تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834651206
تجربیات جهانی بایکوت کالا
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: تجربیات جهانی بایکوت کالا تهران- ایرنا- روزنامه دنیای اقتصاد در صفحه بازرگانی نوشت: کمپین اخیری که در کشورمان با عنوان نخریدن خودروی داخلی به راه افتاده است، اولین نمونه از کمپین های بایکوت یک محصول نیست.
در این گزارش که در شماره روز یکشنبه بیست و دوم شهریور 1394 خورشیدی انتشار یافته است، می خوانیم: نخریدن کالا توسط مصرف کنندگان که بایکوت خوانده می شود برای بسیاری از شرکت های بین المللی در سال ها و کشورهای مختلف رخ داده است. حمایت از حقوق حیوانات، دلایل سیاسی، اجتناب از پرداخت مالیات، حقوق کارگران یا مسائل زیست محیطی بخشی از دلایل به راه افتادن این کمپین ها بوده اند. اندکی از این بایکوت ها موفق شدند تولید کننده را مجبور کنند که به مطالبات مشتریان تن دهد؛ ولی اغلب آنها بی نتیجه بوده اند. دلیل موفقیت و شکست و زمان تعیین سرنوشت یک کمپین کدام است؟کمپین اخیری که در کشورمان با عنوان نخریدن خودروی داخلی به راه افتاده است و برخی از خبرگزاری ها از گسترش آن به سایر بازارها خبر داده اند، اولین نمونه از کمپین های بایکوت یک محصول نیست. حتی قدمت این موضوع به قرن 18 میلادی در انگلستان می رسد. البته اگر از منظر تحریم یک کالای تولید داخل به موضوع نگاه کنیم، با پدیده ای نو مواجهیم اما صرف بایکوت کالا، فارغ از داخلی یا خارجی بودن آن، موضوعی جدید نیست. نمونه های بایکوت محصول در سال های مختلف و در کشورهای مختلف کم نبوده اند. اندکی از آنها موفق شدند تولید کننده را مجبور کنند که به خواسته های کمپین بایکوت تن در دهد، ولی اغلب آنها بی نتیجه بوده اند یا دست کم باعث تغییر رفتار تولیدکننده نشده اند.به گزارش پایگاه تحلیلی اتیکال کانسومر، نخریدن کالا از سوی مصرف کنندگان که عموما بایکوت کردن خوانده می شود برای بسیاری از شرکت های بین المللی رخ داده است. این بایکوت ها به دلایل گوناگونی چون حمایت از حقوق حیوانات، دلایل سیاسی، اجتناب از پرداخت مالیات، حقوق کارگران یا مسائل زیست محیطی رخ داده است. شرکت آدیداس به دلیل استفاده از پوست کانگورو در تولید برخی انواع کتانی های فوتبال توسط کمپین حمایت از حقوق حیوانات ویوا (VIVA) بایکوت شد. شرکت کاترپیلار با علم به اینکه بولدوزرهایی که به رژیم صهیونیستی می فروشد برای تخریب خانه ها، زیرساخت ها و زمین های کشاورزی فلسطینیان استفاده می شود، همچنان به فروش خود ادامه می دهد و به همین دلیل توسط کمپین وار آن وانت (War on Want) بایکوت شد.یکی از مهم ترین تفاوت های کمپین کاترپیلار با نمونه های مشابه این بود که به مردم عادی این شانس را می داد که در مبارزه برای احقاق حقوق فلسطینیان شرکت کنند. نتایج این کمپین شگفت انگیز بود؛ از جمله حرکت کلیسای انگلستان مبنی بر متوقف کردن مشارکت 2.2 میلیون پوندی اش برای توسعه کاترپیلار. کمپین نیچرواچ (Naturewatch) بایکوت شرکت چندملیتی فرانسوی اورآل را به دلیل استفاده از حیوانات در تولید لوازم آرایشی و بهداشتی آغاز کرد. بایکوت شرکت موتورولا نیز به دلایل سیاسی و به دلیل مبادلات تجاری این شرکت با وزارت دفاع رژیم صهیونیستی انجام شد. این بایکوت به دعوت کمپین نیویورک برای بایکوت رژیم صهیونیستی (New York Campaignfor the Boycott of Israel) انجام شد. دعوت به بایکوت محصولات شرکت نستله به دلایلی متفاوت توسط سازمان مردم نهاد بیبی میلک اکشن (Baby Milk Action) انجام شد. به اعتقاد معترضان، رویکرد شرکت نستله برای بازاریابی شیر بچه، غیرمسوولانه بوده است، زیرا در تبلیغات چنین القا می شد که این محصول جایگزینی کامل برای شیر مادر است. دلیل دیگر استفاده از روغن پالم در محصولات بود. شرکت استارباکس نیز از بایکوت محصولاتش در امان نبوده است. دلیل بایکوت این شرکت رعایت نکردن حقوق کشاورزان قهوه اتیوپیایی بود و کمپین بایکوت به دعوت اتحادیه کارگران صنعتی جهان (Industrial Workers of the World) اجرایی شد. ایرفرانس به دلیل آنچه کمپین حمایت از حقوق حیوانات پِتا (PETA) حمل ونقل پستاندارانی مانند میمون ها در شرایط نامناسب می نامید، بایکوت شد. جابه جایی پستانداران از حیات وحش به آزمایشگاه های پزشکی برای آزمایش داروهای جدید رخ می داد. به دلیل فشار مصرف کنندگان، دیگر ایرلاین های مهم مانند یونایتد ایرلاینز، ایر چاینا، دلتا و امریکن ایرلاینز جابه جایی پستانداران برای استفاده در آزمایشگاه های پزشکی را متوقف کردند. اما همه بایکوت ها نتایجی عملی مانند آنچه در مورد ایرفرانس رخ داد به بار نیاوردند. در واقع می توان گفت که اغلب کمپین های بایکوت، به هر دلیلی که رخ دهند، نتایج ملموسی به دنبال ندارند و بیشتر آنها به نتیجه خاصی نمی رسند.اما این به آن معنی نیست که نمونه های موفق اصلا وجود نداشته اند. بله، بایکوت هایی هم بوده اند که اهداف خود را محقق کرده اند. بایکوت هایی که به نتیجه رسیده اند، یا توسط سازمان های مردم نهاد (NGO)های قوی مانند صلح سبز حمایت مالی (تبلیغات گسترده) شده اند یا به نحوی احساسات انسانی مردم و مصرف کنندگان را درگیر کرده اند. مطابق شواهد سال های گذشته، تبلیغات گسترده عاملی مهم در تاثیرگذاری یک کمپین بایکوت محصول بوده است. این تبلیغات با برجسته کردن نقاط ضعف یک محصول اعم از استفاده از مواد اولیه مضر در تولید یا آسیب شدید به محیط زیست در اثر تولید آن محصول، به نتیجه دلخواه رسیده اند. البته نباید از نظر دور داشت که چنین تبلیغاتی در صورتی موثر بوده که توسط یک رقیب تجاری انجام نشده باشد؛ بلکه نهادی فرادست و بیرون از رقابت های معمول تجاری، متصدی اجرای آن باشد. سازمان های مردم نهاد بهترین گزینه برای مدیریت و پیشبرد چنین کمپین های تبلیغاتی علیه یک محصول بوده اند. نکته دیگر اینکه منابع مالی چنین تبلیغاتی معمولا توسط سازمان های خیریه ای که به طور گسترده در کشورهای اروپایی و آمریکا فعال هستند، تامین شده است. بنابراین اگر از دید یک بایکوت کننده به موضوع نگاه کنیم، یکی از مهم ترین عوامل موفقیت یک کمپین بایکوت، تبلیغات است. حال این تبلیغات می تواند به اشکال سنتی مانند تبلیغات در رسانه ها و تبلیغات محیطی انجام شود (مانند آن چه علیه نستله انجام شد) یا به شکل دهان به دهان یا با استفاده از ابزارهای جدید فناوری. این آخری موردی است که کمپین اخیر کشورمان با استفاده از آن اهداف خود را دنبال می کند به نحوی که مهم ترین ابزار اطلاع رسانی در این کمپین بایکوت، گوشی های هوشمند و نرم افزارهای اجتماعی بوده است. نکته دیگر مدت زمانی ا ست که طول می کشد تا یک کمپین به نتیجه دلخواه برسد. در نمونه های مشابه خارجی، اگر کمپینی پس از دو ماه فعالیت به نتیجه برسد، زودبازده تلقی می شود. بنابراین انتظار اینکه پس از چند هفته فعالیت علیه یک محصول، انتظار داشته باشیم که تولیدکننده واکنش دلخواهمان را نشان دهد، عجولانه به نظر می رسد. با این حساب به نظر می رسد هنوز زود است در مورد به ثمر رسیدن یا نرسیدن مطالبات کمپین اخیر کشورمان قضاوت کنیم.مهم ترین نمونه های بایکوت که با دخالت احساسات مردم به نتیجه رسیده اند، بایکوت شرکت هایی است که با رژیم صهیونیستی همکاری کرده اند. جنایات این رژیم اغلب دلیلی کافی برای بایکوت شرکت هایی است که با این رژیم همکاری می کنند. به جرات می توان گفت که نیمی از نمونه های موفق بایکوت در سال های اخیر مربوط به این موضوع بوده است. نمونه دیگر از درگیر کردن احساسات مصرف کنندگان مربوط است به شرکت هایی که با خطایی فاحش در تبلیغات خود، مستقیم یا غیرمستقیم به گروهی از مردم مانند معلولان توهین کرده اند. معمولا توهین به مصرف کننده –حتی اگر معلول ذهنی باشد و خود متوجه چنین توهینی نشود- خطایی جبران ناپذیر در بازاریابی تلقی می شود. در یک اقتصاد مبتنی بر بازار کسی انتظار ندارد که شرکتی عامدانه یا مستقیم به مصرف کنندگان محصولات خود، به هر نحوی توهین کند و رخ دادن چنین اتفاقی معمولا به طور غیرمستقیم و در اثر خطایی رخ می دهد که مجازاتی سنگین برای فرد مسوول در آن شرکت که مرتکب خطا شده و به دنبال آن برای مجموعه شرکت به همراه خواهد داشت. این مجازات به شکل کاهش فروش، محدود شدن سهم بازار، کاهش درآمد و سرانجام کاهش سودآوری خواهد بود. در یک اقتصاد مبتنی بر بازار انتظاری غیر از این نیز نمی رود که پاداش ها به شکل افزایش سود و مجازات ها نیز به شکل کاهش سود رخ دهند. البته گاهی هم دولت ها راسا وارد عمل می شوند و چنانچه به دلیل کیفیت نازل یک محصول، جان و مال مصرف کنندگان تهدید شود، ضمن الزام شرکت ها به رعایت قواعد مورد نظر، جریمه های نقدی هنگفتی بر این شرکت ها تحمیل می کنند. مانند جریمه 105 میلیون دلاری شرکت فیات-کرایسلر در سال جاری میلادی که به دلیل کوتاهی شرکت مذکور در فراخواندن صدها هزار خودروی دارای نقص فنی در نظر گرفته شده است. جریمه فیات کرایسلر، از موضع گیری جدی دولت آمریکا در برابر خودروسازان حکایت دارد. پیش تر هوندا، خودروساز ژاپنی با جریمه 70 میلیون دلاری رکورددار بود.جنرال موتورز هم سال گذشته به دلیل تاخیر یک دهه ای در اطلاع رسانی در زمینه سوئیچ های احتراق معیوب به پرداخت 35 میلیون دلار جریمه محکوم شد. این تاخیر منجر به مرگ 120 نفر شد. نمونه هایی از بایکوت که به موفقیت نرسیده اند اغلب آنهایی هستند که بسیار کلی بوده اند و دارای هدفی مشخص و در دسترس نبوده اند یا با منافع مصرف کنندگان همسو نیستند؛ مانند بایکوت های فراوانی که در کشورهای مختلف علیه محصولات ساخت چین به دلیل ساختار سیاسی یا عدم رعایت حقوق کارگران در این کشور، رخ می دهد. اغلب چنین کمپین هایی به دلیل رقابتی بودن شدید محصولات چینی و قیمت های پایین آن، به نتیجه دلخواه نمی رسند. یعنی هر چند سازمان های مردم نهاد معتبری بانی چنین تحریم هایی هستند، اما چون منافع مصرف کنندگان –که با خرید محصولات ارزان چینی تامین می شود- با منافع بایکوت کنندگان –که به دنبال رعایت حقوق حداقلی کارگران هستند- همسو نیست، اغلب به نتیجه نمی رسند. پس نکته دیگر دخیل در موفقیت یا شکست یک کمپین بایکوت این است که از دل منافع و خواسته های مصرف کنندگان برآمده باشد نه به عنوان موضوعی که ورای خواسته های آنان قرار دارد، به ایشان تحمیل شود. چنین کمپین هایی حتی اگر دارای اهدافی انسانی و اخلاقی باشند، محکوم به شکست هستند. نمونه های موفق بایکوت ها توانستند به نمادهای تاریخی تحسین آمیزی از مشارکت مردم برای ایجاد تغییرات اجتماعی تبدیل شوند. یکی از اولین نمونه های بایکوت مربوط به انگلستان قرن 18 است که محصول شکری که برده ها تولید می کردند، توسط مردم بایکوت شد. در سال 1791 پس از اینکه پارلمان برده داری را رد کرد، هزاران جزوه منتشر شد که در آن بایکوت محصولات تولیدی بردگان تشویق می شد. در این نمونه اولیه بایکوت موفقیت آمیز، فروشگاه ها شروع به فروختن شکری کردند که ضمانت می شد توسط مردان آزاد و نه بردگان تولید شده است.فعالان همبستگی فلسطین در جولای 2014 به مناسبت پیروزی دوگانه شان بر شرکت سودااستریم (SodaStream) جشنی برگزار کردند.سودااستریم تولیدکننده انگلیسی محصولات گازدار خانگی مانند آب گازدار است. این شرکت متهم بود که در فعالیت های اقتصادی گسترده ای در کرانه باختری مشارکت دارد. مهم ترین نشانه پیروزی این بود که سودااستریم مهم ترین فروشگاه خود را در برایتون تعطیل کرد. پیروزی دیگر این بود که فروشگاه بزرگ زنجیره ای «جان لوییس» اعلام کرد که دیگر محصولات سودااستریم را نخواهد فروخت. شرکت G4S (پردرآمدترین شرکت خدمات امنیتی در دنیا) تحت فشار یک کمپین بایکوت به دلیل فعالیت های این شرکت در سرزمین های اشغالی فلسطین بود. در سال 2013 و به دنبال فشار مصرف کنندگان، شرکت انگلیسی گود انرژی (Good Energy) که مهم ترین شرکت فروشنده الکتریسیته و گاز به خانوارهای انگلیسی است، استفاده از خدمات شرکت G4S را متوقف کرد. شرکت فرانسوی تولید پنیر مینی بیبی بل (Mini Babybel) در سال 2012 مجبور به عذرخواهی و جمع آوری برخی محصولات خود شد. این به دلیل فشاری بود که کمپین حمایت از حقوق معلولان به دنبال برخی تبلیغات محیطی این شرکت که توهین به معلولان ذهنی تلقی می شد، بر این شرکت وارد کرده بود. به دنبال بایکوتی کوتاه مدت که توسط فعالان حقوق حیوانات ترتیب داده شده بود، شرکت فروشگاه های زنجیره ای مد فلانلز (Flannels) اعلام کرد که تولید و فروش محصولات خز را متوقف می کند. شرکت جانسون اند جانسون در 2012 اعلام کرد که تمام محصولاتی که در آن از فرمالدهید استفاده می شده را به منظور اطمینان از توقف استفاده از این ماده، مجددا فرمول بندی می کند. این حرکت در واکنش به گزارشی انجام شد که در آن اشاره به استفاده این شرکت از مواد مضر شیمیایی در شامپوی بچه شده بود.به دنبال این گزارش کمپین لوازم آرایشی سالم (CSC) در آمریکا، خواستار بایکوت محصولات این شرکت توسط مردم آمریکا شده بود. شرکت نستله در سال 2010 میلادی تحت فشار شدید صلح سبز (Greenpeace) قرار داشت و ناچار پذیرفت که از قطع درختان برای استفاده در زنجیره تامین روغن پالم خودداری کند. این نتیجه پس از تنها 8 هفته کمپین بایکوت محصولات نستله رخ داد. البته تلاش گسترده صلح سبز در این میان بسیار تاثیرگذار بود به نحوی که بیش از 1.5 میلیون نفر تبلیغات صلح سبز را مشاهده کردند که در آن در مورد فرآیند تولید محصول کیت کت که به قطع درختان می انجامید، شفاف سازی شده بود. اینها تنها نمونه های اخیر از موفقیت کمپین های بایکوت محصولات است. این فهرست بسیار طولانی است اما نکته ای که در آن جلب نظر می کند، این است که تمام کمپین های موفق در کشورهای توسعه یافته دارای اقتصاد مبتنی بر بازار اتفاق افتاده اند. نکته ای که شاید امید به موفقیت یک کمپین در کشورهای در حال توسعه یا کشورهایی که در آنها دولت دخالت های گسترده و در نتیجه منافع گسترده ای در اقتصاد دارد را کمرنگ کند. از سوی دیگر، اغلب کمپین هایی که به موفقیت رسیده اند یک یا دو خواسته مشخص داشته اند، علاوه بر این خواسته ها بلافاصله پس از تغییر رفتار تولیدکننده شکل گرفته اند. به عبارت دیگر، کمپین های بایکوت واکنش مصرف کنندگان است به یک کنش از تولیدکننده و انتظار می رود که هر واکنشی به دنبال یک کنش روی دهد تا بتوان این موضوع را تفکیک کرد که واکنش ها دقیقا در قبال کدام کنش رخ داده اند. رویه دیگر موضوع این است که در بسیاری موارد چنانچه خواسته های یک کمپین بایکوت مشخص و منطقی باشد و از طریق کنش های مدنی به نتیجه نرسد، دولت به عنوان نهادی فرادست و حافظ منافع کل شهروندان –اعم از مصرف کننده یا تولیدکننده- وارد عمل شود و سیاستی را اعمال کند که این منافع را حداکثر سازد.*منبع: روزنامه دنیای اقتصاد**گروه اطلاع رسانی**9165**9131
22/06/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها