واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: آرزوي يك ايثارگر: حاتميكيا «آن بيست و سه نفر» را بسازد
يكي از بازماندگان و ايثارگران جمع 23 نفرهاي كه حكايتشان با كتاب «آن بيست و سه نفر» بر سر زبانها افتاد، اين پيشنهاد را مطرح كرده كه ابراهيم حاتميكيا فيلم «آن بيست و سه نفر » را بسازد
نویسنده : الناز خماميزاده
يكي از بازماندگان و ايثارگران جمع 23 نفرهاي كه حكايتشان با كتاب «آن بيست و سه نفر» بر سر زبانها افتاد، اين پيشنهاد را مطرح كرده كه ابراهيم حاتميكيا فيلم «آن بيست و سه نفر » را بسازد. ساخت فيلم جنگي در ايران اساساً از حساسيت بسيار بالايي برخوردار است تا آنجا كه معمولاً فيلمهاي دولتي به پروژههاي شخصي اين حوزه ترجيح داده ميشوند اما چرا؟
چند روز پيش «تهمينه ميلاني» در اظهارنظري خاطرنشان كرد كه قصد ساخت فيلمي جنگي را داشته اما دستان پنهان مانع از ساخت اين اثر توسط او شده است. فيلم جنگي يكي از سنگينترين و دشوارترين ژانرهاي سينمايي است، آن هم به لحاظ مسئوليتي كه فيلمساز در قبال ميراث جنگ، بازماندگان و ايثارگران آن دارد. جنگ پديدهاي آميخته با خصايل و مفاهيم مختلف و والاي انساني است؛ اينكه در راه آرمانها و دفاع از مردم و خاك كشور قدم به خط مقدم بگذاري و بر مرگ و شهادت بوسه بزني درك بسيار بالايي را ميطلبد. براي بسياري از مردم و به ويژه بازماندگان جنگ اهميت زيادي دارد كه اين تصاوير قرار است چگونه به مردم نشان داده شده و بازآفريني شود. از اين رو حساسيتها روي فيلمهاي جنگي و ميزان تمركز و ذرهبيني كه روي آنها قرار ميگيرد قويتر و دقيقتر است. در دهههاي 60 و 70 فيلمهاي بسياري در ژانر جنگ مردم را به سينماها كشاند؛ سنگرها بازسازي و فضاي جنگ در قالب مفاهيمي كه بيانگر شجاعت و ايثارگري مدافعان جان ملت و خاك سرزمين بود به تصوير كشيده شد.
فيلمهاي جنگي در اين دوره طرفداران بسياري داشت؛ نه اعتراضي از كسي برميخاست و نه انتقادي تند نسبت به جزئيات و كيفيت صحنهسازيها در اين فيلمها. شايد با ساخته شدن « ليلي با من است » اثر كمال تبريزي، سينماي جنگ در ايران اولين تابوشكني در ژانر فيلمهاي جنگي را به خود ديد. «ليلي با من است» براي اولين بار باب طنز را در سينماي جنگ گشود اما آنچه ممكن بود بيش از هر چيز براي اين فيلم خطر محسوب شود، تصوير ضدجنگ اوايل فيلم بود. آنجا كه شخصيت اصلي با بازي پرويز پرستويي به هر بهانهاي قصد گريز از جبهه و خط مقدم را داشت اما اين فيلم در نهايت تلاش كرد با مفهومي بلندپروازانه و آرماني درباره معنويت جبهه، خط مقدم و تأثير آن بر شخصيت ايثارگر به كار خود پايان دهد. فيلمهاي جنگي از دهه 80 تا حال حاضر دوره ركود و سراشيبي را پشت سر گذاشتند. فيلمسازان از دغدغهمندي براي سينماي جنگ بيرون آمدند و به سراغ ژانر غالب اين روزها يعني درام اجتماعي رفتند. سينماي جنگ به اين ترتيب مطرود شد و در سايه بيتوجهي قرار گرفت.
در سالهاي اخير اما هر از گاهي فيلمهايي در سينما ظهور ميكنند كه حرمت و شأن اين ژانر را زنده نگه ميدارند؛ مسعود دهنمكي و ابراهيم حاتميكيا و حتي نرگس آبيار در سالهاي اخير فيلمهايي را در ژانر جنگ به سينما معرفي كردند كه موفق و پرفروش از آب در آمدند، اما مهمترين مسئله اين بود كه در عصر متفاوت از سالهاي دهه 60 و 70 اين فيلمسازها به ورطه ساخت فيلمهاي جنگي ضدجنگي نيفتادند!
دهنمكي چندگانه طنز « اخراجيها» را ساخت، آبيار «شيار 143» را راهي سينماها كرد و حاتميكيا در كاري بزرگ فيلم «چ» را به سينما معرفي كرد. حاتميكيا در اين اثر جنگي به خوبي از پس بازسازي صحنههاي نبرد در پاوه برآمد و فيلمي ماندگار و وفادار به اين ژانر را به نمايش گذاشت. وفاداري قدرتمند و دقيق او به ژانر جنگ و مفاهيم عميق انساني آن همان چيزي است كه نام حاتميكيا را در فيلمسازي از اين جنس معتبر كرده است. شايد به همين دليل يكي از ايثارگران حكايت كتاب مشهور «آن بيست و سه نفر» آرزوي آن را دارد كه حاتميكيا اين رمان را به فيلم تبديل كند. تأثيرگذاري «چ» بسياري از دوستداران سينماي جنگ را همچون اين ايثارگر دوران جنگ تحميلي به اين باور ميرساند كه فيلمسازي چون او مناسب براي ساخت چنين فيلمي است.
در سالهاي گذشته به غير از فيلمهاي درخور توجه ژانر جنگ همچون «چ» كه ساخته و پرداخته شدند، آثار ديگري هم در اين ژانر توليد شدند اما نه تنها مورد توجه قرار نگرفتند بلكه مورد نقد نيز واقع شدند؛ دليلش ساختار ضد جنگ اين آثار بود؛ به همين خاطر در ساخت فيلمهاي جنگي و در پذيرفتن اينكه چه كسي ميخواهد اين آثار را بسازد، حساسيت ملموسي وجود دارد. چند روز پيش «تهمينه ميلاني» در اظهارنظري خاطرنشان كرد كه قصد ساخت فيلمي جنگي را داشته اما دستان پنهان مانع از ساخت اين اثر توسط او شدهاند. شايد دليلش را بتوان در همين ميزان حساسيت بالا جستوجو كرد. جنگ تحميلي هنوز بازماندگان زيادي دارد؛ ايثارگراني كه در سنين جواني راهي جبهههاي جنگ شدهاند. خانواده و فرزندان شهداي جنگ و مردمي كه دوستدار فيلمهاي جنگي هستند دوست دارند كه در رده اين ژانر شاهد ساخته شدن فيلمهايي باشند با مفاهيمي عالي؛ آثاري كه بيشتر از تهاجم به جنگ نمايشدهنده معنويات و روحيه شجاعت، ايثار، وفاداري و از خودگذشتگي سربازان وطن باشد. آنها ميخواهند كه سوژههاي ناب جنگ به كارگردانان وفادار به اين ژانر واگذار شود، آنها ميخواهند كه كار به كاردان سپرده شود.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۶ شهريور ۱۳۹۴ - ۱۶:۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]