تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815704304
کودکان کار - اسکندر لطفی*
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: غفلتی نابخشودنی در عرصه آسیب های شهری کودکان کار - اسکندر لطفی* وقتی با واقعیت شگفت انگیز کودکان کار در ایران مواجه می شویم خیلی زود کودکانی در ذهن تداعی می شوند که ده یا دوازده سالی سن دارند و غالباً در چهارراه و پشت چراغ قرمزها آنها را در حال گلفروشی دیده ایم یا با دستمالی میان دست های کوچک شان عاجزانه تمیز کردن ماشین ها را به انتظار ایستاده اند.
اگرچه به نظر می رسد که هنوز هیچ رقم دقیق و رسمی از تعداد کودکان کار در ایران عرضه نشده است، اما برخی نهادها و رسانه ها در گمانه زنی های خود ارقام مختلفی را در این عرصه ذکر کرده اند، ارقامی که گاه به 5 یا 6 میلیون نفر هم می رسد. پیداست که چنین ارقامی دور از دقت و احتیاط علمی است.سن کودکان کار میان 10 تا 14 سال است و 24 درصد آنها هرگز مدرسه نرفته اند؛ این آماری است رسمی که توسط مقامات ارایه شده است، اگر چه کمتر از نیمی از کودکان کار را اتباع بیگانه برآورد کرده اند اما کودک معصوم تر از آن است که برای خودی بودن یا بیگانه اش تمایزی قایل شویم و آنچه در هر کوی و برزن می بینیم حضور کودکانی است که به دلایلی از تحصیل بازمانده اند و به جای حضور در کلاس های درس، نان آور یا کمک خرج خانواده شده اند و این نان آور بودن گاهی به شکل کارگر روز مزد است یا کاردر کارخانه ها، معادن و مزارع یا کسب و کار خیابانی.دستمزدی که حاصل رنج این کودکان است غالباً ناچیز و گاهی در همان حد غذا و سرپناه است. کودکانی که پیش از رسیدن به سن قانونی کار ناگزیر وارد بازار کار می شوند و کار زودرس آنها مانع رشد طبیعی، اجتماعی و روانی و جسمانی آنها شده است.معضل کودکان کار توزیع جغرافیایی یکسانی ندارد. در مناطق، استان ها و شهرهایی که آمار بیکاری و دیگر ناهنجاری های اجتماعی همچون اعتیاد و بزهکاری بالاتر است، با این پدیده شهری دلخراش، یعنی کودکان کار، بیشتر مواجهیم.به جرأت می توان گفت معضل کودکان کار، یکی از مهمترین چالش های اجتماعی امروز ایران است که نوع رویکرد مسوولان و فرادستان در قبال آن بسیار تعیین کننده است. در سال های گذشته حتی آمار دقیقی از این کودکان تهیه نشده بود و همین امر، یعنی نادیده گرفتن معضل یا به عبارتی پاک کردن صورت مسأله.اگر هدف غایی را بازگرداندن کودکان کار به کلاس های درس و محیط های آموزشی تعریف کنیم، نیل به این هدف در کوتاه مدت هم امکان پذیر نیست، باید پیش شرط هایی محقق شود. نخستین چیزی که باید در نظر داشت این است که بازماندگی از تحصیل کودکان کار و خیابان، یک معلول است و در ریشه یابی دقیق ابتدا باید علت ها واکاوی شود.شاید نخستین گام باید شناسایی کودکان بی سرپرست یا بدسرپرست باشد و پس از آن ارائه برنامه های حمایتی مالی و غیر مالی به این کودکان می تواند آنها را به "جهان کودکی طبیعی" برگرداند، جهانی که در آن آموزش و تحصیل حرف اول را می زند. این برنامه های حمایتی از تأسیس و گسترش خانه های نگهداری و بهبودی کودکان معتاد تا ارایه کمک مالی و بسته های رایگان تحصیلی را در بر می گیرد. پس از رفع علت های اصلی، باید امکانی برای بازگشت این کودکان به مدارس فراهم کرد؛ و در این میان، مشارکت فعال سازمان های مسوول دولتی همچون بهزیستی، کمیته امداد امام خمینی (ره) و وزارت آموزش و پرورش در کنار همیاری سازمان های مردم نهاد مدافع حقوق کودکان و تشکل های آموزشی مطالبه محور، می تواند کارساز باشد.برای انجام چنین مهمی نیاز به تدوین برنامه های مشارکتی بلند مدت و البته تخصیص بودجه های مناسب توسط نهادهای دولتی ضروری است و البته بهره گیری از تجربه موفق کشورهای پیشرو در زمینه مبارزه با پدیده کودکان کار و بهره گیری از حمایت های سازمان های مردم نهاد بین المللی و داخلی و ایجاد بسترهای مناسب برای جلب مشارکت های مردمی.اما شاید مهم ترین اقدام در گام نخست از بین بردن پنهان کاری خبری در ارایه آمار دقیق و معضلات این پدیده است مادامی که شناخت دقیقی از میزان آسیب های این معضل در دسترس نباشد اقدامات ثانویه در نهایت چون همیشه به همان کمک های گاه و بیگاه ختم می شود که این مسکن ها هرگز به درمان اساسی نمی انجامد.* فعال حقوق صنفی معلمانمنبع: روزنامه ایران 18/06/1394
18/07/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها