تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837695596
سکوت حافظ درکنسرت سهیل نفیسی
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: سکوت حافظ درکنسرت سهیل نفیسی خبرگزاری پانا: کنسرت سهیل نفیسی 10 و 11 مهرماه 1394 ساعت 20 در تالار احسان شیراز برگزار می شود و او افزون بر اجرای قطعات برگزیده از آلبوم های ˝ری را˝، ˝چنگ و سرود˝ و ˝ترانه های جنوب˝ به اجرای آثار تازه خود برگرفته از اشعار حافظ،خواهد پرداخت که معتقداست، سکوتی که در غزلیات حافظ جستجو و استفاده کرده است، به کنسرتش درشیراز جان خواهدداد.
۱۳۹۴ دوشنبه ۶ مهر ساعت 11:10
به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا، سهیل نفیسی با «ترانه‌های جنوب» به شیراز می آید تا آثارشنیده نشده اش به گوش برسد و سکوتی که در غزلیات حافظ جستجو کرده به اجرای این کنسرت درشیراز جان دهد و به گوش میرسد.
کنسرت سهیل نفیسی 10 و 11 مهرماه 1394 ساعت 20 در تالار احسان شیراز برگزار می شود و او افزون بر اجرای قطعات برگزیده از آلبوم های "ری را"، "چنگ و سرود" و "ترانه های جنوب" به اجرای آثار تازه خود برگرفته از اشعار حافظ،خواهد پرداخت.
این خواننده آلبوم «ترانه‌های جنوب»، شهریور سال گذشته در دو اجرای باشکوه در تهران با مخاطبانش ملاقات کرد و پس از آن در شیراز کنسرت خود را برگزار نمود. در این کنسرت، قطعاتی از سه آلبوم منتشر شده این هنرمند در کنار تعدادی از آثار شنیده نشده اجرا خواهدشد.
سهیل نفیسی افزون بر اجرای قطعات برگزیده از آلبوم های "ری را"، "چنگ و سرود" و "ترانه های جنوب" به اجرای آثار تازه خود که برگرفته از اشعار حافظ است،خواهد پرداخت و معتقداست، سکوتی که در غزلیات حافظ جستجو و استفاده کرده است، به کنسرتش درشیراز جان می دهد.
دریافت کارت ورودی این کنسرت از سایت www.irantic.com صورت می پذیرد و در این دو شب سهیل نفیسی به صورت انفرادی روی صحنه می رود؛ خودش گیتار می نوازد و می‌خواند.
سهیل نفیسی موسیقیدان و خواننده در سال ۱۳۸۴ با انتشار آلبوم «ری را» در میان علاقمندان جدی موسیقی مطرح شد. نفیسی به واسطه گزینش دقیقی که از اشعار دارد و شکل خاص آواز خواندنش به شانسون‌های فرانسوی هم تشبیه شده است، خوانندگانی که کلام را در حد کمال ادا می‌کنند.
نفیسی ۶ سال بعد با آلبوم «ترانه‌های جنوب» بازگشتی درخشان به عرصه موسیقی داشت. آلبومی که بازخوانی ۹ قطعه از ابراهیم منصفی ملقب به رامی بود. این آلبوم، با نوازندگی مثال زدنی پویا محمودی در کنار سرودهای زیبای رامی و ترانه خوانی منحصر به فرد سهیل نفیسی، تبدیل به یکی از مهم‌ترین آلبوم‌های دهه اخیر ایران شد. دو سال بعد هم نفیسی آلبوم «چنگ و سرود» را منتشر کرد. آلبومی که در آن سلیمانی‌پور در مسند نوازنده ساکسیفون، کلارینت، کنترباس و گیتار او را همراهی کرده بود. از آن زمان تاکنون هنوز اثر دیگری از نفیسی منتشر نشده است.
نفیسی در آستانه چهل سالگی اولین آلبوم خود را منتشر کرد، ولی پختگیِ در پسِ آن نشان می‌داد که در این سال‌ها مشغول به کار بوده است. امروز در 48 سالگی یکی از مهم‌ترین هنرمندان موسیقی ایران است که به انزوا و کم حرفی شناخته شده است. باید منتظر بود و دید که امسال سهیل نفیسی چگونه برای علاقمندانش خاطره سازی می‌کند.
سهیل نفیسی، نوازنده گیتار و خواننده، متولد آبان ۱۳۴۶ (تهران) است. او از کودکی به همراه خانواده خود به هرمزگان مسافرت نموده و به مدت ۲۳ سال ساکن بندرعباس بوده است.
موسیقی سهیل نفیسی تا حد زیادی تحت تاثیر فرهنگ و موسیقی جنوب کشور است. علاقه فراوان نفیسی به شعر معاصر ایران، او را به سوی ترانه‌سازی بر پایه برخی از اشعار به یاد ماندنی ایران معاصر سوق داده است. سبک خوانندگی و نواختن گیتار او را می توان گونه ای از نقالی موسیقایی به شمار آورد. سهیل نفیسی، شعر را به گونه‌ای اجرا می‌کند که گویی در حال قصه گویی ِ داستانی است برای شنوندگان.
از جمله فعالیت های هنری سهیل نفیسی می‌توان تحقیق و مقاله نویسی در هفته نامه مهر، مجله سروش، فصلنامه مقام، ماهنامه زمان و… تهیه و تولید فیلم مستند هرموز به سفارش شبکه دو صدا و سیما، تدریس موسیقی و… را نام برد.
از سهیل نفیسی تا کنون سه آلبوم به نام های ری را (۱۳۸۴)، ترانه های جنوب (۱۳۸۸) وچنگ و سرود (۱۳۹۰) بر پایه سروده هایی از احمد شاملو، نیما یوشیج، ابراهیم منصفی، منوچهر آتشی و ... منتشر شده است. دو آلبوم "ری را" و "چنگ و سرود" با استقبال زیادی روبرو شدند و جزو پرفروش ترین آلبوم های سال قرار گرفتند. همچنین کنسرت های او در کاخ نیاوران، با استقبال فراوان مخاطبان برگزار شد.
نوجوانی‌اش را در منطقه‌ای سپری کرد که موسیقی در رگ و پی آن جریان دارد، بندرعباس، شهر آواز و دهل که در آن موسیقی برای هر رویدادی نواخته می‌شود؛ از انداختن تور ماهیگیری در دریا تا نواختن موسیقی برای درمان بیماری‌ها.شهری که سال‌ها رفت‌وآمد‌های جاشوان و بازرگانان باعث شده فرهنگ‌های مختلف موسیقایی به‌خصوص موسیقی هند، آفریقا و آمریکای لاتین با موسیقی بومی آن منطقه در هم تنیده شود.
زندگی در این فرهنگ تاثیر خودش را بر موسیقی «سهیل نفیسی» باقی گذاشت به‌خصوص نشست و برخاست با «ابراهیم منصفی»؛ کسی که تا قبل از بازخوانی ترانه‌هایش توسط نفیسی، اندک کسانی از طریق انتشار شعرهایش در مجله «خوشه» یا بازی‌هایش در فیلم‌های «حسن بنی‌هاشمی»: (فیلمساز سینما آزاد دهه 50) او را می‌شناختند.
«نفیسی» گزیده‌کار است و بی‌حاشیه. در خلوت و تنهایی خودش موسیقی می‌سازد و دوست دارد همین خلوت و تنهایی را به مخاطبش منتقل کند. در کارهایش به چنان صمیمیتی با گیتار رسیده که به جز مواردی، از ساز دیگری استفاده نکرده است و خودش را ادامه‌دهنده مسیر «قوال‌های» قدیمی ایران می‌داند که با ساز و شعرهای پرمغز روزگار را سپری می‌کردند.
سنت‌شکنی‌های نفیسی در ادای کلمات و نگاه او به ضرباهنگ واژگان شنونده را آزاد می‌گذارد تا محصور به ریتم، وزن و ضرباهنگ از پیش تعیین‌شده نباشد. چند آلبوم پرفروش او، انتظارها را از مردی که سال‌ها تلاش کرد آلبوم اولش به بهترین شکل ممکن منتشر شود، بالا برده است.
این گفتگو حاصل گپ و گفتی صمیمی با نفیسی است که در آن قول داده با ساز محبوبش،خلوتی گرم و ساده را با تماشاگران شیرازی سهیم خواهد شود.
موسیقی شما ادامه منطقی موسیقی‌ای است که حوالی سال‌های 1340 با موسیقیدانانی چون اسفندیار منفردزاده، فرهاد مهراد، کوروش یغمایی، فریدون فروغی و دیگران شکل گرفت؛ موازی با همان جریان دیگری که ابراهیم منصفی در موسیقی جنوب به وجود آورد و شما با یک وقفه شاید 30ساله، یکباره در سال 84 با انتشار آلبوم «ری را» و انتخاب اشعار نیما و شاملو و… عده زیادی از دوستداران موسیقی پاپ جدی را با خود همراه کردید. به نظرتان وضعیت موسیقی پاپ تاثیری روی شما نداشت. انگار در ذهن موسیقایی شما اینگونه موسیقی حذف شده بود. از این وقفه و اتفاقاتی که منجر به انتشار آلبوم «ری را» شد، بگویید…
جای سبک‌های زیادی از موسیقی در بازار فرهنگی ما خالی است، متاسفانه ما در سرزمینمان فقر تنوع موسیقی داریم. ما غالبا یک موسیقی را به‌عنوان پاپ می‌شناسیم و در بیشتر اوقات تعریف سطحی از آن داشته‌ایم. موسیقی پاپ صرفا چیزی نیست که به‌طور روزمره از رسانه‌های جمعی شنیده می‌شود. مردمی‌بودن موسیقی پاپ، ریشه در فرهنگ و تاریخ هر سرزمین دارد و جنبه‌های گوناگونی در بوم‌شناسی و مردم‌شناسی آن جامعه پیدا می‌کند؛ وقفه‌ای که به آن اشاره می‌کنید در بیشتر گونه‌های فرهنگی رخ داد و البته در این میان موسیقی متحمل لطمه‌های بسیاری شده است. به هر ترتیب امید به آن داشته باشیم که تولید‌کنندگان موسیقی در راستای بالابردن سلیقه شنیداری شنوندگان کوشاتر از همیشه باشند.
در این وقفه و قبل از انتشار آلبوم «ری را» به‌صورت شخصی برای شما در موسیقی چه اتفاقی افتاد؟
در این وقفه دوران نوجوانی من سپری می‌شده و عطشی برای آموختن و شنیدن موسیقی، خواندن شعر و مکاشفه‌ای در حد توان. سلیقه شخصی من از ابتدا به همین شکل بود، یعنی همیشه گمان می‌کردم صمیمی‌ترین شکل موسیقی یک ساز و یک نوازنده است؛ سادگی و صمیمیت اجرا در این فرم معمولا برای شنونده از یک کار بزرگ ارکسترال و یک گروه بزرگ موسیقی تاثیرگذارتر است. در این خصوص سرزمین ما در تاریخ خنیاگری قدمت چشمگیری دارد. «گوسان‌های» عهد پارت از نخستین نواگرانی بوده‌اند که سنت خنیاگری را در ایران باستان بدعت می‌گذارند و پس از آن حضور کمرنگ یا گاه پررنگ آنان را با نام «قوال» و نامدارانی که حتی به افسانه‌ها می‌مانند، مثل «باربد »و «نکیسا» و در ادامه بسیاری دیگر…
بالطبع شنونده موسیقی پاپ رایج هم نبودید…
معمولا خیر. گاهی فقط برای آنکه خبری از اوضاع به دست بیاورم. موسیقی برخورد غیرمستقیمی با شنونده دارد و روی طرز تفکر، شخصیت و احوالات شنونده تاثیر می‌گذارد و این یعنی همه نکته. بالطبع هر موسیقی را گوش نمی‌داده‌ام و نمی‌دهم.
آلبوم« ری را» در زمان انتشار بسیار تاثیر‌گذار بود، چون مخاطب با یک موسیقی تازه روبه‌رو شد، اما آلبوم‌های بعدی به اندازه «ری را» توفیق نداشت. بررسی خودتان چیست و دلیلش را چه چیزی می‌دانید؟
نظرتان را تصحیح می‌کنم و یادآور می‌شوم که خیر، تمامی آثار کوچک من کم و بیش شنیده و نظر شنوندگانش را جلب کرده است و مضاف بر این آلبوم‌های بنده رسوخ آرام خود را طی می‌کنند و در این سال‌ها شنوندگان بیشتری را گرد خود جذب کرده است.
بد نیست بدانید که بعضی بنده را با آلبوم «ترانه‌های جنوب» شناخته‌اند و سپس به «ری را» یا «چنگ و سرود» رسیده‌اند یا از هر آلبوم دیگر به آلبوم بعدی…
کارهایی که روی اشعار حافظ انجام دادید تجربه تازه‌ای در زمینه تلفیق اشعار کهن با موسیقی روز است. کمتر موسیقی‌ای غیر از آواز توانسته مخاطب را با اشعار کهن همراه کند. با توجه به اینکه شما از خودتان به‌عنوان «روایتگر شعر معاصر» یاد کردید، آیا می‌توانیم بگوییم این‌بار دست به روایت غزل زده‌اید…
این هم برمی‌گردد به نوع خوانشی که برای غزلیات حافظ در نظر می‌گیرم؛ یعنی شیوه برخوردم با شعر. به جای اینکه بخواهم غزلیات را پشت‌سرهم که در موسیقی کلاسیک با آن برخورد می‌شود، دنبال کنم، سعی کردم با تاکید روی واژه‌ها و گذاشتن سکوت بین کلمات، کاری کنم تا شنونده به شکل دیگری با شعر درگیر شود.
نمی‌خواستم غزل را به ترانه تبدیل کنم ولی سعی کردم آن را مانند ترانه بخوانم تا به گوش مخاطب امروز آشنا‌تر باشد، مثلا در غزلی خواجه می‌فرماید: «گویند سنگ لعل شود در مقام صبر/ آری شود ولیک به خون‌جگر شود» من بین «گویند» با ادامه بیت فاصله می‌گذارم، با این وقفه‌ها و فاصله‌ها، معماری غزل را به شکلی طراحی می‌کنم تا طبع شنونده امروز، (به‌خصوص نسل جوان‌تر) را با شعر کلاسیک آشتی دهم و البته یادآور می‌شوم که من به جست‌وجوی شعر ناب و خوب بوده‌ام و افق نگاه من تنها شعر امروز ما نبوده است.
در آواز سنتی گاهی کلمات طوری با تحریرها ادغام می‌شوند که مفهوم و بار معنایی‌شان گم می‌شود…
دقیقا، خوانش درست شعر همیشه یکی از دغدغه‌های من بوده. واژه را باید تمام و کمال تلفظ کرد. وقتی شما از واژه‌ای مثل «ناب» استفاده می‌کنید نباید حرف «ب» خورده شود. واژه باید همراه با معنی ارایه شود.
چند کاری که از حافظ اجرا شد و تنظیم متفاوت‌تری داشت. آیا این به خاطر وزن اشعار است یا چون این کارها جدیدتر است، تنظیم و آهنگسازی پیچیده‌تری دارد؟
زمان می‌گذرد و هرکس تحت هر عنوانی سعی می‌کند در کارش بهتر باشد. بنابراین سعی من هم در این آلبوم براین است که موسیقی و شعر به آستانه بالاتری ارتقا پیدا کند.
نقش شعر در کارهای شما بسیار پررنگ است، حتی می‌توانیم بگوییم کار شما شعرمحور است. چون در جایی هم گفته بودید دوست دارید اشعار معاصر را معرفی کنید، آیا درست است بگوییم در کارهای شما موسیقی در خدمت شعر است؟
برای من هر دو عنصر همتراز است. در واقع شعر محوری است که فضا را می‌چرخاند و موسیقی ذهن شنونده را به این‌سو و آن‌سو می‌برد.
تا به حال پیش نیامده که ابتدا آهنگی بسازید و بعد شعر را انتخاب کنید؟
خیلی کم پیش می‌آید. زمانی شما از شعر به سمت موسیقی می‌روید یا برعکس. بعضی اوقات از روی قطعاتی که برای گیتار ساخته شده به شعر رسیده‌ام، ولی معمولا از شعر به سمت موسیقی می‌روم، یعنی موسیقی را در درون شعر و ریتم ذاتی کلمات جست‌وجو می‌کنم.
بعضی وقت‌ها از اشعار ریتمیک و با وزن استفاده می‌کنید، اما اغلب اشعاری را انتخاب می‌کنید که گنجاندنشان در موسیقی سخت است. معمولا هم این اشعار از شعرهای مهم معاصر هستند. آیا این تلاشی برای موسیقایی‌کردن شعر معاصر است یا تلاشی در جهت به‌روزکردن موسیقی با استفاده از شعر معاصر؟
در واقع تمام سوال شما جواب من است. شعر و موسیقی به شکل امروزی درهم تنیده می‌شوند، مثلا فضای آکوردهای معاصر گیتار در کنار کلمات شاملو قرار می‌گیرند و در نهایت چیزی که متولد می‌شود یک رشته از تعامل و تلفیق موسیقی و فرهنگ‌های جهانی است. حالا یک زمانی ممکن است شعر فاقد وزن و ریتم غزل و ترانه باشد و گاهی ممکن است لحن ضربی‌تری داشته باشند. همه اینها در هم تنیده و یگانه‌هستند و نمی‌توان آنها را از هم مجزا ساخت.
یکی از ویژگی‌های شعر معاصر بعد اجتماعی آن است. در انتخاب اشعار، این ویژگی چقدر برای شما اولویت دارد چون تجربه‌های دیگر در مورد تلفیق شعر معاصر با موسیقی خیلی موفق نبوده و به‌نوعی مخاطبان (که قشری نیستند که با موسیقی مبتذل پاپ ارتباط برقرار کنند) از موسیقی شما چنین توقعی دارند چون مثلا قطعه «پریا» خیلی مورد استقبال قرار گرفت…
هدف من شناخت شعر معاصر به نسل جوان و حتی نسل‌های قبل از خودم است که درواقع با این اشعار بزرگ شده‌اند و زندگی کرده‌اند. خواندن یک ترانه و آواز کار مهمی برای شناساندن شعر به مخاطب است. ما نباید هر چیزی را به‌عنوان ترانه قبول کنیم. تلاش من این بوده که با شعر و معنی خوب، سلیقه مخاطب را ارتقا دهم؛ بالطبع این اشعار بعد اجتماعی دارند اما بعد اجتماعی شعر به معنای سیاسی‌بودن آن نیست و معانی فراتری را در برمی‌گیرد: عشق به زندگی، صبوری، امید و رنج و سرمستی… دوست‌تر می‌دارم شنونده شعر خوب را در کنار موسیقی خوب بشنود.
معمولا اجرای زنده موسیقی تفاوت‌هایی با آلبوم دارد، مخصوصا از لحاظ بصری. در اجرای شما هیچ عنصر دیگری جز گیتار و صدای شما روی صحنه وجود نداشت. آیا نوع موسیقی شما چنین چیدمانی را می‌طلبید؟
من درحال ساخت موسیقی نیز همین هستم و کسانی که سال‌هاست موسیقی مرا دنبال می‌کنند درواقع باید همین خلوت را ببینند، هیچ چیز دیگری در آن وجود ندارد. در اصل فکر می‌کنم مخاطبان عزیز ما به‌دنبال همین خلوت هستند. اگر من در بعضی تنظیمات از سازهای دیگری استفاده می‌کنم، برای صدادهی در ضبط و ارایه «سی‌دی» است؛ حالا شاید در بین این سال‌ها دست به تجربه‌های دیگری بزنم یا با نوازنده‌های دیگری همکاری کنم، چون دوست دارم تنظیم و سازبندی را هم تجربه کنم، اما واقعیت، تنهایی و خلوت بین من و گیتار است و دوست دارم روی صحنه هم همین باشم. این سبک فقط متعلق به من نیست در همه جای دنیا این نوع موسیقی مرسوم است، ولی شاید ما کمتر به این موسیقی عادت داریم. اینکه تصور کنیم بهتر است در کنار گیتار دو ساز دیگر هم باشد، برمی‌گردد به اینکه گوش ما به موسیقی‌های دیگر عادت ندارد و فکر می‌کنیم باید روی صحنه 10 نوازنده ببینیم و یک حجم عظیمی از صدا.
نقش ابراهیم منصفی (رامی) در موسیقی مدرن جنوب انکار‌ناپذیر است. با توجه به علاقه شما به منصفی آیا خودتان را ملزم به حفظ ریشه‌های موسیقی جنوب می‌دانید؟
به هر حال بیش از آنچه بخواهم خودم را به ریشه‌های موسیقی جنوب وفادار نگاه دارم، فکر می‌کنم موسیقی جنوب (تا حدی که آن را درک کرده‌ام) در موسیقی من حضور دارد. خیلی از ریتم‌ها و اتفاقاتی که روی ساز اتفاق می‌افتد، حاصلضرب‌های پرتنش جنوبی است. بنابراین اصراری به حفظ آنها ندارم، بلکه ریشه‌های موسیقی جنوب در من جاری است و چیزی را عامدانه در موسیقی‌ام نگاه نمی‌دارم.
یکی از مولفه‌های موسیقی جنوب تلفیقی‌بودنش است. آیا تلفیقی‌بودن موسیقی شما برگرفته از این ویژگی موسیقی جنوب است؟
من جنوبی نیستم و در تهران به دنیا آمده‌ام، اما بزرگ‌شده جنوبم. 23سال زمان مناسبی برای یادگیری زبان و فرهنگ یک منطقه است، مخصوصا اگر انس و الفتی با آنجا داشته باشید. بالطبع از تاریخ موسیقی جنوب الهام بسیار گرفته‌ام. فرصتی مغتنم برای درک و معرفی آن به‌عنوان یکی از نادرترین تلفیق و تعامل فرهنگ‌ها در تاریخ این خطه. موسیقی تاریخی‌دار و چندملیتی که ای‌کاش به آن توجه بیشتری شود. در این میان ابراهیم منصفی و البته دیگرانی که ستاره‌های تابناک آن بوده‌اند.
روند تاثیر موسیقی جنوب را بر موسیقی پاپ چگونه می‌بینید؟
سالیان سال است که خیلی از موسیقیدانان تحت‌تاثیر موسیقی جنوب هستند، اما باید در نظر داشته باشیم چه چیزی از آن موسیقی بهره‌برداری و ارایه شده است. چیزی که معمولا در بازار آشفته موسیقی می‌شنویم، پرتنش است و سطحی‌نگر. عمق این موسیقی نگاهی ژرف به تاریخ جنوب را می‌طلبد.
ازغزل‌های حافظ با صدا و موسیقی"سهیل نفیسی"بیشتر بگویید؟
«غزل‌های حافظ» برخی از قطعاتش اتود خورده و برخی دیگر از پیش ساخته شده و برخی از آنها در دست ساخت هستند که هنوز به اتمام نرسیده است.
به گفته نفیسی این مجموعه شامل تعدادی از غزلیات حافظ است که برخی از آنها همدوره با «ری را» و «ترانه‌های جنوب» ساخته شده‌اند که البته برخی از آنها نیز هنوز در حد همان طرح اولیه هستند و هنوز پرداخته نشده‌اند. قطعاتی که از قبل بوده‌اند در مرحله بازسازی، باز بینی و بازاجرایی به سر می‌برند تا به یگانگی و یکدستی که می‌خواهم برسند.
فکر می‌کنم «غزلیات حافظ» خود به تنهایی گویای عظمت و بزرگی آثار این شاعر بزرگ باشد که نامی جز آن را برای این مجموعه انتخاب نکنم.
درباره تاخیر در انتشار آلبوم‌های خود چه میگویید؟
من اعتقادی به اینکه پشت سر هم آلبوم بیرون بدهم، ندارم. بلکه بر این باورم که هر کس سلیقه خاص و منحصر به خودش را دارد. من با گفتن این جملات نمی‌خواهم به کسی توهین کنم و یا کسی را به چالش بکشم. ولی بحثی که مطرح است این است که هر نوع از موسیقی شکل خاص خودش را دارد و زمانی را برای خود اختصاص می‌دهد که این زمان ممکن است برای برخی‌ها، ماهی، برای برخی‌ها سالی و برای دیگری سالی به طول انجامد و الی آخر.
خیلی از مسایل در این زمینه دخیل هستند که یکی از آنها داشتن امکانات و همچنین سلیقه متفاوت هنرمند و همین طور مخاطبانی است که موسیقی او را گوش می‌دهند. کسی که سالی ۲-۳ آلبوم منتشر می‌کند لابد هم امکانات دارد و هم سلیقه مخاطبانش را به خوبی می‌شناسد.
من جزو افراد معدود هستم و بر این عقیده‌ام که گروه‌های معدودی همه اینها را با هم دارند و معدود گروه‌هایی بر فرض بیتلز و یا پینک فلوید می‌شوند و موفق! و می‌توانند سالی یکی دو آلبوم را به بازار عرضه کنند. الحق که کار چنین گروه‌هایی خوب و جذاب است و اگر در سال با ارائه دو آلبوم هم اقدام می‌کنند، با اشراف و‌شناختی که از موسیقی خود دارند این کار را می‌کنند.
بعضی‌ها امکانات دارند، بعضی‌ها سلیقه و بعضی‌ها هر دوی اینها را. منتها هر کس به گونه خاص خود از آنها بهره‌مند می‌شود و در مورد آلبوم‌های و زمانی که برای آنها صرف می‌کنم باید بگویم که من با آثارم زندگی می‌کنم. موسیقی من یک جور زندگی کردن است. زمانی را باید سپری کرد تا شنونده آن را دنبال کند و با آنجاودانه شود.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها