واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: سرنخي اوليه براي بيميلي كودكان به خواندن
پژوهش جديد حاكي از آن است كه ممكن است بتوان پيشبيني كرد چرا برخي كودكان پيشدبستاني با خواندن در كشمكش هستند و آن در ارتباط با نحوه رمزگشايي سخن توسط مغز در موارد توأم با سروصدا است.
نویسنده : مترجم: مينا رضاسلطاني
دانشمندان به دنبال راههايي براي شناسايي روشهايي هستند كه كودكان را در معرض خطر دشواري يادگيري در آينده قرار ميدهند و آنها را با تداخلات اوليه مواجه ميسازند. اينها شامل برخي ارزيابيهاي ساده پيش از خواندن براي كودكان پيشدبستاني هستند. اما محققان دانشگاه نورس وسترن جلوتر رفته و موجهاي ساطعشده از مغز كودكان سهساله را تجزيه و تحليل نمودند. مغز نوجوانان به چه ميزان قادر به تشخيص صداهاي خاص است. نويز پيشزمينه مياني ميتواند به تشخيص كساني كه با احتمال بيشتري داراي مشكل توسعه مهارت خواندن هستند كمك نمايد. نويسنده ارشد گروه، نينا كرائوس، مدير آزمايشگاه علم اعصاب نورسوسترن گفت:«اگر اين رويكرد به نتيجه برسد، ميتواند «يك كلاس نگاه بيولوژيكي» را فراهم آورد. اگر بدانيد كودك سهساله شما در معرض خطر قرار دارد، ميتوانيد هر چه سريعتر زندگي او را با صداها غني سازيد بهطوريكه اين سالهاي پيشرفت حياتي اوليه را از دست ندهيد.» اتصال صدا به معنا، مبناي كليدي خواندن است. براي مثال، پيشدبستانيهايي كه زودتر ميتوانند صداها را به حروف مرتبط سازند، زودتر نيز اقدام به خواندن خواهند كرد. پردازش شنيداري، بخشي از اين پيشرفت قبل از خواندن است. اگر براي مثال مغز شما ديرتر تفاوت بين صداي Dو Bرا تشخيص دهد، سپس تشخيص كلمات و جملهبندي نيز ميتواند از آن تأثير پذيرد. ارتباط نويز با آن چيست؟ آن سيستم را تحت فشار ميگذارد، زيرا مغز نياز دارد صداهاي همزمان را فيلتر نموده و بهطور انتخابي روي آنها متمركز گردد (و اين كارها را تنها در كسري از ميليثانيه انجام دهد). همآواييها نسبت به حروف صدادار، حساسيت بيشتري به نويز دارند كه نشاندهنده تمايل آنها به بلندتر يا كوتاهتر بودن است. كرائوس توضيح داد:«شنيدن در محيط پر سرو صدا يكي از مشكلترين كارهاي محاسباتي براي مغز است.» در مطالعات جديد از يك EEGاستفاده شده تا واكنش مغز به صدا را از طريق اتصال الكترودهايي به جمجمه كودكان و ثبت الگوهاي فعاليت الكتريكي بهصورت سلولهاي عصبي، اندازهگيري نمايد. نوجوانان به تماشاي يك ويدئوي انتخابشده توسط خود آنها نشستند درحاليكه با يك گوشي به آهنگ گوش ميكردند و يك گوشي در گوش ديگر آنها بود كه بهطور دورهاي صداي «داه» در آن پخش ميشد. گروه با اندازهگيري نحوه واكنش مدارات مغز، مدلي براي پيشبيني عملكرد كودكان روي آزمايشهاي خواندن و نوشتن اوليه ايجاد كرد و سپس آنها آزمايشاتي روي 112 كودك سه تا 14 ساله انجام دادند. بدت ميلر كه ناظر پژوهشهاي ناتواناييها در خواندن در مؤسسه سلامت كودكان و توسعه انساني است و به تأمين مالي پژوهش كمك كرده است، گفت: نمايش زباني شفاهي، يكي از محركهاي پيشرفت در خواندن است و اين مطالعه بخشي از يك حركت گستردهتر براي يافتن راههايي براي شناسايي علائم اوليه است. هدف نهايي او آزمايش نحوه پردازش صدا توسط مغز يك كودك و حتي يك نوزاد يكساله بهصورت بخشي از نمايش تصويري توان شنيداري نوزادان معمولي است. منبع: ساينس ديلي
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۳۱ تير ۱۳۹۴ - ۱۷:۳۹
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 87]