تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837327223
سرمقاله روزنامه سیاست روز/ ما و تجربه ۲۲ ساله
واضح آرشیو وب فارسی:شباویز: « ما و تجربه ۲۲ ساله » عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:قدرت های بزرگ زمانی برای تسلیم سازی کشورها از ابزار نظامی استفاده می کردند چنانکه نمود آن را در چند قرن جنگ داخلی در اروپا و پس از آن، رفتارهای استعماری ممالک غربی در اقصی نقاط جهان می توان مشاهده کرد. در عصر حاضر با گسترش وسایل ارتباط جمعی و شکسته شدن هراس ملت ها از نظام سلطه، گزینه نظامی کارایی خود را از دست داده است و شکست آمریکا در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه نمودی از آن می باشد. بر این اساس عرصه جدیدی در معادلات سلطه گرایانه غرب برای نفوذ، گسترش حضور و تسلیم سازی کشورها ایجاد گردیده و آن بهره گیری از قدرت نرم می باشد. قدرتی که در آن دیپلماسی، اقتصاد و تجارت، القای ناتوانی داخلی و نیازمند بودن به خارج، واژه سازی های شیک و دهان پرکن نظیر ورود به عرصه جهانی و تعامل با جهان و البته با چاشنی تهدید به گزینه نظامی، بیشترین کاربرد را دارد. آنچه نظام سلطه در این عرصه به عنوان جامعه هدف، برای خود در نظر می گیرد، نخبگان و تصمیم گیران و تصمیم سازان است. تجربه غرب ثابت کرده که از طریق لایه های زیرین اجتماعی جوامع نمی تواند به کشورها نفوذ نماید چرا که تجربه های تلخ تاریخی به آنان آموخته که غرب هرگز قابل اعتماد نیست. نهادینه بودن ارزش های اعتقادی و انقلابی در لایه های اجتماعی مانعی برای تحقق طراحی نظام سلطه برای نفوذ گردیده است که نمود آن را در عملکردهای ملت بزرگ ایران در حراست از دستاوردهای انقلاب اسلامی و مقابله با طراحی های آمریکا برای نفوذ در کشور می توان مشاهده کرد. بر این اساس راهبرد نظام سلطه بر نفوذ به قشر نخبه، تصمیم گیران و تصمیم سازان کشورهای هدف استوار گردیده تا با به انحراف کشاندن تصمیمات آنان، در نهایت سیاست نفوذ و سلطه بر کشورها را محقق سازند. نمود عینی این طراحی، رفتارهای آمریکا در قبال فلسطین پس از توافق اسلو است که در چند محور قابل بررسی می باشد. الف) بخشی از راهبرد نظام سلطه را در ایجاد تصور پایبندی آنان بر تعهداتشان می توان مشاهده کرد. به عنوان مثال در توافق اسلو میان تشکیلات خودگردان فلسطین و رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۹۳، آمریکایی ها وعده دادند که در کمتر از ۱۰سال کشور مستقل فلسطین تشکیل و صهیونیستها از اراضی اشغالی عقب نشینی می کنند. جالب توجه آنکه توافق اسلو صرفا بر محور ترک اقدام مسلحانه میان طرفین امضا شد و قرار بر آن گردید تا در باب مباحث اختلافی نظیر حق بازگشت آوارگان فلسطین به وطن، اراضی اشغالی ۱۹۶۷ و مسئله قدس در آینده مذاکره گردد. اکنون ۲۲ سال از اسلو می گذرد و هرگز این توافق اجرایی نشده است. نکته قابل توجه آن است که حربه آمریکایی ها، اعتماد سازی ظاهری با وعده های ابتدایی به تشکیلات خودگردان بوده است. آنها با لبخندهای ظاهری و ادعای اینکه در مذاکرات آینده حقوق فلسطینی ها محقق می شود و این واژه که تشکیلات خودگردان توانسته دستاوردهای بزرگی در اسلو کسب نماید، زمینه تحقق اهداف ضدفلسطینی خود و صهیونیست ها را فراهم نمودند. امروز جهان شاهد است که اسلو صرفا به اشغالگری بیشتر صهیونیست ها منجر گردیده در حالی که آمریکا همچنان فلسطینیان را دلبسته وعده های آینده نگاه داشته است. حربه آمریکایی ها در زمان امضای اسلو سوق دادن فلسطینی ها به فراموش کردن و کنار گذاشتن ۵ دهه خیانت آمریکا به فلسطین و حمایتهایش از رژیم صهیونیستی بود. واژه باید گذشته را فراموش کرد و به آینده نگاه کرد، حربه راهبردی آمریکا بود که در نهایت فلسطینیان دلبسته به این لبخندها و وعده ها را به جایی کشانده که امروز فلسطین به سرزمینی صرفا با چند کیلومتر مربع مساحت و گرفتار دربند صهیونیست های اشغالگر مبدل شده است. لازم به ذکر است آمریکایی ها برای سوق دادن تصمیم گیران و تصمیم سازان فلسطینی به دلبستن به تعهدات و وعده های آمریکا، معرفی آنان به عنوان دریافت کنندگان جوایز جهانی صلح را نیز به کار گرفتند. به عنوان مثال یاسر عرفات رئیس فقید تشکیلات خودگردان را به برگزیدن جایزه صلح نوبل مفتخر ساختند تا با این حربه وی را دلبسته وعده های غرب سازند. جایزه ای که زمینه ساز دوری عرفات و تشکیلات خودگردان از مقاومت مسلحانه و گرفتار شدن آنان در بازی مذاکرات سازش بود که اکنون نیز ادامه دارد و جز تحقیر و نابودی حقوق فلسطینیان، دستاورد دیگری نداشته است. ب) واژه سازی برای تغییر ادبیات گفتاری تصمیم گیران و تصمیم سازان و القای این تصور که ادبیات ضد استکباری دارای هزینه می باشد، حربه دیگر نظام سلطه است. نکته مهم در این عرصه آن است که آنان تفکر سنجش همه چیز در ظرف سود و زیان را در فضایی گسترده تبلیغ و سعی در القای آن به تصمیم گیران و تصمیم سازان جامعه هدف دارند. آنان ارزش ها را چنین تعرف می کنند: «آنچه موجب رسیدن به دستاوردهای اقتصادی، مادی و رفاه گردد ارزشمند است و هر آنچه که تاثیر منفی بر این امر داشته باشد ضد ارزش است.» آنان ارزش آزادگی را ضد ارزش و آزاد بودن و بی قید و بندی را ارزش نشان می دهند. این سیاست با بزرگ چهره استکبار و تبدیل نمودن آن از دشمن به ناجی اجرا می گردد. نمود عینی این امر را در اقدامات آمریکا در قبال فلسطین پس از توافق اسلو می توان مشاهده کرد. آمریکایی ها با اعطای برخی رفاه های اقتصادی به رام الله (مقر تشکیلات خودگردان) و اعمال فشار اقتصادی بر سایر نقاط فلسطینی نشین، این تفکر را القاء نمودند که کنار نهادن آرمان آزادگی و استقلال و مبارزه با نظام سلطه، برابر با رفاه اقتصادی خواهد بود و هزینه ایستادگی برای آرمان ها و ارزش ها برابر با تحریم اقتصادی و جنگ می باشد. جالب توجه آنکه آمریکایی ها با حربه گشایش و رفاه اقتصادی به مرور زمان ارزش آزادگی و استقلال را در کرانه باختری خشکاندند در حالیکه همزمان سلطه صهیونیست ها و تسلیم سازی فلسطینیان را رقم زدند. جالب توجه آنکه آمریکایی ها به مرور که سلطه خود و صهیونیست ها به کرانه باختری و قدس را تثبیت نمودند، به قطع مشوق های اقتصادی به فلسطینیان پرداخته و با ابزار وابسته نگاه داشتن آنان، تسلیم سازی نهایی فلسطینی ها را کلید زدند. فلسطینیان کرانه باختری که زمانی دلبسته وعده های اقتصادی آمریکا بودند، امروز نه آزادگی و استقلال دارند و نه رفاه اقتصادی و هر روز بر درد، رنج و مشکلات آنان افزوده می شود. ج) گرفتارسازی در بازی منطقه ای نظام سلطه، حربه دیگری است که در قبال تصمیم گیران و تصمیم سازان به کار گرفته می شود. واژه ای در ادبیات گفتاری غرب مشاهده می شود و آن اینکه روابط با غرب و همسو شدن با آنان برابر با خروج از انزوای منطقه ای و رسیدن به جایگاه برتر می شود. براساس این طراحی، چنان القاء می گردد که تنها راه برای به اصطلاح تعامل با جهان روابط و همگرایی با غرب در قالب روابط دو جانبه و همگرایی منطقه ای و جهانی است. نکته قابل توجه آنکه آنان چنان ادعا می کنند که کشورها باید با غرب همراه شوند و براساس منافع آنان عمل کنند، نه بر اساس منافع خود. معیار این رفتار سازنده و زمینه ساز خروج از انزوا، عدم تهدید منافع غرب در منطقه و حتی حذف چالش های پیش روی غرب است. به عنوان مثال اکنون آمریکایی ها، انگلیسی ها و فرانسوی ها چنان عنوان می کنند که اگر کشوری می خواهد دارای جایگاه منطقه ای شود باید با آنان برای سرنگونی نظام سوریه همراه گردد، حال آنکه جهانیان اذعان دارند حذف نظامی سوریه به ریاست جمهوری اسد برابر با سلطه تروریست ها بر سوریه است که موجب گسترش تروریسم در کل منطقه خواهد شد. نمود دیگری از فریبکاری آمریکا در باب نقش آفرینی کشورها در منطقه را در قبال فلسطین می توان مشاهده کرد. آنان با وعده های اقتصادی و تعامل با سایر کشورها، تشکیلات خودگردان را به همگرایی با ارتجاع عربی سوق دادند تا به اصطلاح ارتقا بخش جایگاه منطقه ای آنان باشد؛ حال آنکه این همگرایی به گرفتار آمدن تشکیلات خودگردان در طرح تقابل با جبهه مقاومت منجر گردید. نتیجه نهایی دلبستگی آنان به وعده رسیدن به جایگاه منطقه ای و جهانی، دور شدن تشکیلات از جبهه مقاومت به عنوان تنها حامی فلسطین گردید که از یک سو آنان را به سازش بیشتر و تسلیم سازی سرزمینشان به صهیونیست ها وادار ساخت و از سوی دیگر به دلیل دوری از مقاومت با انزوای منطقه ای و جهانی مواجه شدند. به عبارتی آنان که دلبسته وعده آمریکا برای رسیدن به جایگاه منطقه ای بودند، نه تنها به این وعده نرسیدند بلکه گرفتار انزوا و رویکرد اجباری به سازشکاری شدند. واقعیت آن است که نگاه جهان، ضدآمریکا است و هر که به سمت آمریکا حرکت کند در انزوای ملت ها قرار خواهد گرفت و محکوم به نیستی است. نمود عینی افول آمریکا را در واکنش جهانی به رفتار آمریکا و روسیه در سوریه می توان مشاهده کرد. جهانیان ائتلاف ضد داعش آمریکا را دروغ و فریب می دانند و ائتلاف چهارجانبه ایران، روسیه، عراق و سوریه علیه تروریسم را رهایی بخش جهان از بحران تروریسم عنوان می دارند. نکته کلیدی آن است که متحدان منطقه ای آمریکا نیز منفور افکار عمومی گردیده اند که سرنوشت عربستان، ترکیه و رژیم صهیونیستی نمودی آشکار از این حقیقت است. حرف پایانی آنچه ذکر شد تنها بخش کوچکی از حربه های نظام سلطه و استکبار جهانی با محوریت آمریکا برای نفوذ بر کشورهای هدف است که در قالب رفتارهای آمریکا در قبال فلسطین پس از توافق اسلو ذکر گردید. تجربه فلسطین را می توان مولفه ای پندآموز از طراحی استکبار برای نفوذ در تصمیم گیران و تصمیم سازان برای تسلیم سازی ملت ها دانست. درس گرفتن از این تجربه تاریخی با محوریت این نکته کلیدی که آمریکا هدفی جز سلطه و تسلیم سازی کشورها ندارد، چراغ راهی برای مقابله با فریب لبخندهای آمریکایی خواهد بود. تجربه فلسطین از اسلو تا به امروز اثبات می کند که آمریکا اهل آدم شدن نمی باشد و همچنان همان شیطان بزرگ است و باید مراقب لبخندهای آن بود و البته از تهدیدات و قلدری های آن نیز نباید هراس داشت، چراکه امام راحل فرمودند: «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند».
پنجشنبه ، ۱۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شباویز]
[مشاهده در: www.shabaveiz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها