محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830353342
اي كاش همه مردم اين شغل را تجربه مي‌كردند
واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: اي كاش همه مردم اين شغل را تجربه مي‌كردند
نویسنده : مرتضي اصفهاني
نيمه دوم مردادماه همزمان با داغ كردن آدم‌ها، سوژه‌اي را نيز در عرصه رسانه‌ها داغ مي‌كند. اين سوژه اما اندكي متفاوت است زيرا اين بار كساني در اين سوژه داغ مي‌شوند و مورد توجه قرار مي‌گيرند كه خود يك سال پياپي در حال تريبون دادن به ديگران و طراحي و پردازش سوژه‌هاي خبري بوده‌اند. اكنون پس از يك سال تلاش بي‌ديده شدن، سهم سالانه يك‌روزه خبرنگاران از ديده شدن فرا رسيده است!
مانند سال‌هاي گذشته موج دعوت‌هاي خصوصي و دولتي براي تجليل از خبرنگاران شدت مي‌گيرد و همه يادشان مي‌افتد كه بايد هواي اين خبرنگاران را داشت اما تنها براي يك روز!
حقيقت داستان اينجاست كه در ميان حرفه‌ها و مشاغل مختلف جامعه، هيچ يك به اندازه خبرنگاران در عرصه‌هاي عمومي و رسمي كشور حضور ندارند و هيچ شغلي به اندازه خبرنگاران در جوار مقامات و شخصيت‌ها قرار نمي‌گيرد؛ اما جاي بسي تأسف است كه در اين ميانه همين قشر كه تا اين حد به عرصه عالي مديريتي كشور نزديك است، از برخي حقوق اوليه شغلي مثل برخورداري از انجمن صنفي محرومند و مرجعي براي اعاده حقوق تضييع شده خود نمي‌شناسند!
جواناني كه با هزاران اميد و آرمان به عرصه قلم وارد مي‌شوند و در نهايت چيزي جز شغلي دشوار و پرتنش و استرس‌زا كه بايد سالي يك بار يا حتي بيشتر محل كارشان را هم عوض كنند، نصيبشان نمي‌شود.
بخواهيم يا نخواهيم خبرنگاري در همه جاي جهان حرفه ساده‌اي نيست و كساني كه در آن وارد مي‌شوند، بايد پيه دشواري‌هاي آن را قبلاً به تن ماليده باشند اما نمي‌شود از حق گذشت كه خبرنگاران در ايران از برخي حقوق اوليه صنفي هم محروم هستند.
همه اينها را قرار است چند روز ديگر با تقدير در روز خبرنگار و يك شاخه گل و هديه‌اي كوچك فراموش كنيم و مانند هميشه پرانرژي و خلاق به فعاليت بپردازيم و جامعه را از سوژه‌هاي داغ خود داغ‌تر از هواي مردادماه كنيم و به ياد داشته باشيم كه خبرنگار با نقد زنده است و موجودي كه ذاتش را بر انتقاد سازنده بنا كرده‌اند، نبايد و نمي‌تواند هم و غمش را بر رفاه خويش متمركز كند و از كاستي‌ها و دردهاي جامعه غافل شود. نمي‌تواند دردهاي جامعه را نبيند و ننويسد؛ به اين دليل كه دل خودش پر از دردهاي شخصي است و اين تفاوت هويت خبرنگاري با ساير اصناف است! خبرنگار كسي است كه در فلسفه ذهني خود به خرد جمعي پيوسته و منافع جمعي بيش از منافع فردي ذهنش را مشغول مي‌دارد و در ذهن او دغدغه‌هاي عمومي بر دغدغه‌هاي فردي‌اش غلبه دارد.
به اينجاي داستان كه مي‌رسم با خودم مي‌گويم اي كاش ممكن بود همه مردم جامعه براي زمان اندكي هم كه شده حرفه خبرنگاري را تجربه مي‌كردند، تا اين روحيه نگراني براي جامعه را با پوست و گوشت لمس كنند و آنگاه جامعه‌اي بهتر مي‌داشتيم و روز به روز در حال بهتر شدن!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۴ - ۲۰:۴۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[مشاهده در: www.javanonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها