تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851633032
حاجی فیروز، خنداننده برتر سالمندان
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: چهارشنبه ۸ مهر ۱۳۹۴ - ۱۱:۴۱
صورتش را سیاه کرده، تا رگه‌های نور را به دنیایشان بیاورد تا بخندند. خنده‌ای جوان و از ته دل. بخندند و طاقت بیاورند روزهای غریب سالمندی را. اینجا خانه سالمندان صادقیه است. دنیایی با دیوارهای سفید و سرد و ساعت‌هایی که پیش نمی‌روند انگار. آدم‌ها با کلکسیون‌هایشان سرگرم‌اند، مجموعه تمبرها، سکه‌ها، عکس‌ها و البته خاطراتشان. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه اصفهان، 9 مهر ماه، روز جهانی سالمند است. به این بهانه با سعید براتی گفت‌و گو کردیم. دانشجوی گرایش کارگردانی در رشته سینما، جوانی که رخت حاجی فیروز بر تن می‌کند و به دنیای اشک‌ها و لبخندهای سالمندان پا می‌گذارد، خودش را فراموش می‌کند تا پدر و مادرهای گاه فراموش شده و تنها را بخنداند. او در هیات حاجی فیروز، شعرهای قدیمی و نمایش‌های خاطره انگیز اجرا می‌کند، با گروهش آواز می‌خواند و سکوت راهروهای دلگیر این جا را می‌شکند و آنها می‌خندند، خنده‌ای جوان و از ته دل. وی می‌گوید: معمولاً وقتی اینجا می‌آییم، دلگیر می‌شویم، اما شما فضایی را فراهم آوردید که شادی اینجا جریان پیدا کرده است. براتی تصریح کرد: این فضا شاید برای بقیه شاد باشد، اما برای ما غمگین است. به خصوص وقتی اشک در چشمان پیرمردها و پیرزن‌ها حلقه می‌زند. دوست داشتیم دلی به دست بیاوریم. فقط همین. اینها مادر و پدر همه ما هستند و برای ما فرقی نمی‌کند با چه کسی طرف هستیم. فقط خواستیم برای دقایقی شاد باشند. جاهای دیگر و به مناسبت‌های مختلف هم این تجربه را تکرار کرده‌ایم. غیر از خانه سالمندان، به خیریه‌ها، زندان‌ها، مراکز نگهداری بچه‌های بی سرپرست و معلولان جسمی و ذهنی- حرکتی هم سر زده‌ایم و برایشان اجرا داشته‌ایم. وی در پاسخ به این سوال که در همه آنها کاراکتر حاجی فیروز را اجرا می‌کنید؟ گفت: خیر. کاراکترهای مرشد، لوتی و عمو نوروز هم داریم. اعضای گروه ما شعرهای سنتی را با سازهای سنتی می‌خوانند و چون سالمندان، با آنها خاطره دارند، بسیار لذت می‌برند. سعی می‌کنیم فضای ذهنی این افراد را حداقل برای دقایقی عوض کنیم. کسی بوده که حافظه‌اش را از دست داده و مبتلا به آلزایمر است، اما ما را در خواندن این شعرها همراهی می‌کند. وی در مورد تأثیر خاص این تجربه در روند کار و زندگی شخصی‌اش، گفت: هر بار که به این پدر و مادرها سر می‌زنم و برایشان اجرا می‌کنم، انرژی عجیبی می‌گیرم. نگاه مادرانه و پدرانه‌شان را پشت سر خودم حس می‌کنم و به این فکر می‌کنم که خود من هم چنین دورانی خواهم داشت. براتی در مورد این بازخوردها، گفت: استقبال‌ها خیلی خوب و زیاد است. به ویژه مسئولان این مراکز خیلی استقبال می‌کنند و می‌گویند هفته‌ای یک بار بیایید و اجرا داشته باشید، اما مشغله زیاد است و تیم ما محدود؛ به نوعی به دلخوشی آنها تبدیل شده‌ایم. مسئولان دوست دارند این فضای تکراری را بشکنند. مردم هم استقبال بسیار زیادی دارند. برخی مسئولان در ابتدای کار ممانعت می‌کردند و با اجرای این برنامه شاد، مخالف بودند، اما همین که اجرا شد و نتایج آن را دیدند، همراه شدند. وی تصریح کرد: ما بسیار دوست داریم که همه استان‌ها بتوانند چنین برنامه‌ای داشته باشند. دوست دارم این حرکت در کل کشور اتفاق بیفتد، اما هنوز شادی در کشور ما محدودیت‌هایی دارد. من به غیر از اصفهان، فقط در تهران توانسته‌ام اجرا داشته باشم. قطعاً اگر گروه‌هایی از دیگر استان‌ها به این حرکت بپیوندند، نیرو، وقت و انرژی چندین برابر خواهد شد. هر چند ای کاش هرگز چنین مراکزی وجود نداشت. گفت‌و گو از: نفیسه قانیان- خبرنگار ایسنا، منطقه اصفهان انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها