واضح آرشیو وب فارسی:شباویز: روزنامه جوان/ « از اندیشه اصلاح طلبی تا اصالت قدرت » عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم دکتر عبدالله گنجی(مدیر مسئول) است که می توانید آن را در ادامه بخوانید:شاید باور کردنی نباشد که تئوریسین های حلقه کیان که ایدئولوژی ذاتی از سیاست داخلی و خارجی و پایان انقلاب و قطع پیوند اعتقادی بین اسلام تشیع و سیاست را فریاد می زدند و با همکاری کریستین امانپور مستند پایان انقلاب اسلامی را می ساختند به مرحله ای برسند که برای چفت و بست در قدرت به ناطق نوری التماس کنند. اصلاح طلبان این روزها با محوریت کارگزاران وقت ویژه ای را برای وصال به حجت الاسلام ناطق نوری صرف می کنند. هم او که در دوران اصلاحات پیدا کردن پایگاه اجتماعی را در تقابل با وی جست وجو می کردند. ناطق نوری از نگاه درون جریانی کیست؟ ناطق نوری از نگاه اندیشه ورزان اصلاح طلب کسی است که قرار بود مانع اصلی تحقق اصلاحات مدنظر در کشور باشد. شخصیت محافظه کاری بود که اولین بار اصولگرایی را مفهوم سازی کرد و قرار بود ادامه دهنده مسیر اسلافی باشد که محوریت آن را عالیجناب سرخ پوش می دانستند. جرم ناطق نوری در آن سال ها از نگاه اصلاح طلبان این بود که بر مواضع اصولی انقلاب و نظام اصرار می کرد و با هرگونه نگاه های گریز از مرکز مخالف بود لذا برای شکست او بسیج شدند. اما رفتارها، مکتوبات، مصاحبه ها و نگرش اصلاح طلبان در ماه های اخیر نشان می دهد که کم کم اندیشه اصلاح طلبی که آمیزه ای از گفتمان جمهوری خواهی، مشروطه خواهی، سکولاریسم، لیبرالیسم، اسلام رحمانی، منافع ملی منهای ایدئولوژی، تعامل و تنش زدایی به جای استکبارستیزی و... بود، قرار است به یکباره به پای اصالت قدرت قربانی شود و هر آن کس را که احساس کنند ظرفیت پیوند مجدد آنان به حاکمیت را دارد پیروی کنند. باور پذیر نبود اصلاح طلبان از ادعای استقلال فکری از رأس حاکمیت (حجاریان می گوید جناح مقابل معمولاً آنچه در رأس حاکمیت گفته می شود را تکرار می کند اما ما حرف دیگری داریم) به جایی برسند که شاخص اصلی برای پیوند و «عقد سیاسی» صرفاً فاصله افراد با احمدی نژاد باشد. گرایش به ناطق، لاریجانی، ولایتی و... صرفاً به دلیل و شاخص فاصله با احمدی نژاد است و هر کس دیگری هم که در اردوگاه اصولگرایان مورد غضب احمدی نژاد باشد قابل پذیرش خواهد بود. اینجاست که اندیشه اصلاح طلبی درگم گشتگی و حیرانی است. آنچه در این میان مورد توجه است محوریت کارگزاران در «ناطق خواهی» است و هفته نامه صدا این هفته ابایی نداشت که ناطق نوری را «پرده دوم روحانی» بداند. به نظر می رسد خلأ سر پل برای اصلاح طلبان ناب به صورتی درآمده است که کارگزاران را به عنوان سرستون حرکت پذیرفته اند و برای استمرار در قدرت به آنان تمکین کرده اند، اما در هشت سال اصلاحات حزب مشارکت و مجاهدین به کارگزاران به عنوان وصله ای ناچسب و برادر ناتنی و شهروند درجه دو اصلاحات می نگریستند اما به برکت احمدی نژاد این مسئله هم حل شد و کارگزاران نه تنها به جریان وارد شد که محوریت و مدیریت را نیز برعهده گرفته است اما از مشی کارگزاران و تحقیری که در دوران اصلاحات به عنوان حزب درجه 2 می شدند می توان فهمید که آنان نقشه دیگری دارند. کارگزاران به دنبال وزن دهی از بیرون جریان اصلاحات به روحانی است. آنان تلاش می کنند مهره های مؤثر و غیرتشکیلاتی اصولگرا را با اعتدال معنا دهی و تفسیر نموده و به روحانی نزدیک نمایند. در این صورت کارگزاران نه تنها به دنبال اصلاح طلبان راه نیفتاده که به دنبال ایجاد جریانی سوم از طیف روحانی و بخشی از اصولگرایان منفعل و آزموده شده است. بنابراین تلاش جهت محوریت ناطق نوری و ایضاً همکاری با لاریجانی و ولایتی قبل از اینکه «نه» به بخش دیگری از اصولگرایان باشد به دنبال تبدیل کارگزاران از یک گروه «بین الامرین» به یک جریان مولد و هویت یاب و هویت ساز است. اما حقیقت این است که ناطق نوری با هر اسم و رسمی که برای وی قائل باشیم از چارچوب انقلاب خارج نخواهد شد و این هنر را دارد که طرف را بین زمین و آسمان نگه دارد، البته مشی ناطق نوری همانند هاشمی و برخی از راستگرایان سنتی مشی پدری است، لذا ناطق مرجعیت خود را در تراز کارگزاران نخواهد فروخت، بدون تردید او از اجماع دو جناح بر خود لذت می برد و آن نقطه را مطلوب می بیند و قدرت راهبری پشت پرده وی (که خود به بخشی از آن در انتخابات 1392 اشاره دارد) به سمتی می رود که به «هاشمی دوم» تبدیل شود. علاقه به محل رجوع بودن وجه مشترک ناطق و هاشمی است و این مشی معمولاً موجب باختگی در عرصه اجتماعی است. گرایش اصلاح طلبان به ناطق واقعاً با چه هدفی است؟ بدون تردید حرف اول در پاسخ به این سؤال قدرت خواهی، پناهندگی و سرپل گیری است و روی دیگر سکه آن عدول اصلاح طلبان ناب از اندیشه اصلاح طلبی و ورود به حوزه اصلاح طلبانی است که تا دیروز آنان را بدلی می دانستند. شاید ارزیابی آنان از شرایط و زمانه این تجویز را کرده باشد اما نداشتن شاخص و عدول از باورها و توجیه کردن وسیله برای نرسیدن یا رسیدن به هدف، رنجی است که سوسیال دموکرات های جدید با آن دست و پنجه نرم می کنند. اما آنچه برای امثال جناب ناطق نوری مهم است اینکه اندیشه اصلاح طلبی از مسیر «جمهوریخواهی» به پایان انقلاب می اندیشد و کارگزاران از مسیر «توسعه خواهی» و این هر دو به یک نقطه مشترک رسیده اند که مبارزه را باید به حاشیه برد و اروپامحوری را در اقتصاد، سیاست و اجتماع پیاده کرد. ناطق نوری در حوزه نخبگی کارگزاران و اصلاح طلبان و جهه بهتری از توده دارد و همین موضوع آمدن وی را با تردید مواجه کرده است اما نیروهای انقلاب از زیرکی ناطق غافل نیستند و او را به سوی اصلاحات هل نخواهند داد. قدری باید صبر کرد.
یکشنبه ، ۵مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شباویز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]