تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834988314
روزی ۲۰۰ تن زغال سر قلیان تهرانی‌ها |اخبار ایران و جهان
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: روزی ۲۰۰ تن زغال سر قلیان تهرانی‌ها
با یک حساب سر انگشتی بر اساس آماری که خود صاحبان قهوه خانه ارائه می دهند، حداقل ۲۰۰ تن زغال در یک روز فقط در قهوه‌خانه‌های تهران دود می‌شود.
کد خبر: ۵۲۳۲۷۵
تاریخ انتشار: ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ - ۱۲:۱۵ - 10 August 2015
بی شک یکی از پرحاشیه ترین و خبرسازترین اصناف کشور، قهوه خانه ها و سفره خانه های سنتی هستند.
به گزارش جام جم یک روز خبری منتشر می شود که تنباکوهای میوه ای به شدت سرطان زا هستند، بار دیگر از آغشته بودن آنها به ماده مخدر شیشه حرف هایی شنیده می شود، یک بار فریاد وزارت بهداشت برای تعطیلی قهوه خانه ها بلند می شود، زمانی می گویند سفره خانه ها نباید قلیان ارائه دهند و زمانی هم گروهی دیگر مدعی می شوند که بزودی جلوی قهوه خانه های غیرمجاز که مثل قارچ در کوچه پس کوچه های تهران سر در می آورند، گرفته می شود.
در این گزارش قرار نیست پیگیری کنیم که چقدر از این وعده ها محقق شده و ریشه این همه خبرسازی چیست.
واقعیت این است که وقتی به بوستان های کوچک و بزرگ کلانشهرها سر می زنیم یا آخر هفته به کوه های شمال تهران می رویم، بارزترین تصویری که جلب توجه می کند، قلیان است؛ دود، زغال و تنباکویی که گروهی را دور خودش جمع کرده است.
ابتدا نگاهی داریم به نرخ اجاره قلیان سراها در نقاط مختلف تهرانمحلهنوع مشتریمیزان مشتری روزانهمیزان مصرف زغال روزانهمیزان اجارهمیزان سود خالصافسریه/۱۱۰ مترفقط آقایان۵۰۰ نفر۸۰ کیلو۲۰ میلیون رهن۶ میلیون اجاره۶ تا ۸ میلیوننواب/ کمیل۱۴۰ مترفقط آقایان۶۰۰ نفر۱۰۰کیلو۴۰ میلیون رهن۵ اجارهمتوسط ۸ میلیونسعادت آباد۱۵۰ مترآقا و خانم--۲۰۰ میلیون رهن۲۲ میلیون اجاره-باغ های کنآقا و خانم۳۰ تا ۸۰(در آخر هفته)حدود ۴۰ کیلو۳۰ میلیون رهن۶ میلیون اجاره-فرحزاد۱۰۰۰ مترآقا و خانمآخر هفته ۳۰۰ قلیان-۲۰۰ میلیون رهن۵۰ میلیون اجاره-
اما این همه ماجرا نیست؛ بحث بر سر ماندن و نماندن قلیان که سابقه ای بسیار طولانی در ایران دارد و به قول رئیس پیشین صنف قهوه خانه داران ۲۵۰ هزار سرپرست خانوار به صورت مستقیم و ۴ میلیون نفر هم به صورت غیرمستقیم از صنعت قهوه خانه داری ارتزاق می کنند، بسیار مفصل و مطول است.
به گزارش مهر، قول دولت برای اشتغال زایی با نگاه وزارت بهداشت برای تعطیلی قهوه خانه ها به نوعی در تعارض است و از سوی دیگر رشد چشمگیر قهوه خانه های غیر مجاز هم حتی صدای رئیس این صنف را در آورده است.
برای مجوز باید کنکور بگذارند
نزدیک مترو نواب، مرد میانسالی مسئول قهوه خانه ای است که همه عمو رضا خطابش می کنند. او ۱۶ سال است که به قول خودش به توصیه پدر در این صنف فعالیت می کند.
وقتی درباره قهوه خانه صحبت می شود، قبل از هر چیز از سختی های کار و فوت و فن فراوان آن حرف می زند: به نظرم قهوه خانه داری از شغل هایی است که بیشترین تکنیک ها را دارد، هم سخت است و هم آسان. مهمترین ویژگی اش هم این است که شما با آدم های مختلف سر و کار دارید. پس باید روانشناس خوبی هم باشید.
او با اشاره به قهوه خانه هایی که این روزها بدون مجوز دایر می شوند و صاحبان آنها هیچ چیزی از آداب و رسوم قهوه خانه نمی دانند، می گوید: این قهوه خانه های بدون مجوز هم کار ما را کساد کردند و هم بدنامی آوردند. آنقدر قهوه خانه داری کار سختی است که به نظرم برای مجوز دادن باید از متقاضیان کنکور بگیرند.
او به شدت از افزایش قهوه خانه های مجوزدار و بدون مجوز گلایه می کند: در محدوده چهارراه نواب، کمیل تا میدان جمهوری بیش از ۱۵ قهوه خانه وجود دارد، دلیلش هم این است که مردم فکر می کنند این کار پول بسیار زیادی دارد اما واقعیت این است که اگر زمان و انرژی که صرف این کار می شود را حساب کنیم، واقعا کار سخت و کم درآمدی است. من حداکثر روزی ۶ ساعت می خوابم و از ۸ صبح تا ۱۲ شب کار می کنم.
قدیمی های این صنف معتقدند کارشان به حدی سخت است و آن قدر فوت و فن دارد که کسی که مجوز می خواهد باید حالا حالاها پادویی کند.
باید نظارت ها بیشتر شود
رئیس صنف قهوه خانه دارن چندی پیش در گفتگو با مهر بر همین مسئله تاکید کرده و معتقد است اماکن باید برخورد جدی تری با قهوه خانه های بدون مجوز داشته باشد: بخواهند قلیان ها را جمع کنند، قلیان زیر پوست شهر می رود و زیرزمینی می شود. این آسیب بزرگ اجتماعی است، پس چه بهتر که به جای این نوع تهدید و اقدامات، نظارت ها را بیشتر کنیم.
رئیس صنف قهوه خانه داران با بیان اینکه معضل اصلی اتحادیه، واحدهای صنفی بدون پروانه کسب و تداخل صنفی است، گفت: اقدام این قهوه خانه ها و سفره خانه ها بزرگترین ضربه را به این اتحادیه می زند. وزارت بهداشت و اماکن باید با این موارد برخورد جدی تری داشته باشند.
دانشجویان و کاسب ها بیشترین مشتریان قهوه خانه ها
بسیاری از افراد تجربه رفتن به قهوه خانه و قلیان کشیدن را دارند؛ چه تنهایی و چه با دوستان برای گپ زدن و دور هم نشینی. از پایین شهر تا بالاشهر قشرهای مختلفی به قهوه خانه می روند. اما یکی از انتقادهای بیشتر اهالی این صنف این تلقی است که قهوه خانه مکانی برای تجمع «لات و لوت ها» است.
رئیس صنف قهوه خانه داران این تصور را برای چند دهه قبل مناسب می داند: آن زمان ها شاید این گونه بود، اما الان توی قهوه خانه هم دکتر می آید، هم مهندس، هم دانشجو و هم کاسب.
عمو رضا هم درباره بیشترین مشتری های خود می گوید: کاسب ها و دانشجویان بیشترین مشتری های ما را تشکیل می دهند. کاسب ها ممکن است تا چند ساعتی هم بمانند، اما دانشجوها زود قلیان را می کشند و می روند اما به هر حال هر جایی که تعداد زیادی جوان تنگاتنگ کنار هم می نشینند ممکن است حادثه ای هم رخ دهد.
حامد مدیر قهوه خانه ای در افسریه بود. سال گذشته به دلیل یک درگیری در محل قهوه خانه که منجر به قتل شد، مجوز او را باطل کردند.
حامد به مشتری هایش هم که البته همه مرد بودند اشاره می کند و می گوید: بیشتر مشتری های ما جوان ها بودند؛ در میان این جوان ها، هم بیکارها مشتری بودند و هم کاسب های محل. کاسب ها هر وقت سرشان خلوت می شد به قهوه خانه می آمدند و بخشی از قهوه خانه همیشه گپ و گفت اقتصادی داشتیم. البته باید مراقب جوان های بیکار می بودیم که بین شان بحث پیش نیاید.
او بحث و درگیری را مهمترین معضل و مشکل کار خود می خواند و می گوید: مشکلات کار ما کم نیست؛ از اعتراض همسایه ها و سد معبر گرفته تا حضور ماموران کلانتری و توقیف موتورهای پارک شده کنار خیابان. اما مشکل اصلی درگیری ناگهانی توی قهوه خانه بود.
حامد به یکی از این درگیری ها اشاره می کند و می گوید: یک روز که من برای کاری بیرون رفته بودم، یکی از درگیری ها منجر به قتل شد. چند جوان مست آمده بودند توی قهوه خانه که بحث شروع شد. یکی از جوان ها شیشه قلیان را توی صورت دیگری زد و کار به چاقو کشی رسید. سریع خودم را به سفره خانه رساندم، جوان مصدوم را به بیمارستان منتقل کردیم که دو روز توی کما بود و بعد فوت شد؛ مجوز من را هم باطل کردند.
او ادامه می دهد: ما هفته ای حداقل یک درگیری را داشتیم، اما بیشتر آنها توی قهوه خانه شروع می شد و سریع به بیرون می کشید. اصلا اجازه بحث و درگیری را در محل کار نمی دادیم.
قلیان بهانه است
در منطقه کن، باغ های چند هزار متری وجود دارد که به دلیل اینکه مجوز ساخت و ساز به باغداران آن داده نمی شود بسیاری از آنها این باغ ها را تبدیل به سفره خانه و قلیان سرا کرده اند.
حمید، مالک یکی از این باغ هاست که به گفته خودش باغ ۴ هزار متری را با ۱۰ نفر دیگر شریک است. او با اشاره به اینکه در این باغ ۴ هزار متری تنها ۳۰ قلیان دارد، گفت: کمتر کسی برای تفریح قلیان می کشد، بیشتر جوان های ما به بهانه گپ زدن و دور هم نشینی به سفره خانه ها می روند و قلیان می کشند.
وی با اشاره به برخی سفره خانه های شمال تهران گفت: سفره خانه هایی داریم که تا ۳۰۰ قلیان دارند و برای اینکه اجاره سنگین سفره خانه را در بیاورند قلیان ها را تا بهای ۶۰ هزار تومان هم می دهند.
جدا از مجوزها و حرف ها و حدیث ها آمارهای جالبی هم درباره قهوه خانه ها وجود دارد که شنیدنی است.
زمانی که دیزی حرف اول را می زد
حمید، پیرمرد ۶۰ ساله سفره خانه کن، که به گفته خودش از ۷ سالگی در قهوه خانه های این محله کار کرده است، می گوید: آن موقع دیزی حرف اول را می زد، البته خیلی ها هم طرفدار تنباکوی خوانسار و کاشان بودند.
حمید ادامه می دهد: قلیان میوه ای حدود ۱۰ سالی است که رونق گرفته، سال ۸۴، ۸۵ بود که حضور قلیان میوه ای شروع شد و تا الان یکه تاز است.
عمو رضای محله نواب هم با اشاره به انواع تنباکوهای موجود در بازار می گوید: قطعا آمار دقیقی از طعم ها برای قلیان نداریم، ولی ما در اینجا ۴۶ طعم تنباکو به مشتری هایمان ارائه می دهیم که از این تعداد، دو سیب آلبالو بیشترین هوادار را دارد.
وی ادامه می دهد: تنباکوی سنتی با آمدن تنباکوهای میوه ای بازار خود را از دست داده، اما هنوز هم هستند کسانی که لب به قلیان میوه ای نمی زنند و آن را از دایره قلیان خارج می دانند و به قول خودشان معتقدند «سوسول ها» میوه ای می کشند.
عمو رضا وارد بحث های تخصصی و طب سنتی هم می شود: تنباکوی خوانسار را بیشتر آدم های سرد مزاج می کشند چون طبع آن گرم است، بر خلاف کاشان که طبع سرد دارد.
روزی ۸۰ کیلو زغال مصرف می کردیم
حامد از کسب و کار یک سال پیش خود، هزینه ها و سختی های آن در محله افسریه می گوید: توی افسریه مغازه من ۱۱۰ متر فضا داشت که برای اجاره آن ۱۸ میلیون پول پیش داده بودم و ماهی ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار اجاره می دادم. سه کارگر هم داشتم که از هفت بعد از ظهر یک «چای ریز» هم به آنها اضافه می شد.
حامد ادامه می دهد: ما مغازه را از ساعت ۸ صبح باز می کردیم و تا ۱۱ شب یکسره کار ادامه داشت. اما این ظاهر قضیه است. من و کارگرانم باید از ۶ صبح بیدار می شدیم و کار تمیز کردن مغازه و شست و شوها هم تا ۲ صبح ادامه داشت. یعنی فقط نهایتا ۴ ساعت فرصت خوابیدن و استراحت داشتیم.
او با اشاره به تعداد قلیان هایش می گوید: توی مغازه ۱۰۰ قلیان خیلی خوب داشتم که روزانه حداقل ۲۵۰ بار آنها را برای مشتری ها بار می زدیم. البته معمولا هر دو نفر یک قلیان می گرفتند که با این حساب روزانه ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر قلیان می کشیدند. البته برخی ها هم روزی ۲ بار تا ۸ بار می آمدند و ما برایشان قلیان چاق می کردیم.
حامد با اشاره به اینکه زغال و تنباکو را به صورت عمده از بازار تهیه می کرده، می گوید: جعبه های زغال ۳۰ کیلویی است که ما روزانه حدود ۸۰ کیلو زغال استفاده می کردیم. همه تنباکوها هم میوهای بود و اصلا توی کار تنباکوی سنتی نبودم، چون زغالی که مصرف می کند، خیلی زیاد است. هر بسته تنباکو را هم به طور متوسط برای ۵ یا ۶ قلیون مصرف می کردیم.
بر اساس آمار نزدیک ۱۰۰۰ قهوه خانه در تهران وجود دارد و به گفته حیدرعربی، چهار برابر این آمار قهوه خانه های بدون مجوز، منهای سفره خانه های شمال تهران است که زیر نظر صنف تهران نیستند. کافی است یک ضرب و تقسیم ساده انجام دهید تا میزان زغال به کار رفته در قهوه خانه ها را بیابید.
این همه کمپین در دفاع از محیط زیست شکل گرفته، اما هنوز کمپینی برای تعطیلی و برخورد جدی با قهوه خانه های غیرمجاز ایجاد نشده است.
زغال چینی هم آمد!
صاحب قهوه خانه محله نواب همچنین با بیان اینکه بیش از ۱۰ نوع زغال در قهوه خانه ها استفاده می شود، می گوید: بهترین زغال، زغال لیمو است که از همه گران تر است. زغال تاق و جکسون هم جزء زغال های خوب و گران قیمت هستند.
عمو رضا با بیان اینکه بدترین زغال بازار، زغال چینی است، ادامه می دهد: این زغال از همه ارزان تر است، کیفیت ندارد و سر درد می آورد، اما متاسفانه خیلی از قهوه خانه ها از آن استفاده می کنند.
ماجرای ویزیتور زغال
مهمترین انتقاد او نبود امنیت شغلی است: ۱۶ سال است که من شغلم قهوه خانه است، اما همیشه آنقدر اخبار ضد و نقیض درباره تعطیلی قهوه خانه ها می شنویم که خودمان هم خسته شده ایم.
او ادامه می دهد: سال ۸۶ یکبار این اتفاق افتاد، قهوه خانه های بسیاری را تعطیل کردند و همین مسئله باعث ترس اهالی این صنف شد. ما می خواهیم برای یک سال زغال و تنباکو بخریم که ارزان تر تمام می شود، اما آنقدر ترس به جانمان انداخته اند که می ترسیم بخریم و روی دستمان بماند.
عمو رضا با بیان اینکه معمولا کمتر از یک تن زغال نمی خرم، می گوید: هفته ای یکی دو بار ویزیتورهای زغال می آیند و ما سفارش های خود را به آنها می دهیم. معمولا زغال را هم از کوره پز خانه های اطراف تهیه می کنند.
تنباکوها هم از خیابان اسکندری یا بازار تهیه می شود: اگر قهوه خانه دار مشتی باشد، برای هر چهار سـَری از یک بسته تنباکو استفاده می کند، اما اگر نباشد هر بسته را برای ۱۰ سـَری می زند.
وی درباره قیمت قلیان ها نیز این طور آمار می دهد: قیمت قلیان در بازار از ۱۰۰ هزار تومان شروع می شود تا ۲ میلیون و بالاتر. قلیان های بزرگ هم ۴۰۰ هزار تومان قیمت دارند.
اما در کنار همه این حرف ها و درد دل ها، باید پای صحبت باغ داران هم نشست؛ آنها که به قول خودشان قربانی سیاست های عجیب و غریب شده اند.
باغ هایی که قلیان سرا شده اند
در منطقه کن، باغ های چند هزار متری وجود دارد که به دلیل اینکه مجوز ساخت و ساز به باغ داران آن داده نمی شود بسیاری از آنها این باغ ها را تبدیل به سفره خانه و قلیان سرا کرده اند.
حمید تاکید می کند: نمی گویم قهوه خانه خوب است، اما برای ما هم چاره ای وجود ندارد تا راهکاری اتخاذ کنیم که درآمد مناسبی داشته باشیم.
و خود را از تکیه بر قلیان مبرا می کند: بیشتر سفره خانه های ابتدای جاده کن درآمد اصلی خودشان را از طریق سرو غذا به دست می آورند اما هرچه به سمت بالا به ویژه جاده سولقان برویم تعداد ارائه قلیان ها و قیمت آنها بیشتر می شود.
حمید با بیان این مطلب که بیشتر باغ داران چون خانوادگی کار می کنند معمولاً قانونمندتر هستند، ادامه می دهد: بارها شاهدیم که به بانوان یا افراد زیر ۱۸ سال قلیان داده می شود، اینها خلاف است.
پارک های مختلف تهران که نوجوان ها توی آن قلیان می کشند موضوع دیگری است که حمید روی آن تاکید می کند: شما متاسفانه در اکثر پارک ها، جوان ها و نوجوان هایی را می بینید که آتش گردان دستشان هست و قلیان چاق می کنند. به عقیده من به جای این همه سخت گیری برای ارائه مجوز باید کاری برای تفریح جوان ترها انجام داد.
تمام هزینه های نگهداری یک باغ ۴ هزار متری
حمید تاکید دارد که سفره خانه ها باید ساماندهی شود و مسئولان فکری به حال هزینه نگهداری باغ ها کنند.
او با اشاره به برخی از هزینه های باغ خود می گوید: سالانه ۴ میلیون تومان پول کود می دهیم، ماهی ۲ تا ۳ میلیون پول کارگرهایمان می شود، خرید آب ساعتی ۵۰ هزار تومان است که در هفته ۳ بار باید آبیاری کنیم که در ماه حداقل یک و نیم میلیون هزینه آن می شود.
قهوه خانه، خانه دوم ایرانی ها
بنابر دانشنامه ایرانیکا، دقیقا تاریخ اولین استفاده از قلیان در ایران مشخص نیست. با این وجود بنا به نوشته «سیریل الگود» اولین بار ابوالفتح گیلانی (متوفی ۱۵۸۸) پزشک ایرانی دربار اکبر اول، سلطان مغول هند بود که دود تنباکو را از یک ظرف آب عبور داد تا آن را خالص تر و سرد نماید و اینگونه بود که قلیان در شبه قاره که به «حقّه» معروف است را ابداع کرد.
غلامرضا حیدرعربی با اشاره به همین تاریخچه می گوید: قهو ه خانه در ایران سابقه ۵۰۰ ساله دارد و قلیان اساس قهوه خانه است، لذا نمی توان انتظار داشت همه قهوه خانه ها قلیان های خود را کنار بگذارند.
عمو رضا نیز با بیان اینکه بیش از ۵۰۰ سال است قلیان در خانه ایرانی ها و در فرهنگ ایرانی حضور دارد، می گوید: الان یکی از تفریحات جوان ها رفتن به قهوه خانه ها است. آنها در قهوه خانه در مورد همه چیز حرف می زنند، هم معامله می کنند، هم مشکلاتشان را حل می کنند، هم گپ می زنند و...
او گفت: قهوه خانه، خانه دوم ایرانی ها است و به نظرم اگر قهوه خانه ها را جمع کنند بی نظمی زیاد می شود.
آنچه به نظر می رسد، این است که قطعا برخورد قهری با قهوه خانه ها مانند آنچه در سال ۸۶ رخ داد، کارساز نیست، بلکه باید برای کاهش آسیب ها علاوه بر ایجاد تفریحات بیشتر و ارزان تر برای جوان ها زمینه ای فراهم کرد تا برخی سنت های اصیل قهوه خانه ای احیا شود و از رشد و ایجاد قهوه خانه های غیرمجاز که این روزها به قول رئیس همین صنف مانند قارچ سبز می شوند، جلوگیری کرد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها