست خبری رفتم و گفتم که این شرکت اسپانسر من است. الان آقای کی روش آمده و از اسپانسر تیم ملی پول گرفته است. خب این یک چیز طبیعی است و در همه جای دنیا هم وجود دارد. ما همه چیز را سخت می گیریم. دوست داشتم زیر نظر پروین کار کنم در فوتبال ایران یک اسطوره هست که دوست داشتم زیر نظر او کار کنم و این اسطوره کسی نیست جز علی پروین. علی پروین را به خاطر صلابت و اصالتش دوست دارم، او وقتی وارد استادیوم می توانستید متوجه شوید که چه هیبتی دارد. البته علی دایی و امیر قلعه نویی هم از دوستان بسیار نزدیک و خوب من هستند. بزرگترین حسرت فوتسالی بزرگترین حسرت زندگی فوتسالی من نبودنم در بازی تیم ملی مقابل ایتالیا است. واقعا دوست داشتم در آن بازی به میدان بروم و فینال جام جهانی را ببینم که این اتفاق رخ نداد. به گزارش خبرنگار مهر ، وحید شمسایی در پایان مصاحبه اش اولین جمله و کلماتی را که بعد از شنیدن اسامی مختلف در مقابلش مطرح می شد، به این شکل به زبان آورد: بابک معصومی: دوست و هم اتاقی خیلی خوب. بابک کاپیتان بزرگی بود که من حتی یکی از مراسم های یادبود او را نرفتم، چون برایم سخت بود باور کنم که از بین ما رفته است. حالا ما قبل از مسابقات و تمرینات، برای او یک فاتحه می فرستیم. سیدرضا افتخاری: (بعد از لحظاتی مکث) بیزینس من خوب خسوس کاندلاس: پیرمرد پروازی حسین شمس: استاد(این کلمه را با آهنگ خاصی تلفظ می کند) علی دایی: اسطوره، نابغه و انسان بزرگ رضا حیدریان: بی بدیل در فوتسال. همتا ندارد وحید شمسایی: انسان با اراده و جاه طلب ————————————————— گفتگو از علی رضایی و مرتضی احمدی
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بروزها]
[مشاهده در: www.berozha.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها