تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837005312
ارتباطات و نقش آن در تبلیغ اسلامی - بخش اول اصول و فرایند برنامه ریزی ارتباطات
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: ارتباطات و نقش آن در تبلیغ اسلامی - بخش اول
اصول و فرایند برنامه ریزی ارتباطات
بازخور فراگردی است که توسط آن دریافت کننده برقراری ارتباط را تأیید کرده، پیامی درباره چگونگی احساس خود نسبت به پیام دریافتی برای فرستنده ارسال می دارد .
چکیده تبلیغ اسلامی ابزاری است که پیامبر اسلام)(ص)، ائمه اطهار(ص) و دانشمندان اسلامی به قصد گسترش علمی، عاطفی و رفتاری اسلام از آن استفاده کرده‌اند. مبلّغ به‌عنوان یک مدیر تبلیغ، علاوه بر اینکه به علومی همچون تفسیر، فقه، اصول و مانند آن نیازمند است، باید از «برنامه‌ریزی ارتباطات» آگاهی داشته باشد. بیشتر سازمان‌ها و افراد به دنبال راهکار‌هایی برای اثربخشی هستند. «برنامه‌ریزی ارتباطات» یکی از عواملی است که در کارایی و اثربخشی تبلیغ اسلامی تأثیر بسزا دارد. این مقاله به‌منظور شناسایی نقش برنامه‌ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی، پس از جمع‌آوری ادبیات تحقیق و پس از جست‌و جو در کتاب‌های اسلامی، یافته‌های خود را با تمرکز بر روش «تحلیلی ـ توصیفی»، بیان کرده و به نتایج ذیل دست یافته است: مبلّغ با برنامه‌ریزی ارتباطات می‌تواند هدف خود را تعیین و راه رسیدن به آن را مشخص کند و موانع رسیدن به آن را برطرف سازد. کلید‌واژه‌ها: تبلیغ، برنامه‌ریزی، ارتباطات، موانع، اسلام. مقدّمه امروزه با توجه به هدف تبلیغ، یعنی تأثیر بر نگرش، رفتار و اعمال مردم ( فیاد، 1355، ص 46)، اهمیت تبلیغ دوچندان می شود. این از آن روست که تبلیغ از مهم ترین وسایلی است که بسیاری از کشورها برای اشاعه و القای مرام ها و عقاید سیاسی و اجتماعی و دینی خود به کار می برند (همان، ص 38). همچنین با توجه اهمیتی که برنامه ریزی ارتباطات برای دستیابی به اثر بخشی و کارایی دارد، اهداف ارتباطات، راه ها و ابزار مناسب برای دستیابی به اهداف، و موانع نیل به هدف مشخص شود. اگر اهداف ارتباط و راه ها و ابزار رسیدن به آنها مشخص نشود ارتباطات اثربخشی و کارایی نخواهد داشت. بدین روی، مبلّغ برای آنکه بتواند در مخاطب نفوذ داشته باشد، لازم است با برنامه ریزی ارتباطات و موانع آن آشنایی داشته باشد. هرچند درباره آداب و شرایط تبلیغ اسلامی، ارتباطات، سازمان دهی و برنامه ریزی و ویژگی های مبلّغ، کتاب، پایان نامه و مقالات متعددی نوشته شده است، اما در موضوع نقش برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی، که در آن فرایند برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی ذکر شده باشد، تحقیقی صورت نگرفته است. این نوشتار سعی دارد برنامه ریزی ارتباطات و نقش آن در تبلیغ اسلامی را بررسی کند. بیان مسئله امروزه یکی از مباحث مهم و قابل بحث در زمینه تبلیغ معارف دین، چگونگی و شیوۀ تبلیغ و نیز نحوۀ به کارگیری ابزارهای تبلیغی است. مبلّغ به عنوان یک مدیر تبلیغی، برای گسترش معارف والای انسانی، که از اهداف اساسی دین مبین اسلام به شمار می آید، نیازمند ارتباط با دیگران است. به نظر می رسد برنامه ریزی ارتباطات نقش مهمی در تقویت تبلیغ اسلامی دارد. هدف از برنامه ریزی ارتباطات افزایش احتمال رسیدن به هدف است که شامل تأثیر گذاری بر باور و احساس و به دنبال آن ایجاد یک رفتار مطلوب در مخاطب، افزایش منفعت اقتصادی از طریق مقرون به صرفه ساختن ارتباطات، متمرکز شدن بر راه های رسیدن به هدف، و احتراز از انحراف از مسیر است. ازاین رو، منظور از برنامه ریزی ارتباطات افزایش ارتباطات اثر بخش است که به وسیله افزایش دانش مدیریت ارتباطات برای مبلّغان و مخاطبان صورت میگیرد. هدف عمده ارتباطات ایجاد تغییر در دیگران است (خدادادی، 1387). با این حال، پژوهش ها نشان می دهند برنامه ریزی ارتباطات برای تبلیغ کالا با برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ دین مبین اسلام تفاوت دارد. ازاین رو در برنامه ریزی ارتباطات برای تبلیغ اسلام، باید بر اساس مبانی فکری و ارزشی اسلامی، شیوه ها و روش های صحیح تبلیغ را شناسایی کرد. در مقام تبیین و بررسی ارتباطات، گام های مفیدی در دهه های اخیر برداشته شده است. اما کمتر به بحث برنامه ریزی ارتباطات مبلغان با مخاطب توجه شده است. همچنین به علت نوپا بودن این شیوه در تبلیغ دین، به ویژه در کشور ما، خلأ تلاش و موشکافی علمی بیشتر در این مقوله احساس می شود. بنابراین، پژوهش حاضر به نقش برنامه ریزی ارتباطات می پردازد که از موضوعات رفتار سازمانی و مبانی سازمان است و برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی را در آموزه های دینی بررسی می کند. تبیین مفاهیم و اصطلاحات الف. برنامه ریزی ارتباطات: ارتباطات مفهومی انعطاف پذیر دارد، تا جایی که می تواند انواع ارتباطات میان فردی، درون فردی و ارتباطات جمعی را شامل شود، و اگر به آن به عنوان یک فراگرد نگاه شود در قالب گسترده ای از واژه ها قابل فهم است. این مفهوم از دیدگاه های گوناگون، تعاریف متفاوتی دارد. از دیدگاه روان شناختی، یکی از نیاز های آدمی، و از دیدگاه فلسفی، حقی است که منجر به جریان دوسویه اطلاعات می شود؛ از دیدگاه زیبایی شناختی، یک فعالیت خلاّقانه و از دیدگاه اجتماعی ـ اقتصادی، یکی از منابع قابل تخصیص، نگه داری و باز توزیع مانند دیگر منابع تلّقی می شود (باهنر، 1380). با توجه به آنچه ذکر شد، ارتباطات (Communication) در لغت، به معانی ذیل آمده است: 1. ارتباط، رابط، رسانگری، رسانش (خبر، علامت و غیره)، مبادله، تبادل، گفت و شنود، مکاتبه و مخابره؛ 2. خبر، اطلاع، علامت (داده یا مخاطره شده)، آگهگان، آگه سازی؛ 3. رابطه صمیمی، رابطه نزدیک (دل به دل)؛ 4. وسیله ارتباط، رسانه، رسانگر، (جمع)، وسایل ترابری (مانند راه آهن و کامیون)، و راهرو؛ 5. بیان (شفاهی و کتبی)، علم رساندن علامات و اطلاعات (آریان پور کاشانی 1377، ص1012). 6. مصدر متعدّی ربط دادن، بستن، بر بستن، بستن چیزی را با چیز دیگر؛ 7. اسم مصدر بستگی، پیوند، پیوستگی و رابطه (معین، 1362، ج 1، ص 189). ارتباطات در اصطلاح، انتقال و تبادل اطلاعات، معانی و مفاهیم و احساس ها بین افراد در سازمان با واسطه یا بلاواسطه را گویند (الوانی، 1367، ص 147). می توان گفت: ارتباطات فراگردی است که طی آن، افراد از طریق انتقال علایم پیام، به ارسال و دریافت معنا مبادرت می ورزند (رضاییان، 1379، ص 473). برای برنامه ریزی تعریف های متعددی ذکر شده است؛ ازجمله برنامه ریزی (Planning) عبارت است از: تعیین هدف و یافتن یا پیش بینی کردن راه تحقق آن (همان، ص 179). در تعریف دیگر، برنامه ریزی عبارت است از: تعیین هدف و یافتن و پیش بینی کردن راه تحقق آن (همان، ص 179). در حقیقت، برنامه ریزی پاسخ های حساب شده برای سؤال های ذیل است: ـ غرض و هدف اصلی از انجام این کار چیست؟ ـ با چه روشی بهتر می توان این کار را انجام داد؟ ـ به چه نوع وسایلی نیاز داریم؟ ـ مراحل انجام عمل دارای چه نظمی است و به چه روش هایی انجام می شود؟ ـ با چه ضوابطی باید انجام این عمل و نتایج به دست آمده را ارزشیابی کرد؟ بدین روی، در مفهوم برنامه پنج عنصر / رکن اساسی نهفته است: هدف، روش، وسایل، عمل، ارزشیابی (باهنر ،1380، ص 36ـ45). با توجه به تعاریف یاد شده برنامه ریزی ارتباطات (Communication planning) عبارت است از: تعیین هدف و پیش بینی کردن راه های انتقال علایم پیام که با ارسال و دریافت معنا صورت می گیرد. در تعریف دیگر، چنین بیان شده است: برنامه ریزی ارتباطی شامل ایجاد، تخصیص و یا استفاده نمودن از منابع ارتباطی است برای رسیدن به اهداف اجتماعی ارزشمند در زمینه تصور یا تصورات اجتماعی مشخصی (صبری، 1381، ص 58). در تعریف دقیق تر، برنامه ریزی ارتباطی را تهیه برنامه های بلند مدت و کوتاه مدت برای استفاده کارا از منابع ارتباطی در بستر اهداف، ابزار و اولویت های یک جامعه خاص تعریف کرده اند (باهنر، 1380، ص 37). ب. تبلیغ و تبلیغ اسلامی: تبلیغ عبارت است از: روش یا روش های به هم پیوسته در قالب یک مجموعه برای بسیج کردن و جهت دادن نیروهای اجتماعی و فردی از طریق نفوذ در شخصیت، افکار، عقاید و احساسات آنها برای رسیدن به یک هدف مشخص که این هدف ممکن است سیاسی، نظامی، فرهنگی و مشروع یا نامشروع باشد (رهبر، 1371، ص 80ـ81). تبلیغ اسلامی عبارت است از: هرگونه فعالیت نظام مندی که به طور مستقیم به قصد گسترش علمی، عاطفی و رفتاری اسلام در سطح یا عمق صورت می گیرد (کاویانی، 1387، ص 363). ج .تعریف موانع ارتباطات: موانع ارتباطات (Communication barriers) عبارت است از: هر نوع عاملی یا علتی که نسبت به ارسال یا درک پیام، اختلال ایجاد کند (بهشتی نژاد، 1382، ص 82ـ89). پیشینه تحقیق ارتباط و برنامه در معنای عام خود از ابتدای حیات بشر مطرح بوده و به عنوان یکی از مقتضیات حضور عقل در زندگی فردی و اجتماعی، کاربردی آگاهانه یا ناخودآگاه داشته است. اما برنامه ریزی و ارتباطات به عنوان یک رشته علمی و نظام مبتنی بر اصول از پیش تعیین شده و مطالعات قانونمند، پدیده ای نوپا و جوان به شمار می آید. نظام برنامه ریزی نخست از انقلاب شوروی (سابق) بیرون تراوید که بیش از هر چیز زاییده تحولات اجتماعی بود و صبغه اقتصادی داشت. در شوروی و کشورهای شرقی هم مسلک آن، برنامه ریزی ابتدا در سطح ملّی آغاز شد و سپس به جمهوری ها و مؤسسات کوچک منتقل گردید، درحالیکه در کشورهای سرمایه داری، مسئله پیش بینی و هماهنگی ابتدا در واحد های کوچک مطرح شد و سپس ابعاد منطقه ای و کشوری یافت. ولی برنامه ریزی ارتباطات یک حرکت تدریجی به سوی نظام های مرتبط با ارتباطات بوده است و نمی توان سیر تاریخی آن را به دقت روشن نمود. آنچه امروز به طور مشخص موجود است اسناد مربوط به کنگره های علمی یونسکو و قطع نامه های صادرشده در این خصوص است. ازجمله، می توان به گردهمایی متخصصان ارتباط جمعی و جامعه در مونترال به سال 1969 اشاره کرد که یک کارگروه در زمینه اصول فراگیر تحقیق ارتباطی به شمار می آمد. در سال 1971 یک کمیته مشورتی، طرحی در خصوص برنامه بین المللی تحقیق در ارتباطات در یونسکو ارائه کرد و در آن خصوص، نکات دقیق تری را یادآوری شد که مربوط به برنامه ریزی ارتباطات رسانه ای بود (باهنر،1380، ص 36ـ45). در مورد آداب و شرایط تبلیغ اسلامی، ارتباطات، سازمان دهی و برنامه ریزی، و ویژگی های مبلّغ، کتاب، پایان نامه و مقالات متعددی نوشته شده است؛ از قبیل: مدیریت ارتباطات میان فردی (دهقان پور فراشاه، 1387)، و تحلیلی بر سیره ارتباطات میان فردی پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم (خان محمّدی، 1388). اما در موضوع نقش برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی، تحقیقی صورت نگرفته است. تفاوت این تحقیق با تحقیقات انجام شده در این است که آنها به موضوع منبر و سیر تاریخی آن، کلیات تبلیغ و سیر تاریخی آن، تبلیغ سنّتی، ابزار تبلیغ، ارتباطات، و ویژگی های مبلّغ، شیوه های تبلیغ پرداخته اند، ولی این تحقیق درصدد بیان نقش برنامه ریزی ارتباطات در تبلیغ اسلامی است. اصول و فرایند برنامه ریزی ارتباطات الف. اصول برنامه ریزی با توجه به اینکه هدف تحقیق حاضر از برنامه ریزی ارتباطات، آماده سازی برنامه ها (کوتاه مدت و بلند مدت) در محدوده اهداف تعیین شده برای استفاده صحیح و قابل اجرای منابع و سیاست های ارتباطی است، از آماده سازی برنامه ها و تعیین هدف، دو اصل استخراج می شود که به تبیین آنها می پردازیم: 1. تعیین هدف ارتباطات: ارسطو هدف از ارتباط را اقناع دیگران گفته است و می افزاید: برقرارکننده ارتباط از هر راه و با هر وسیله ای که امکان داشته باشد، می خواهد مخاطب خود را تحت تأثیر و نفوذ درآورد و نظر و عقیده خود را به او بقبولاند ( محسنیان راد، 1369، ص 328). می توان گفت: هدف از ارتباطات، انتقال پیام و کمک به درک آن از طریق ایجاد تفاهم، ایجاد زمینه مناسب برای پذیرش پیام و عملی ساختن آن است (صبری، 1381، ص 61). 2. انتخاب ابزار مناسب برای ارتباط صحیح: برای رساندن یک پیام الهی از هر نوع وسیله ای نمی توان استفاده کرد؛ یعنی برای اینکه پیام الهی رسانده شود چون هدف مقدّس است، نباید انسان تصور کند از هر وسیله ای می تواند برای رسیدن به هدف استفاده کند، مشروع باشد یا نامشروع (موگهی، 1381، ص 105)، بلکه باید از راه های مشروع و ابزار صحیح ارتباط برقرار شود. در اینجا، به برخی از مهم ترین ابزارهای مشروع و متداول در امر ارتباطات و پیام رسانی اشاره می شود. ـ ابزار نوشتاری همانند گزارش، پوستر، یادداشت، بخش نامه و مانند آن؛ ـ ابزار شفاهی همانند تلفن، تماس چهره به چهره، سخنرانی و یا جلسه؛ (خوارزمی،1369،ص 7ـ10). ـ ابزار عملی که ازجمله غیر کلامی رایج آن، می توان به تکان دادن سر، حالت های چهره، وضعیت بدنی، و تماس چشمی اشاره کرد (خیری، 1388). ب. فرایند برنامه ریزی مراحل برنامه ریزی ارتباطات عبارت از: 1. مشخص شدن فرستنده پیام: فرستنده پیام کسی است که مسئول به رمز درآوردن یک معنا و مفهوم به صورت یک پیام است (رضاییان، 1387، ص 289). 2. شناسایی دریافت کننده پیام: کسی که پیام را از رمز خارج کرده، به صورت یک معنا ادراک می کند. دریافت کننده ممکن است بازخور را به فرستنده پیام بدهد یا ندهد (همان). 3. شناسایی مقتضیات موجود مخاطب (فرصت ها و محدودیت ها): آگاهی از مسائل و مشکلات و شناسایی فرصت های موجود مخاطب برای برنامه ریزی ارتباطات از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این مرحله، باید وضعیت آینده مخاطب را از حیث مسائل اقتصادی، سیاسی، فناوری، فرهنگی، و رقابت بازرگانی، پیش بینی کرد و نقاط ضعف و قوّت مخاطب را بررسی نمود (آگاهی از وضع موجود مخاطب). همچین باید مشخص کرد که چه چیزی را، چرا و چگونه می خواهیم به دست بیاوریم (شناسایی وضع مطلوب)؛ یعنی باید دلایل تمایل به کاهش و یا برطرف ساختن فقدان اطمینان های موجود در مسیر نیل به وضع مطلوب را بدانیم؛ زیرا تعیین اهداف واقع بینانه به میزان شناخت و آگاهی از وضع موجود و وضع مطلوب بستگی دارد. (رضاییان، 1379، ص 194ـ200). 4. تعیین اهداف کوتاه مدت: پس از شناسایی فرصت ها و محدودیت های موجود، باید برای تعیین اهداف کوتاه مدتی که برای تأثیر گذاری بر مخاطب در نظر گرفته شده است، اقدام شود. در این صورت، نتایج مورد انتظار و زمان تحقق اهداف مورد نظر معین می شود و مقاصد به کارگیری راهبردها، خط مشی ها، رویه ها، قوانین، برنامه های زمان بندی، و بودجه و برنامه های مالی مشخص می گردد (همان). 5. شناسایی پیام: به طور کلی، هر ارتباط بر چیزی استوار است که مفهومی را برساند، و آنچه مفهوم را می رساند پیام است. پیام ممکن است کلامی و لغوی یا غیرکلامی یا غیر لغوی باشد. پیام های کلامی معمولاً از کلماتی تشکیل شده اند که گفته یا شنیده می شوند، درصورتیکه پیام های غیرکلامی از فرستنده صادر می شود و دربرگیرنده حالت چهره، حرکات و وضعیت بدن، تماس جسمی، تُن صدا و مانند آن است. البته پیام های غیرکلامی از زمینه ارتباطات مانند زمان و مکان نیز ناشی می گردد. به هر روی، هر پیامی باید از طریق حواس پنج گانه انسان ارسال و دریافت شود. بنابراین، پیام ها دیده، شنیده، لمس، چشیده، و یا بوییده می شوند (رضاییان، 1379، ص 172). 6. طبقه بندی و تحلیل پیام: هر جزء پیام را باید هم به طور مجزّا و هم در ارتباط با کل پیام طبقه بندی و بررسی کرد تا روابط علّی موجود میان متغیرها شناسایی شود و داده های مربوط به برنامه ریزی ارتباطات جاری، جمع آوری و ارزیابی گردد (همان، ص 194ـ200). 7. شناسایی موانع ارتباطات: اختلال یا پارازیت به هر نوع مانعی گفته می شود که موجب ارسال نشدن پیام یا درک نشدن پیام شود. این موانع می تواند فنی، تجهیزاتی و ادراکی باشد (سید جوادین، 1383، ص 384ـ385). 8. بازخور دریافت کننده پیام: بازخور فراگردی است که توسط آن دریافت کننده برقراری ارتباط را تأیید کرده، پیامی درباره چگونگی احساس خود نسبت به پیام دریافتی برای فرستنده ارسال می دارد (رضاییان، 1387، ص 289). 9. پی گیری پیشرفت ارتباطات: با مقایسه نتایج حاصل از اجرای یک برنامه با اهداف آن، مشخص می شود که برنامه مذکور تا چه حد موفق بوده است. بدین روی، باید در مرحله برنامه ریزی ارتباطات، باید نحوه تطبیق عملکرد و نتایج به دست آمده با اهداف و نتایج مورد انتظار معین شود (رضاییان، 1379، ص 194ـ200). 10. شناسایی مهارتهای ارتباطات: مهارت های ارتباطات شامل دو بخش است: الف. مهارت های انتقال پیام که به ارتباطات کلامی و غیر کلامی تقسیم می شود. ارتباط غیرکلامی، شامل حالات چهره، تماس چشمی، و حرکات بدنی است. ب. مهارت های دریافت پیام، که مهم ترین شیوه متداول دریافت پیام شنود مؤثر است. منابع ابن ابی الحدید، 1387 ق، شرح نهج البلاغه، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، دارإحیاء التراث، بیروت، چ دوم، اقلیدی نژاد، علی،1381، گذری بر مفهوم شناسی مدیریت و برنامه ریزی در تبلیغ دین معرفت، ش 62، ص 89ـ95 آریان پور کاشانی، منوچهر،1377، فرهنگ پیشرو آریان پور، تهران، جهان رایانه. الوانی، مهدی؛ 1367، مدیریت عمومی، تهران، نی. باهنر، ناصر، 1380، سیاستگذاری و برنامه ریزی ارتباطی برای توسعه، رسانه، ش45، ص 36-45. برت دکر،1379، مدیریت فرایند ارتباطات مؤثر، ترجمه بهزاد رمضانی، تهران، دایره. بهشتی نژاد، سید محمود، 1382، مدیریت تبلیغ، مبلغان، ش 46، ص 82 – 89. پاینده، ابو القاسم،1382، نهج الفصاحه، تهران، دنیاى دانش، ترسی، برایان، و دیگران، 1389، قدرت جذبه، تهران، کتابسرای بیان. تمیمی آمدی،عبدالواحد بن محمد،1410 ق، غرر الحکم و درر الکلم، چ دوم، قم، دارالکتاب الإسلامی. خان محمدی، کریم، ( 1388)، تحلیلی بر سیره ارتباطات میان فردی پیامبر اکرم صل الله علیه و آله، تاریخ اسلام، ش 17. خدادادی علیمراد، 1387، مدیریت ارتباطات، نگرش راهبردی، ش 91، ص 271 ـ 276. خوارزمی، شهین، 1369، ارتباطات در مدیریت، تدبیر، ش 7، ص6- 10. خیری، طاهر، 1388، ارتباطات آموختنی است، تدبیر، ش 203، ص 85-85. دهقان پور فراشاه، هاشم، 1387، مدیریت ارتباطات میان فردی، مشهد، راهیان سبز. رحیمی، محمد عیسی، 1382، اصول جامعه شناسی تبلیغ در افغانستان، قم، کشف الغطاء، بی جا، بی نا. رضاییان، علی،1379، مبانی سازمان و مدیریت، تهران، سمت. ــــ ، 1387، مبانی مدیریت رفتار سازمانی، تهران، سمت. رهبر، محمد تقی،1371، پژوهشی در تبلیغ، تهران، سازمان تبلیغات اسلامی. سید جوادین، سید رضا ،1383، نظریه های مدیریت و سازمان، تهران، نگاه دانش. صبری، حمید،1381، آشنایی با دانش ارتباطات، آذربایجان، قیزیل قلم. علاقه بند، علی،1372، مقدمات مدیریت آموزشی، چ چهارم، تهران. فرهنگی ،علی اکبر و همکاران، 1386، نظریه های ارتباطات سازمانی، تهران، رسا. فیاد، حسن،1355، تبلیغات و مردم، تهران، کتیبه. کاویانی، محمد، 1387، روانشناسی و تبلیغات، قم، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه. کلینی، محمدبن یعقوب، 1404، الکافی، تحقیق، علی اکبر غفاری، چ چهارم، تهران، دارالکتب الاسلامیه، مجلسی، محمد باقر،1403 ق، بحار الانوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی. محسنیان راد، مهدی،1369، ارتباط شناسی، تهران، سروش. محمدی ری شهری، محمد، 1385، میزان الحکمه، قم، دارالحدیث. معین، محمد،1362، فرهنگ فارسی، چ پنجم، تهران، امیرکبیر. موگهی، عبدالرحیم،1381، تبلیغ و مبلغ در آثار شهید مطهری، چ دوم، قم، بوستان کتاب. میرسپاسی، ناصر،1375، مدیریت منابع انسانی و روابط کار، چ پانزدهم. تهران. محمد تقی نوروزی: استاد یار موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره). فضل الله شریفی: دانش پژوه کارشناسی ارشد مدیریت مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره). پژوهش های مدیریتی - سال سوم، شماره دوم، پیاپی 8، بهار و تابستان1393، ص 29 ـ 44. ادامه دارد...
94/06/09 - 05:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 81]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها