واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
خانواده در برابر فضای مجازی فعال یا منفعل؟ یکی از دغدغههای والدین در جوامع امروزی در زمانه گسترش ارتباطات الکترونیک این است که فرزندان خود را در مواجهه با شبکههای اجتماعی جدا افتاده از خود میبینند. فرزندان با اینترنت و تلفن همراه از خانواده فاصله میگیرند و در حضور آنها، به انزوا و خلوتی خود خواسته پناه میبرند.
اتلاف وقت، غیر قابل کنترل بودن فضایی ناشناخته و سستی ارتباطات گرم خانوادگی همه سبب می شود خانواده حضور و تسلط خود را بر اعضا از دست بدهد ؛ چرا که پراکنده و سرگردان می ماند و دچار بحران معنا می شود. پدری که محملی برای پدری کردن و ارتباط با فرزند خود نداشته باشد و مادری که احساس کند ارتباطش با فرزندش رو به سردی رفته است، در تشخیص موقعیت خود در جهان دچار مشکل می شود و هویت اصلی خود را تهدید شده می بیند. خانواده ها در سیطره شبکه های اجتماعی در آستانه تبدیل شدن به هسته هایی جدا افتاده هستند که با هم در یک خانه زندگی می کنند اما شکل یک خانواده را ندارند و فضای اصلی زیست و تغذیه حسی و فکری هر کدام جای دیگری است. نیاز به بازسازی عنصر خانواده این وضع پیچیده در زندگی روزمره اگر از هم پاشیدگی خانوادگی را سبب نشود به طور قطع به بحرانی در معنای خانواده و دگرگونی ارتباط خانوادگی منتهی می شود. تازه علاوه بر اینها کم تحرکی، اضافه وزن و معضلات کودک و نوجوانی آموزش ندیده را در ارتباط ساکن با این شبکه های مجازی باید در نظر گرفت. از این منظر خانواده باید در عصر شبکه های اجتماعی خود را بازتعریف و بازسازی کند. نبود ارتباط معنادار و مداوم بین اعضای خانواده از زن و شوهر گرفته تا والدین با فرزندان، شکافی عاطفی و روحی در افراد ایجاد می کند، تنهایی مفرط همواره در پوشش خانواده ای مستحکم است که می تواند افراد را خرد و بی پناه نکند. بازگشت به خانواده یکی از مضامین همیشگی رهایی بخش در مشورت های روان شناختی است، خانواده می تواند افراد را در بحران های سنی، کاری و روحی کمک و آنها را بازسازی کند تا دوباره با روحیه ای پویا و ترمیم کننده به آغوش جامعه بازگردند. پس نبود خانواده های منسجم و حمایتگر به تضعیف و از هم پاشیدگی اجتماعی هم منجر می شود. ممکن است ماهیت روابط در سیطره ابزار تکنولوژیک و شبکه های اجتماعی دگرگون شود، اما عواطف و نیازهای روحی انسانی همواره برجای خود خواهند بود و انسان در ساختارهای خانوادگی و اجتماعی و هم نفسی با آشنایان خود می تواند این عواطف و روح خود را در برابر لطمات و فقدان ها امن نگه دارد. مسلم است شبکه های اجتماعی نمی توانند از بین برنده نیازهای متعدد انسان به خانواده باشند، پس تنها ممکن است باعث غفلت از این نیازهای انسانی شوند. نیاز به آگاهی جامع والدین یکی از معضلات همیشگی در چنین شرایطی، نا آگاهی و عقب ماندن والدین از فرزندان در استفاده از ابزار تکنولوژیک است. این ناآگاهی همواره به ترس و نگرانی های مضاعف و گاه کاذب می انجامد. خود این نگرانی ها هم جدایی را چندین برابر می کند. باید به اندازه فرزندان، والدین نیز خود را در این تمدن جدید و انقلاب تازه صنعتی و تکنیکی به روز نگه دارند. خود این آگاهی از مراودات و ارتباطات مجازی، بخشی از ترس و در نتیجه بخشی از شکاف را ترمیم می کند. از دیگر سو آنجا که نیاز به کنترل و البته استدلال و تذکر والدین است، بدون آگاهی و تسلط به این ابزار نمی توان اثرگذار بود. حتی برای محدودیت گذاشتن بر استفاده فرزندان از شبکه های اجتماعی، آگاهی والدین ضروری است، چرا که تنها در مساله ای می توان محدودیت ایجاد کرد که تسلط به آن وجود داشته باشد، وگرنه هر محدودیتی شکننده و از بین رفتنی خواهد بود. دانیال علیرضایی جام جم
 
شنبه 11 مهر 1394 ساعت 04:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 54]