واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست > دیپلماسی - شمس الدین خارقانی در حال حاضر مشکل ما با کشورهای اروپایی دو محور دارد؛ اول قطع نامه شورای امنیت که در آنجا راهکار اصلی را 1+5 مشخص کرده است و دیگری قطع نامه اتحادیه اروپا در مورد ایران که در آن گام هایی فراتر از قطع نامه شورای امنیت پیش بینی شده است. بر این اساس به نظر می رسد که چارچوب روابط ایران با کشورهای اروپایی را این قطع نامه ها مشخص می کند؛ در اجلاس سران کشورهای اروپایی و پیش از آن در اجلاس وزرای خارجه ای کشورها، خانم کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برای مذاکره با نماینده جمهوری اسلامی در مذاکرات یعنی آقای جلیلی ابراز تمایل کرد و نامه این در این خصوص به تهران فرستاده شد. اینکه ایران بدنبال ارتباط بیشتر با کشورهای اروپایی است در بعد فعال بودن دیپلماسی کشور قابل دفاع است چراکه وظیفه دستگاه دیپلماسی است که در همه زمینه ها با کشورهای مختلف وارد مذاکره شود و توضیحات لازم را ارائه دهد. علت اینکه ایران در کشورهای مختلف سفارت خانه دارد همین است. اما طرف اروپایی برای مذاکره یا ارتباط با ایران چارچوب مشخص کرده است. آنها این چارچوب را که هم در قطع نامه شورای امنیت، هم در قطع نامه اتحادیه اروپا در مورد ایران و هم در بیانیه نهایی اجلاس گروه هشت و گروه بیست مشخص کرده اند. به نظر می رسد که دو مطلب بسیار مهم بیش از هر چیز در تصمیم گیری های اتحادیه اروپا در مورد ایران مد نظر قرار دارد؛ اول مساله هسته ای ایران و دوم مساله حقوق بشر ایران. طرف های اروپایی این دو موضوع را در کلیه قطع نامه های خود در مورد ایران با هم یکی کرده اند. آنها برای مذاکره با ایران چارچوب مشخص کرده اند، حال با این اوصاف تصور نمی شود اروپایی ها حاضر باشند خارج از این چارچوب با ایران ارتباط برقرار کنند به این معنا که پس از صدور قطع نامه آنها در انتظارند تا لیست شرکت هایشان برای تحریم ایران - غیر از آنچه که در قطع نامه شورای امنیت تعیین شده- کامل شود و در عین حال حد روابط را نیز در چارچوب تعیین شده، تعریف کنند. به این معنا که در حد منافع خود با ایران ارتباط برقرار می کنند و سعی دارند منافع ایران را تا حد ممکن کاهش دهند. به نظر نمی رسد که در حال حاضر رفت و آمدهای ایران با کشورهای اروپایی خارج از این چارچوب به نتیجه برسد البته این بدان معنا نیست که ایران باید فعالیت های دیپلماتیک خود را با کشورهای اروپایی متوقف کند اما لازم است که تهران شناخت درستی از اهداف اروپایی ها و مقاصد کشورمان داشته باشد. با این شناخت می توان ساز و کارهای مناسبی را در سیاست خارجی کشور مقابل اروپا تنظیم کرد. اقتصاد بستری برای سیاست خارجیهمواره کشورها تلاش می کنند از مذکرات و واقعیت های اقتصادی خود در جهت روابط سیاسی خود بهره گیری کنند اما چنانچه اروپا به قطع نامه ای که سران اروپایی در مورد ایران تصویب کرده اند عمل کند، هر نوع سرمایه گذاری اروپایی در ایران یا ارتباط تکنیکی در حوزه انرژی و حامل های انرژی مورد تحریم قرار دارد و باید متوقف شود. یکی از ظرفیت های ایران گاز است که اتحادیه اروپا نیز نیاز زیادی به آن دارد، اگر بر اساس قطع نامه اروپایی تعامل ایران و اروپا در بخش انرژی متوقف شود باید گفت که تهران دیگر نمی تواند از موضع انرژی در جهت بهبود روابط استفاده کند. اکنون حداقل پنج شرکت بزرگ اروپایی در بخش انرژی اعلام کرده اند که با ایران در هیچ زمینه ای همکاری نخواهد کرد، بر این اساس در آینده نزدیک بروکسل بر ای اجرایی شدن قطع نامه اروپا و قطع نامه شورای امنیت علیه ایران فشار خواهد آورد. در این صورت بسیاری از زمینه های فعالیت ای مشترک میان ایران و اروپا از بین خواهد رفت. ایران برای اینکه بتواند چالش خود را با امریکا به ثمر برساند و هم نشان دهد که قطع نامه ها علیه ایران ثمری ندارد بر روی روابط با اروپا کار بیشتری خواهد کرد. شاید در کوتاه مدت ایران توفیقی کسب نکند اما نوع رایزنی های تهران با اتحادیه اروپا بسیار تعیین کننده خواهد بود. سفیر سابق ایران در آلمان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]