واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
جای واژه «شغل» کنار «خانهداری» خالی است نزدیک است رکوردی زده شود، رکورد بحث و جلسه و نشست و مذاکره و سرانجام رسیدن به هیچ. ارزشگذاری اقتصادی خانهداری از دو دهه پیش تا به حال در برشهایی از زمان بر سر زبانها چرخیده، عدهای نیز رو در روی این قضیه ایستادهاند و برخی باد به خرمنش دادهاند، ولی آخرش هیچ.
پروژه محاسبه ارزش مادی خانه داری یکی از عقیم ترین تحرکات دهه های اخیر است؛ پروژه ای که کوشیده فراتر از اعتقاداتی همچون خانه داری هنر است و مقدس ، تلاش های بی وقفه زنان در خانه را شغل محسوب کند و به آن ارزش پولی و ملموس بدهد . اما با گذشت سال ها از آغاز این حرکت، خانه داری هنوز اندر خم کوچه وظیفه است نه بیشتر. این درجا زدن دلیل هم دارد، چون مسئولان و کارشناسانی که دور میز تصمیم گیری و تبادل نظر می نشینند عقایدشان یکدست نیست. بعضی ها همچنان نگاه سنتی به خانه داری دارند و می گویند زنی که بله می گوید باید به همه چیز بله بگوید، از جمله به رتق و فتق امور خانه. بعضی ها هم گرچه ته دلشان همین عقیده نهفته است ولی زبان مدرن تری دارند و می گویند میان زن و شوهر رابطه کارگری و کارفرمایی برقرار نیست که بتوان خانه داری را شغل محسوب کرد. در این میان عده ای به اجرایی نشدن این پروژه از اساس اشاره می کنند با این استدلال که اگر قرار باشد دستمزدی به زنان خانه دار داده شود چه کسی متولی پرداخت آن است؛ شوهر یا دولت ؟ برخی نیز دلیل می آورند چون همه زنان به یک اندازه برای خانه و خانواده وقت و انرژی نمی گذارند و کیفیت کار آنها در خانه با هم متفاوت است، پس تعیین ارزشی ثابت برای کارهایی متغیر، خلاف عدل است . بگذریم که در سال هایی که بر این پروژه گذشته، نجواهای بدبینانه ای نیز با این مضمون منتشر شده که هدف دولت ها از محاسبه ارزش مادی خانه داری چیزی نیست بجز تلاش برای خانه نشین کردن زنان و تشویق آنها به فرزندآوری . به درستی و غلط بودن این استدلال ها کاری نداریم که حتما هر کدامشان بخشی از حقیقت را می گوید، ولی نکته حائز اهمیت، گم نشدن اصل قضیه در لابه لای این گفته هاست. دیروز معاون امور زنان و خانواده ریاست جمهوری جمله ای گفت که نشان داد گرچه این پروژه براثر گذشت زمان نحیف و گوشه نشین شده ولی گم یا محو نشده چون به گفته او در نهایت تا سال آینده به ثمر می نشیند . از اکنون نمی خواهیم درباره آینده قضاوت بدبینانه کنیم و سرنوشت قانونی همچون افزایش مرخصی زایمان را یادآور شویم که ما نیز معتقد به ارزشمند بودن کار خانه داری هستیم؛ البته به درجات مختلف برای آدم های مختلف . شاید اگر این تلاش ها به ثمر بنشیند، این ارزشگذاری به پرداخت نقدی دستمزد به زنان خانه دار منجر نشود، ولی می تواند محاسنی مهم به اندازه این دستمزد داشته باشد؛ اول این که اگر خانه داری شغل محسوب شود، زنان خانه داری که از شرایط خود احساس سرخوردگی می کنند شاید جانی تازه بگیرند و نقش تعیین کننده خود در اقتصاد خانواده را باور کنند و به زندگی امیدوارتر شوند. دوم این که اعضای خانواده به این نقش ایمان بیاورند و تلاش زن خانه را نه وظیفه که کوششی کارساز و اقتصادی بدانند . اما حتما مهم ترین دستاورد شغل شدن خانه داری، باز شدن راه حمایت های اجتماعی از زنان خانه دار است که در حال حاضر یا وجود ندارد یا ناچیز است. یکی از نخ نماترین اقدامات حمایتی از زنان از دهه 80 تا امروز بیمه زنان خانه دار است که دولت ها پی در پی رغبتی به سرمایه گذاری در آن نداشته اند، شاید به این علت که دولتمردان نیز در سویدای دلشان زن خانه دار را راحت خورانی راحت طلب و بی نیاز از بیمه می دانند . پس اگر ارزش اقتصادی خانه داری روشن شود، امید بسیار است که گره بیمه زنان خانه دار نیز باز شود که این در کنار تغییر نگاه جامعه به فعالیت زنان خانه دار، دستاورد کوچکی نیست. مریم خباز - جامعه
 
چهارشنبه 31 تیر 1394 ساعت 08:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]