تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1814684112
آرزوهای بعد از مرگ از زبان آیت الله جوادی آملی
واضح آرشیو وب فارسی:شهیدنیوز: شهیدخبر(شهیدنیوز): در جریان مرگ به بعد، بر اراده و تصمیم و امثال ذلک مُهر الهی زده می شود. انسان در زمان احتضار به بعد خیلی از چیزها برای او روشن می شود، امّا هیچ کاری از او ساخته نیست. یعنی ایمان بیاورد، توبه کند.در جریان مرگ به بعد، بر اراده و تصمیم و امثال ذلک مُهر الهی زده می شود. انسان در زمان احتضار به بعد خیلی از چیزها برای او روشن می شود، امّا هیچ کاری از او ساخته نیست. یعنی ایمان بیاورد، توبه کند، ذکری بگوید که با فعل به کمال برسد؛ این چنین نیست. این قفل شدن اراده برای آن است که اینها در دنیا کلید اراده دست خودشان بود، می توانستند ایمان بیاورند؛ ولی به سوء اختیار خود این در را قفل کردند. ایمان نیاوردند، عمل صالح انجام ندادند و مانند آن. این کلید از زمان احتضار به بعد از دست اینها گرفته می شود؛ اینها می فهمند، ولی نمی توانند ایمان بیاورند! نمودار ضعیفی از جریان احتضار و برزخ همین جریان رؤیاست. خیلی از افرادند که در عالم خواب مطالبی برایشان روشن می شود؛ ولی وقتی که بیدار شدند، می گویند ای کاش ما این مطلب را سوال می کردیم، ای کاش اینچنین می گفتیم! در خواب ارادة انسان قفل است، تابع عقائد و اخلاق و اعمال گذشتة اوست. وقتی بیدار شد، اهل آرزوست که ای کاش این مطلب را می پرسیدم، ای کاش فلان مطلب را طرح می کردم. امّا اگر در زمان بیداری یک ارادة شفافی داشته باشد که با آن بتواند عقائد خوب و اخلاق خوب و اعمال خوب انجام بدهد، رؤیای مبشّره هم دارد. همة ما تجربه کرده ایم که در عالم خواب اگر رؤیایی نصیب ما بشود، آن رؤیا در اختیار ما نیست؛ بلکه در اختیار عقائد و اخلاق ماست. این نموداری از جریان مرگ است، برای اینکه خود خواب مرحلة ضعیفی از تَوفی است که: اَللهُ یَتَوَفَی الاَنفُسِ حِینَ مُوتِهَا وَ الَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنامِهَا (1). بخشی از جریان مرگ در همین رؤیا برای ما مطرح است. متعلّق آرزوی انسان هنگام مرگ و قیامت این (لِیتَ) و (لَعَلِّ) که در حال احتضار یا در قیامت مطرح است، گاهی به لحاظ تَمنّی اصل رجوع به دنیاست؛ می گویند ای کاش ما به دنیا بر می گشتیم. گاهی به لحاظ عمل صالحة بعد از رجوع است، می گویند: اگر ما به دنیا بر گردیم، امیدواریم که کار صالح انجام بدهیم؛ این (لِیتَ) و (لَعَلِّ) آیة 27 سورة انعام این بود: وَ لُو تَرَی اِذْ وُقِفُوا عَلَی النّارِ فَقالُوا یا لِیتَنَا نُرَد، ای کاش برگردیم و تکذیب نکنیم دین خدا را؛ که این «لِیتَ» قبل از رد ذکر شده است، که هم اصل رجوع مورد رجاء است، هم عدم تکذیب و انجام عمل صالح. ولی در آیه 99 مومنون اصل رجوع، محل رجاء نیست، بلکه محل درخواست است. می گویند: رَبِّ ارْجِعُونِ. لَعَلّی اَعمَلُ صالِحاً. سخن در این نیست که ای کاش ما بر گردیم؛ سخن در این است که ما را برگردان، شاید، به امید اینکه عمل صالح انجام بدهیم. البتّه خود این درخواست رَبِّ ارْجِعُونِ مصداقی از مصادیق تَمنّی و امید است. وضعیت انسان در عالم برزخ بعد می فرماید: وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرزَخٌ اِلَی یُومِ یُبعَثُون . اینها چون در حال احتضارند، در دالان ورودی به برزخند، هنوز از دنیا کاملاً جدا نشده اند. وقتی از دنیا جدا شدند، وارد برزخ می شوند ؛ لذا فرمود: ورای اینها، یعنی پیش روی اینها برزخ است. تعبیر از اَمام و پیش رو به «وراء» برای آن است که این یک پیش روئی است که محیط به انسان است و انسان را در خود فرو می برد. یک پیش روئی نیست که در اختیار انسان باشد، انسان به استقبال او برود؛ بلکه او انسان را جذب می کند. نظیر وَ کانَ وَرائَهُمْ مَلِکٌ یَأخُذُ کُلِّ سَفینَهٍ غَصباً . منظور از «برزخ» هم همان عالم قبر به بعد است. وقتی از امام(ع) سوال می کنند که: برزخ از کِی شروع می شود ؟ فرمود: مُنذُ القَبر. دیگر ما 4 عالم نداریم؛ عالم دنیا، عالم قبر، عالم برزخ، عالم قیامت ! این 3 عالم است ؛ دنیا هست و برزخ هست و قیامت. برزخ همان عالم قبر است. حالا کسی که در یک قبرستانی دفن شد، او خودش احساس می کند که وضع لَحَدش چگونه است، چه کسی به سراغ او می آید؛ او می بیند که چند نفر در همین قبر آمدند، سئوال کردند، قبر به او فشار می دهد ؛ یا مَدَّ البَصَر(تا چشم کار می کند) وسیع می شود، رُوضَهٌ مِنْ رِیاضِ الجَنَّه می شود، یا حُفرَهٌ مِنْ حُفَرِ النّیران می شود. او می بیند، یک ؛ و همین جا که دفن شد، اینجا را می بیند، دو؛ و حق می بیند نه خیال، سه؛ ولی دیگران یک گور و یک چاله ای می بینند، چهار. خواب دیدنِ انسان، از روشن ترین دلایل عالم برزخ مرحوم کلینی (رض) در روضة کافی روایتی نقل کرد که عصاره اش این بود که بشر اوّلی گرچه می خوابید، ولی رؤیایی نداشت. حرف انبیاء را هم نمی پذیرفتند. بعد به انبیاء می گفتند: حالا اگر ما حرف های شما را اطاعت کنیم، چه می شود؟ آنها جواب می دادند: گذشته از اینکه در دنیا راحتید، بعد از مرگ جزای خود را می بینید. انکار آنها بیشتر می شد، می گفتند: بعد از مرگ که خبری نیست! انسان وقتی مرد، می پوسد. انبیاء می گفتند: خیر، انسان که می میرد از پوست به در می آید، نه بپوسد و شما برای همیشه زنده اید. انکار اینها بیشتر می شد؛ تا رؤیا را خدای سبحان نصیب بشر اوّلی کرد که اینها وقتی می خوابیدند چیزها را در عالم رؤیا می دیدند. بعد به حضور انبیاء شان می رفتند، می گفتند: اینها چیست که ما در عالم خواب می بینیم؟ آنها می فرمودند: آنچه را که شما در رؤیا می بینید، نمونه ای از آن حرف هایی است که ما می زنیم. این از لطیف ترین روایات ماست! این خیلی تبیین می کند که مسأله برزخ چگونه است. البتّه مسأله برزخ غیر از مسأله معاد است؛ حالا در مسأله معاد دوباره آن بدن بر می گردد، مطلب دیگری است. ولی در برزخ انسان قبرش یا رُوضَهٌ مِنْ رِیاضِ الجَنَّه است، یا حُفرَهٌ مِنْ حُفَرِ النّیران. اگر کسی کافر بود، در دریا هم غرق بشود؛ می رود مستقیم در آتش! در جریان قوم نوح فرمود: وقتی طوفان آمد و آب فراگیر شد: اُغرِقُوا فَاُدْخِلُوا ناراً، نه ثُمَّ اُدْخِلُوا. اینها رفتند در آب، مستقیما رفتند در آتش؛ یعنی یک آتشی است که در آب هم هست. خُب آن آتش برزخی در آب هم هست! اگر آتش دنیایی باشد ، دیگر در آب نیست! اگر عبارت این بود که اُغرِقُوا ثُمَّ اُدخِلُوا ناراً، یعنی بعد از غرق که زمین خشک شده بود، اینها دوباره مثلاً سوخت و سوز داشتند؛ امّا با (فاء) است که فاصله ای در کار نیست، ترتیب بلا فصل است. یعنی اینها همین که وارد این آب شدند، غرق شدند؛ مستقیماً در آتش رفتند. این می شود «برزخ» کیهان
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهیدنیوز]
[مشاهده در: www.shahidnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 28]
-
گوناگون
پربازدیدترینها