واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: روز عرفه؛ فرصتی دوباره برای شناخت خود و خالق یکتا تهران- ایرنا- روز عرفه؛ هنگامه ای ارزشمند برای راز و نیازهای عاشقانه و عارفانه به درگاه معبود است. آنگاه که انسان در اوج بندگی به اقیانوس بی کران احدیت می پیوندد و با امید به عفو و بخشش، دستانش را به آسمان بلند می کند و نجوای «الهی العفو» را سرمی دهد.
روز عرفه هنگامه ای که خالق بی همتا سفره ی جود و احسان خود را برای بندگانش بار دیگر می گستراند و آنان را به عبادت و اطاعت فرامی خواند، تا آنها با بازگشت به فطرت و ذات پاکشان، شیطان نفس را از خود برانند. سرزمین عرفات منطقه ای است که در 24 کیلومتری جنوب شرق مکه قرار دارد و زایران خانه ی دوست به دور از هر آلایشی و با هر نژاد و ملیتی که هستند، برای ادای بندگی خالصانه خود، در نهم ذی الحجه گام در این صحرای سوزان می گذارند و در این مکان که مملو از سپیدی، یکرنگی و خلوص است، توقف می کنند. توقفی که آغاز حرکت برای خودشناسی و خداشناسی است. حجاج در این مکان مقدس و روحانی با نجواهای عارفانه و توبه های عاجزانه به پیشگاه الهی، زنگارهای گناه و آلودگی را از قلب خود می زدایند و پس از اعتراف به گناهانشان از درگاه خدای متعال طلب عفو و آمرزش می کنند.این روز تنها به حاجیان اختصاص ندارد، بلکه تمام بندگان در سراسر دنیا دست به دعا بر می دارند و از پروردگار خود تقاضای بخشش می کنند.غسل، زیارت امام حسین(ع)، خواندن نماز، اعتراف و اقرار به گناهان و خواندن دعای عرفه از جمله ی اعمالی هستند که انجام آن برای این روز سفارش شده است.دعای عرفه برای نخستین بار به وسیله ی امام حسین(ع) در مراسم حج خوانده شد، این دعا دربردارنده ی آموزه هایی ارزشمند برای شناخت انسان و خالق است. در مقدمه ی آن به شناخت خلقت انسان پرداخته می شود و در ادامه ی آن به مفاهیم والایی چون ستایش حق تعالی، راز آفرینش انسان، اقرار به قدرت بی انتهای پروردگار، ناتوانی بشر از بجا آوردن شکر الهی، ستایش و سپاس معبود یگانه و اعتراف به این که خداوند تنها پناه و مامن برای انسان است اشاره دارد.در فرازی زیبا از این دعای روح بخش می خوانیم: «خدایا مرا چنان کن که از تو بترسم گویا ترا می بینم و به پرهیزگاری مرا سعادتمند گردان و به شقاوت گناه مبتلا مکن و در حکم قضا خیر مرا برگزین و قدر خود را بر من مبارک و فرخنده گردان، چنانکه هرچه را دیر مقدر کرده زود نخواهم و هر چه را زود مقدر کرده ای دیر نطلبم.»بزرگان دین که رهبران و هدایتگران امت اسلامی به سعادت و خوشبختی هستند، عبادت و دعا را تنها راه کسب رضایت پروردگار می دانند و در مناسبت هایی خاص چون روز عرفه و شب های قدر بر توبه، استغفار و راز و نیاز بیشتر سفارش و تاکید کرده اند، در ادامه به گوشه ای از حدیث های معصومان(ع) در رابطه با روز عرفه می پردازیم: - حضرت محمد(ص): «در میان گناهان، گناهانی است که جز در عرفات بخشیده نمی شود».امیر مومنان(ع) درباره ی راز وقوف در عرفات فرمود: «عرفات، خارج از مرز حرم است و مهمان خدا باید بیرون دروازه، آن قدرتضرع کند تا لایق ورود به حرم شود».- رسول اکرم(ص): «هنگامی که مردم در عرفات وقوف می کنند و حاجت های خود را با گریه و زاری درخواست می کنند، خداوند نزد فرشتگان به این مردم افتخار می کند و به فرشتگان خطاب می کند: آیا نمی بینید که بندگان من از راه های دور و غبارآلود به سوی من آمده اند و مالشان را در راه من خرج کرده اند و بدن ها را خسته کرده اند؟ به عزت و جلالم سوگند! گناهکارانشان را به نیکوکارانشان می بخشم و آنها را از گناه پاک می کنم، مانند روزی که از مادر متولد شده اند».- امام سجاد(ع) در روز عرفه صدای نیازمندی را شنید که گدایی می کرد. به او فرمود: «وای بر تو! آیا در مثل چنین روزی از غیر خدا درخواست می کنی، درحالی که در این روز برای بچه هایی که در شکم مادران هستند، امید سعادت و خوشبختی می رود».- پیامبر اکرم(ص): «خداوند در هیچ روزی به اندازه روز عرفه، بندگان خود را از آتش جهنم آزاد نمی کند».- امام سجاد(ع): «عصر روز عرفه و ظهر روز دهم که حاجیان در منا حضور دارند، خدای سبحان به فرشتگان مباهات می کند و می فرماید: «اینان بندگان من هستند که از راه های دور و نزدیک با مشکلات بسیار به اینجا آمده و بسیاری از لذت ها را بر خود حرام کرده و بر شن های بیابان های عرفات و منا خوابیده اند و این گونه با چهره های غبارآلود، در پیشگاه من اظهار ناتوانی و خواری می کنند. اینک به شما اجازه دادم تا آنان را ببینید. آنگاه فرشتگان حق به اذن خداوند بر دل ها و اسرار نهان آنها آگاه می شوند.»- خاتم الانبیا(ص): «آنگاه که در عرفات وقوف کنی، چنانچه گناهانت به تعداد شن های شنزار یا ستارگان آسمان یا قطره های باران باشد، خداوند آنها را خواهد بخشید».- امام باقر(ع): «هیچ کس (چه نیکوکار و چه بدکار) در عرفات وقوف نمی کند، مگر اینکه خداوند دعایش را مستجاب می کند».- نقل است از رسول خدا(ص) پرسیدند: چه کسی از اهل عرفات، گناهش از همه بزرگ تر است؟ حضرت فرمود: «کسی که عرفات را درک کرده باشد و گمان کند خداوند او را نیامرزیده است».*گروه اطلاع رسانی پژوهشم**2059**9131
01/07/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]