محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826089839
«خطرات و خاطرات»؛ بخش پنجاه و نهم سفر گردشگران ایرانی به مصر و اقدامات تخریبی سفارت عربستان
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: «خطرات و خاطرات»؛ بخش پنجاه و نهم
سفر گردشگران ایرانی به مصر و اقدامات تخریبی سفارت عربستان
عربستان به عوامل خودش در قاهره اعلام کرده بود که ورود جهانگردان ایرانی به مصر خط قرمز است و باید به هر طریقی با آن مقابله کنند و سفارت عربستان نیز کاملاً در این باره فعال شده بود.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، ماموریت در مصر برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت‌سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس سابق دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد. وی خاطرات خود را در قالبی داستانی روایت می‌کند. گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که پنجاه و نهمین بخش آن از نظر خوانندگان می‌گذرد. *** طرف مصری برنامه‌ای ارائه کرده بود که بر طبق آن، جهانگردان مجاز به ورود به قاهره نبودند. آنها سه شهر آسوان، اقصر و شرم الشیخ را برای حضور جهانگردان ایرانی معرفی کرده بودند. درباره آثار باستانی مصر باید گفت که نزدیک به 90 درصد آثار تمدن فرعونی مصر مثل معابد ابوسمبل و کارنک در شهرهای آسوان و اقصر قرار دارند. البته مهمترین و مشهورترین اهرامات مصر که اهرام سه گانه هستند، در شهر قاهره قرار دارند. چند هرم دیگر مثل اهرام سقاره نیز در فاصله 25 کیلومتری قاهره قرار دارند، اما شهر شرم شیخ یک شهر ساحلی است که فقط دارای صخره‌های مرجانی و ماهی‌های رنگارنگ در آب‌های ساحلی خود است. این شهر قدمت تاریخی ندارد و سواحل آن معروف است. با این توضیحات می‌توان جاذبه‌های جهانگردی مصر را به سه دسته اسلامی، فرعونی و ساحلی تقسیم کرد. به دلایلی که توضیح خواهم داد، تلاش داشتیم جهانگردی ایران بر آثار اسلامی و فرعونی مصر متمرکز باشند. مردم کشورمان قصد داشتند برای دیدن آثار باستانی مشهور و چند هزار ساله مصر به این کشور سفر کنند. البته بیشتر مردم کشورمان فقط اهرام سه‌گانه را از آثار مصر می‌شناختند. اطلاعات عمومی مردم کشورمان از آثار اسلامی و دوران حکومت فاطمی‌ها و نیز مراقد مطهر اهل بیت علیهم السلام در مصر اندک می‌باشد. این آثار با برنامه ریزی و کار تبلیغی باید به اطلاع مردم کشورمان رسانده می‌شد که یکی از ابزارهای آن، رفت و آمد جهانگردان است. طرف مصری عمداً می‌خواست جاذبه‌های اسلامی را که قاهره مظهر آن است، حذف کند و به جای آن جاذبه‌های ساحلی را معرفی می‌کرد. به همین دلیل شهر قاهره را در برنامه‌ای که برای جهانگردان ایرانی در نظر گرفته بود، حذف کرد. استدلال آنها این بود که سلفی‌های مصر (در واقع تکفیری‌های مورد حمایت عربستان سعودی) ممکن است به جهانگردان ایرانی صدمه بزنند. در مذاکرات خود با آنها، به شوخی و البته کمی هم جدی، به آنها گفتم که مطمئن باشید افراد تظاهرکننده، تعدادشان از جهانگردان ایرانی کمتر خواهد بود، ضمناً به سعودی‌ها بگویید از افراد تظاهرکننده حمایت نکنند، آن وقت هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. یکی دو ماه بعد از طریقی اطلاعاتی به دستم رسید که عربستان به عوامل خودش در قاهره اعلام کرده بود که ورود جهانگردان ایرانی به مصر خط قرمز است و باید به هر طریقی با آن مقابله کنند و سفارت عربستان در قاهره نیز کاملاً در این باره فعال شده است. در همان زمان یک فرد مصری هم شکایتی به دادگاهی در مصر ارائه کرده بود که طی آن خواسته بود دولت مصر جلوی ورود جهانگردان ایرانی را بگیرد؛ زیرا به زعم وی جهانگردان ایرانی، مردم مصر را شیعه خواهند کرد!؟! این اطلاعات چیز جدیدی برای من نداشت، ولی در عین حال تاییدی بود بر آنچه نمایندگی ایران در قاهره رصد کرده بود. عربستان، صحیح یا اشتباه، تصور می‌کرد که چنانچه جهانگردان ایرانی به مصر سرازیر شوند، روابط مصر و ایران بسیار گسترده خواهد شد و آینده‌ای همچون عراق را در مصر شاهد خواهد بود. همچنانکه در قسمت قبل گفتم، تکفیری‌های مصر به شدت فعال شده بودند. عربستانی‌ها احساس کرده بودند که روابط ایران و مصر در زمان حکومت محمد مرسی در حال گسترش است و می‌خواستند به هر ترتیب جلوی آن را بگیرند. اعتقاد داشتم که بخش امنیتی به راحتی می‌تواند جلوی تحرکات تکفیری‌ها را بگیرد. یک شایعه که به نظرم درست می‌رسید، آن بود که اساساً این بخش امنیتی بود که تکفیری‌ها را به ضدیت با ایران تحریک و یا وادار می‌کرد. یکی از وظایف احزابی مثل حزب نور و وطن و ... که توسط تکفیری‌ها و بعد از انقلاب مصر به وجود آمده بودند، دشمنی با ایران و شیعه بود. این احزاب از طرف عربستان حمایت می‌شدند. درست در زمان تصمیم مصری‌ها برای موافقت با ورود جهانگردان ایرانی به مصر که در زمان ریاست جمهوری مرسی پیگیری می‌شد، تعداد زیادی از تکفیری‌ها با حمایت شیوخی که به عربستان سعودی وابسته بودند، همایشی را در مسجد عمربن عاص قاهره برگزار کردند که مصادف با حضور جهانگردان ایرانی در مصر بود. این همایش غیر از برگزاری روزمره نمایشگاه‌های خیابانی بود که علیه شیعه و ایران توسط تکفیری‌ها در برخی نقاط مصر برگزار می‌شد. در تلاشی از نوع دیگر، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای مصر «هشام زعزوع» را به مجلس فراخواند تا درباره ورود جهانگردان ایرانی به مصر توضیح دهد. یکی از اعضای این کمیسیون که نماینده سلفی عضو حزب النور بود، در سخنی بسیار سخیف مدعی شد که «خطر شیعیان برای مصر از زنان عریان بیشتر است». منظور وی جهانگردان غربی بود که در سواحل مختلف مصر از جمله شرم الشیخ وجود داشتند. وی همچنین گفت که جهانگردان شیعه خطری برای امنیت ملی مصر هستند و مصری‌ها ممکن است به دست آنها فریب خورده و شیعه شوند! در همین زمان هم تهدیداتی از سوی تکفیری‌های معروف علیه حضور جهانگردان ایرانی در مصر بیان می‌شد که مثلاً با اجساد خود فرودگاه را فرش می‌کنیم و نخواهیم گذاشت ایرانی‌ها پایشان به فرودگاه برسد. همچنین در نهم فروردین 1392 یعنی یک روز قبل از ورود هواپیمای اولین گروه از جهانگردان ایرانی به آسوان بود که تکفیری‌ها با تظاهراتی حدود ۲۰ نفره در مقابل مکان مقرر شده برای سخنرانی اینجانب به مناسبت سالگرد تولد عایشه همسر رسول گرامی اسلام (ص)، باعث لغو این سخنرانی شدند. این خاطره را در قسمت‌های قبل منتشر کرده‌ام که آن را می‌توانید در اینجا بخوانید. فشاری که آن روزها به نمایندگی می‌آمد بسیار زیاد بود و البته اعضای نمایندگی ضمن مقابله با آنها، به حقانیت راه خود نیز بیشتر اطمینان می‌یافتند. من در مذاکره با طرف‌های مصری و ایرانی، چه در تهران و چه در قاهره بر لزوم اضافه شدن قاهره به برنامه جهانگردان ایرانی اصرار داشتم. دلیل آن هم این بود که مصر نباید بدون وجهه مذهبی آن معرفی می‌شد. می‌دانستم جهانگرد ایرانی اگر قاهره و اهرام سه گانه را در مصر نبیند، انگیزه‌ای برای سفر نخواهد داشت. دیگر آثار مصر باید در همین رفت و آمدها به جهانگردان ایرانی معرفی می‌شد. ضمن آنکه اگر جاذبه‌های ساحلی مصر می‌خواست به عنوان مقصد جهانگردان ایرانی معرفی شود، مصر با آن عظمت تاریخی خود در شهر کوچکی مثل شرم الشیخ خلاصه می‌شد و این برنامه‌ای بود که غرب با همدستی مبارک برای مصر طراحی کرده بود و موفق هم شده بود. غرب در یک مبارزه دقیق و طراحی همه جانبه و توطئه آمیز، تلاش دارد جاذبه‌هایی از برهنگی و فرهنگ غربی را در کشورهای اسلامی جایگزین جاذبه‌های باستانی و دینی این کشورها قرار دهد. با این طراحی است که امروزه شرم الشیخ و غردقه در مصر و آنتالیا و کوش آداسی در ترکیه معروفتر از اهرام مصر و مسجد ایاصوفیای استانبول هستند. می‌دانستم که مصری‌ها به شدت به ورود جهانگردان به مصر نیاز دارند. جهانگردی مصر تقریباً تعطیل شده بود. بسیاری از شغل‌های مرتبط با جهانگردی تعطیل و موسسات مربوط به آن کارمندان خود را اخراج کرده بودند. ورود جهانگردان ایرانی به مصر می‌توانست صنعت جهانگردی مصر را به طور کامل دگرگون کند. البته معلوم بود که در درون مصر افرادی با این کار مخالف هستند و به هر شکل ممکن در برابر آن مانع ایجاد می‌کنند. از جمله این موانع، ایجاد محدودیت برای جهانگردان ایرانی بود. مشخص است، این افراد و سازمان‌ها بیش از آن که به فکر منافع ملی خود و نجات مصر از ورشکستگی باشند، مواظب خطوط قرمزی هستند که عربستان برای آنها تعیین کرده بود. بگذریم؛ اصرار کردم که شرم الشیخ باید حذف شود و به جای آن قاهره باید اضافه شود، اگرچه یک شب باشد. برای آنان استدلال کردم که این برنامه‌ای که شما برای جهانگردان ایرانی نوشته‌اید، یعنی آسوان، اقصر و شرم الشیخ، جاذبه چندانی برای ایرانیان برای سفر به مصر ایجاد نخواهد شد. وقت به سرعت می‌گذشت و رئیس شرکت جهانگردی مصری که یک سرلشکر بازنشسته ارتش بود، اقناع شد که قاهره را اضافه کند. البته اصرار داشت که ورود به مساجد قاهره ممنوع است. منظورش مساجدی نظیر مسجد الحسین، مسجد حضرت زینب (س) و ... بود که زیارت مراقد مطهر آنان، آرزوی بسیاری از ایرانیان است. وی اصرار داشت سفر به قاهره فقط شامل بازدید از اهرامات و موزه مصر است. قبول کردم، ولی گفتم اگر کسی از جهانگردان ایرانی خواست به زیارت این مراقد مطهر برود، نباید ممانعت کنید. او هم قبول کرد. به این ترتیب برنامه جهانگردان ایرانی شامل هفت روز دیدار از مصر شد. طبق برنامه، هواپیمای چارتر مصری از تهران جهانگردان را به آسوان در جنوب مصر می‌برد و سپس با کشتی‌هایی که در واقع هتل شناور بودند، چهار شب آنان را در مسیر رود نیل به اقصر می‌رساند و در این مسیر از چندین معبد و مقابر باستانی دیدار می‌کردند. سپس آنان را با اتوبوس به قاهره می‌بردند که به علت طولانی بودن مسیر، یک شب اقامت در شهر غردقه برای آنان در نظر گرفته شده بود. آنان یک شب و دو روز نیز در قاهره به سر می‌بردند و سپس با هواپیمای چارتر به تهران می‌رفتند. قرار شده بود این برنامه تا دو ماه به صورت آزمایشی اجرا و سپس شرکت‌های هواپیمایی ایران نیز در این خط فعال شوند و در آینده و بر اساس شرایط تغییراتی در برنامه جهانگردان داده شود. این مقدمات و گفت‌وگوها دو هفته‌ای زمان برد. در این مدت با چند شرکت جهانگردی صحبت کردم. تردید داشتند و می‌ترسیدند برنامه خوب اجرا نشود و شرکت آنان صدمه بخورد. ترجیح می‌دادند شرکت دیگری پیشقدم باشد. به اصطلاح جرأت خط شکنی نداشتند. در همین بین رئیس یک شرکت جهانگردی که اتفاقاً یک خانم بود برای پرس و جو از این قرارداد با من تماس گرفت. این شرکت جهانگردی سابقه‌ای موفق در اعزام اولین جهانگردان ایرانی به تونس داشت. وی را فردی علاقمند دیدم و پیشنهاد کردم اگر آمادگی داشته باشد، می‌توانم هماهنگی‌های لازم را برای این که شرکت وی اولین گروه جهانگردان ایرانی را برای ایام نوروز به مصر بیاورد، انجام دهم. وی برای این کار ابراز آمادگی کرد. وی اقدامات مربوط به کار خود را به سرعت انجام داد. ثبت‌نام افراد متقاضی انجام و اسامی مسافران معین شد. قرار بود ویزا را به صورت فهرستی بدهند. هماهنگی ورود هواپیما به ایران که تا سه دهه قبل از آن سابقه نداشت، کار سختی شده بود. شرکت هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران که بایستی اقدامات آن را انجام و مجوز ورود هواپیما را به فضای کشورمان صادر می‌کرد، اشکالات قانونی مطرح می‌کردند. حق هم داشتند، بیش از ۳۰ سال بود که هیچگونه تعاملی بین شرکت‌های هواپیمایی دو کشور برقرار نشده بود. مشکلات بیمه هواپیما و پرداخت حق سرویس و پول سوخت و ... بین دو شرکت تعریف نشده بود. کارها بالاخره با زحمت زیاد و هماهنگی تلفنی با مسئولان مختلف به پایان رسید و هواپیمای مصری در بامداد دهم فروردین در فرودگاه امام خمینی تهران به زمین نشست و ساعتی بعد با 43 مسافر به سوی شهر آسوان که در فاصله 880 کیلومتری جنوب قاهره بود، پرواز کرد و ساعت 11 صبح در فرودگاه شهر تاریخی آسوان بر زمین نشست. ادامه دارد... انتهای پیام/
94/07/01 - 13:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]
-
گوناگون
پربازدیدترینها