واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
15درصد مجرمان کوچک به کانون باز میگردند قد و نیم قد کنار هم که بایستند کسی باور نمیکند اینها همان قاتلها، سارقان و زورگیرانی هستند که اسمشان در صفحههای حوادث روزنامهها میآید. بعضی از آنها هنوز به بلوغ هم نرسیدهاند. برخی شان صبح و روزشان را به نجاری گذراندهاند تا بعد از سپری کردن دوران محکومیت در کانون اصلاح و تربیت، شغلی برای خودشان دست و پا کنند.
اما «عطاالله محمدی»، که 30 سال روان شناس کانون بوده، می گوید 15 درصد از آنها بعد از دوران محکومیت به جرم بازمی گردند. او اعتقاد دارد دیگر کانون اصلاح و تربیت تاثیری بر کاهش جرم کودکان ندارد، ولی مجازات های جایگزین هنوز در سیستم حقوقی ایران جا نیفتاده است. گفت وگوی «تپش» با این استاد روان شناسی کودکان را درباره ارتکاب جرایم توسط مجرمان کوچک در ادامه می خوانید. با توجه به این که شما دوره ای در کانون اصلاح و تربیت فعالیت می کردید، جرایم نوجوانان شامل چه نابهنجاری هایی می شود؟ جرایم این دسته از افراد دایره متفاوتی را دربردارد. از سرقت که کوچک ترین جرمشان است شروع می شود تاجرایم شدیدتر مانند قتل. فرار از منزل هم گرچه به خودی خود جرم نیست، اما بعد از فرار آنها به سمت سرقت می روند. بیشترین جرم نوجوانانی که وارد کانون اصلاح و تربیت می شوند، چیست؟ سرقت و از این قبیل اعمال نابهنجارانه کوچک. عمده این جرایمی که از آن نام بردید در چه سنی اتفاق می افتد؟ بیشتر این جرایم در 15 تا 17 سالگی رخ می دهد. طبقه اقتصادی در نوع جرم این کودکان و نوجوانان تاثیری داشته است؟ این موضوع تاثیر زیادی بر جرایم آنها داشته است. کودکان و نوجوانان مجرم بیشتر به خانواده های با طبقه اقتصادی پایین تعلق دارند. خیلی کم هستند کودکان مرفهی که به کانون اصلاح و تربیت بیایند. البته این امکان هم باید در نظر بگیریم که خانواده هایی که در طبقه اقتصادی بالا قرار دارند اجازه نمی دهند، نتیجه عمل مجرمانه کودکانشان به کلانتری و دادگاه کشیده شود. برای همین این موضوع باعث می شود تا جرایم آنها کمتر نشان داده شود. شکل جرم کودکان طبقه اقتصادی بالا و پایین با هم فرق دارد؟ بله در نوع عمل مجرمانه شان تفاوت هایی دیده می شود. برای مثال افرادی که متعلق به طبقه اقتصادی بالاتر هستند کمتر از کودکان با خانواده های فقیر به سمت سرقت می روند. کودکان سارق از نظر اقتصادی و اجتماعی در منزلت پایین تری قرار دارند. جرم کودکانی که متعلق به خانواده مرفه هستند بیشتر چه بوده است؟ آنها بیشتر دست به جرایمی می زنند که جزو جرایم خشونت بار قرار می گیرد؛ جرایمی مانند کتک کاری، درگیری و آسیب رساندن به وسایل خانه. از سویی دیگر برخی نیز با مصرف مواد درگیر می شوند. در جامعه شناسی جرم، دو نگاه عمده وجود دارد. اول این که فقر منجر به ناهنجاری می شود و کودکان برای کسب درآمد دست به جرم می زنند و دوم این که فرهنگ سرقت یا هر ناهنجاری دیگر منجر به شکل گیری پدیده کودک مجرم می شود. نظر شما در اینباره چیست؟ انجام جرایم در همه افراد تک عاملی نیست و عوامل مختلفی دخالت دارند اما زمینه هایی هستند که شرایط نا هنجاری را برای آنها بیشتر فراهم می کند. برای همین فقر و مشکلات اقتصادی خانواده به صورت منفرد تاثیری در شکل گیری جرایم ندارند. اکثریت خانواده هایی که وضعیت اقتصادی خوبی ندارند، هم خود و هم کودکانشان شرافتمندانه زندگی می کنند. اما از آنجا که هرگز جرایم به خاطر یک علت رخ نمی دهد اختلالات دیگری مانند اعتیاد، آشفتگی خانواده، مجرم بودن پدر، مادر و برادر ها امکان ارتکاب جرایم در این کودکان را افزایش می دهد. فرم ناهنجاری کودکان مجرم در سال های متفاوت چه فرقی کرده است؟ برای مثال جرم کودکان در دهه 70 با این دهه تفاوتی داشته است؟ جرم کودکان در این مدت زمانی هیچ فرقی نکرده و تقریبا شبیه به هم است. البته در 10 سال گذشته اقدام به جرایمی که زمینه پرخاشگری داشته افزایش یافته است. یعنی جرایمی مانند آسیب رساندن عمدی، درگیری و زور گیری که ناشی از خشونت بوده در این دهه بیشتر از سال های گذشته شده است. عامل جنسیت در وقوع جرایم تاثیری داشته است؟ بله. در تمام دنیا جرایم بیشتر توسط مردان و پسران انجام می شود. اما مساله قابل توجه این است که میزان جرایم زنان و دختر ها بسیار افزایش یافته است. دختران کودک بیشتر به سمت چه جرایمی می روند؟ بیشتر جرایم ناشی از روابط نامشروع است. آنها بیشتر به خاطر شرایط خانه فرار می کنند و به جرم رابطه نامشروع و گرفتاری در دام های قاچاق موادمخدر دستگیر می شوند. با توجه به این که کودکان در کانون اصلاح و تربیت عضو گروه های دوستی ناهنجارانه می شوند، بعد از گذراندن دوران محکومیت خود در کانون دوباره به سمت جرم برمی گردند؟ تمام افرادی که وارد کانون می شوند دوباره به سمت جرم برنمی گردند. اما 15 درصد آنها دوباره مرتکب جرم می شوند، چرا که این افراد به همان شرایط قبلی که بر زندگی شان حاکم بود برمی گردند. کانون در پیشگیری از جرم موفق عمل کرده است؟ تغییر شرایط زندگی آن 15 درصد باقیمانده بسیار دشوار است و گرنه می توانستیم از بازگشت این افراد به دنیای مجرمانه هم جلوگیری کنیم. کانون های اصلاح و تربیت در دنیا دیگر موضوعیت پیشگیری از جرم را از دست داده اند. تحقیقات نشان داده که این شیوه نگهداری کودکان مجرم تاثیری در پیشگیری از جرم ندارد و باید روش های جدیدتری پیدا کرد. متاسفانه روش هایی مانند مجازات های جایگزین که باید برای آن به دقت برنامه ریزی کرد در کشور ما وجود ندارد. صحبت های برخی از این کودکان نشان می دهد تعدادی از آنها جایی برای زندگی بیرون از کانون ندارند و به همین دلیل می خواهند در کانون بمانند. چه پیشنهادی می توان برای محل زندگی این دسته از کودکان داشت؟ حرف شما را قبول دارم. برخی از این کودکان که بیشتر با عنوان کودکان خیابان از آنها نام برده می شود جایی برای زندگی کردن ندارند. این افراد همیشه آسیب پذیرند و حتی در بزرگسالی نیز مجرم می مانند. برای اینها باید دستگاه های دیگری مانند بهزیستی و دستگاه هایی که رسیدگی به بهداشت روانی مردم را برعهده دارند وارد عمل شوند. خود دستگاه قضایی نیز به تنهایی نمی تواند از عهده این موضوع برآید و تنها می تواند یک بازوی کمکی باشد. سن مسئولیت کیفری در کشور های مختلف پاکستان: عمل کودک پایین تر از هفت سال جرم محسوب نمی شود. کودک میان هفت تا 18 سال چنانچه براساس نظر دادگاه بلوغ کافی برای درک ماهیت عملی که مرتکب شده را داشته باشد، مشمول قانون سن مسئولیت کیفری و مجازات خواهد بود. عربستان سعودی: کودک از 10 سالگی در برابر جرایم خود مسئولیت دارد. هندوستان: آنچه که یک کودک بین هفت سال تا 12 سال انجام دهد جرم محسوب نمی شود . ترکیه: سن مجازات کیفری برای تحمل کامل مجازات 18 سال است. بازجویی از کودکان کوچک تر از 11 سال در هنگام وقوع جرم، مجاز نیست. اسپانیا: سن مسئولیت کیفری 13 سال است. اتریش : نوجوانان زیر 14 سال به هیچ وجه به دادگاه ها احضار نمی شوند. آمریکا: سن مسئولیت کیفری توسط قانون ایالتی مشخص می شود و تنها 13 ایالت سنین پایین تر از 12 سال را برای آن در نظر گرفته اند. بیشتر ایالت ها برمبنای همان قانون عمومی عمل کرده و سنین هفت تا 14 سال را به عنوان سنی در نظر می گیرند که فرد مسئول جرم خویش است . البته به این معنا نیست که فرد دارای مسئولیت کیفری است . ایتالیا: تا سن 14 سالگی، فرد کودک محسوب می شود. بین سنین 14 تا 18 سالگی نیز تصمیم با دادگاه است تا بلوغ فرد را در تشخیص عواقب و ماهیت جرم کافی تشخیص دهد. ایران: در جرایم تعزیری سن مسئولیت کیفری 18 سال شمسی تعیین و قائل به پذیرش مـسئولیت کیفری تدریجی شده است، اما در جرایم حدود و قصاص، سن 9 و 15 سال قمری را ملاک قرار داده و همان مسئولیت را برای دختران 9 سال قمری به بالا قائل است. انگلیس: سن مسئولیت کیفری 10 سال است. تپش (ضمیمه چهارشنبه روزنامه جام جم)
 
جمعه 30 مرداد 1394 ساعت 10:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]