واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: کانون زبان فارسی وابسته به بنیاد موقوفات مرحوم دکتر محمود افشار، انجمن فرهنگی افراز و شرکت سهامی انتشار، عصر پنج شنبه (9 مهر 1394) میزبان عده زیادی از شخصیت های علمی و فرهنگی کشور بودند تا در مراسمی ، از کتاب "درد آشنا" مجموعه غزلیات استاد عبدالعلی ادیب برومند رونمایی شود. در آغاز این مراسم، امیربانو کریمی استاد ادبیات فارسی، یادِ رضاقلی خان (پسرعموی مصطفی قلی خان برومند) را گرامی داشت و اظهار داشت:«در سفری به اصفهان در سالهای 1352 یا 1353 مهمان ایشان بودیم. رضا قلی خان در آن شب برای ما مثنوی خواندند. مهردخت برومند هم ذوق فراوانی در شعر و ادب داشت و گویا این ذوق در خانواده برومند ارثی است.» وی در بررسی و تحلیل شعر ادیب برومند گفت:«آقای ادیب برومند شاعر ملی هستند و همه این را می دانیم. همسرم دکتر مظاهر مصفا، سال گذشته و در مجلسی، سروده ای برای ایشان خواندند، اما یکی پرسیده چرا ملی؟ استاد ادیب برومند در زمان ما، شاعری ملی است. در وطن دوستی معروف است. در غزل و قصیده به یک اندازه قوی است. البته بهتر بود دیوان غزلیات بر اساس تاریخ تنظیم می شد تا سیر عاطفی موجود در غزلیات و سیر کمالی آنها بهتر معلوم شود. آقای ادیب برومند اشعاری دارد که تاریخ دار هستند و مربوط به دوره جوانی شاعر و درباره زاینده رود و بهار و دیدن دوست و قهر و آشتی و وفا و جفا و... هستند. مثلاً در سال 1328 و در دوره جوانی غزل "بی وفا" را می سراید و معشوق را پس از جفا رها می کند:«برو که ترک تو معشوق بی وفا کردم/ برو که توبه ز یکرنگی و صفا کردم... مبر ز یاد که با جان دردمندِ ادیب/ جفا نمودی و من با تو بس وفا کردم. یا در غزلی به نام "خاطر مهجور" که گویا برای همسرش است نیز شعر دیگری دارد. یا غزلی به نام "آمدم" که مشکوک است برای چه کسی سروده است؟ غزل های خیامی هم دارد و از روش زمانه می نالد و توصیه می کند با وجودی که غم فزونی یافته، چو گل شکفته باش... او در غزل های سالخوردگی با تجربه تر شده است. در پایان دفتر غزل، پند و اندرز و نصیحت است و گلایه از یاران دو رو! همچنین ادیب برومند غزل های عرفانی خوبی هم دارد و در همین غزل ها اشاره دارد که از راه عشق زمینی می توان به عشق فلکی راه یافت. در ادامه مراسم، مجری (عبدالحسین برومند) از دکتر اصغر دادبه، استاد ادبیات و فلسفه دعوت کرد تا به سخنرانی بپردازد. دکتر دادبه سخنرانی خودش را با غزلی از ادیب برومند آغاز کرد:«دردآشنای عشقم و دارم هوای درد/ آیینه ای ست عشق، سراپانمای درد/ دردا که در قلمرو غربت سرای جمع/ یک تن ندیده ام که بود آشنای درد/ در مجمعی که دردشناسی نمانده است/ با من بگوی کز که بجویم شفای درد...» و اظهار داشت:« درد لازمه انسان بودن است و استاد ادیب برومند هم همین را می گوید. هنر مثل فلسفه تحت تاثیر شرایط اجتماعی است. غزل بیانیه درد انسانهاست. حتی در دوره برتری قصیده هم خودش را نشان می دهد. زمانی حافظ نشان داد که غزل به بیان احساسات محدود نمی شود و ادیب برومند هم دنباله همان جریان در استفاده از امکانات غزل است. کسی که انسان را دوست نداشته باشد، دروغ می گوید که خدا را دوست دارد و یا شوخی می کند و یا اصلاً خدا را دوست ندارد. عشق از طریق ادراک زیبایی و علم به زیبایی پدید می آید. خیال عاشقانه نقش مهمی در خلق هنر دارد. ما در ادبیات فارسی آنقدر حرف حساب داریم که اگر مثل فرنگی ها بتوانیم لباس امروزی بر تن آن کنیم قابل مشاهده است.» دادبه در ادامه افزود:«کتاب غزلیات استاد ادیب برومند سرشار از جلوه های هنری و غزل نمونه ای از شعر فارسی است که شبیه به داستان کوتاه است. اگر کسی دیگر حوصله خواندن کتاب ها و رمان های طولانی را ندارد اما در دنیای امروز داستان کوتاه را همه می خوانند و غزل هم بی شباهت به آن نیست و ما در این زمانه بی نیاز از غزل نیستیم.» در ادامه این مراسم، مجری از حسین مجتهدی و شروین وکیلی هم دعوت به سخنرانی کرد و قطعه ای موسیقی نیز توسط فرزند استاد ادیب برومند (دکتر جهانشاه برومند و هنرمندانی که او را همراهی می کردند) اجرا شد. همچنین در این مراسم پوران دخت برومند در سخنرانی خود به ویژگی های شعر و اندیشه استاد ادیب برومند پرداخت و گفت:«از آنجا که در کنار پدر و در سایه پرمهر او زیسته و با اشعارش از دوران کودکی مأنوس بوده ام، روا داشتم که نگاهی کوتاه به اشعارش در مجموعه غزلیات داشته باشم. ادیب برومند شاعری است آزاداندیش که وجودش سرشار از عشق و محبت است. مهر و دوستی شادمانه به نهانخانه دل او راه یافته و سخن پرنقش و نگارش چونان سایبانی از پرنیان گلگون بر پیوند دیرپای مهر و دل سایه گسترده است. او دل به دیدار عشق می سپرد و جستجوگر عشق در بیکرانه عالم هستی است. عشقی که با وجودش سرشته شده و آن را بهره خود از لطف و بخشش پروردگار می داند. ادیب برومند شاعری است پایبند به آیین کهن شعر پارسی که درونمایه اشعار عاشقانه، عرفانی، سیاسی و اجتماعی و اخلاقی اش در قالب های غزل، قصیده، رباعی، قطعه و مثنوی جای گرفته است. غزلیات او دربرگیرنده مضامین تازه و دلنشینی است که در همراهی با توصیف های دل انگیز و ترکیبات نو و بدیع، با آهنگی خوشایند و دلپذیر بر دل می نشیند و با زبان امروز دمساز است.» در پایان این مراسم که با حضور شخصیت هایی نظیر: فریدون مجلسی، امیربانو کریمی، محمد سریر، محمد بقایی ماکان ، اصغر دادبه، حسن محجوب، محمود حکیمی، قدرت الله مهتدی، محمدحسین نصیری ، سید محمود دعایی و شماری از نویسندگان، پژوهشگران و شاعران همراه بود ، از کتاب "درد آشنا" مجموعه غزلیات استاد ادیب برومند رونمایی شد. کتاب "درد آشنا" توسط شرکت سهامی انتشار و به همت سیاوش نصیری منتشر شده است. استاد ادیب برومند نیز در سخنانی و در پایان این مراسم از حضور پرمهر مردم و استادان و بویژه مدیران شرکت سهامی انتشار، اعضای انجمن فرهنگی افراز، مسئولین موقوفات افشار و مدیر مسئول روزنامه اطلاعات سپاسگزاری کرد و برای حسن ختام یکی از اشعار دلپذیر خود را برای حاضران در جلسه خواند. گزارش از : پیام ابراهیمی codex37x
جمعه ، ۱۰مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]