محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826601692
همکار همسر بودن، هم خوب است هم بد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
گفت‌وگو با فائزه‌کاظمی، بانوی موفق همکار همسر بودن، هم خوب است هم بد فائزه کاظمی، متولد مهر ماه 1363 کارشناس چاپ، نشر و تبلیغات از سال 1385 تاکنون مدیرمسئول و صاحب امتیاز کانون تبلیغات اتمسفر بوده و فعالیت‌های تخصصی در بخش‌های گرافیک، چاپ و تبلیغات دارد.
او سال 1393 دو مجموعه جدید تاسیس کرد؛ انتشارات ماه باران و پایگاه خبری اقتصادی با عنوان «تریبون» که در زمان کوتاهی به یک استارت آپ موفق و پربازدید در این حوزه تبدیل شده است. وی عضو هیات مدیره انجمن صنفی زنان مدیر کارآفرین، انجمن ملی زنان کارآفرین و انجمن مدیران رسانه هم هست و تجربه آموزش کسب و کار و کارآفرینی در استارت آپ ویکندهای زیادی دارد. او که در یک خانواده مذهبی متولد شده است هرگز به چارچوب هایی که خانواده طبق ارزش های اعتقادی برایش تعریف کرده بودند پشت نکرده و رمز موفقیت خود را در این می داند که در همین چارچوب ها و با کسب رضایت خانواده توانسته پله های موفقیت را با زحمت بسیار طی کند. او با یکی از همکارانش ازدواج کرده که برنامه نویس و طراح وب است.او و همسرش زوجی مکمل هستند. زوجی که مهارت های هم را در کار و زندگی به تکامل می رسانند و همکاری صمیمانه آنها سبب هم افزایی در زندگی مشترک و کارشان شده است. وی دارای دیپلم گرافیک و کارشناسی چاپ و نشر است. دخترک 13 ساله ای که برای اولین بار با سرمایه فکری خلاق و تنها یک قلم قدم به سرزمین هنر و اشتغال گذاشته بود، امروز زنی جوان و موفق است که هنوز راهی طولانی و افقی روشن پیش رو دارد. اولین بار که کارکردن را آغاز کردید، چند سال داشتید؟ از 13 سالگی کار کردن با نشریات را آغاز کردم. این نشریات بیشتر مربوط به فرهنگسراها بود و با مجله بچه های مسجد نیز همکاری داشتم. اما اولین کار جدی که در مقابل آن پول دریافت کردم در 16 سالگی بود.آن زمان در جشنواره تئاتر دانش آموزی رویش به عنوان خبرنگار و طراح نشریه وارد بازار کار شدم و همزمان درس نیز می خواندم. اولین دستمزدتان چقدر بود؟ درست یادم نمی آید، نیم سکه یا ربع سکه بود. این اولین دستمزد را کنار گذاشتم و والدینم نیز کمک کردند و روی آن پول گذاشتند تا بتوانم مدتی بعد یک کامپیوتر بخرم. آن روزها کامپیوتر داشتن خیلی مهم بود و برای کار من خیلی مفید بود. آن روزها صفحه آرایی دستی منسوخ می شد و کسانی که می توانستند با کامپیوتر صفحه آرایی کنند زود رشد می کردند. بعد در همان زمینه صفحه آرایی، کار خود را ادامه دادید؟ بعد از جشنواره با کانون های فرهنگسراها در زمینه طراحی پوستر و بروشور شروع به همکاری کردم، هر کاری پیش می آمد و از عهده آن برمی آمدم، می پذیرفتم. نقاشی در و دیوار مهدکودک و دکورهای مبتدی تئاتر درست می کردم تا این که در سال 80 با یک مجموعه کوچک شروع به کار کردم. 18 ساله بودم که با نشر ترابر و مجله صنعت حمل و نقل وارد عرصه حرفه ای شدم و واقعا کار حرفه ای را شروع کردم. در آنجا مسئولیت نظارت چاپ را نیز برعهده گرفتم و از آن پس دنبال به دست آوردن تخصص فنی چاپ و نشر بودم. دانشگاه در زمینه گرافیک اطلاعات کاربردی خوبی ارائه می داد اما فن چاپ را در این رشته بخوبی آموزش نمی داد به همین دلیل به رشته چاپ و نشر تغییر رشته دادم. چطور کار مستقل را شروع کردید؟ 22 ساله بودم که به دلیل پروژه های زیاد و مشغله فراوانی که داشتم تصمیم گرفتم یک موسسه ثبت کنم. از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز گرفتم و دفتری تاسیس و کار مستقل را شروع کردم. قبلا کارهای زیادی می توانستم انجام دهم، اما به خاطر این که مستقیما با مشتری در ارتباط نبودم آن طور که می خواستم کارها طبق سلیقه ام پیش نمی رفت بلکه سفارش گیرنده و کارفرما تصمیم گیرنده بودند. وقتی کسب و کارم را شروع کردم چند پروژه مشترک با همسرم که البته آن روزها فقط همکارم بود برداشتیم. امروز کسب و کارمان خیلی رشد کرده است و آن پروژه مشارکتی تحت یک برند واحد در دو شاخه مستقل فعال است که یکی را همسرم مدیریت می کند و مدیریت دیگری برعهده من است. یک سال است که این دو شرکت با دو محور جداگانه براساس توانمندی های هریک از ما تعریف شده است. پس یک ازدواج هم صنفی داشته اید. این نوع ازدواج چه مزیت ها و معایبی دارد؟ بله. یک سال بعد از همکاری با هم ازدواج کردیم. از مزایای این ازدواج می توانم همکاری و همدلی در بحران های کاری را نام ببرم. وقتی در این شرایط همسرتان در کنارتان باشد راحت تر شرایط سخت را پشت سر می گذارید. حسن دیگرش این است که وقتی با همکار ازدواج می کنید شرایط کاری را می داند و دیرو زود شدن و خستگی تان را درک می کند و گلایه نمی کند چون در جریان امور هست. اما از معایب ازدواج با همکار می توانم به تداخل پیدا کردن مرزهای خانه و کار اشاره کنم که هیچ خوب نیست. ما گاهی هر دو از سر کار بدون این که به خانه برویم به مهمانی می رفتیم و گاه می دیدیم که خانه فقط به خوابگاه بدل شده است. دیگر عیب آن این است که وقتی به خانه می روی هیچ کس آنجا منتظرت نیست. همکار بودن با همسر می تواند مرزهای زندگی، استراحت، تفریح و خانواده را به هم بریزد و مکان کار و زندگی در هم داخل کند. این تداخل در حوزه های خلاقانه نیز دیده می شود که در نهایت میان ما حرف آخر را کسی می زد که پروژه به تخصص او نزدیک تر بود اما وقتی کارها از هم جداست، حمایت ها هم پررنگ تر می شود. در هر صورت همپوشانی مهارت های من و همسرم با اهداف مشترکی که داشته ایم سبب رشد هر دوی ما شده است. فرزند هم دارید؟ نه. اما به بچه دار شدن هم فکر کرده ایم، اوایل فکر می کردم با کارهای زیادی که دارم ممکن است نتوانم مادر خوبی باشم اما درانجمن زنان مدیر کارآفرین با زنانی آشنا شده ام که ترس مرا از مادر شدن کم کرده اند. زنانی که با سن بالا تر و ظرفیت کمتر، با مدیریت و زمانبندی خوب و دقیق به همه کارهای خود رسیده اند، کسب و کار خود را توسعه داده اند، خانواده را به بهترین نحو مدیریت می کنند و فرزندان خوبی نیز تربیت کرده اند. بنابراین به نظر من کارآفرینی و فعال بودن خانم ها منافاتی با بچه دار شدن ندارد. آدمی که فقط به یک بعد زندگی مثل کار بچسبد توانمند به حساب نمی آید، کسی موفق است که بتواند همه ابعاد زندگی خود را به کمال برساند، مادری، زن و همسر بودن نیز شامل این ابعاد می شود. به نکته خوبی اشاره کردید. شما در بعد تفریح و سرگرمی چقدر وقت صرف می کنید؟ من آدم تک بعدی نیستم و تفریحات، بخش مهمی از زندگی ام را تشکیل می دهد. در هر فراغتی که دست دهد حتی اگر روزی یک ربع ساعت باشد ویلون می زنم.مطالعه کردن از بخش های جدایی ناپذیر زندگی من است. اوقاتی را هم به نقاشی کردن اختصاص می دهم. البته با توجه به تخصصی که دارم بیشتر تصویرسازی می کنم. شب ها وقتی به کارهای هنری می پردازم احساس می کنم خستگی ام رفع می شود. تصویرهایم را با دوستانم در صفحه شخصی ام به اشتراک می گذارم. از این طریق نیز دوستانی پیدا کرده ام که با هم زمینه های هنری مشترکی داریم. هنرهایی را که علاقه دارم مثل ساز، آهسته و پیوسته دنبال می کنم. عکاسی و سفر از دیگر علاقه مندی های من است. در فعالیت های مدنی و کارهای خیریه و توانمندسازی افراد نیز در حد توانم مشارکت می کنم. همسرتان چه علاقه مندی هایی دارد؟ او به بازی های کامپیوتری علاقه دارد و گاهی هم باغبانی می کند. اما هنرهای من را واقعا تشویق می کند زیرا می داند که انرژی های منفی در طول روز را این کارهای هنری تخلیه می کند. شوهرتان چقدر در موفقیت شما نقش دارد؟ او بزرگ ترین حامی من است، همیشه پیگیر مشکلات من بوده و حتی در طول روز زنگ می زند و برای حل مشکلاتم راهکار می دهد. از سفر بگویید. چقدر می توانید برای این کار وقت بگذارید؟ قبلا کمتر سفر می رفتیم و سفرهایمان با تشریفات خاص سفر همراه بود. اما حالا مدتی است که سفرهای کوتاه و بدون حاشیه فقط با یک کوله پشتی را ترجیح می دهیم. بدون آن که نگران رزرو بلیت یا هتل و... باشیم. گاه یک روزه می رویم به طبیعت خارج از شهر و تمدد اعصاب می کنیم و برمی گردیم. چقدر برای خانواده وقت می گذارید؟ برنامه های خانوادگی و دید و بازدید ها همیشه بخش ثابت برنامه های ما است. وضع اقتصادی و درآمدی چطور است؟ یک قانون در کسب و کار وجود دارد و آن این است که اول باید بکاری و صبر کنی تا موقع درو شود.ما سال های اول خیلی کار کردیم ولی درآمد اوایل فقط به اندازه گذران زندگی و مخارج دفتر بود، اما اکنون دارد ثمر می دهد. هرچند همه اهداف من بر مبنای درآمد نیست. بعضی کارها را نیز برای علاقه انجام می دهم.گاهی از آنچه می خواهیم نیز بیشتر به دست می آوریم. چه پیشنهادی برای جوان های جویای کار دارید؟ جوان ها نباید از دنبال کردن اهداف خسته شوند و اگر واقعا چیزی را می خواهند نباید زود کنار بکشند. معمولا در انجمن برنامه هایی برای آغاز کسب و کار جوان ها داریم. دیده ام که در اغلب موارد کمبود منابع و حمایت، بهانه های شروع نکردن خیلی از آنهاست. جوان ها باید سطح توقعات خود را متناسب اندوخته های علمی ـ تجربی خود تنظیم و کار را از کارآموزی شروع کنند و با کمترین ها قانع شوند تا وقتی که در کار خود صاحبنظر شوند و آن وقت است که هیچ کارفرمایی کارمند خوب را از دست نمی دهد و با شرایط او کنار می آید. تفاوت من با خیلی از آنها که بیکار می مانند این است که من هنوز هم اگر لازم باشد برای پیشبرد مجموعه ام هر کاری می کنم و نمی گویم در شأن من نیست اما متاسفانه تربیت خانوادگی و فرهنگ جامعه دارد به سمتی می رود که جوانان حاضر نیستند هرکاری را بکنند و ما امروز بیشتر با پدیده بیکارگی مواجه هستیم تا بیکاری. در نهادهای حمایتی نیازمندان نیز متاسفانه بیش از توانمندسازی مستمری بگیری عادت شده است. من اعتقاد دارم باید ماهیگیری به فرد آموخت نه این که ماهی را به شخص داد. این کار باعث می شود افراد انگیزه کار کردن را از دست بدهند و از دیگران و جامعه توقع داشته باشند که آنها را حمایت کنند. سعی می کنم به دیگران انرژی و انگیزه بدهم و به توانمندسازی اعتقاد دارم. در تصویر گذشته خود کودکی خلاق و نوجوانی پیشرو و شکست ناپذیر را تصویر کردید. این کودک در میانسالی چه چشم اندازی دارد؟ دوست دارم تا ده سال آینده کسب و کارم آن طور که می خواهم رشد کند و نمی خواهم در همین سه واحد کسب و کار متوقف شوم. آدم تنوع طلبی هستم و دوست دارم حوزه های جدید کاری را تجربه و در همه ابعاد زندگی رشد تکاملی را طی کنم. ماندانا ملاعلی - چاردیواری
سه شنبه 24 شهریور 1394 ساعت 10:38
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها