واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: بازسازی خانه ی اخوان ثالث ماهیت آن را تغییر داده است، خانه ی صادق هدایت سال هاست حال و روز خوبی ندارد، سرنوشت خانه ی جلال آل احمد و سیمین دانشور با توجه به تجربه های گذشته مبهم است، خانه ی فروغ فرخ زاد، پروین اعتصامی و نیما یوشیج سرنوشت مشابهی دارند...به گزارش بولتن نیوز به نقل از خبرنگار ایسنا، این تازه سرنوشت محل های زندگی آن دسته از ادیبان سرزمین شعر و ادب است که قبلا تخریب و تحریف نشده است. اما کمی آن طرف تر، در سرزمین نظامی های چکمه پوش روس، خانه های ادیبان، محملی برای کسب اعتبار و درآمد در جامعه و ویترین تمدن و فرهنگ ملی است. کشور روسیه، بزرگ ترین کشور جهان است که تقریبا به اندازه ی یک دور کره ی زمین عرض دارد و مرزهایش از یک سو تا نزدیکی کانادا و از سوی دیگر تا ژاپن کشیده می شود. علاوه بر سیبری، جنگ جهانی دوم و کمونیزم و سرانش، جهانیان این کشور را بیشتر با شهرهای مسکو و سنت پترزبورگ می شناسند. مشخصه ی بارز این شهرها نیز موزه ها و ساختمان های قدیمی آن هاست که در این میان، خانه - موزه ها و مجسمه های چهره های ادبی و هنری روس ازجمله موسیقیدانان شان، سهم قابل توجهی دارد. این درحالی است که در کشور ما، مجسمه های مشاهیرمان نیز شبانه مفقود می شوند. در شهر مسکو، علاوه بر ساختمان های عظیم الجثه ی موسوم به هفت خواهران، درواقع محوطه ی میدان سرخ و اطراف آن بیش از هر جای این پایتخت اروپایی جاذبه ی گردشگری دارد. در این میان، خیابان آربات که به شانزلیزه ی روسیه معروف است و شبیه آن در شهرهایی چون استانبول و کره ی جنوبی نیز وجود دارد، از شهرتی بسیار برخوردار است. این خیابان که آن را قدیمی ترین خیابان مسکو و نیز قدیمی ترین خیابان پیاده روی جهان نیز می دانند، مقر زندگی شاعران، نویسندگان و موسیقیدانان بنامی بوده که حتا پس از چند قرن، هویتش حفظ شده و اکنون نیز معبر هنری و صنایع دستی مسکو به شمار می رود. مجسمه پوشکین و ناتالی از بناهای معروف این خیابان، خانه-موزه ی « الکساندر پوشکین »، شاعر پرآوازه ی قرن 19 روسیه است که پس از ازدواج با همسرش ناتالی و قبل از دوئل معروفی که به مرگش منجر شد، چند هفته در آن زندگی کرده است. پوشکین که در کنار پتر کبیر و لنین، سومین شخصیتی است که بیشتر از هر فرد دیگری مجسمه اش را در روسیه می بینید، شاعر آزادی خواه ضد تزار بوده که گفته می شود وقتی بر اثر مساله ای ناموسی توسط یک افسر خارجی به دوئل دعوت می شود، با وجود غیرقانونی بودن دوئل در آن زمان، از رقابتش جلوگیری نمی شود. زیرا تزار معتقد بوده که اگر هم کشته نشود، به خاطر انجام عمل غیرقانونی، زندانی اش خواهند کرد. درنهایت هم در دوئل مجروح شده، پس از چند روز می میرد. در حال حاضر تنها خانه ی او در مسکو در اواسط و برِ خیابان آربات، حفظ و به موزه ی پوشکین تبدیل شده است. همچنین به مناسبت 200 سالگی این شاعر محبوب روس ها، مجسمه ای از او و همسرش در مقابل خانه ی شماره ی 53 خیابان آربات نصب و خود، یک جاذبه ی گردشگری مسکو شده است. کمی آن سوتر نیز علاوه بر خانه ی ملینیکوف، مجسمه ی « بولات اکودژاوای » - شاعر، آهنگساز، و رمان نویس – بر سر خیابانی فرعی قرار دارد که به کوچه ی شامل خانه ی او منتهی می شود. مجسمه ی نویسندگانی چون « نیکلای گوگول » نیز از دیگر جاذبه های گردشگری شهر مسکو محسوب می شود. اما این جریان در شهر سن پترزبورگ که گفته می شود شمالی ترین شهر بالای یک میلیون نفر جمعیت جهان است، پررنگ تر هم می شود. آپارتمان پوشکین که در کنار کانالی در نزدیکی مجموعه ی موزه ی هرمیتاژ (کاخ تابستانی کاترین کبیر) قرار دارد، امروزه در قامت موزه، پذیرای گردشگران از نقاط مختلف جهان است. البته مجسمه ای از پوشکین در مقابل موزه ی هنرهای معاصر پوشکین نیز نصب است که عده ای در سایت های فارسی زبان، آن را به اشتباه، به عنوان خانه ی پوشکین ثبت کرده اند. آپارتمان پوشکین در سنت پترزبورگ نیز به شکل موزه ای از وسایل شخصی این شاعر بنام و روایتی از زندگی تراژیک او حفظ شده است. همچنین در یکی از خیابان های منشعب از سر دیگر خیابان معروف نووسکی که آن هم به نام پوشکین نامگذاری شده نیز مجسمه ی یادمان او در میدان گاهی قرار دارد. خانه آخماتوآ خانه ی « آنا آخماتوآ » – شاعر دوره ی حکومت استالین – و همسرش نیکلای پونین که از مبارزان آن زمان بوده نیز در نزدیکی آپارتمان پوشکین اما در باغی به نسبت مجلل قرار دارد. این موزه هم روایت زندگی این شاعر شناخته شده را به مخاطب ارایه می کند. اما در سوی دیگر خیابان چندکیلومتری و البته محوری نووسکی در سنت پترزبورگ و در نزدیکی خیابان و مجسمه ی یادمان پوشکین، خانه ی « تئودور داستیووسکی »، نویسنده ای است که در میان مخاطبان ایرانی یکی از مشهورترین روس هاست. در خانه ی او نیز که در نبش دو خیابان فرعی قرار گرفته، علاوه بر کلاه و بارانی و دیگر وسایل شخصی، میز نویسندگی داستایووسکی را هم با ادوات نگارش او از نزدیک می توان دید. این درحالی است که جای جای این دو شهر مهم روسیه، سردیس ها و تندیس های شاعران، نویسندگان، موسیقیدانان و البته قهرمانان ملی روسیه در تاریخ این کشور، به چشم می خورد تا به ذهن مخاطبان این گونه القا کند که روسیه را تنها با ویژگی های نظامی اش نباید شناخت، بلکه به واسطه ی ادبیات و هنر، به تمدنش نیز باید توجه کرد. منبع: ایسنا
سه شنبه ، ۳۱شهریور۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]