تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1821057500
امكان اتصال فيبر نوري به تمام دانشگاهها وجود دارد
واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: امكان اتصال فيبر نوري به تمام دانشگاهها وجود دارد
اينترنت- محمد مهدي مولايي:
بخش دوم گفتوگو با مديركل روابط عمومي شركت مخابرات ايران را در ادامه دنبال كنيد:
زارعيان در اين گفتوگو ضمن بيان تاريخچه‌اي از مباحث جامعه اطلاعاتي، به بيان آمار و ارقامي در مورد وضعيت اينترنت در ايران پرداخت. [بخش اول گفتگو با دكتر زارعيان]
وي با بيان اينكه خيلي‌ها فكر مي‌كنند فقط مخابرات متولي توسعه دولت الكترونيك است، اظهار داشت: «ما در كشور فقط در حوزه اينترنت ۱۰ تا ۱۲ حاكم اينترنت داريم. سازمان تنظيم مقررات، شوراي‌عالي اطلاع‌رساني، دانشگاهها، مركز فيزيك‌نظري، صداوسيما، مخابرات و چند نهاد ديگر در اين حوزه مطرح هستند. اما عملا در عرصه كار وقتي وارد مي‌شويم فقط به مخابرات محدود مي‌شود.»
زارعيان همچنين از نوع مشاركت بخش خصوصي در حوزه زيرساختهاي فناوري انتقاد كرد و خواستار فعاليت بخش خصوصي به دور از دلالي و واسطه‌گري شد.
* درست است كه خصوصي‌سازي در كشور ما با اين نوع مشكلات همراه است، ولي اگر به خاطر اين مسائل دولت باز خودش بيايد و وارد قضيه شود به نوعي پاك كردن صورت مسئله است و نه حل كردن آن.
اولا كه ديگر دولت نخواهد آمد، چون مخابرات در حال خصوصي شدن است. دوم اينكه ما نبايد به بهانه اينكه دولت نيايد، جلوي توسعه را بگيريم. ضمن اينكه توجه داشته باشيد مخابرات كار دولتي نمي‌كند. ما هيچ پيمانكاري در داخل سيستم مخابرات نداريم. هيچ كار اجرايي در داخل سيستم مخابرات نداريم. اگر قرار بود ما در اين دو سال مثلا ۲۰ هزار پورت اي.دي.اس.ال بدهيم، مطمئن باشيد پنج برابر شرايط فعالي اشتغال ايجاد كرده بوديم و اين به نفع جامعه بود.
در اين صورت بخش خصوصي كه امكانات ندارد ولي توان دارد، مي‌توانست بيايد اينجا كار كند. اين نكته را يادتان باشد مخابرات طي ۱۰ سال گذشته كار اجرايي نكرده است، مديريت كرده است. مخابرات مديريت مي‌كند و كار را به بخش خصوصي واگذار مي‌كند. در اين ماجرا خيلي‌ها متخصص و توانمند هستند كه جاي خود دارند. اما در اين گير و دار كساني هم هستند كه اصطلاحا «اين‌كاره» نيستند. فقط چون شنيده‌اند در يك جايي نان و آب خوب است، مي‌خواهند وارد شوند و آسيب مي‌رسانند.
* اشاره كرديد كه روز ۲۷ ارديبهشت كه پيش از اين روزجهاني ارتباطات دور بود، چند سالي است متناسب با تغييرات جهاني و اهميت يافتن بحث جامعه اطلاعاتي به نام روز جهاني جامعه اطلاعاتي و ارتباطات تغيير نام پيدا كرد. اين نشان از تغيير ديدگاه در سطح كلان است. بحث فقط اين نيست كه ابزارهاي مخابراتي مثل تلفن و تلفن همراه را زياد كنيم. حالا چقدر در بخش‌هاي دولتي ما از جمله مخابرات ديدگاه در مورد بحث ارتباطات تغيير پيدا كرده است و با فضاي جامعه اطالاعاتي هماهنگ است؟ من الان كه براي گفتوگو مي‌آمدم روي ديوار پوستري را ديدم كه «روز جهاني مخابرات» را تبريك گفته بود. ديدگاه ما به موضوع ارتباطات متناسب با جامعه اطلاعاتي تغيير پيدا كرده يا هنوز در دوران مخابرات بسر مي‌بريم؟
رسيدن به جامعه اطلاعاتي طول خواهد كشيد. بايد همه عوامل فراهم شود تا اين موضوع كاملا جا بيفتد. اما من احساس مي‌كنم كه قرار گرفتن در جامعه اطلاعاتي اختياري نيست، اجباري است. اين اجبار همه را وادار مي‌كند، چه بخواهند، چه نخواهند به اين سمت بروند. فكر مي‌كنم ما اين آمادگي را داريم كه اين روند را تسريع كنيم و به اين روند كمك كنيم. البته در فضاي ايران هميشه مقاوت‌هايي وجود دارد، سخت‌گيري‌هايي وجود دارد. چون ما هميشه در حوزه تغيير سخت كار مي‌كنيم. اما همين كه مزاياي آن‌را مي‌بينيم، مي‌فهميم چقدر براي ما خوب است.
يك مثالي مطرح مي‌كنم. ما طي سال‌هاي گذشته ثبت‌نام تلفن همراه را همواره انجام مي‌داديم. شايد به ازاي هر ۵۰ ميليارد تومان ثبت‌نامي كه انجام مي‌داديم، پنج تا شش درصد خطا داشتيم و ده‌ها مورد گم شدن پرونده و چك و اين جور مسائل. يك روز تصميم گرفته شد كه ثبت نام اينترنتي هم انجام شود. ابتدا شايد خيلي‌ها مقاومت مي‌كردند، ولي در سال ۸۶ ما بدون حتي يك مورد خطا حدود ۱۵۰ ميليارد تومان ثبت نام اينترنتي داشتيم. يعني تمام اين پول بدون خطا به حساب مخابرات رسيده است و تمام كساني كه ثبت نام كرده‌اند برايشان فرم صادر شده است. هر موقع نياز به اطلاعاتشان بود هم توانسته‌ايم دسترسي پيدا كنيم.
مطمئن باشيد الان وقتي از همكاران خدمات مشتركين مي‌پرسيم ترجيح مي‌دهيد چه خدماتي را انجام بدهيد، همه مي‌گويند خدمات اينترنتي. يعني وقتي وارد فضاي كار مي‌شويم، تازه مي‌فهميم مزاياي آن چه چيزي است.
در اين قضيه رسانه‌ها به ويژه مطبوعات و راديو-تلويزيون نقش دارند. دانشگاهها هم همينطور. دانشگاهها بايد خودشان را با اين شرايط جديد تطبيق دهند. حتي اگر امكانش نيست به شبكه‌هاي آنلاين متصل باشند، بايد حداقل شبكه‌هاي آفلاين را داشته باشند. دانشگاهها الان بايد به سمت فناوري‌هاي نو بروند. مثلا هر استادي لپ‌تاپ همراه خودش داشته باشد. در كلاس‌ها امكان وصل شدن به اينترنت باشد.
* همه اينها مستلزم همكاري شما با به‌عنوان متولي زيرساخت‌ها با وزارت علوم است. شما چنين خدماتي ارائه مي‌كنيد؟
ما اعلام كرده‌ايم دانشگاهها هر جا امكانات بخواهد، ارائه مي‌دهيم. هر دانشگاهي كه بخواهد ما تا در دانشگاه فيبرنوري مي‌بريم. همانطور كه تا الان هر دانشگاهي از ما خواسته است برده‌ايم، حتي براي دانشگاه‌هايي كه نخواسته‌اند هم برده‌ايم. اين كارها شدني است. فقط عزم جدي مي‌خواهد. بايد اعتبارات به بخش‌هاي مجازي هدايت شوند كه در روند توسعه كشور تاثيرگذارند.
* حالا كه به نقش رسانه‌ها اشاره كرديد، مي‌خواهم چند سؤالي را هم از شما به‌عنوان يك استاد علوم ارتباطات بپرسم و نه به‌عنوان مدير روابط عمومي مخابرات. همانطور كه گفتيد رسانه‌ها در رسيدن به جامعه اطلاعاتي نقش عمده‌اي دارند. به‌نظر شما رسانه‌هاي ما و همينطور روابط عمومي‌هاي ما چقدر با فضاي جامعه اطلاعاتي هماهنگ شده‌اند؟ چقدر از امكانات جديد ارتباطي استفاده مي‌كنند؟ شما گفتيد وظيفه رسانه‌هاست كه در اين زمينه فرهنگ‌سازي كنند، اصلا خودشان به اهميت جامعه اطالاعاتي پي برده‌اند؟
به‌تدريج پي مي‌برند. در بحث رسانه‌ها در جامعه اطلاعاتي نكته‌اي وجود دارد. در شرايط فعلي در عرصه اطلاع‌رساني مخاطب هيچ‌وقت منتظر نمي‌نشيند كه كسي برايش اطلاعات را بفرستد چون امكاناتي در اختيار مخاطب است كه خودش دنبال اطلاعات مي‌رود. پس اگر شما به‌عنوان عامل و كارگزار فرهنگي در كشور اطلاعات را در اختيار او قرار ندهيد، او خودش اطلاعات را از منبعي بدست مي‌آورد كه ممكن است مطلوب جامعه نباشد. شاخصه دوره جامعه اطلاعاتي سرعت رسانه‌هاست. سرعتي كه شما در هر لحظه بتواني اطلاعات و اخبار مورد نظرتان را بدست بياوريد. طي سال‌هاي اخير شايد يكي از حوزه‌هايي كه خوب رشد كرده است، حوزه آي.تي رسانه‌هاي ماست. شايد تا چند سال پيش در اين حوزه نشريه تخصصي نداشتيم،
الان خوشبختانه 5-4 نشريه تخصصي داريم. در گذشته روزنامه‌نگاري آنلاين نداشيم، الان چند روزنامه با نسخه آنلاين داريم. رسانه‌هايي مانند همشهري آنلاين كه نسبت به بسياري از روزنامه‌ها واقعا پرمخاطب هستند. همينطور سايت‌هاي ديگري هستند كه توانسته‌اند ۷۰-۸۰ هزار مخاطب در روز جذب كنند. پس اين حوزه خوب رشد كرده است. فكر مي‌كنم گروهي از جوانان كه بي‌پروا هستند خوب وارد اين عرصه شده‌اند. ما در حوزه وبلاگ خوب رشد كرده‌ايم و رتبه خوبي داريم.
من چند وقت پيش به رسانه‌ها از نظر ميانگين سن و تجربه كار روزنامه‌نگاران نگاه مي‌كردم. شايد ميانگين تجربه كاريشان حدود ۴-۵ سال باشد و اين نشان از جوان بودن افراد اين حوزه است. چون جوان هستند بي‌پروا به‌دنبال كار مي‌روند و اين حوزه را رشد مي‌دهند. در كل من خيلي خوشبين هستم.
* البته نكته‌اي هم وجود دارد كه اغلب اين نوع فعاليت‌ها از جمله وبلاگ‌نويسي و وب‌سايت‌ها كه گفتيد كارهاي غيررسمي و ذوقي هستند. تغييرات در رسانه‌هاي رسمي و پرمخاطب خيلي كند جلو مي‌رود.
درست است. در همه دنياي هميشه اين‌طور بوده است. حركت اول ذوق‌زدگي و اشتياق و به قول معروف «جو گرفتن» بوده ولي به تدريج نهادينه شده است. ما نياز نداريم در كشور ۲ ميليون وبلاگ حرفه‌اي داشته باشيم. اما مثلا ۵۰ وبلاگ حرفه‌اي و خوب شايد خيلي از نيازهاي اطلاعاتي ما را پاسخ دهد.
* در بحث جامعه اطلاعاتي و استفاده از فناوري‌هاي ارتباطي ما با مسئله ديگري هم مواجه هستيم. همانطور كه انديشمندان حوزه ارتباطات مطرح مي‌كنند، جامعه اطلاعاتي در كنار همه مزايا و پتانسيل‌هايش، ممكن است با تهديدها و مضراتي هم همراه باشد. البته ما در ايران هنوز خيلي از مزاياي جامعه اطلاعاتي بهره‌مند نشده‌ايم، ولي به‌نظر مي‌رسد كم‌كم مضراتش هم براي ما پديدار مي‌شود. به‌نظر شما تكليف ما با اين تهديدها چيست و چطور مي‌توانيم از آن دوري كنيم.
ما در حوزه فناوري‌هاي ارتباطي و به‌طور كلي فناوري دچار يك مشكل تاريخي هستيم. مشكل اين است كه هميشه فناوري را آورده‌ايم، استفاده كرده‌ايم و بعد فهميده‌ايم مضراتي هم دارد و برايش قانون وضع كرده‌ايم. اين قوانين هم معمولا منطبق با نيازهاي جامعه نبوده‌اند. در بحث جامعه اطلاعاتي و حوزه اينترنت هم همين اتفاق افتاده است. اگر يك مرور تاريخي كنيم مي‌بينيم مثلا در يك مقطع تاريخي ويدئو را به‌طور كلي ممنوع كرده‌ايم ولي الان اين فناوري را به‌طور كلي رها كرده‌ايم. يا در بحث ماهواره قانون ممنوعيت استفاده را وضع كرده‌ايم كه فقط قانون است و شما در شهر اگر روي يك ساختمان بلند بايستي مي‌تواني آنتن‌هاي ماهواره را ببينيد. درصورتي كه اگر قانوني وضع شده نبايد اوضاع به اين‌صورت باشد.
در حوزه اينترنت كه اوضاع از اين هم بدتر است و ما اصلا قانوني وضع نكرده‌ايم. شروع كرديم به گسترش دادن شبكه‌ها بدون اينكه در اين حوزه قانوني داشته باشيم و بدانيم خط قرمزها كجاست. ما در مخابرات اينترنت را سال ۷۵ استفاده كرديم، اما اولين آيين‌نامه‌اي كه در مورد آن تصويب شد به‌وسيله شوراي‌عالي انقلاب فرهنگي و مربوط به سال ۸۰ است. هنوز هم مجلس در اين زمينه قانون قوي تصويب نكرده است. حالا هم جامعه اطلاعاتي در حوزه‌هاي مختلف تهديد‌هايي دارد. اما مي‌شود آن‌را به دقت پيگيري كرد و در مورد آن قوانيني تصويب كرد تا از تهديدها جلوگيري شود.
فكر نمي‌كنم مردم در مقابل اين پديده‌هاي جديد مقاومتي داشته باشند، اشكال از ما سياستگذاران است كه قوانين را اصلا تصويب نمي‌كنيم و اگر هم تصويب مي‌كنيم جامع و كامل نيست. مشكلاتي از قبيل امنيت، حريم خصوصي، مالكيت معنوي، آسيب‌هاي فرهنگي از جمله تهديدهاي جامعه اطلاعاتي هستند. اما مي‌شود همه اينها را در چارچوب يك‌سري قوانين خوب، سختگيرانه و اجرايي كنترل كرد.
ما در بخش آموزش هم با اين تهديدها روبه‌رو هستيم. مثلا الان من به‌عنوان كسي كه در دانشگاه هم هستم همواره يك نگراني دارم. وقتي به دانشجو موضوعي را مي‌دهيم كه مقاله‌اي بنويسد و تحقيقي انجام دهد، مي‌رود از اينترنت يك مطلب را پرينت مي‌گيرد و مي‌آورد. پيامد استفاده از اينترنت نبايد اين باشد كه دانشجو را تنبل كند. اما متأسفانه اين اتفاق‌ها مي‌افتد.
* دانشگاهها و مراكز آموزشي در اين ميان چه نقشي ميتوانند داشته باشند؟
من فكر مي‌كنم دانشگاهها بايد بيشتر از شرايط فعلي در اين زمينه فعال باشند. در اين ميان دانشكده ارتباطات وظيفه سنگيني دارد كه به اعتقاد من به وظيفه‌اش خوب عمل نمي‌كند. در حال حاضر دانشكده ارتباطات تفاوتي چنداني با زماني كه من در آنجا تحصيل مي‌كردم، يعني ۲۴ سال پيش ندارد. ما اگر آموزش‌مان را در اين حوزه دگرگون كنيم، مي‌توانيم در آينده شاهد توسعه شبكه‌هاي ارتباطي باشيم.
تاريخ درج: 5 خرداد 1387 ساعت 13:54 تاريخ تاييد: 5 خرداد 1387 ساعت 16:18 تاريخ به روز رساني: 5 خرداد 1387 ساعت 23:21
يکشنبه 5 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[مشاهده در: www.hamshahrionline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 210]
-
گوناگون
پربازدیدترینها