پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1851369522
به خاطر شرمندگی 2 ماه است که فرزندم را ندیده ام!
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
درد دل های یک فرزند شهید؛
به خاطر شرمندگی 2 ماه است که فرزندم را ندیده ام!
تصمیم گرفتم برای حل مشکلم به تهران بیایم و الان حدود 20 روز است در زیر «پل چوبی» می‌خوابم. چند بار به بنیاد شهید در خیابان طالقانی تهران مراجعه کرده‌ام اما جواب درستی نگرفتم.
سرویس مقاومت جام نیوز؛ دو ماه است که از سر شرمندگی نتوانسته‌ام تنها فرزندم را ببینم. نتوانسته‌ام برایش وسایل مقدماتی مدرسه رفتن را فراهم کنم. دلم برایش تنگ شده است. فشار مشکلات مالی من را با بیماری روحی مواجه کرده است.
تصمیم گرفتم برای حل مشکلم به تهران بیایم و الان حدود 20 روز است در زیر «پل چوبی» می‌خوابم. چند بار به بنیاد شهید در خیابان طالقانی تهران مراجعه کرده‌ام اما جواب درستی نگرفتم. می‌گویند که باید مشکلم را در شهر محل زندگی‌ام حل کنم.
پدرم از شهیدان شاخص دوران دفاع مقدس است و من که به دلیل اشتباه خودم دچار مشکلات مالی و روحی شده‌ام مانده‌ام چه کنم. به همین خاطر چندی پیش از سر ناچاری و فقر آگهی فروش کلیه‌ام را داده‌ام.
این سخنان بخشی از درددل یک فرزند شهید است.
وی که برای بیان مشکلاتش نخواست نامش فاش شود، می‌گوید: یک سال است که این مشکلات موجب شده است دیگر نتوانم به وظایفم در قبال همسرم و تنها فرزندم عمل کنم. بارها مشکلاتم را به بنیاد شهید، استانداری و مسئولان استان گیلان اعلام کردم اما معتقدند که خارج از اختیار و توان آن‌ها است.
چند سال صادقانه به کشورم خدمت کرده‌ام. ای کاش می‌شد مسئولان بنیاد شهید و امور ایثارگران یا یکی از دولتمردان چند دقیقه به من وقت می‌دادند تا مشکلم را بیان کنم. من هیچگاه حاضر نیستم مشکلم را به یک رسانه خارجی بگویم چون به ارزش‌های انقلاب اسلامی پایبندم. آن‌ها هر چه باشند دشمن مملکت، دین و آئین ما هستند و هیچگاه خیر و صلاح ما را نمی‌خواهند.
در مراجعه به ریاست جمهوری می‌خواستم با یکی از دولتمردان صحبت کنم اما حراست آنجا اجازه نداد. البته برخورد خوبی هم با من نداشت.
دو ماه است که از سر شرمندگی نتوانسته‌ام فرزندم را ببینم. نتوانسته‌ام برایش وسایل مقدماتی مدرسه رفتن را فراهم کنم. دلم برایش تنگ شده است. فشار مشکلات مالی من را با بیماری روحی مواجه کرده است. مویرگ‌های چشم‌ام سرخ می‌شود. تا نیمه شب بیدار می‌مانم و با خودم حرف می‌زنم و گاهی ناخن به دندان می‌گیرم و مدت‌ها آن را بی‌اختیار می‌جوم.من فقط می‌خواهم با یکی حرف بزنم و درددل کنم. فکر می‌کنم به عنوان یک فرزند شهید این حق را دارم. ایسنا
۱۶/۰۷/۱۳۹۴ - ۲۱:۳۳
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-