محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826063243
با سيد محمدعلي حسيني سخنگوي وزارت امور خارجه تعامل و صبوري لازمه سياست خارجي است
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: با سيد محمدعلي حسيني سخنگوي وزارت امور خارجه تعامل و صبوري لازمه سياست خارجي است
جام جم آنلاين: قواعد ديپلماسي براي حفظ موازنه قوا تدوين شده است، اما در جهاني بايد اجرا شود كه امريكا خود را صاحب راي مي‌داند و بر اين باور است كه اجازه دارد قوانين اين بازي را رعايت نكند. در چنين شرايطي است كه ديپلماسي به هنرپيشگي مي‌ماند و حتي به مراتب از آن دشوارتر است، چرا كه بر يك نمايشنامه معين و آزموده متكي نيست. در چنين حالي اين پرسش به ذهن متبادر مي‌شود كه تا كجا بايد به اين قواعد گردن نهاد و سياست خارجي ايران بر چه نكاتي استوار است ودر اين زمان سياست خارجي دولت نهم براي مقابله با اين بهانه‌گيري‌ها چه روشي را اتخاذ كرده است.
از اين رو «جام‌جم» باب مصاحبه با سيدمحمدعلي حسيني، سخنگوي وزارت خارجه را گشود تا پاسخ پرسش خود را دريابد، اگرچه رسم ضبط خاموش(Off The Recorder) همچنان در برخي بخش‌هاي مصاحبه برقرار بود.
مهمترين بخشي كه حسيني آن را مورد تاكيد قرار مي‌دهد، آن است كه وقتي طرف‌هاي مقابل ما كمترين حسن نيتي ندارند، تعامل بي‌معناست. وقتي با حسيني به گفتگو نشسته‌ايم از جلسه كاري سنگيني بازگشته و بسيار خسته بود، اما مطابق معمول با روي خوش از ما استقبال كرد، گويا اين حس ديپلماتيك با روح وي عجين شده است.
اما با تمام اين اوصاف او حاضر نشد درخصوص شبهاتي كه از سوي برخي از سايت‌هاي خبري درباره انتصابات فاميلي يا بحث‌برانگيز در وزارت خارجه مطرح شده است به ما پاسخ دهد. حسيني تاكيد كرد «ترجيح مي‌دهم اين مسايل مطبوعاتي نشود.» مشروح اين گفتگو را مي‌خوانيد.
گفتگوهاي ايران با امريكا بر سر مساله عراق پس از 3 دوره نتايج ملموسي براي تهران نداشته و اين موضوع موجب توقف اين گفتگوها شده است. حال اگر بخواهيد مجدد اين گفتگوها را آغاز كنيد، شرايط ايران براي ادامه آن چيست؟ در عين حال اگر اين گفتگوها ادامه نيابد، تكليف ديپلمات‌هاي ايراني چه خواهد شد؟ آيا قرار نيست مساله آنان حل شود؟
آن چيزي كه ما در شروع اين گفتگوها مورد تاكيد قرار داديم، محوريت امنيت و ثبات در عراق به خاطر مردم اين كشور و كم كردن از مشكلات آنها و همراهي با دولت عراق بود كه اين مساله بنا به درخواست اين دولت و درخواست رسمي امريكايي‌ها صورت گرفت.
در 3 دوره از گفتگوهايي كه با امريكايي‌ها صورت گرفت ما مواضع خود را بصراحت و با شفافيت به طرف امريكايي در حضور مقامات عراقي مطرح و بر حمايت جدي و عملي از دولت مردمي و قانوني و منتخب نوري مالكي تاكيد كرديم، همچنين براي ايجاد ثبات و آرامش، واگذاري مسووليت‌ها و اختيارات كامل به دولتمردان و مسوولان و نمايندگان منتخب ملت عراق را ضروري دانسته و بر اشغالگري و تروريسم به عنوان عامل اصلي ناامني و بي‌ثباتي در عراق تصريح كرديم و ضرورت خروج اشغالگران با زمانبندي و برنامه‌ريزي مشخص و واگذاري امور به دست مردم و دولتمردان منتخب عراق را يادآور شديم.
مقدمات برگزاري دور چهارم گفتگوها نيز در حال فراهم شدن بود. ما درخواست دولت عراق براي برگزاري دور چهارم گفتگوها و درخواست رسمي امريكا را دريافت كرده بوديم و در حال بررسي و پاسخ به آن بوديم؛ اما آنچه باعث موضع اخير ايران در اين ارتباط شد، حوادثي است كه امروزه در عراق شاهد هستيم.
امريكايي‌ها بيرحمانه در نقاط مختلف عراق، مردم را سركوب و خانه‌هايشان را بر سر زنان و فرزندان آنها تخريب ميكنند و با گستاخي ديگران را به دخالت در امور عراق متهم ميكنند. البته يكي از عوامل اصلي براي اين كه امريكايي‌ها فرصت‌طلبانه و با سوءاستفاده از شرايط جاري عراق دست به اين كار زدند اين است كه حضور خود را در عراق توجيه كنند كه اين توجيه غيرقابل قبول و غيرمنطقي است.
ما تاكيد كرديم در شرايطي كه امريكايي‌ها علني و آشكارا و به شكل وسيع عمليات نظامي خود را عليه مردم عراق در نقاط مختلف انجام مي‌دهد، نمي‌توان در مورد امنيت و ثبات عراق با اين كشور گفتگو كرد و هر گفتگويي در اين باره بي‌حاصل است.
در اين صورت تكليف ديپلمات‌ها چه مي‌شود؟
در مورد آزادي ماموران كنسولي جمهوري اسلامي ايران، ما تحت هر شرايطي اين قضيه را با برادران مسوول در دولت عراق همچون گذشته و تا آزادي كامل اين افراد پيگيري مي‌كنيم.
از شرايط ديپلمات‌ها خبر تازه‌اي داريد؟
ماموران كنسولي ما همچنان در بازداشت غيرقانوني امريكايي‌ها هستند. تلاش زيادي شده كه مجدد از طريق صليب سرخ ديداري با خانواده‌هايشان داشته باشند، اما امريكايي‌ها همچنان مانع‌تراشي ميكنند. گفته شده گاهي تماس‌هاي تلفني بسيار اندك برقرار شده است. به هر حال ما تلاش‌هايمان را از كانال‌هاي موجود ادامه مي‌دهيم.
با وجود نقش فعال ايران در عراق براي بهبود امنيت اين كشور، شاهد هستيم دولت امريكا، ايران را به عنوان عامل تهديدكننده امنيت در عراق و حتي تهديدكننده ثبات منطقه معرفي مي‌كند و تبليغات اين كشور به گونه‌اي پيش رفته كه در حقيقت خطر ايران بزرگ‌تر از خطر اسرائيل در منطقه جلوه داده شده است و حتي برخي مسوولان ما نسبت به اين تبليغات اعلام خطر كرده‌اند. رويكرد وزارت خارجه براي مقابله با اين برخورد امريكا چيست؟
امريكايي‌ها براي ادامه اشغالگري و حضور نامشروع در منطقه به بهانه‌هاي مختلف نياز دارند. يكي از بهانه‌هاي اصلي كه هم از زبان مسوولان و هم از زبان رسانه‌هاي منتسب به آنها اعلام شده، تهديد جمهوري اسلامي ايران عليه منطقه است؛ در حالي كه اين يك دروغ آشكار است. ما با گروه‌هاي مختلف عراقي از گذشته داراي پيوندهاي دوستانه و نزديكي بوده و هستيم و دولت عراق را به شكل همه‌جانبه در روند دولت‌سازي و همچنين مجلس اين كشور را مورد حمايت قرار مي‌دهيم. ايران در شرايط سختي، سفارتخانه خود را در عراق داير كرده و همچنان فعال است. همچنين در عرصه بازسازي عراق حضور چشمگير و فعالي داريم.
ما از همسايگان و ديگر كشورها دعوت كرديم كه سفارتخانه‌هاي خود را در عراق بازگشايي كنند و از آنها خواستيم براي نجات دولت و مردم عراق ازاين وضعيت فعلي به آنها كمك كنند.
هر منطقي و توجيه سياسي اين موضوع را تاكيد مي‌كند كه يك عراق با ثبات و آرام و امن براي جمهوري اسلامي ايران مفيدتر است و براي ديگر كشورهاي همسايه نيز وضعيت به همين منوال است.
امريكايي‌ها در طول 5 سال گذشته اتهامات بي‌پايه و اساسي را عليه جمهوري اسلامي ايران مطرح كردند بدون آن كه بتوانند كمترين سندي ارائه كنند. آنها حتي در سطح رسانه‌ها نيز نتوانستند مدرك موجهي داشته باشند؛ بنابراين تمامي هياهوها و جنجال‌هاي رسانه‌اي به اين دليل است كه امريكايي‌ها به دنبال بهانه‌اي هستند كه حضور خود را در منطقه و عراق استمرار بخشند و به چپاول و غارت منابعي كه در اين منطقه وجود دارد، ادامه دهند.
از سوي ديگر، همان‌طور كه اشاره شد يكي از اهداف اصلي آنها كمرنگ كردن تهديدات رژيم صهيونيستي است. امريكايي‌ها تلاش ميكنند به كمك اين رژيم بيايند و با استفاده از رسانه‌هاي وابسته خود، اين تهديد را كمرنگ كنند و در مقابل جمهوري اسلامي ايران را كه همواره داراي روابط حسنه و پيوندهاي ديرينه با همسايگان خود و با كشورهاي مختلف منطقه بوده است به عنوان يك تهديد بزرگنمايي كنند.
اما به نظر ميرسد در اين بحث امريكايي‌ها ايران را به بازي گرفته‌اند. يعني در جايي كه به نفوذ ايران احتياج دارند بر سر ميز مذاكره مي‌نشينند، بحث و گفتگو ميكنند و نرمش به خرج مي‌دهند و زماني كه به ايران احتياج ندارند، تهران را از بازي كنار مي‌گذارند و خود به تنهايي ايفاي نقش ميكنند تا جايي كه خانم رايس در اجلاس كويت از ايران به عنوان يك خطر بالقوه ياد كرده است. وزارت خارجه براي مقابله با اين روش چه برنامه‌اي دارد؟
نه اين‌طور نيست كه امريكايي‌ها تعيين كننده باشند. ما براساس منافع و مصالح خود و ملتمان و براساس مسووليت‌ها و تعهدات اخلاقي، اسلامي، منطقه‌اي و بين‌المللي كه داريم، تصميم‌گيري مي‌كنيم. ايجاد روابط صميمانه و تقويت مناسبات دوستانه با همسايگان، كشورهاي اسلامي، كشورهاي منطقه و بين‌المللي در اولويت سياست خارجي ما قرار دارد بنابراين همان‌گونه كه ابتداي گفتگوها گفتم به خاطر ملت عراق درخواست مردم و دولت اين كشور براي حل مشكلاتشان وارد اين گفتگوها شديم.
اين اقدام به ابتكار و تصميم ما بود و به خاطر احساس مسووليتي بود كه از سوي دولت ايران وجود داشت؛ البته امريكايي‌ها تلاش ميكنند بازي‌هاي مختلفي را در عرصه بين‌المللي داشته باشند، اما هوشياري ملت‌ها و دولت‌ها مانع موفقيت اقدامات آنها مي‌شود.
در حال حاضر، بسياري از چهره‌هاي سابق دست‌اندركار مسائل هسته‌اي در كشور از ناكافي بودن برنامه‌هاي ديپلماتيك ايران براي موفقيت برنامه هسته‌اي انتقاد ميكنند و اين برنامه‌ها را كافي نمي‌دانند. آيا اين انتقادات را موجه مي‌دانيد؟
بايد مشخص شود كه انتقادات در چه زمينه‌اي است. اتفاقا ديپلماسي ايران در دولت نهم و در عرصه هسته‌اي يكي از ابعاد موفقيت دستگاه ديپلماسي است.
اما دراين دوره شاهد رفتن پرونده ايران به شوراي امنيت بوديم، به طوري كه تحريم‌هاي اقتصادي بيشتري به ما تحميل شد. با اين حال باز هم شما راهبردهاي ديپلماتيك كشور را در اين باره موفق ارزيابي مي‌كنيد؟
شما موفقيت را چگونه تعبير مي‌كنيد؟ ما معتقديم اگر دستگاه ديپلماسي كشور و كساني كه در سياست خارجي نقش دارند، بدون اين كه اندكي از حقوق ملت و منافع ملي كوتاه بيايند، بتوانند دستاوردهايي در عرصه عمل داشته باشند، اين نوعي موفقيت است. دشمن مي‌خواهد بدون آن كه وجهه قانوني يا حقوقي داشته باشد، ايده خود را به ما تحميل كند كما اين كه از ابتداي پيروزي انقلاب اسلامي ايران تاكنون، ما را با برخي از تحريم‌ها مواجه كرده است.
اين سياستي است كه دشمن در مقابل ملت و منافع ايران دنبال و از هر ابزاري كه در توان داشته استفاده كرده است تا ملت ما را از منافع مشروع و حقوق طبيعي و قانوني‌اش محروم كند.
در مقابل، جمهوري اسلامي ايران اين حقوق و منافع را در يك چارچوب قانوني و حقوقي و براساس معاهدات و موازين بين‌المللي پيگيري كرده است و شما به حقوق خود دست يافته‌ايد، بدون اين كه كوچك‌ترين تخلفي داشته باشيد. اين يك موفقيت بزرگ در عرصه ديپلماسي است.
دشمن هم از ابزار، توان و نفوذ خود و از اقدامات غيرقانوني و غيرحقوقي در مقابل ملت ايران استفاده كرده است. طبيعي است كشورهاي مستقل براي دستيابي به اهداف مشروع خود با مشكلاتي از سوي دشمن مواجه مي‌شوند كه بهترين روش اين است كه بدون عقب‌نشيني بتوانيم همان مسيري كه ما را به اهداف مي‌رساند، ادامه دهيم.
زماني كه براي اولين بار بحث بسته‌هاي پيشنهادي مطرح شد، اروپا بسته‌اي را پيشنهاد كرد. بلافاصله در آن زمان گفتيم كه پيشنهادهايي داريم. در حال حاضر هم كه گروه 1+5 پيشنهاد ارائه بسته مي‌دهد، از بسته پيشنهادي خود سخن به ميان مي‌آوريم. به نظر ميرسد اين عملكرد انفعالي است. اگر در اين‌باره برنامه‌اي تدوين شده است؛ چرا قبل از آن كه 1+5 پيشنهاد خود را مطرح كنند، ما برنامه خود را ارائه نمي‌دهيم تا آنچه پاسخ دهند؟ آيا اين يك واكنش نيست تا برنامه‌ريزي؟
فرق است ميان 2 بسته. بسته اولي كه اروپايي‌ها پيشنهاد كردند را بررسي كرديم و پاسخ داديم و در مقابل هيچ پاسخي را از طرف اروپايي ديگر دريافت نكرديم و متاسفانه با يك تصميم غيرمنطقي و نادرست اروپايي‌ها و برخي ديگر از كشورهاي 1+5 مواجه شديم كه موضوع هسته‌اي ايران را از آژانس به شوراي امنيت منتقل كردند. اما بسته‌اي كه اكنون از آن صحبت مي‌كنيم، يك بسته كاملا ابتكاري است كه جمهوري اسلامي ايران آن را تكميل و به موقع ارائه كرده است.
مهمترين بخش اين بسته يا ستاره آن كدام است و در چه محوري قرار دارد؟
اين بسته پيشنهادي براساس عدالت‌محوري و همچنين احترام به حاكميت ملي كشورها و محترم شمردن حقوق آنها تنظيم شده است و اعلام آمادگي كرده‌ايم تا با كشورهايي كه در صلح و امنيت جهاني تاثيرگذارند، به مذاكره بنشينيم و علاوه بر آن در يك حركت جمعي گام‌هاي مناسبي را برداريم.
شما از كشورهاي تاثيرگذار صحبت كرديد. شنيده شده كه در حقيقت يكي از مفاد بسته پيشنهادي ايران آن است كه گروه 1+5 تبديل به گروه 2+5 شود، منتها اين نفر دوم كه به اين گروه اضافه مي‌شود، ايران باشد. اگر اين ماجرا صحبت دارد، اين امر چگونه امكانپذير است؟ اعضاي 1+5 كه متشكل از 5 عضو شوراي امنيت و آلمان هستند، تلاش دارند به بازپرسي ايران بپردازند. آيا ايران مي‌تواند كنار اين كشورها قرار بگيرد، چنين مكانيسمي قابل توجيه است؟
در حال حاضر، ايران به عنوان يك قدرت تاثيرگذار در مسائل منطقه‌اي و بين‌المللي است و در بسته‌اي كه تنظيم كرده، آمادگي خود را براي مذاكره با ديگر قدرت‌هاي تاثيرگذار در صلح و امنيت جهاني اعلام كرده است.
يعني پيشنهاد 2+5 را تاييد مي‌كنيد؟
عدد و رقم مطرح نيست. صحبت كلي‌تر از اين حرف‌هاست. ايران قطعا يكي از قدرت‌هاي تاثيرگذار در صلح جهاني است.
اما 1+5 شكل گرفت كه به بررسي برنامه هسته‌اي ايران بپردازد و به نتيجه‌اي برسد و حالا اگر ايران بخواهد در كنار اين كشورها قرار بگيرد، چه نتيجه‌اي را انتظار دارد؟
ما بسته‌اي را كه تنظيم كرده‌ايم؛ ارائه و با آنها پيرامون اين بسته مذاكره مي‌كنيم و آمادگي داريم علاوه بر مذاكرهبه صورت دستجمعي هم گام‌هاي مناسبي را برداريم.
با تغيير دبير شوراي عالي امنيت ملي و جايگزيني جليلي به جاي لاريجاني، به نظر ميرسد اين جايگزيني وتغييرات، محور شورايي تصميم‌گيري درباره مساله هسته‌اي را به محور تصميم‌گيري واحد مبدل مي‌كند. اگر اين‌طور نيست، وزارت امور خارجه در چه سطحي از تصميم‌گيري‌هاي اين موضوع قرار دارد؟
هم در گذشته و هم در حال تصميمات مربوط به موضوع فعاليتهاي هسته‌اي جمهوري اسلامي ايران در شوراي عالي امنيت ملي مطرح و پيرامون آن اظهارنظر و تصميم‌گيري مي‌شود. در گذشته رئيس محترم جمهوري، رئيس شواري عالي امنيت ملي بودند و در حال حاضر نيز همينطور است.
اساسا سياست جمهوري اسلامي ايران در عرصه مهم هسته‌اي داراي اصول و ضوابطي است كه با تغيير افراد تغيير نمي‌كند. وزير امور خارجه نيز به عنوان يك عضو مهم و فعال شوراي عالي امنيت ملي در اين شورا حضور دارد.
در دور جديد فعاليت ديپلماسي كشورمان، ما در معرض روابط با كشورهاي عربي روند متفاوتي داشتيم و تلاش كرديم اين روابط را ارتقاء و بهبود بخشيم. پرسش اينجاست كه نتيجه اين اقدامات ما كجا نمود دارد؟
اساسا تقويت روابط و مناسبات با همسايگان در اولويت سياست خارجي قرار دارد و اين موضوعي است كه در تمام دوران دنبال مي‌شود. ابتكارات خوبي نيز در دولت نهم براي تنش‌زدايي، اعتمادسازي و تقويت و ارتقاي مناسبات در زمينه‌هاي مختلف صورت گرفت. حضور رئيس‌جمهور در كشورهاي مختلف حوزه خليج‌فارس و سفر مقامات عالي‌رتبه اين كشورها به ايران و طرح‌هاي مختلفي كه از سوي ايران براي تقويت همكاري‌ها ارائه شد و استقبالي كه اين كشورها از اين طرح‌ها كردند، نشان‌دهنده اين است كه در هر دو طرف عزم و اراده جدي براي تقويت مناسبات وجود دارد.
همه كشورهاي اين منطقه به اين موضوع كاملا آگاه هستند كه ما كشورهاي ماندني در اين منطقه هستيم و همسايگاني هستيم كه سال‌ها و قرن‌ها در كنار يكديگر زندگي خوب، روابط ديرينه و پيوندهاي عميقي را داشته‌ايم و در آينده هم تصميم بر اين است كه اين پيوندها بيش از گذشته باشد لذا بايد از همه فرصت‌ها و ظرفيت‌ها براي بهبود اين روابط استفاده كرد.
البته برخي از اختلاف‌نظرها ميان كشورهاي مختلف وجود دارد. نه تنها بين جمهوري اسلامي ايران با برخي از اين كشورها، در ميان خود اين كشورها هم اختلاف‌نظراتي وجود دارد. كار دستگاه ديپلماسي و سياست خارجي اين است كه اين اختلافات را به حداقل رسانده و به يك روش منصفانه حل و فصل برسد و فرصت‌ها و ظرفيت‌هاي جديدي را ايجاد كند تا اين روابط همچنان سير رو به رشد و توسعه خود را طي كند.
در مورد مصر اوضاع چگونه است؟ ايران به سوي مصر حركت كرد و رئيس‌جمهور با استقبال از اين حركت سخن گفت و رفت و آمدهاي سياسي جريان يافت، اما اين حركت فعال ناگهان خاموش شد. رابطه با مصر به كجا انجاميد و چرا رابطه تهران و قاهره همچنان راكد باقي مانده است؟
روابط ما با مصر در عرصه‌هاي مختلف روابط خوبي است. ما همكاري‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي خوبي داريم و روابط اقتصادي، صنعتي و مبادلات تجاري در سطح خوبي است و قابل افزايش نيز است در سطح سياسي موانعي از گذشته وجود داشته است كه مي‌توانيم در چارچوب يك تفاهم جامع آنها را حل و فصل كنيم.
آيا طرف مصري نيز خواهان گسترش اين روابط است يا فقط ايران است كه نسبت به اين موضوع ابراز تمايل مي‌كند؟
مصري‌ها در گفتگوهايي كه داشتيم تعامل خوبي داشتند و اميدواريم با افزايش اين تعاملات روابط نيز به سطح بالاتري ارتقا يابد.
شما از تعامل مثبت سخن مي‌گوييد. تعامل مثبت معمولا رو به پيشرفت است، اما ما در اين مدت پيشرفتي در روابط دو كشور نمي‌بينيم.
تنظيم روابط با كشورها و كار در سياست خارجي همواره بايد با تعامل و صبوري همراه باشد تا اين كه به يك مرحله مطلوب برسد.
ما در اين دوره شاهد سفرهاي متعدد رئيس‌جمهور به كشورهاي آسيايي، آفريقايي يا امريكاي جنوبي بوديم، اما رئيس‌جمهور هيچ سفري به كشورهاي اروپايي نداشت يعني شايد روابط اقتصادي در جريان بوده اما مي‌توان گفت در اين دوره ما تقويت مناسبات سياسي با اروپا نداشته‌ايم. دليل آن چيست؟
سفر مقامات عالي‌رتبه ما در گذشته نيز به كشورهاي اروپايي كم بوده است. روابط ما با كشورهاي اروپايي خوب است، اما اگر برخي از كشورهاي اروپايي ارتقاي مناسباتشان را به مسائل ديگر گره زده‌اند، ديگر ايران مسوول نيست. اگر در دوره‌هاي گذشته هم شما نظري داشته باشيد، اروپايي‌ها سياست خود را چندان نسبت به جمهوري اسلامي ايران تغيير نداده‌اند.
آخرين سوال را به مسائل خانوادگي اختصاص مي‌دهم،آيا شما در منزل همينطور خوشرو هستيد و آيا خانواده نيز شما را در امور كاري همراهي مي‌كند؟
من 3 فرزند دارم و زندگي خانوادگي نه تنها مانع فعاليتهاي سياسي‌ام نيست، بلكه موجب فراموشي موقت سختي كار در محيط خانه است.
راه دوم را انتخاب كرديم
تعامل مسائله‌اي است تعريف شود و ما تعامل را كنار نگذاشته‌ايم. روابط و همكاري‌هايمان در زمينه هسته‌اي بسيار نزديك و در چارچوب قانون بوده است و مذاكراتمان با كشورهاي اروپايي مدت‌ها دنبال شده است. منتها شما به نقطه‌اي مي‌رسيد كه احساس مي‌كنيد طرف مقابل هيچ حسن نيتي ندارد. كمترين صداقتي در گفتگوي با شما به خرج نمي‌دهد و هدفي كه دنبال مي‌كند، محروم‌سازي شما از حقوق طبيعي‌تان است. روند سياستي را كه دنبال كرديم، براساس تجارب گذشته بوده است.
تعاملي كه در دولت گذشته وجود داشت، پذيرش تعليق داوطلبانه و اجرايي پروتكل الحاقي به مدت 5/2 سال بوده، اما آنچه دريافت كرديم، زياده‌طلبي و زياده‌خواهي طرف مقابل بوده است. يعني در مقابل اين نرمش طرف نه‌تنها حق ما را بازپس نداد، بلكه گفتند به طور كلي از آن صرف نظر كنيم. 2 راه پيش‌رو داشتيم، يا علي‌رغم تعامل مثبتي كه داشتيم، كاملا از اين حق خود صرفنظر كنيم يا در مقابل اين خواسته غيرمنطقي و غيرقانوني پايداري و مقاومت مدبرانه داشته باشيم و در چارچوب موازين و معاهدات بين‌المللي حقوق خود را پيگيري كنيم. ما راه دوم را انتخاب كرده‌ايم.
كتايون مافي
يکشنبه 5 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 375]
-
گوناگون
پربازدیدترینها