تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815744545
زندگی پشت دیوار شیشه ای
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: زندگی پشت دیوار شیشه ای تهران- ایرنا- روزنامه ایران در صفحه گزارش نوشت: هر بار تق تق تلفن همراه یا نوتیفیکیشن های فیس بوک و دیگر شبکه های اجتماعی موجب می شود کاربر سرش را بلند کند و نگاهی به صفحه اش بیندازد؛ اما گاهی این سر زدن ها اعصاب برخی از کاربران را به هم می ریزد.
این گزارش که در روز سه شنبه بیست و هفتم مرداد 1394 هجری خورشیدی به قلم ترانه بنی یعقوب انتشار یافته ، می افزاید: حتماً از خیلی دور و بری هایتان شنیده اید که از پست های تکراری یا محتوای نوشته ها و عکس های برخی دوستان شان در فضای مجازی خسته شده اند. جملاتی شبیه این «آخه به ماچه ربطی داره که هرلحظه عکسی از این خانم یا آقا یا کفش و کامپیوتر جدیدش ببینیم و...» صبح عکسی از خودش می گذارد، بعدازظهر تصویری از صبحانه اش، دو ساعت بعد عکس ناهارش را می بینی و ساعتی بعد از رژیم غذایی اش سخن می گوید. آن دیگری استتوس هایش پر از غرو ناله و غم است. یکی هم ترجیح می دهد فقط تصویر بچه هایش را به نمایش بگذارد. آن یکی هم دوست دارد مدام نوشته های سیاسی و اجتماعی به اشتراک بگذارد. این ها فقط بخش کوچکی از نوشته ها و تصاویری است که بعضی ها در شبکه های اجتماعی شان با دیگران شریک می شوند. شبکه هایی مثل فیس بوک، توئیتر، اینستاگرام و کلی ابزارهای جدید که این روزها روی تلفن همراه به راحتی نصب می شوند. اما آیا این نوشته ها، عبارت ها، عکس ها و جملات کوتاه، بلند و گاه کلمات ممکن است چیزی ورای آن باشند که می بینیم و آیا می توان با تحلیل شان از احوال درونی آدم ها و احساسات شان خبر گرفت. آیا با این عبارت ها و عکس ها می توان به زوایای پنهان شخصیت افراد دست یافت؟ اصلاً چقدر آدم ها در شبکه های اجتماعی شخصیت شان را فاش می کنند؟هرچند موضوع شبکه های اجتماعی در ایران موضوع جدیدی است و تحقیقات خیلی زیادی در این باره انجام نشده اما در دنیا در این باره زیاد تحقیق و پژوهش شده است، در درست بودن این پژوهش ها خیلی ها شک و تردید دارند و دلیلشان هم این است که در این تحقیق ها با موجود پیچیده ای به اسم انسان طرفند که چندبعدی است و تحلیلش بسیار دشوار. بااین همه نتایج یک تحقیق که توسط محققان دانشگاه برونل لندن و در مصاحبه با 555 کاربر فیس بوک انجام شده نشان می دهد افرادی که دچار خودشیفتگی (نارسیسیسم) هستند، بیشتر درباره دستاوردهایشان، رژیم غذایی و ورزش کردن شان پست می گذارند. همین تحقیق استتوس های سیاسی را نشان دهنده باز بودن ذهن، خلاقیت و کنجکاوی افراد می داند و استتوس های رمانتیک را گویای اعتماد به نفس پایین نویسنده ارزیابی می کند.خودشیفتگی یا خلاقیت و کنجکاویبهزاد دوران عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات دراین باره به ایران می گوید: «نمی توانیم حکم کلی دهیم و افراد را بر اساس نوشته هایشان در شبکه های اجتماعی طبقه بندی کنیم، ولی وقتی درباره قاطبه یا به اصطلاح هنجار یا نرم اجتماعی صحبت می کنیم می توانیم با در نظر گرفتن احتمال وقوع از نسبت ها و میزان احتمال ها صحبت کنیم.معمولاً از نوع مطالبی که افراد همخوان می کنند می توان تا حدود زیادی به روحیات و طرز فکر افراد پی برد به هرحال افرادی با میزان تحصیلات بالاتر و با مشاغل به اصطلاح روشن معمولاً حساسیت و اشتغال فکری بیشتری نسبت به پیرامون خود بویژه مسائل اجتماعی و فرهنگی دارند؛ بنابراین می توان بر اساس نوع مطالبی که در شبکه های اجتماعی همخوان می کنند، کمابیش درباره شیوه های فکر و احساس و عمل فرد حدس زد.» سمیرا ذاکرانی، دانشجوی دکترای مدیریت انسانی که در حوزه شبکه های اجتماعی نیز تحقیق کرده دراین باره به ایران توضیح می دهد: «از نوشته که چه عرض کنم حتی از عکس پروفایل و کاور آدم ها هم می توان به خیلی چیزها از شخصیت افراد رسید؛ اما نمی توان با توجه به نوشته های افراد حکم قطعی داد که آنها خودشیفته اند. همیشه شخصیت های خودشیفته و مهر طلب وجود داشته اند و شاید این روزها تنها از فضای واقعی به فضای مجازی راه یافته اند.این موضوع ابعاد دیگری هم دارد اینکه یک رفتار اجتماعی می تواند الگو شود و مورد تقلید بقیه قرار بگیرد یعنی بعد از مدتی تکرار به مدل ذهنی افراد تبدیل شود. به نظرم تکرار برخی از پست ها و رفتارها در فضای مجازی ایران بیشتر تقلید و کمتر از درون افراد جوشیده است، تقلید و کپی پیست در این فضا خیلی زیاد است.»او با اشاره به این جمله که «هر چه در جستن آنی آنی» می گوید: «حتی از جست و جوی اینترنتی آدم ها می توان پی برد آنها دنبال چه چیزهایی هستند؛ اما یک نکته هست و آن اینکه نظر آدم ها به همه چیز جلب نمی شود و هر کس با توجه به شخصیت خودش کپی پیست می کند. کپی پیست سیاست، غرغر و مد و... اگر کسی مثلاً دائم از فقر می نویسد بدانید حتماً قسمتی از ذهنش درگیر فقر است.»او همچنین معتقد است: «کسی که دائم از رژیم غذایی، ورزش و خودش و لباس جدیدش می نویسد نشان می دهد دیدگاهش ماتریالیستی است این آدم مدام برای دوستانش هم عکس می فرستد و میزان استفاده این افراد از گوگل هم معمولاً بیشتر از دیگران است. آدم های معنوی اما بیشتر از حال و هوای خودشان می نویسند، شعر به اشتراک می گذارند، از مسائل اجتماعی می گویندو...»خارج از تعادل ها و بلاک کردن«از بس غرو ناله شنیدیم خسته ایم» برخی به دوستان شان اعتراض هم می کنند اما معمولاً جواب ها ساده است: «مجبور نیستی، تحملم کنی، بلاکم کن.» شبکه های اجتماعی این راه حل را در اختیار آدم ها گذاشته اند، کسانی را که دوست نداری می توانی حذف کنی، بلاک کنی تا دیگر در صحنه زندگی مجازی ات نباشند.ذاکرانی دراین باره می گوید: «افرادی که دائم از خودشان عکس می گذارند یا به طور عجیب وغریبی خودشان را ابراز می کنند معمولاً برون ریزهای احساسی هستند که از تعادل خارج شده اند و به سمت خودشیفتگی، به سمت «شلاق عالی باش» و گاه به سمت توهم رفته اند گاهی برون ریزی احساسی هم می تواند از تعادل خارج شود. یک انسان در حال تعادل می داند که دیگران گناهی ندارند و دلیلی ندارد هرلحظه پستی از او ببینند.کسی که برای حریم دیگران ارزش قائل است، معمولاً این گونه رفتار نمی کند و بعد هم مثل کسی که به خانه ات دعوتش کرده ای و در خانه ات هر کاری خواسته کرده نمی گوید می خواستی دعوتم نکنی. البته راه حذف و بلاک هم هست، اما این را بدانید که آدم های احساساتی و خجالتی معمولاً کمتر دیگران را بلاک می کنند و معمولاً فهرست بلاک هایشان کوتاه است درحالی که آدم های منطقی، خیلی راحت و بدون رودربایستی آدم ها را از فهرست شان حذف می کنند.»دوران معتقد است روانشناس ها بهتر می توانند دراین باره و موردی اظهارنظر کنند اما به طورکلی باید بگوییم این افراد دنبال نوعی ارائه تصویر از خود هستند.لایک زدن، روان رنجوری یا تأیید دیگراناز روی لایک زدن افراد یعنی انتخاب همان واژه <پسندیدم> هم خیلی ها معتقدند می شود آدم ها را تحلیل کرد، مثلاً گاهی در شبکه های اجتماعی می بینیم که بین افراد مسابقه لایک جمع کردن درمی گیرد و هر کس سعی می کند تعداد لایک هایش را زیاد کند یا بعضی ها دقیقه به دقیقه پست ها یا عکس هایشان را کنترل می کنند تا ببینند تعداد لایک هایشان چقدر زیاد شده. آیا این موضوع هم رفتاری قابل تحلیل است و افراد را می توان بر اساس نوشته هایی که در شبکه اجتماعی دوست دارند یا تعداد لایک هایی که می گیرند طبقه بندی کرد.پ‍ژوهشگران دانشگاه برونل می گویند، افراد «روان رنجور» بیش تر دنبال «لایک» گرفتن و به این ترتیب، دنبال تأیید گرفتن از دیگران هستند، تأییدی که در دنیای واقعی به دست نمی آورند. آنها معتقدند برونگراها هم از فیس بوک استفاده می کنند اما به لایک زیاد اهمیت نمی دهند و بیشتر از گفت وگو و کنش و واکنش با دیگران انگیزه می گیرند.بهزاد دوران این موضوع را از منظری دیگر بررسی می کند: «از نوع مطالبی که افراد لایک یا همخوان می کنند می توان تا حدود زیادی افراد را شناخت، کاری که کم کم دارد در کشورهای غربی متداول می شود؛ یعنی کارفرمایان به جای آنکه یا دست کم بیشتر از آنکه به رزومه ها و ادعاهای متقاضی توجه کنند به صفحه آنان در شبکه های اجتماعی رجوع می کنند. لایک معانی متفاوتی می تواند داشته باشد. گاهی افراد برای اینکه نشان دهند مطلبی را صرفاً دیده اند آن را لایک می کنند. برای این گروه ممکن است مخاطب لایک کسی باشد که مطلب را منتشر کرده است یا دیگرانی که آن را لایک کرده اند یا هر دو.عده ای لایک می کنند تا نشان دهند مطلب مورد نظر برایشان جالب یا مهم یا قابل توجه بوده است. در این میان کار برای آنانی که مطلب را واقعاً دوست دارند آسان است ولی کسانی که از آن متأثر شده اند یا از آن خوش شان نیامده است دچار مشکلند چون امکان دیس لایک (دوست نداشتن) وجود ندارد؛ بنابراین این دسته از افراد غالباً کامنتی هم می گذارند تا مخالفت یا احساسات برانگیخته شان را نشان دهند تا لایک شان اسباب سوءتفاهم نشود.»به گفته او حساسیت نسبت به تعداد دوست یا دنبال کننده (فالوور) و تعداد لایک برای مطلب خود موضوع جالبی برای تحقیق است. وقتی افراد امکان اظهار وجود و دریافت توجه را در دنیای واقعی نداشته باشند، به عبارتی آن را در فضای مجازی گدایی می کنند. این لزوماً چنانکه اشاره شد تأییدی نیست. برخی اوقات ازقضا افراد مطالب بسیار تحریک کننده و مناقشه آمیز منتشر می کنند تا افراد را وادار به توجه کنند. اما چقدر تیپ های شخصیتی افراد می تواند در نحوه رفتارشان در شبکه های اجتماعی و لایک گرفتن تأثیرگذار باشد.ذاکرانی با اشاره به همین موضوع یعنی تیپ شخصیتی افراد این بحث را ادامه می دهد: «البته آدم ها را بر اساس تیپ های شخصیت شان هم می توان طبقه بندی کرد. آدم هایی که از جمع انرژی می گیرند و برونگرا هستند مطمئناً بیشتر در شبکه های اجتماعی فعال هستند. این افراد معمولاً لایک بیشتری هم جمع می کنند. هر کس جهان بینی ای دارد و برخی آدم ها بر اساس جهان بینی شان نیاز به تأیید گرفتن دارند. یک آدم احساساتی معمولاً نیاز به تأیید بیشتر دارد و در شبکه های اجتماعی اش هم همان گونه رفتار می کند و مدام دنبال تأیید گرفتن است.»شکل متفاوت استفاده از شبکه های مجازی در ایران آیا ایرانی ها به شکل متفاوتی از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند؟ اگر شیوه استفاده ما ایرانی ها از شبکه اجتماعی متفاوت باشد اصولاً تحلیل مان هم نوع دیگری خواهد بود. آیا ایرانی ها الگوی جدیدی برای استفاده از شبکه های اجتماعی دارند یا آنها هم از همان قواعد اجتماعی که دیگران از آن استفاده می کنند بهره می برند. دوران دراین باره می گوید: «چون تحقیق مستقلی دراین باره انجام نداده ام، نمی توانم با قاطعیت دراین باره اظهارنظر کنم ولی بر اساس درک شهودی خود می توانم بگویم هم مشابه دیگران است و هم نیست. مشابه است ازآن رو که شیوه های استفاده از رسانه ها کم وبیش در همه جا شبیه به هم هستند. این درباره همه رسانه ها صدق می کند، اما بسته به شرایط زمینه ای مخاطب، آن شیوه های یکسان دچار تغییرمی شوند. مثلاً نظر به فضای بسته جامعه سنتی ما، کاربر رسانه های اجتماعی این فضا را بیشتر مکانی آزاد، رها و رهایی بخش می بیند؛ به عبارت دیگر فرد در زندگی اجتماعی و فضای واقعی خود محدود است اما در فضای مجازی آن فشار و کنترل و محدودیت را نمی بیند یا آن قدرها جدی نمی بیند؛ بنابراین وجوهی از خود را بروز می دهد که دوست دارد یا آنکه شاید در شرایط آزاد اجتماعی هم هیچ گاه آن گونه نباشد که در فضای مجازی هست بنابراین خود آرمانی اش را بروز می دهد.» ذاکرانی هم باآنکه معتقد است نحوه استفاده ایرانی ها از شبکه های اجتماعی با دیگران متفاوت است اما بااین همه تأکید می کند از همان نوع متفاوت هم می توان به شخصیت آدم ها پی برد: «درجاهای دیگر معمولاً آدم ها خیلی راحت درباره خود و احساساتشان می نویسند ومیزان صداقت و خود ابرازی بهتری در شبکه های اجتماعی دارند؛ اما ما به دلیل فیلترهایی که مدام دوروبرمان، در فرهنگ و سنت مان بوده و هست مثل اینکه از بچگی به ما گفته اند بلند نخند و محدودیت های دیگر بنابراین در این فضا هم با محدودیت هایمان رفتار می کنیم. با همه این ها اما فرد نمی تواند در این شبکه ها خودی کاملاً متفاوت نشان دهد و بالاخره با همان بخشی که از خودش نشان می دهد هم قابل تحلیل و بررسی است.» در دنیای مجازی چه خارج از تعادل شده باشیم، چه دوست داشته باشیم مدام لایک جمع کنیم یا دائم پست های اجتماعی و سیاسی به اشتراک بگذاریم یا مدام از خودمان و رژیم غذایی مان حرف بزنیم به نظر می رسد تا حدود زیادی دیگران می توانند تصویری از ما در ذهن شان بسازند نه تصویری کاملاً مطابق با ما اما شاید خیلی نزدیک.*منبع : روزنامه ایران**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
27/05/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها