محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827338597
مشارکت سیاسی مستلزم راهبرد و برنامه است
واضح آرشیو وب فارسی:کرد پرس: کردپرس- یکی از الگوهای مشارکت اجتماعی و سیاسی که به فراوانی در ادبیات سیاسی از ان یاد می کنند،پروسه انتخابات است که میزان دموکراسی یک کشور را مورد سنجش قرار می دهد.«مسعود جهانگیری» متولد 1350 در شهرستان سنندج است.وی در سال 68 در مقطع دبیرستان ترک تحصیل کرد و تا مدتی از ادامه تحصیل بازماند.او در سال 78 در شهرداری تهران مشغول بکار شد و در سال 81 برای ادامه تحصیل در رشته روابط عمومی وارد دانشگاه شد و سیر صعودی تحصیل خود تا مقطع دکترا در رشته جامعه شناسی سیاسی را ادامه داد و امروز در مقطع کارشناسی به تدریس درسهای مبانی جامعه شناسی،مدیریت روابط عمومی،سازمانهای مردم نهاد،مبانی علم سیاست، جامعه شناسی سیاسی و...در دانشگاه های استان تهران می پردازد. کردپرس-مشارکت اجتماعی بعنوان مفهومی فرا گفتمانی در چند ساله اخیر وارد حوزه ادبیات اجتماعی و سیاسی رشته های علوم انسانی شده است.مشارکت با عناوین و سطح های مختلف علاوه بر حوزه فرهنگ و توسعه در گفتمان سیاسی هم حائز اهمیت است.در این بین توسعه سیاسی که بر پایه مشارکت سیاسی فعال به وجود می آید،گذرگاهی است تا بی اندیشم که سازوکار مشارکت سیاسی چگونه و بر اساس چه پارادیمهای به منصه ظهور خواهد رسید.یکی از الگوهای مشارکت اجتماعی و سیاسی که به فراوانی در ادبیات سیاسی از ان یاد می کنند،پروسه انتخابات است که میزان دموکراسیت یک کشور را مورد سنجش قرار می دهد.به همین خاطر در خصوص چگونگی اصول مشارکت مردم و مبحث انتخابات با دکتر جهانگیری استاد جامعه شناسی سیاسی گفتگویی انجام داده ایم که از نظر خوانندگان محترم کُردپرس می گذرد: کردپرس-تعریف مشارکت اجتماعی و مشارکت سیاسی از نظر شما چیست ؟ اجازه میخوام این سؤال شما را در سه بخش پاسخ دهم. اول معنی مشارکت . دوم مفهوم مشارکت اجتماعی و در نهایت به تبین مشارکت سیاسی بپر دازم. مفهوم مشارکت مشارکت از نظر لغوی به معنی شرکت کردن است . مشارکت ، نوعی رفتار با مردم است که آنان می توانند بر حوادث مؤثر بر زندگیشان تأثیر قاطع بگذارند، به همین دلیل باید از آزادی کامل و از جمله حق اظهار نظر برخوردار باشند و دارای اهمیت و ارزش تلقی گردند. آلن پیرفیت می گوید: مشارکت مورد مشورت قرار گرفتن قبل از تصمیم گیری را گویند به نحوی که اظهار نظر شخصی و اعمال مراقبت در جریان اجرایی این تصمیم و تحول نتایج آن امکان داشته باشد. یک قرن و اندی سال پیش استوارت میل نوشت: تنها حکومتی می تواند جوابگوی همه ضرورت های دولت اجتماعی باشد که همه افراد ملت با آن مشارکت داشته باشند. اما مشارکت اجتماعی چیست ؟ انسانها در اجتماع با یکدیگر رفتار متقابل دارند. این کنش متقابل انسانها با یکدیگر، رفتار اجتماعی نامیده می شود. جامعه شناسان با کاوش مفهوم رفتار اجتماعی به مفهومی بس مهم راه یافته اند به نام جهت گیری رفتار اجتماعی. جهت گیری رفتاری یک جامعه می تواند مثبت یا منفی باشد. هرگاه جهت گیری رفتاری یک جامعه مثبت باشد، مسیر جامعه رو به کمال و تعالی خواهد بود و آنگاه که منفی باشد ، جامعه رو به زوال و انحطاط خواهد رفت.بی شک از مؤلفه های بس مهم در جهت گیری مثبت رفتاری یک جامعه ، در مفهوم مشارکت نهفته است .از این روست که مفهوم مشارکت ، به ویژه از دهه هفتاد میلادی به بعد ، به عنوان یک موضوع مهم و کلیدی وارد مباحث علوم اجتماعی و سیاسی شد و البته گستره ی آن در فلسفه های سیاسی نیز نمود پیدا کرد . خود مشارکت می تواند دارای لایه های مختلفی است : مشارکت در تصمیم گیری ها ، مشارکت در تصمیم سازی ها ، مشارکت در عمل و اجرا و مشارکت در سطح نظارت. همواره در طول تاریخ انسانها شاهد سطوح مختلفی از مشارکت با همدیگر بوده اند مشارکت دارد. اما نکته اینجاست که امروزه که این خود نشان از فطرت سالم آدمی در نیاز به مشارکت است. اما امروزه توجه به تمام سطوح مشارکت باید مد نظر قرار گیرد. خواجه نصیر الدین طوسی می گوید : " همچنان که انسان به عناصر و مرکبات محتاج است تا معونت او دهند ،به نوع خود نیز محتاج است تا به طریق خدمت یکدیگر را معاونت کنند." آثار مثبت مشارکت اجتماعی از جمله آثار و برکات مثبت مشارکت اجتماعی این است که ، انسانهای اهل مشارکت با مشارکت خود این پیام را می دهند که نسبت به سرنوشت و آینده خویش بی تفاوت نیستند بلکه حس مسئولیت پذیری دارند و مسئولیت خود را درکنش های اجتماعی ، اقتصادی و سیاسی پذیرفته اند . لذا مهمترین اثر و برکت مشارکت ،پویا بودن جامعه و برخورداری از حیات است زیرا نشانه حیات ، آگاهی و جنبش است و مشارکت که تجلی حساسیت جامعه نسبت به سرنوشت خود است ، حاکی از نشان دادن واکنش های مناسبت ، نسبت به کنش های محیطی است .مشارکت ،هم از علایم زنده بودن ، پویایی و بیداری جامعه است ، هم زنده و بیدار بودن جامعه را تقویت کرده ، استمرار می بخشد.از یک سو، هر چه سطح مشارکت در جامعه افزایش یابد ، کنش اجتماعی ،سازمان یافته تر می شود ، از سوی دیگر، هر چه کنش اجتماعی سازمان یافته تر و نظام مندتر باشد ، سطح بالاتری از مشارکت را ایجاد می کند بنا بر این ،مشارکت ، یک کنش مثبت ، کارساز و پر برکت اجتماعی است که بر زمینه آگاهی واراده و خواست روئیده و نشانگر حیات یک جامعه است. نتیجه مثبت دیگر مشارکت اجتماعی اینست که مشارکت ، باعث می شود که سامانه فرهنگ آمریت – تابعیت کاهش یافته و شکننده می گردد .هر چه سطح مشارکت در یک جامعه افزایش یابد، این فرهنگ آمریت-تابعیت کاهش یافته و شکننده تر می شود. در جوامعی که فرهنگ آمریت – تابعیت قوی باشد این فرهنگ به ضد فرهنگ مشارکت تبدیل می گردد. در آنجا که فرهنگ آمریت-تابعیت مستقر و مستحکم و قوی است اساسا مشارکت ، معنای حقیقی خود را از دست داده یا به پایین ترین سطح کاسته می شود. زیرا در فرهنگ تابعیت ، انتظار مردم ،از خودشان نیست بلکه منتظر آمرانند که انجام کارها را بعهده گیرند . در فرهنگ مشارکت ، مشارکت چیزی بیشتر از سهیم بودن وسهم داشتن است ،بلکه مشارکت ،فعالیتی است ارادی که آدمی را به بازیگری فعال ، آگاه ، بیدار و زنده تبدیل می کند ، نه فقط تماشاگری صرف . زندگی اجتماعی انسانها در سایه عقلانیت و بافرهنگ مشارکت بهبود می یابد. با دعا و سحر جادو و شانس و اقبال نمی توان زیست.کسانی که در زندگی اجتماعی مشارکت نمی کنند و عنان زندگی و حیات خود را به بخت و اقبال می سپارند هیچ گاه به یک زندگی شایسته نخواهند رسید. از دیگر جمله آثار مشارکت اجتماعی تقویت روحیه همدلی در جامعه است .اینکه می گویند انسان ذاتاً اجتماعی است ناگزیر این نتیجه را می دهد که جامعه ،زمینه تحول فرد است . لذا جامعه نا همدل ، گسیخته ، گسسته ، جامعه ای که در آن ، همدلی ارزش نباشد، چگونه می تواند بستری باشد برای رسانیدن افراد جامعه به رشد وتعالی؟ این یک واقعیت گریزناپذیر است که استقرار ، ثبات، رشد ، توسعه و سلامت هیچ جامعه ای ،صرفا بر پایه قوانین و یا روابط اقتصادی مبتنی بر سود و زیان شکل نمی گیرد .سست بودن بنیان هایی که همگرایی و همدلی را ایجاد می کنند ، فضای جامعه را خصمانه و پرستیزمی کند و آنجا که فضا پر ستیز و خصمانه باشد ،مشارکت معنا ندارد و شکوفایی و پیشرفت و عزت و اقتدار به ضعف و نابودی می گراید که این حاصل سست بودن بنیان هایی است که باید همدلی و همگرایی ایجاد کنند . هر چه روابط اجتماعی پیچیده تر شود ( بویژه در جوامع مدرن یا نیمه مدرن امروزی ) ارضا نیازها سخت تر و دچار اختلال بیشتری می شود .هر چه ارضا نیاز سخت تر شود ، احساس ناکامی در اعضای جامعه بیشتر می شود و هر چه احساس ناکامی در اعضای جامعه بیشتر شود پرخاشگری ، وظیفه نشناسی ، ناهنجاری ، بی تفاوتی و مسئولیت ناپذیری بیشتر می شود.به لحاظ روان شناختی و شخصیتی نیز ، در گیر شدن فرد در مسایل اجتماعی ، نشانه ی پویایی ، خلاقیت و نشاط شخصیت فرد است ، زیرا چنین فردی احساس می کند که محیط پیرامونی ، برای او ارزش قائل است ، لذا در صدد است تا وجود و اهمیت خود را برای محیط و اجتماع به اثبات برساند .مشارکت سیاسی به معنی در گیر شدن فرد در سطوح مختلف فعالیت در نظام سیاسی از عدم درگیری تا داشتن مقام رسمی در سیاست. که این مفهوم با اجتماعی شدن سیاسی رابطه تنگاتنگ دارد. از نگاه جامعه شناسی سیاسی دو دیدگاه اساسی وجود دارد . دیدگاه اول نظریه نخبگان است که در آن مشارکت سیاسی قابل توجه را صرفا" به نخبگان محدود می کند و توده ها را عمد تا" غیرفعال و یا آلت دست نخبگان می داند. نگاه دوم نگاه کثرت گرائی یا پلورالیسم است که مشارکت سیاسی را کلید رفتار سیاسی می داند و آن را عامل بسیار مهمی در تبیین توزیع قدرت و تعین اولویتها می انگارد.البته به قول جیرینت پری : " باید سه جنبه مشارکت سیاسی یعنی شیوه مشارکت، شدت آن و کیفیت آن را مد نظر قرار داد. کردپرس-شرکت در انتخابات جزء کدام یک از مشارکتها محسوب می شود؟ لستر میل برات در کتاب "مشارکت سیاسی " خود سلسله مراتبی از مشارکت سیاسی را مطرح میکند که در آن از عدم درگیری تا گرفتن مقام رسمی دولتی تغیر میکند و پایین ترینسطح مشارکت واقعی رأی دادن در انتخابات است . در نتیجه شرکت در انتخابات جزو مشارکت های سیاسی محسوب می گردد. کُردپرس-چه رابطه ای بین مشارکت در انتخابات و حرکت به سمت دموکراسی وجود دارد؟ مشارکت سیاسی در پی فرایند اجتماعی شدن انسانها و دخالت در امور مدیریت سیاسی کشورها وارد ادبیات سیاسی نظریه پردازان دنیای سیاست شد . پس از فرو پاشی نظام سیاسی کلیسا و ورود نظریه قرارداد اجتماعی به مباحث سیاسی و تأکید متفکران عصر روشنگری بر دخالت مردم در تعیین سرنوشت خود، بحث مشارکت سیاسی و جامعه مدنی وارد ادبیات سیاسی مغرب زمین شد؛ و بر پایه آموزه های عصر روشنگری و نظریه قرارداد اجتماعی مشارکت سیاسی به معنای درگیر شدن فرد در سطوح مختلف فعالیت در نظام سیاسی با اجتماعی شدن سیاست رابطۀ نزدیکی پیدا کرد . به باور یونانیان ، قدرت را در کلیت آن متعلق به همه شهروندان است و معتقد بودند که بهترین نوع حکومت زمانی تحقق می یابد که دارندگان صفت شهروندی در قدرت سیاسی شرکت کنند . دموکراسی در معنای کنونی آن، تنها نظام سیاسی است که حضور شهروندان در عرصه سیاست و مداخله آنان در امور حکومتی را به عنوان حق شهروندی به رسمیت شناخته است. ماکس وبر معتقد است که دموکراسی به نظام سیاسی گفته می شود که در آن مردم، مشارکت کننده در نظام حکومتی به شمار می آیند و نه افراد منفعل؛ و کلید مفهوم مشارکت در معنای شهروند بودن است. در دیدگاه وبر، شهروند بودن به معنای توانایی مشارکت در تصمیم گیری و تنظیم سیاست ها و نیز شرکت داشتن در انتخاب رهبران است . شاخصه ی منحصر به فرد دموکراسی در مقایسه با نظام سیاسی دیگر، حضور شهروندان در عرصه سیاست و مشارکت آنان در تعیین سرنوشت سیاسی خود است. بنابراین برای اینکه یک نظام خصلت مردم سالارانه داشته باشد بیشترین شمار مردم در صورت بندی قدرت و سیاست مشارکت می کنند . شهروندان حق انتخاب نمایندگان و کارگزاران حکومت را دارند و خود نیز می توانند به مناصب و مسئولیت های سیاسی راه یابند. از این منظر که می بینیم مشارکت همگانی در امور حکومتی و برگزاری انتخابات از لوازم اصلی دموکراسی است . امروزه صاحب نظران سیاسی مشارکت سیاسی را یکی از شاخصه های جامعه دموکراتیک مطرح می کنند، هر جامعه ای که ادعای دموکراتیک بودن را داشته باشد، اما نتواند مشارکت مردم را در اعمال حاکمیت از طریق نهادهای مدنی و تشکل های سیاسی فراهم کند، ادعای دمکراتیک بودن و حاکمیت مردم حرف عبث خواهد بود. در حقیقت یکی از مؤلفه های تعیین کننده جامعه مدنی، وجود آزادی های فردی و فراهم بودن زمینه برای شهروندان جهت مشارکت در سیاست و امور حکومتی و همچنین شرکت در تشکل های حزبی و صنفی برای تحقق خواسته های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است. در واقع مشارکت سیاسی نوعی تظاهر علنی مردم برای تعیین سرنوشت جمعی خود است تنها از طریق مشارکت است که قدرت سیاسی به طریق مسالمت آمیز دست به دست می گردد و میزان توسعه سیاسی یک کشور بستگی به مستقیم به این مؤلفه اساسی دارد . به گفته رابرت دال دموکراسی فرصت «مشارکت واقعی» را فراهم می سازد و مشارکت سیاسی زمینه ساز دموکراسی . تعامل بین نهادهای مدنی با دولت در یک فرایند دموکراتیک صورت می گیرد . محصول این تعامل دموکراسی مدرنی است که خود را به شکل جمهوری ای نشان می دهد که درآن انسانها محق اند و دولت در برابر افراد جامعه پاسخگو. از این رو مشارکت در عین اینکه به وجود آورنده دموکراسی است محصول آن نیز می باشد.با توجه به مقدمه ای که ذکر شد و با توجه به این که مشارکت عمومی یکی از شاخصه های اصلی نظام توسعه یافته و دموکراتیک محسوب می شود. باید دید که چه عوامل و زمینه هایی می توانند در مشارکت عمومی مردم در امور سیاسی و اجتماعی تأثیرگذار باشند و راهکارهایی که موجب مشارکت حداکثری مردم می شوند در واقع میتوان گفت مشارکت تسهیل کننده فرآیند دموکراسی است نه الزاما" تضمین کننده آن. کُردپرس-آیا شرکت در انتخابات میتواند ابزاری در ضمانت پروسه دموکراسی باشد؟ افرادی که از تصمیمات تأثیر می پذیرند حق دارند در گرفتن تصمیمات شرکت داشته باشند و مشروعیت حکومت بر مشارکت استوار است. مشارکت دارای پیامدهای دو سویه است و چنانچه بنا باشد مؤثر واقع گردد، مستلزم تغییراتی بنیانی در اندیشه و عمل است که باید از درون جامعه بجوشد و در قالب های پایدار و مقبول جامعه و دولت تبلور یابد . ایده های مربوط به مشارکت یک نقطه مشترک دارد و آن اهمیت دادن به نقش و نظر مردم در تصمیم گیریهای سیاسی و دسترسی آنان به منافع قدرت است . قبلا هم عرض کردم مشارکت الزاما" به دموکراسی منتج نخواهد شد نمونه آن را اکنون شاهد هستیم در کشورهای دارای نظام ایدئولوژیک ،علیرغم برگزاری انتخابات منظم این پروسه بسیار به کندی و یا اصلاً شکل نمیگیرد. اما مشارکت سیاسی ( شرکت در انتخابات ) یکی از شاخص های دموکراسی میتواند باشد. کُردپرس-به نظر شما بین مشارکت مردم در انتخابات و پلورالیسم رابطه ای وجود دارد؟ از ویژگیهای مهم جوامع پلورال از دیدگاه خود پلورالیستها ، مشارکت مردمی در اداره جامعه و ایفای نقش دولت به طور غیرمستقیم از طرف مردم است. این مشارکت در قالب تشکیل احزاب سیاسی خود را نشان میدهد. به همین جهت احزاب در جوامع پلورال یکی از نیازهای اساسی زندگی اجتماعی تلقی میگردد. به اعتقاد کثرتگرایان مشارکت مردم در تشکیل احزاب و در نتیجه گردش قدرت موجب میشود از انحرافات مختلفی که ممکن است در سایه انحصار قدرت در دست یک فرد یا گروه خاص حاصل شود جلوگیری گردد. هم چنین این مشارکت موجبات حصول مصالح عمومی را فراهم میآورد . از طرف دیگر احزاب تفکر مشارکتی و نظارتی را تقویت کرده و موجبات رشد و بلوغ سیاسی مردم را فراهم میآورند. این عمل در سایه آموزش اعضا به صورت مستقیم و راه انداختن برنامههای تبلیغاتی در ایام انتخابات به صورت غیرمستقیم حاصل میشود. یکی دیگر از خصوصیات جوامع پلورال استفاده گسترده از رسانههای عمومی هم چون روزنامه و تلویزیون میباشد. تبلیغات و برگزاری سمینارهای مختلف و گفت و گوهای آزاد به ایجاد فضای باز فرهنگی و سیاسی کمک کرده و زندگی پلورالیستی را عینیت میبخشد . نکته آخر اینکه هر چه میزان تنوع و کثرت احزاب بیشتر باشد مردم از طریق این احزاب که به نوعی نهادهای نظارتی محسوب میگردند میتوانند در عرصه ی سیاسی مشارکت بیشتری داشته باشند. کُردپرس-احزاب رابط میان مردم و دولت و حاکمیت و در همان حال وجودی برای دموکراسی هستند،چقدر کشور ما توانسته است به سمت تحزب حرکت کند؟ احزاب سیاسی مهم ترین تشکل های فراگیر مردمی، هستند. حزب یک تجمع سیاسی سازمان یافته با اصول، عقاید و مرام و مسلک واحد است. حزب ابزار استقرار حکومت مردم بر مردم، بهترین وسیله پاسداری از امنیت ملی و نقطه غلیان سیاست ورزی و رقابت قانونمند شهروندان برای در دست گرفتن مدیریت کلان جامعه است . به همین منظور تاکید زیادی بر نقش احزاب در توسعه سیاسی جامعه شده است. برای نیل به آرمان های بزرگ اجتماعی ملی هیچکس (ولو بزرگترین نابغه جهان) نمی تواند بدون داشتن یک تشکیلا ت پشتیبان به اهداف خود برسد. بنابراین به منظور رسیدن به اهداف بلندمدت و پایدار سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی چاره ای جز تشکل و تحزب نیست. امروز یک صد سال از انقلا ب مشروطیت می گذرد . از آن زمان تا امروز، ملت ما تجربه های متفاوتی همچون کودتای اسفند 1299 ، اشغال ایران به دست متفقین در سال 1320 ، جنبش ملی کردن صنعت نفت در 1330 تا 1332 و انقلا ب اسلامی 1357 را پشت سر گذاشته است. در پی این حوادث تلخ و شیرین، همین اندازه می توان گفت که در کشور بزرگی مانند ایران با 75 میلیون نفر جمعیت پیمودن راه توسعه جز با مشارکت فعال و منظم شهروندان و داشتن احزاب سیاسی قوی و مستقل امکان پذیر نخواهد بود. احزاب بهترین نهادی هستندکه مسائل مهم سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و فرهنگی را مورد بحث و کندو کاو قرار می دهد و نتایج آن بررسی ها را به هیئت های حاکمه بالفعل یا بالقوه کشور انتقال می دهند . در ایران از آغاز مشروطیت تا سقوط محمدرضا شاه و از انقلاب 1357 تا امروز، احزاب سیاسی بزرگ و فراگیری که با اصول عقاید متن مرام نامه اصولی و باورداشت های مشخص سیاسی، دست یافته های خود را به هیئت حاکمه وقت یا بدیل آن ارائه دهد و از اقبال عمومی و حمایت درصد قابل ملاحظه ای هم برخوردار باشد، کمتر به وجود آمده است. احزاب در ایران اغلب از بالا یعنی از رأس هرم تشکیل شده است، به دو نمونه آن اکتفا می کنیم . حزب رستاخیز محمدرضا شاه در قبل از انقلا ب و حزب جمهوری اسلامی در پس از انقلا ب سال 1357 . ساختار سیاسی تمرکزگرا در ایران عامل اصلی شکل نگرفتن احزاب سیاسی است و احزابی که در ایران شکل گرفته اند، چه احزاب فراگیر که فعالیت علنی و یا نیمه علنی داشته اند و چه احزاب غیر مردمی، تحت اقتدار دولت بوده اند و به وضوح می توان به ضعف های غیرقابل انکار آنها در برقراری ارتباط ساختاری با اقشار جامعه پی برد. دلیل عمده عدم تحزب در ایران نبود تربیت سیاسی، یعنی کمبود فرهنگ مردم سالاری، مشارکت سیاسی و حزب گرایی است . در این خصوص علاوه بر مشکلات فراوان سیاسی و ساختاری، موانع روزمره و توأمان که بر سر تحولات مثبت در جامعه وجود دارد، مزید بر علت می باشد . یعنی از موانع بزرگ نهادینه شدن احزاب، عدم توجه به اصلاحات اصولی در ساختار خود، برای پرداختن به اصلاح ساختاری جامعه است. این بی توجهی بسیار بارز شده و در هر دوره ای نسبت به شرایط موجود این ضعف قابل لمس است. در حالی که امروزه شرایط اجتماعی جامعه ایران در این مورد و در برخی از این مقولات، مناسب تر شده، ولی هنوز اقدام زیادی در جهت نهادینه کردن روابط سازمانی با مردم و استقرار رابطه از پایین به بالا به وجود نیامده است. کُردپرس-میزان مشارکت سیاسی در بین جناحهای کشور را چگونه ارزیابی می کنید؟ اگر احزاب در جایگاه مناسب خود قرار گیرند، در ساختار سیاسی کشور، یاری رساندن به دولت ها و نهادهای مدنی در احقاق حقوق و پیشبرد اهداف می توانند تأثیرگذار باشند . الفبای کار سیاسی ایجاب می کند که چارچوب رقابت های سیاسی را آموخته باشند؛ فارغ از تفکر، ایده و ایدئولوژی، احزاب نیازمند رعایت اخلاق سیاسی و حرفه ای هستند. تخریب دیگران، توطئه، شایعه یا استفاده از ابزارهای غیر قانونی برای بیرون کردن رقیب از میدان؛ از جمله کارهای مذموم در تمام جهان است لذا رقابت های سیاسی می طلبد که افراد قواعد بازی را رعایت کنند . به هر جهت در بسیاری از موارد در الگوهای غربی این مسائل رعایت نمی شود و می بینید که با راه انداختن کارناوال و شورا سعی می کنند آرا را به سمت خود جذب کنند یا پول های کثیف را وارد انتخابات می کنند و پول ها در مسیر کسب قدرت استفاده می شود . اخیراً" هم شنیدیم از رسانه ها که در ایران بعضاً نیز پولهای کثیف وارد رقابتهای انتخاباتی می شود. کردپرس-ارزشیابی شما از مشارکت مردم در انتخابات در مناطق کردنشین چیست؟ از ابتدای انقلاب تاکنون ، کردها در ساختار مدیریتی کشور و به ویژه در سطح مدیریت عالی ایفاگر نقش بوده اند معاون اولی رئیس جمهور، سخنگوی دولت، استاندار، فرماندهی نیروهای لشگری، سفیر، عضویت شورای نگهبان، و… امّا این حضورهمواره با یک قید همراه بوده است. یعنی مشارکت در مدیریت عالی کشوری برای کردها مجاز بوده است، البته با لحاظ قید.در دولت آقای خاتمی، این روند مورد بازنگری قرار گرفت و گشایشی حاصل شد، هر چند نتوانست به تمامی عرصه های مدیریتی کشور تعمیم یابد،اما درگاهی شد تا آرام آرام این موضوع رنگ بگیرد. در خصوص مشارکت مردم پس از تغییر دولت ها و یا شروع به کار مجلس تازه در استان های چهارگانه نیز باید توجه شود روند سیاستگذاری ها برای جلب حداکثری مشارکت مردم در روند تصمیم گیری ها و نیز گسترش مشارکت اجتماعی در این استان ها از روند و الگوی کشوری تبعیت می کند . به میزانی که فضا در کل کشور برای گسترش مشارکت تغییر کند به همان میزان نیز در این مناطق شاهد تغییرات هستیم. اما آنچه مشخص است درکشور راهبرد مشخص و روشنی برای گسترش مشارکت مردم تدوین نشده است و با تغییر دولت و سلیقه ها نحوه مواجهه دولت ها نیز در خصوص مشارکت سیاسی و اجتماعی شهروندان دچار تغییر می شود. در استان های چهارگانه نیز با وجود تنوع مذهبی، زبانی و فرهنگی و نیز برخی چالش ها هنوز راهبرد روشن و نهادینه شده ای برای گسترش مشارکت مردم و نیز تعریف قانونمند مکانیسم و دینامیسم آن یعنی چگونگی و فرایندهای مشارکت ارائه نشده است و حدود، دامنه و کیفیت سیاستگذاری های جلب مشارکت، تابع سلیقه ها نه قانون و روال قانونمند مشخصی است . دولت جدید، یعنی دولت اعتدال یا دولت تدبیر و امید در ابتدای کار و شروع به کار با انبوهی از مسائل و مشکلات پیچیده روبه روست یکی از راهبردهایی که طی طریق دولت را تسهیل کرده و افق های تازه ای را برای حل و فصل مشکلات می گشاید، توجه به جلب گسترده مشارکت مردمی است. تعریف راهبردها و اهداف چگونگی جلب مشارکت مردم به ویژه در مناطق کردنشین کشور نیازمند توجه کارشناسی دولت جدید به متغیرهای اثرگذار متعددی است که پرداخت به آن نیازمند مجال مستقل دیگری است . آمار مشارکت کردها در دوره های انتخاباتی ریاست جمهوری ، خبرگان ، شوراها و مجلس ، جزء در موارد معدود همواره سیر صعودی مشارکت را داشته اند. کردها همواره از آب و خاک این مرز و بوم شرافتمندانه دفاع کرده اند. این قوم شریف خواهان نگاه عدالت آمیز حاکمیت به خود هستند. استان کردستان علیرغم گذشت 37 سال از پیروزی انقلاب از آن به عنوان استان محروم یاد می شود. پس چه زمانی قرار است این محرومیت زدائی انجام پذیرد؟ کُردها تا اکنون وفاداری خود را به این انقلاب و آب و خاک اثبات نموده اند . گواه این ادعا آمار شهدای اهل تسنن این استان است. بهر جهت حذف نگاه های تبعیض آمیز و فارغ از قیود مذهبی و اعتماد و اتکاء به نیروهای بومی استان و بکار آنان در مناصب مدیتریتی کشور می تواند به همگرایی بیشتر و افزایش میزان مشارکت را به همراه خواهد داشت .
شنبه ، ۱۸مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرد پرس]
[مشاهده در: www.kurdpress.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 45]
-
گوناگون
پربازدیدترینها