تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837028604
دلنوشته مهتاب کرامتی برای آیلان
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری پانا: دلنوشته مهتاب کرامتی برای آیلان خبرگزاری پانا: مهتاب کرامتی در یادداشتی درباره کشته شدن پسر سه ساله در سواحل ترکیه گفت: باید روی ساحل دراز می‌کشید و به صدای موج روی شن‌ها گوش می‌داد. باید دنبال گوش‌ماهی‌ها می‌گشت...
۱۳۹۴ شنبه ۱۴ شهريور ساعت 10:24
به گزارش سرویس فرهنگی پانا؛ مهتاب کرامتی در یادداشتی آورده است؛ باید روی ساحل دراز می‌كشید و به صدای موج روی شن‌ها گوش می‌داد. باید دنبال گوش‌ماهی‌ها می‌گشت و بزرگ‌ترین آنها را در دست‌های كوچكش می‌گرفت و لبخندزنان صدای دریا را می‌شنید. حتی می‌توانست خانه شنی بسازد یا با پاهای برهنه كوچك سرشار از خوشی، به سمت آب بدود و ذوق كند. باید بازی می‌كرد؛ شبیه همه بچه‌های خوشبختی كه جهان میدان بازی آنهاست. همه بچه‌هایی كه شب‌ها با صدای آرام لالایی مادر و قصه‌های افسانه و پری می‌خوابند و صبح، با جهانی در صلح در آغوش، برای یك روز تازه چشم باز می‌كنند.
شبیه بچه‌هایی كه نمی‌دانند جنگ چیست یا صدای ترس را نشنیده‌اند. باید شبیه یك كودك خوشبخت بود؛ سرشار از كودكی، صلح، آرامش، خوشبختی و زندگی. باید تعریف زندگی می‌شد؛ نشانه زنده بودن. مرگ خیلی بزرگ‌تر از آغوش كوچك خوابیده در ساحل است.
مرگ خیلی بزرگ‌تر از دست‌های كوچك بی‌پناه نشسته در ساحل است. مرگ خیلی بزرگ‌تر از كودكی است كه همه كودكی‌اش، همه زندگی‌اش را در پناه یك ساحل جا داده و پشت دریاها تنها تصویر جنگ و هراس و درد دارد. دست‌های كوچكش نباید اینقدر بی‌پناه روی شن‌های خیس می‌نشست و دریا آغوشش را برای هراس و مرگ او باز می‌كرد.
اما انگار تنها مرگ، هدیه دست‌های كودكانه‌ای است كه زندگی طلب می‌كرد. تنها مرگ عروسك میدان بازی معصومانه او در جهان پر از خشونت و درد است. انگار تنها مرگ است كه می‌داند ترس چیست و هرشب با قصه تازه‌ای از هراس خوابیدن یعنی چه. تنها مرگ است كه آنقدر دقیق و دوستانه، می‌داند زندگی در جهانی كه آدم‌هایش چشم‌ها را به روی هراس و تنهایی كودك وحشت‌زده از ویرانی و جنگ بسته‌اند، یعنی چه.
این مرگ عزیز، این مرگ آرام نشسته در جهان كودكی‌اش، شبیه یك خواب طولانی پر از رویای ماهی‌ها و صدف‌ها، خودش را در آغوش كودك او جا كرده تا جهان، نه از ترس او كه از فراموشی خودش در اندوه و غم برود. جهانی كه برای صلح، برای زندگی می‌خواستیم و حالا، تنها پناهش ساحل دریایی است كه پری‌وار كودك هراسیده‌اش را در آغوش می‌گیرد و تمام. مرگ دوست خوبی است برایش؛ نه آنقدر بی‌وفا كه هراس‌های او را نبیند و نه آنقدر فراموشكار كه چشم روی تمام سیاهی‌ها ببندد.
مرگ دوست خوبی است، آنقدر كه می‌داند در جهانی خالی از صلح، در جهانی با فراموش‌كاری و بی‌تفاوتی آدم بزرگ‌ها، در جهانی كه باید مدام و مدام از مرزهایش به سوی ساحلی امن فرار كرد، تنها دوست بی‌ریای كودكی است كه هرروز صبح چشم‌هایش را با ترس باز می‌كرد و هرشب با نوای لالایی ترسیده مادر می‌خوابید. مرگ دوست خوبی است، ببنید چقدر آرام سر بر ساحل آرامشش گذاشته و دیگر نه می‌ترسد و نه فرار می‌كند. خواب است، بگذاریم آرام بخوابد و آرام آرام زیرلب زمزمه كنیم: «ما نگاه، ما هیچ».
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری پانا]
[مشاهده در: www.pana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها