تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835072311
دستگاه قضایی و آرامشی که می تواند تقدیم جامعه کند
واضح آرشیو وب فارسی:الف: دستگاه قضایی و آرامشی که می تواند تقدیم جامعه کند
کبری آسوپار، 19 مرداد 94
تاریخ انتشار : دوشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۰۴
۱۳ خرداد ۸۸ زمانی که محمود احمدی نژاد همه ی ۴ سالی را که معتقد بود در قبال دشمنی های هاشمی رفسنجانی و انصارش سکوت کرده، در مناظره با رقیب اصلی انتخاباتی اش، میرحسین موسوی با طرح چند جمله و سوال در مورد وضعیت مالی فرزندان هاشمی و قدرت خود او جبران کرد، خیلی از مردم شاد بودند. آن شب آنها به خیابان ها آمدند و تا صبحدم شور حملات احمدی نژاد به هاشمی را جشن گرفتند. شوری که عجیب نبود؛ اما باید خیلی ها را به تأمل وا می داشت. عجیب نبود؛ چرا که در دل این مردم، بدبینی هاشمی رفسنجانی و آقازاده گری های فرزندانش از سال ها قبل ریشه دوانده بود؛ بدبینی ای که طی سال ها، اصلاح طلبان و رسانه ها و تئوریسین هایشان آن را با دروغ های بسیار آمیخته به اندک راستی، در دل مردم کاشته بودند. در واقع احمدی نژاد از نردبامی بالا رفت که پیش از این (یعنی حداقل از انتخابات ۷۶) رقبا و مخالفان اصلاح طلب او، آن را لبه ی دیوار انتخابات گذاشته بودند!آن شب محمود احمدی نژاد در مورد شغل فرزندان هاشمی و قدرت خود او حرف هایی را زد که سال ها بود در دل خیلی از این مردم مانده بود و حالا می دیدند که کسی از جمع مسئولین، کسی در قامت رئیس جمهور، همان حرف ها را در پربیننده ترین برنامه ی انتخاباتی به زبان می آورد. روایت غیررسمی توده های مردم حالا تبدیل به روایت رسمی مسئولین شده بود و عرفاً هم مردم آنچه را روایت رسمی می یابد، درست می پندارند. حامیان پرتعداد محمود احمدی نژاد، آن شب این جسارت و بی پروایی را جشن گرفتند. بسیاری از کسانی که آن شب تا صبح در خیابان ها شادی می کردند، توجهی به نادرست بودن بیان اتهامات ثابت نشده نداشتند؛ آنها فقط آنچه را که در دلشان از هاشمی و فرزندانش مانده بود، خالی شده می دیدند و خوشحال بودند. بعدها رهبری در خطبه های معروف ۲۹ خرداد در مورد این رفتار نادرست محمود احمدی نژاد تذکر عمومی و تفصیلی دادند. البته آنچنان که خودشان فرمودند، بعد آن مناظره، خصوصی هم به رئیس جمهور وقت تذکر داده بودند.همه ی این سال ها، هر وقت صحبت از آن مناظره ی جنجالی می شود، همه ی نظرات مخالف و موافق حول عملکرد محمود احمدی نژاد می چرخد و در نهایت پای اسم و نقد عملکرد فرزندان هاشمی و خود وی هم به میان کشیده می شود؛ اما این میانه ی صحبت از اتهامات اثبات نشده، یک سوال همیشه نپرسیده باقی ماند: چرا در همه ی سال های قبل از ۸۸، در همه ی سال هایی که شایعات پیرامون فعالیت های اقتصادی و سیاسی فرزندان هاشمی رفسنجانی زبان به زبان در کشور می چرخید و پخش می شد، این اتهامات ثابت نشده، به مرحله ی نفی و اثبات نرسید؟ کدام نهادی باید به میدان می آمد و تکلیف راست و دروغ این شایعات را مشخص می کرد و با شفاف سازی و ابهام زدایی از این همه شایعه ی راست و دروغ، نه فقط بر سوء استفاده ی انتخاباتی محمود احمدی نژاد، بلکه بر سال ها سوء استفاده ی اصلاح طلبانی هم که نه فقط فرزندان هاشمی که خود او را هم متهم به فساد سیاسی به دلیل حضور در قدرت می دانستند، راه را ببندد؟دستگاه قضایی جمهوری اسلامی نهادی بود که هم حق این کار را داشت و هم فراتر از آن، مکلف بود که تکلیف این ماجرا را روشن کند؛ آن وقت سره از ناسره مشخص و پرونده مختومه می شد؛ آن وقت می شد با شایعه پراکنان هم برخورد قضایی کرد و اگر هم کسی صحبتی می کرد، در مورد یک پرونده ی قضایی با جرم های ثابت شده ی مشخص و با حکم و مجازات مشخص صحبت می کرد. از همه مهم تر اینکه فضای جامعه در مورد تخلفات فرزندان هاشمی و صحبت پیرامون آن اقناع و اشباع می شد؛ اغلب، صحبت کردن در مورد یک ماجرای مبهم که مستعد اضافه شدن شاخ و برگ های بیشتر است، تمایل بیشتری برمی انگیزد تا پرونده ای که مختومه شده و جایی برای حرف و حدیث باقی نمی گذارد. حتی اگر در سال های بعد، اتهامات دیگری بر آن افزوده شود، رسیدگی دقیق اتهامات و اجرای کامل حکم در موارد قبلی، این اعتماد را به وجود می آورد که اکنون نیز جایی برای مانور سیاسی روی شایعات و اتهامات نیست.اما در همه ی سال های قبل ۸۸، از سر ضعف عملکرد قوه قضائیه، فراتر از باز بودن باب سوء استفاده از تخلفات آقازاده ی معروف، نظام همیشه در معرض این اتهام بود که به اتهامات معروف ترین آقازاده ی ایرانی رسیدگی نمی کند. اتهامی که نمی توان گفت دروغ بوده؛ گرچه که از سر سیاسی کاری های معمول بیان شده باشد.در همه ی سال های قبل از ۱۳ خرداد ۸۸، آنقدر فرزندان هاشمی را بزرگ کرده بودیم که مثال اویی که فرزندش را رستم نام گذاشته بود، خودمان هم از نزدیک شدن رسمی به پرونده اش می هراسیدیم و برخورد با او مثل یک اتفاق مهم و بعید در جمهوری اسلامی به شمار می رفت و وقتی محمود احمدی نژاد در آن مناظره ی معروف باب بحث رسمی در این موضوع را گشود، بسیاری از مردم احساس شکستن شاخ غول را داشتند!توجه به این سخنان آیت الله محمد یزدی که سال ۸۸ در دیدار مدیران گروه تبلیغ اعزام مبلغ سازمان اوقاف و امور خیریه کشور بیان کرده نیز جالب توجه است: «در خصوص پرونده دختر ایشان، آقای هاشمی به من گفت: این پرونده را ببندید، بنده گفتم ما هر چه از دختر شما دعوت کردیم تا بیایید بررسی کنیم نیامد. آقای هاشمی در خصوص فرزندش مهدی که به خارج سفر کرده نیز گفته است مهدی ما هیچ مشکلی نداشته و برای کارهای شخصی به خارج رفته، وقتی صحبت پرونده می شود ایشان می گوید فرزندم مشکلی ندارد؛ اما زمانی که از رییس قوه قضاییه موضوع را می شنویم جور دیگر می شنویم.»حال کجای این اتفاق مهم ایستاده ایم؟ نه تنها دختر هاشمی رفسنجانی حالا طعم مجازات و زندان را چشیده، بلکه به لطف ایستادگی دستگاه قضایی ای که تا حد زیادی از محافظه کاری های ناصواب دو دوره ی قبلی خود به دور است، آقازاده ی معروف دستگیر و بازجویی و دادگاهی شده است؛ حرف و حدیث های پیرامون او، از سر زبان مردم و اهل سیاست و بعضاً سوءاستفاده های سیاسی شان به متن دادگاه صالحه رسیده و پس از دو سال و نیم و طی مراحل بازجویی و دادگاهی و حکم بدوی و تجدیدنظر، حالا در مرحله ی اجرای حکم است.این همه را گفتیم تا از قوه ی قضائیه بابت این رسیدگی تشکر کنیم. تشکر کنیم که ایستادگی قوه قضائیه پیرامون این پرونده در ۳ سال گذشته، در مورد اجرای حکم هم سرانجام عیان شد و باب دلنگرانی ها پیرامون اجرایی نشدن حکم حبس ده ساله ی آقازاده را بست. البته لازم هست در مورد اجرایی شدن بندهای دیگر حکم، از جمله شلاق و جریمه ی نقدی و رد مال هم از سوی دستگاه قضایی به مردم گزارش داده شود. اینگونه است که دیگر جامعه را در هیجان کاذب پرونده ی یک آقازاده نگه نداشته ایم و اجازه داده ایم این جنجال، با اجرای حکم خاموش و مختومه شود. ادعای بیراهی نیست اگر بگوییم چنانچه در دوره های قبلی قوه قضائیه به اتهامات ریز و درشت او رسیدگی شده بود، او در جریان فتنه ی ۸۸ اصلاً فضای ارتکاب جرم های دیگر را نمی یافت؛ آن هیجان کاذب مناظره ی ۱۳ خرداد هم به وجود نمی آمد.راستی! رهبری در همان خطبه های معروف ۲۹ خرداد در مورد اتهامات بستگان مسئولین که در مناظره مطرح شده بود، فرمودند که «قبل از اثبات نمیشود اینها را رسانه‌ای کرد. اگر چیزی اثبات بشود، فرقی بین آحاد جامعه نیست...»****پرونده ی مهدی هاشمی صرفاً یک مثال بود؛ لازم است در مورد نقش قاطعیت دستگاه قضایی در آرامش فکری جامعه، اعتماد بخشی به حکومت و ممانعت از سوءاستفاده های اهل سیاست بیشتر بیندیشیم و بیشتر مطالبه گر باشیم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
سیاسی
پربازدیدترینها