تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852032629
چهارچوب یا زبان برنامه نویسی؟ مسئله این است
واضح آرشیو وب فارسی:ماهنامه شبکه: به دلیل گسترش و رواج ابزارهای قدرتمندی که نیازمند سرعت بوده و در حال تغییر ماهیت برنامه نویسی هستند، به احتمال زیاد گام بعدی برنامه نویسان در این زمینه به جای آن که روی ترکیب نحوی متمرکز باشد، در ارتباط با انواع API موجود در چهارچوب ها خواهد بود. زبان های برنامه نویسی این روزها شبیه به نرم افزارهایی عمل می کنند که از افزونه ها پشتیبان می کنند. زبان های امروزی تفاوت های زیادی نسبت به گذشته پیدا کرده اند. به عبارت دیگر، در قالب یک بستر زیربنایی به فعالیت خود ادامه می دهند و این چهارچوب ها هستند که تواناییاین مطلب یکی از مجموعه مقالات پرونده ویژه « آینده برنامه نویسی » است. برای دانلود کل پرونده ویژه اینجا کلیک کنید. در دهه 1980، چالش اصلی در یادگیری برنامه نویسی در ارتباط با انتخاب بهترین زبان برنامه نویسی ممکن همچون سی، پاسکال، لیسپ یا فرترن بود. برنامه نویسان زمان زیادی صرف می کردند تا توضیح دهند دقیقاً چرا راه ویژه و انتخابی آن ها در به کارگیری if-then-else متناسب با درخواست رییس آن ها است. امروزه این مبارزه شکل دیگری به خود گرفته و در ارتباط با ترکیب نحوی و ساختاری است که به مراتب بزرگ تر از گذشته شده است. به دلیل این که جهان در حال حرکت به سوی یک هم گرایی در ارتباط با عرضه چند استاندارد ساده قرار دارد. امروزه تفاوت بین سمیکالن ها، براکت ها و این موارد جزیی در زبان های سی، جاوا و جاوااسکریپت محسوس نیست. مطلب پیشنهادی: زنان پدیدآورنده 9 زبان برنامه نویسی مهم اما هنوز هم بحث های جالبی در ارتباط با استفاده از آن ها یا این که آیا باید یک براکت بسته شود یا خیر وجود دارد. اما به دلیل وجود خودکارسازی مشکلاتی این چنینی به طور خودکار برطرف می شوند. اگر تمایل ندارید از یک نوع داده خاص استفاده کنید، این موضوع فرصت خوبی در اختیار کامپیوتر قرار می دهد تا دقیقاً نوع داده ای مورد نیاز شما را حدس بزند. امروزه فعالیت های جالبی در ارتباط با چهارچوب ها در جریان است. اگر از استادی در دانشگاه جان هاپکینز در ارتباط با تدریس یک درس جدید بپرسید، چهارچوب ها از تسلط مطلق برخوردار هستند. آیا Angular نسبت به Enber بهتر است یا Node.Js از هر دو آن ها بهتر است؟ در گذشته مباحث مربوط به معماری و کشف معماری های قدرتمند برای مهم ترین بسته های نرم افزاری که زیربنای اینترنت را تشکیل می دادند، در جریان بود. مباحثی این چنینی در گذشته بازار گرمی داشتند. ماحصل این مباحث و وجود کلاس های مختلف زمینه ساز به وجود آمدن قدرتمندترین بسته های نرم افزاری شد که امروزه اینترنت بر مبنای آن کار می کند. در عصر حاضر چهارچوب ها، زبان های برنامه نویسی جدیدی هستند. آن ها مکانی هستند که می توانید، جدیدترین ایده ها، فلسفه ها و کدنویسی های مدرن را در آن ها مشاهده کنید. هرچند بعضی از آن ها چندان مورد توجه نیستند، اما تعداد دیگری در حال تبدیل شدن به اجزای اساسی برنامه نویسی هستند. چهارچوب ها این روزها بازار بسیار داغ تری نسبت به زبان های برنامه نویسی دارند. چهارچوب چیست؟ در دنیای برنامه نویسی یک چهارچوب نرم افزاری یک تجرید (انتزاع) است. تجرید به معنای یک تکنیک مدیریت پیچیدگی ها در یک سیستم کامپیوتری است. تجرید به معنای تفکیک مباحث مربوط به هم و نگریستن به موضوعی جدای از مباحث وابسته به آن است. هدف از تجرید مدیریت پیچیدگی و پیشگیری از وابستگی اجزای سیستم به یکدیگر است. در سیستم های کامپیوتری یک چهارچوب اغلب یک ساختار لایه بندی شده است که نشان می دهد چه نوع برنامه هایی می توانند یا بهتر است با استفاده از آن ساخته شوند و چگونه بهتر است با هم در ارتباط باشند. بعضی چهارچوب ها در سیستم های کامپیوتری برنامه های واقعی، واسط های برنامه نویسی ویژه یا ابزارهایی برنامه نویسی برای استفاده از چهارچوب ها دارند. در حالت کلی، یک چهارچوب جامع تر از یک پروتکل بوده و کاربردی تر از یک ساختار است. کدنویسی، رشته ای به هم پیوسته از API روزگاری بود که نوشتن و پیاده سازی استقرار یک برنامه کامپیوتری به معنای همه دانش شما از زبان برنامه نویسی و فشرده سازی حداکثری کدها بود. این سبک برنامه نویسی بر پایه به دست آوردن مهارت های ویژه در ارتباط با اشاره گرها، توابع و محدوده متغیرها بود و کیفیت کدها به انجام درست این عوامل بستگی داشت. این روزها خودکارسازی بیش تری در ارتباط با این گروه ها به وجود آمده است. اگر ارزشمندترین دستورات را کنار بگذارید، جای نگرانی نیست، کامپایلرها جایگزین های آن ها را ارائه می کنند. اگر اشاره گرهای معلق و سرگردان را حذف نکنید، Garbage collector به احتمال زیاد آن ها را کشف خواهند کرد (Garbage Collection خود دنیایی بسیار گسترده دارند). در عصر حاضر چهارچوب ها، زبان های برنامه نویسی جدیدی هستند. آن ها مکانی هستند که می توانید، جدیدترین ایده ها، فلسفه ها و کدنویسی های مدرن را در آن ها مشاهده کنید. هرچند بعضی از آن ها چندان مورد توجه نیستند، اما تعداد دیگری در حال تبدیل شدن به اجزای اساسی برنامه نویسی هستند. به علاوه، کدنویسی این روزها متفاوت تر از گذشته شده است. بیش تر کدهای امروزی خطی طولانی از فراخوانی توابع هستند. گاه و بی گاه قالب بندی مجدد روی داده هایی که بین فراخوانی توابع مورد استفاده قرار می گیرند به وجود می آید، اما این کارها معمولاً از طریق توابع دیگری انجام می شود. برای همین مهم است بدانید یک تابع چگونه رفتار می کند و چه کاری انجام می دهد. یک تابع چه ساختارهای داده ای را قبول می کند؟ الگوریتم ها زمانی که داده ها رشد پیدا کنند، چگونه با آن ها رفتار می کنند؟ پرسش هایی از این دست، امروزه در کانون توجه برنامه نویسی قرار دارد که عمدتاً در ارتباط با ترکیب نحوی یا زبان قرار دارد. در واقع، در حال حاضر یک سری ابزار وجود دارد که فراخوانی روتین ها را در یک زبان نسبت به دیگری ساده می سازد. به طور مثال، پیوند دادن ساده کتابخانه های سی به کدهای جاوا نمونه ای از این موارد به شمار می رود. کافی است عبارتی همچون Calling C From Java Is Easy را در مرورگر خود وارد کنید تا هزاران سایت در این ارتباط در اختیار شما قرار گیرد. شناختن API موضوع مهمی است. شانه های غول ها ارزش ایستادن دارد تصور کنید به تازگی شیفته زبان Erlang (یک زبان برنامه نویسی همه منظوره و هم روند که توسط اریکسون ساخته شده و برای پشتیبانی و توسعه برنامه های توزیع شده مورد استفاده قرار می گیرد) یا زبان دیگری شده اید و آن را انتخاب کرده اید. شما تصور می کنید زبان جدید بهترین پلتفرم برای نوشتن یک برنامه پایدار و خالی از اشکال است. این یک حس خوب است، اما سال ها طول می کشد تا تمام کدهای جاوا یا PHP خود را داخل زبان جدیدی که انتخاب کرده اید، وارد کنید. مطمئن هستید، کد شما می تواند به طرز چشم گیری بهتر شود، اما آیا این کار ارزش وقت اضافی را دارد؟ چهارچوب ها اهرمی در اختیار ما قرار می دهند تا کارهای سخت را با استفاده از آن ها انجام دهید. ما ممکن است معماری که آن ها انتخاب می کنند را دوست نداشته باشیم، اما این احتمال وجود دارد که استدلال ما بیش از اندازه روی جزییات متمرکز شده باشد. اما ارزشمند است که شکایت کردن را کنار گذاشته و راهی را برای کنار آمدن با این تفاوت ها پیدا کنیم. موضوع اصلی دانستن معماری است نه ترکیب نحوی زمانی که برنامه نویسی رشته ای متشکل از انواع API است، یادگیری خصیصه های یک زبان مزیت زیادی نخواهد داشت. بی شک می توانید متخصص جاوا شوید و بدانید چگونه جاوا فیلدهای استاتیک را مقداردهی اولیه می کند، اما بهتر است بدانید چگونه با استفاده از اهرم های قدرتمندی همچون Lucence یا JavaDB یا نمونه های دیگر، کدهای شما شعله ورتر خواهند شد. می توانید ماه های زیادی را صرف بهینه سازی روتین های کامپایلر Objective-C کنید، اما اطلاع و یادگیری جدیدترین APIs موجود در کتابخانه مرکزی اپل واقعاً کد شما را ترسناک تر خواهد کرد. بهتر است جزییات بیش تری را از خود چهارچوب ها نسبت به ترکیب نحوی یک زبان به دست آورید و بدانید کدام یک از چهارچوب ها استوارتر هستند. بیش تر کدهای ما زمان خود را صرف حلقه ای داخلی از کتابخانه ها می کنند. هر چند دریافت و اطلاع از جزییات یک زبان می تواند کمک کننده باشد، اما دانستن این که چه چیزی در کتابخانه ها رخ می دهد، به طور چشم گیری اررزشمندتر است. تسلط بر الگوریتم ها یادگیری یک زبان برنامه نویسی به شما کمک می کند تا با داده هایی که درون متغیرها پنهان شده اند به تردستی بپردازید، اما فقط برای یک دوره زودگذر کاربرد دارد. مانع واقعی در ارتباط با استفاده از الگوریتم های درست است. الگوریتم ها معمولاً درون چهارچوب ها تعریف و پیاده سازی می شوند. بیش تر برنامه نویسان دریافته اند صرف زمان برای پیاده سازی مجدد الگوریتم ها و ساختارهای داده ای کار خطرناکی بوده و زمانی که برای پیاده سازی مجدد آن ها سپری می شود به راستی وقت تلف کردن است. مطمئناً شما ممکن است با دستکاری الگوریتم ها نیازهای فعلی خود را برطرف کنید، اما در مقابل شانس بروز اشتباهات اتفاقی را نیز به دست خواهید آورد. چهارچوب ها سال ها است مورد آزمایش و ارزیابی قرار گرفته اند. سرمایه گذاری های انجام شده روی آن ها زیرساخت های مناسبی را در اختیار ما قرار داده است. روش درست در مطالعه دقیق چهارچوب ها و یادگیری نحوه استفاده درست از آن ها قرار دارد، به طوری که بهترین مزیت ها را برای کدهای شما به ارمغان آورند. اگر یک ساختار داده ای اشتباه را انتخاب کنید، در یک کار خطی گرفتار می شوید که نه تنها زمان زیادی را از شما می گیرد، بلکه به جای استفاده از یک تابع صحیح و درست باید از یک نمونه درجه دومی که اندازه ورودی آن برابر با نوع داده ای انتخاب شده توسط شما است استفاده کنید. در نتیجه بدون هیچ گونه زحمتی یک ویروس را در کدهای خود قرار داده اید. کامپایلرها و محیط های توسعه یک پارچه هوشمند ترکیب نحوی دستورات شما را اصلاح می کنند آیا من باید همیشه در این فکر باشم که یک سمیکالن را بعد از آخرین دستور در یک بلوک قرار دهم؟ آیا سمیکالن جداکننده یا خاتمه دهنه یک دستور است؟ طراحان زبان ها زمان زیادی را صرف تجزیه و اجرای این گونه قوانین هدر داده اند، اما در آخر چه شد؟ من به این موضوع اهمیت نمی دهم. نزدیک به یک دهه این مسئله مورد توجه من بود. (اگر تجربه کار با زبان های قدیمی را داشته باشید، به خوبی می دانید که استفاده نکردن از یک سمیکالن نه تنها توسط محیط های برنامه نویسی اصلاح نمی شد، بلکه هیچ گونه اطلاع روشنی را نیز در اختیار برنامه نویس قرار نمی داد). می توانید متخصص جاوا شوید و بدانید چگونه جاوا فیلدهای استاتیک را مقداردهی اولیه می کند، اما بهتر است بدانید چگونه با استفاده از اهرم های قدرتمندی همچون Lucence یا JavaDB یا نمونه های دیگر، کدهای شما شعله ورتر خواهند شد. اکنون محیط های توسعه یک پارچه این کار را برای من انجام می دهند. آن ها به طور مداوم پشت سرم من در حرکت هستند و به من می گویند در جایی اشتباهی مرتکب شده ام. به آن ها اجازه می دهم به جای من فکر کنند و من وقتم را به تعمق در پرسش های بزرگ تری اختصاص می دهم که در ارتباط با کدهایم قرار دارد. IDE دستیار برنامه نویسی بوده که بسیاری از جزییات را مورد توجه قرار می دهد. خودکارسازی های نوین ما را از دردسرهای ترکیب نحوی نجات داده اند. هرچند آن ها توانایی انجام هر کاری را برای ما ندارند. ما هنوز به نقطه گذاری برای استقرار دستورات نیاز داریم. اما در بیش تر زمان ها جزییات ریز درباره زبان ها موضوع مهمی نیست. محیط های توسعه یک پارچه همراه با چهارچوب ها در این ارتباط به ما کمک می کنند، اما فقط در بخشی از جزییات کمک کننده هستند. آن ها به ما یادآوری می کنند یک تابع در زمان فراخوانی به پارامترهایی نیاز دارد و بررسی می کنند که آیا نوع های داده ای به درستی ارسال شده اند یا خیر. بعد از آن تصمیم می گیریم کدام یک از توابع را باید مورد استفاده قرار دهیم و چگونه این توابع را به یکدیگر متصل کنیم. این نقطه ای است که ذهن ما روی آن متمرکز می شود. زمانی که ترکیب نحوی از اهمیت بالایی برخوردار نیست، متدها و توابع سطح بالا راه حل های مناسب تری ارائه می کنند. ترکیب نحوی در زبان های تصویری در حال ناپدید شدن است همان طور که برای سال ها پیش بینی می شد، ترکیب نحوی در زبان های بصری ناپدید می شود، این اتفاق به آرامی رخ داده است و درباره همه زبان ها صادق نیست. بعضی زبان های برنامه نویسی همچون گذشته به شدت شیوه متنی را دنبال کرده اند، اما بعضی از آن ها در حال بصری تر شدن هستند. به این معنا که زبان کامپیوتری در قالب یک زیربنا قرار گرفته است. سازندگان GUI این بخش را ساده ترین مکان برای پیاده سازی این موضوع دریافته اند. می توانید ابزارک هایی که در رابط کاربری قرار دارند را از صبح تا شب بدون نگرانی کشیده و رها کنید، جزییات در جعبه های بصری (ToolBox) قرار گرفته اند. دشوار است که بگوییم زبان های ویژوال در آینده به چه سمتی خواهند رفت، به ویژه آن که آن ها در زمینه تحقق بخشیدن به خلاقیت با شکست مواجه شده اند. اما ابزارها هر زمان که فرصتی به دست آورند، در جهت بصری تر شدن رشد می کنند. همان طور که برای سال ها پیش بینی می شد، ترکیب نحوی در زبان های بصری ناپدید می شود، این اتفاق به آرامی رخ داده است و درباره همه زبان ها صادق نیست. بعضی زبان های برنامه نویسی همچون گذشته به شدت شیوه متنی را دنبال کرده اند، اما بعضی از آن ها در حال بصری تر شدن هستند. در نتیجه، زبان ها نسبتاً از قدرت یا اهمیت کم تری برخوردار خواهند بود. (شاید ساده ترین مثالی که در این ارتباط می توان به آن اشاره کرد، در ارتباط با منبع داده و بانک های اطلاعاتی قرار دارد. کافی است روش های ویژوالی و برنامه نویسی را که دات نت در ارتباط با شی ء DataSet در اختیار برنامه نویسان قرار می دهد، مورد بررسی قرار دهید تا اهمیت این موضوع را به خوبی متوجه شوید.) کد قانون است! زبان های کامپیوتری تا حد زیادی اگنوستیک هستند. آن ها به گونه ای طراحی شده اند که باز، قابل قبول و تقریباً بی نهایت انعطاف پذیر باشند. آن ها به گونه ای طراحی شده اند تا هر کاری را از آن ها می خواهید، انجام دهند. مطمئناً گاهی شما به استفاده از یک سری از کاراکترهای خاص در ترکیب نحوی که استفاده می کنید نیاز دارید، اما آن ها صرفاً کلیدی هستند. بعد از آن، عمدتاً If-then-else همراه با کمی بیت هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد. هنوز هم زبان ها به شما کمک می کنند تا نتایجی که به آن ها نیاز دارید را به همان روشی که در ذهن تجسم کرده اید در اختیار شما قرار دهند. اگر کاستی هایی وجود داشته باشد، آن ها به گونه ای طراحی شده اند تا کدهای شما را تا حدی که امکان دارد از اشکال خالی کنند، نه این که شما را در انجام وظایف تان محدود کنند. در نهایت چهارچوب ها قدرت بلامنازع هستند چهارچوب ها قدرت نهفته هستند. آن ها ابزاری هستند که معماران به کمک شان می توانند تصمیم بگیرند چه چیزی مجاز و چه چیزی ممنوع است. اگر معمار نخواهد چیزی اتفاق افتد، فراخوانی تابع جادویی و جادوی API از دست می رود. اگر معمار ایده ای را دوست داشته باشد، معمولاً فراخوانی های متعددی برای تابع همراه با ابزارهای پشتیبانی کننده از آن را در نظر خواهد گرفت. این جا است که لری لسیگ، استاد حقوق دانشگاه هاروارد، می گوید: «کد قانون است.» چهارچوب ها قوانینی را اتخاذ می کنند که شما ملزم به رعایت آن ها هستید و هنگامی که آن ها را انتخاب کردید مجبورید مطابق با قوانین آن ها زندگی کنید. بعضی پلتفرم های وبلاگ نویسی ارتباط با دیگران را از طریق AJAX تشویق می کنند و بعضی از آن ها از آن پشتیبانی نمی کنند، این یک قانون است. به همین دلیل است که باید با دقت و بعد از بررسی های لازم تصمیم گیری عاقلانه انجام دهید. این امر در نهایت به دلیل سلطه ای است که چهارچوب ها در هر بخشی از زندگی ما گذاشته اند، حتی برای کسانی که برنامه نویس نیستند. کلام آخر این که سعی کنید در انتخاب چهارچوب ها دو اصل را مورد توجه قرار دهید؛ ابتدا شناخت و دوم تحلیل نیازمندها.
شنبه ، ۴مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ماهنامه شبکه]
[مشاهده در: www.shabakeh-mag.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها