واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
دلسوزی، عامل اصلی رواج تکدیگری تکدیگری یکی از معضلات مهم اجتماعی است که با وجود تلاشها برای برخورد با این پدیده، توفیق چندانی در رفع این مشکل در جامعه ایرانی به دست نیامد. چه عواملی باعث رواج تکدیگری در جامعه میشود و چرا افراد به تکدیگری روی میآورند؟ مردم چه نقشی در رواج تکدیگری در جامعه دارند و شیوههای کمرنگ کردن این معضل اجتماعی چیست؟ دکتر محمد حسن فاطمی راد، روان شناس و رئیس مرکز رصد روانشناسی اسلامی به سوالات جامجم در این زمینه پاسخ داده است.
آیا معضل تکدیگری در جامعه امروز ایران قابل رفع شدن است؟ تکدیگری در بسیاری از شهرهای ما به صورت خرده فرهنگ در آمده است و ما نمی توانیم حذفش بکنیم، چون شیوه های آن متفاوت شده است. متکدیان از یک اصل تبعیت می کنند و می کوشند از هر طریق ممکن پول بیشتری کسب کنند و معمولا از فنون روان شناسی آگاه هستند و می دانند از چه بیانی استفاده کنند تا دل مردم را به رحم آور ند و جلب توجه کنند و از آنها پولی بگیرند. شکل اصلی گدایی آشکار، غیرآبرومندانه است. گدایی برای متکدیان به عنوان حرفه و شغل محسوب می شود و چند خصیصه بارز دارند. یکی این که معمولا آنها به لحاظ مالی تامین شده اند. دوم،بیشتر اوقات متکدیان به صورت فردی اقدام نمی کنند و شیوه کار آنها گروهی است و برای این که در کارشان موفق باشند ساختار غیررسمی برای خود دارند. پاتوق هر متکدی مشخص است و برای آنها به منزله یک حریم است و کسی اجازه ندارد به حریم آنان وارد شود. چه عوامل و انگیزه هایی یک فرد را به تکدیگری وارد می کند؟ تکدیگری دو عامل اصلی دارد؛یکی اقتصادی است. معمولا کسانی که اولین بار تکدیگری می کنند افرادی هستند که به واسطه شکست هایی در کار و پیشه نیازمند شده اند. عامل دوم، اجتماعی است. تعدادی از متکدیان ما دچار بیماری شده اند و برای تامین هزینه های بیماری خود به کمک دیگران نیاز دارند. مردم ما اهل ترحم هستند و این مساله عاملی برای ترویج تکدیگری است. این نوع کمک رسانی به ترویج تکدیگری در جامعه می انجامد. عامل سوم، روحی- روانی است. برخی متکدیان از اختلالات شدید روانی رنج می برند. این افراد احتمالا در دوران کودکی یا نوجوانی با اتفاقی در زندگی روبه رو شده اند که باعث شده است عزت نفس شان لکه دار شود و دچار عذاب وجدان شوند. در صورت بروز چنین حوادثی، اختلال روانی شکل می گیرد که بعدا در رفتارهای آنها ظاهر می شود. معمولا افرادی که دچار تکدیگری شده اند روحی آزرده دارند و از آرامش نسبی برخوردار نیستند و در رفتارهای فردی تعادل ندارند، به همین علت زندگی مطلوبی ندارند. مشاهده می شود تکدیگری به عنوان میراث از پدر به فرزند می رسد. به نظر شما دلیلش چیست؟ برای برخی متکدیان، گدایی مانند دیگر مشاغل است. متکدیان به جای این که از دسترنج خود بهره ای ببرند و برای یک تلاش اجتماعی عرق بریزند خود را با صرف کمترین زحمت، سهیم دسترنج دیگران می دانند. انتخاب شغل به عنوان یک میراث در جامعه امری طبیعی است؛ اما این که کسی تصور کند همان طور که پدرش تکدیگری پیشه کرده او هم به همان شیوه زندگی کند از معضلات اجتماعی ما به حساب می آید. میان متکدیان افرادی وجود دارند که ناحیه گدایی شان را جزو حریم کسب و کار خود می دانند و اگر ببینند کسی برای گدایی وارد این حریم شده برای بیرون راندن او حتی به نزاع هم متوسل می شوند. افراد جامعه چه روشی در پیش بگیرند که هم باعث ترویج تکدیگری نشوند و هم به وظیفه انسانی و اسلامی خود مبنی بر کمک و انفاق به مستمندان عمل کنند؟ دین اسلام گفته به نیازمندان کمک کنید و در آیات و روایات متعددی وظیفه دستگیری از مستمندان ذکر شده و سیره معصومین ما هم یاری رسانی به انسان های نیازمند بوده است. به نظر من، نقش دولت در زمینه شناسانی افراد مستمند و کمک رسانی بموقع به آنها می تواند تا حدود زیادی تعیین کننده باشد. کمیته امداد امام خمینی(ره) تاکنون توانسته گام های موثری در این باره بردارد. در عین حال در ساماندهی و اجرای چنین برنامه هایی باید دقت نظر بیشتری صورت بگیرد. مردم سعی کنند صدقات و کمک ها ی خود را به نیازمندهایی که می شناسند، بدهند. متکدیان خیابانی الان به صورت یک خرده فرهنگ درآمده که اصلا در شأن کشور ما نیست.
 
سه شنبه 13 مرداد 1394 ساعت 03:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]