محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855909641
كيف‌هاي قديمي
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: كيف‌هاي قديمي
نویسنده : زهرا شكوهي‌طرقي
نزديك فصل مدارس كه ميشه تلويزيون بچه‌هارو به وجد مياره، حتي اونهايي رو كه به مدرسه نميرن. انواع نمايشگاه‌هاي لوازم‌التحرير و كيف و كفش بچه‌ها رو به هيجان مياره. چند وقتي بود كه بچه‌ها اصرار ميكردن به نمايشگاه بريم و وسايل مورد نياز مدرسه رو بخرن. به اصرار بهنام و بهناز يك روز بعد از كار با مامانشون به يكي از نمايشگاه‌هاي نزديك خونمون رفتيم. تنوع لوازم و وسايل به قدري بود كه بچه‌ها هيجان زده شدن و با شوق به سمت غرفه‌ها حركت كردن. توي اين بازارچه رنگارنگ حتي من و مامانشون هم ميمونديم كدومو انتخاب كنيم. بهناز كه از برادرش كوچيكتر بود مدام نگاهش به دست بهنام بود كه چي برميداره تا اون هم اونو برداره حتي تو انتخاب كيف هم مثل بهنام برداشت كه مامانش گفت: «عزيزم اين همه كيف‌هاي قشنگ دخترونه چرا كيف پسرونه انتخاب كردي؟» با اين حرف مامانش تصميمش عوض شد و يه كيف صورتي زيبا برداشت. همين طور كه داشتيم توي نمايشگاه مي‌چرخيديم ياد روز اول مدرسه خودم افتادم شب قبل مامانم كه بهش ميگفتيم خانجون يه پيراهن بزرگ رو از صندوق در آورد و گفت:«آهان، اين به درد تو ميخوره.» خيلي تعجب كردم، چون سه تاي من توي اون پيراهن جا ميشد. بعدم به بابام نگاه كرد و گفت: «ببين حاجي چه خوب مونده! چقدر محسن پوشيدش، چقدرم سعيد ميپوشه.» بعدم رو به من كرد و گفت: «الان برات درستش ميكنم.» به خيال خودم فكر كردم حتماً ميخواد تنگش كنه و كوتاه. صبح كه از خواب بيدار شدم خانجون همون پيراهن رو با همون قد و قواره به تنم كرد و حسابي آستينشم تا كرد و يه شلوار راه راه كه خيلي شبيه زير شلواري بود تنم كرد و پيراهني كه تا پايين زانوهام مي‌اومد رو توي اون گذاشت و به همراه يك مداد و يك دفتر منو راهي مدرسه كرد. همين طور كه توي خاطراتم ميگشتم با صداي بهنام به خودم اومدم كه ميگفت: «بابا اين كتوني خوبه؟» گفتم:«بله پسرم خوبه، اما شما كه تازه كتوني خريدي.» بهنام گفت:«بابا من دوست دارم همه چيزم روز اول مدرسه نو باشه.» قانع نشدم اما اجازه دادم تا خريدشو بكنه. بعد از يه خريد حسابي به سمت خونه حركت كرديم، وارد خونه كه شديم بچه‌ها با شوق و ذوق وسايلشونو وسط اتاق ولو و شروع كردن به ورانداز كردن اونها، من و مامان بچه‌ها هم از خوشحالي اونها شاد بوديم. شب موقع خواب وسايلشونو كنار تختخوابشون بالاي سرشون گذاشته بودن. فردا بعد از اينكه از سر كار اومدم توي حياط صحنه‌اي رو ديدم كه حسابي تعجب كردم. بهنام و بهناز توي حياط در حال شست‌وشوي كيف‌هاي سال گذشته‌شون بودن. گفتم: «چيكار مي‌كنيد بچه‌ها؟ مگه من ديروز براي شما كيف نخريدم؟» بهنام و بهناز با صداي بغض آلود گفتند: «سلام بابا.» من هم كه حسابي تعجب كرده بودم گفتم:«سلام گلاي من.» بهنام با بغض گفت: «بابا جون ما اون وسايلو نميخوايم.» گفتم: «چرا پسرم؟ مگه دوستشون نداريد؟» بهنام گفت:«چرا بابا اما امروز توي تلويزيون بچه‌هايي رو نشون دادن كه هيچ چيز نداشتن كه به مدرسه برن ، در حالي كه ما وسايل سال قبلمون هنوز سالم و قابل استفاده است.» بهناز هم بغضش تركيد و گفت:«بابا ما ميخوايم وسايلمونو كه خريديم به اين بچه‌ها بديم.» با اين حرف بچه‌ها خوشحال شدم و قند توي دلم آب شد و به خاطر داشتن اين بچه‌هاي خوب خدارو شكر كردم. رفتم جلو و با همون سرو پاي كفي بغلشون كردم و گفتم:«بچه‌ها نگران نباشيد، من مقداري پول به عنوان هديه براي اون بچه‌ها ميذارم كنار» بهناز حرفمو قطع كرد و گفت:«نه بابا همين وسايلي كه براي ما خريدي رو بايد ببريم.» بهنام هم گفت:«بله بابا، وسايل سال پيش ما سالم مونده و هنوز قابل استفاده هستن، اسرافه كه اونها رو كنار بذاريم. ما از همونا استفاده مي‌كنيم تا وقتي كهنه شدن دوباره ميخريم.» لبخندي زدم و بچه‌هارو بوسيدم. بعد كمكشون كردم تا كيف‌هاي پارسالشونو بشورن. بعد از اينكه خستگي در كردم همراه بچه‌ها به مدرسه رفتيم و از مدير خواستيم كه هديه بهنام و بهناز رو به بچه‌هاي نيازمند بده. من و مامانشون هم مبلغي رو به عنوان هديه از طرف خودمون داديم. توي راه برگشت بچه‌ها از من خواستن نوعي رنگ از مغازه رنگ فروشي بخرم كه قابل شست و شو باشه. به خونه كه رسيديم روي كيف‌هاي قديميشون كه حسابي خشك شده بود طرح مورد علاقشونو كشيدن و من و مامانشون هم بهشون كمك كرديم. بهنام و بهناز از كاري كه كرده بودن و از طراحي كه روي كيف‌هاشون كشيده بودن خيلي لذت برد.
تاریخ انتشار: ۲۸ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۵:۰۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها