تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835088646
در حال و هوای آثار عبدالرحیم سعیدی‌راد هر جا قدم می گذاری یک ایستگاه صلواتی درست می شود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: در حال و هوای آثار عبدالرحیم سعیدی‌راد
هر جا قدم می گذاری یک ایستگاه صلواتی درست می شود
«شاعر – نویسنده»ی دزفولی ما شعر پر مضمون و خوش تراشی با عنوان «من یک شاعر دولتی ام» دارد که در نوع خودش ارجمند است. او در این شعر ارزش های انقلاب اسلامی را به رخ می کشد و با بیانی مطالبه آمیز و انقلابی طرح مسئله می‌کند
خبرگزاری فارس- حسین قرایی: سال ها پیش که کاست‌های کویتی‌پور را گوش می دادم خیلی با این اشعار دمخور بودم و زمزمه می کردم؛ «تو را امواج دریا می شناسند تو را شن های صحرا می شناسند تو را ای منجی دل های عالم! تمام کهکشان ها می شناسند» و شعرهای دیگری از این دست که در مراسم روضه خوانی و سینه زنی بیشتر جلوه گر بود. وقتی کتاب های «عبدالرحیم سعیدی راد» را تورق می کردم؛ چشمم به این دوبیتی افتاد و متوجه شدم که این دوبیتی ها ساخته و پرداخته ذهن خلاق اوست. با علاقه خاصی کتاب هایش را خواندم. مفاهیم پرمغز و روان در رگ های شعر این شاعر انقلاب موج می زند. تقریبا همه شعرهای منتشر شده ی سعیدی راد را خوانده ام ولی همیشه «ساعت به وقت دلتنگی» را که گزیده اشعار این شاعر جنوبی است بیشتر دوست داشتم. حتم دارم، هنرمندانه سرودن این اشعار است که دوست داشتن اشعار را سبب شده است. «عبدالرحیم سعیدی راد» در سال 1346 در شهر دزفول متولد می شود و شاعرانه دزفولی بودن خویش را یادآور می شود؛ «اهل دزفولم، مرامم سادگی است/ روحِ شرجی های خوزستانی ام» (ساعت به وقت دلتنگی ص 30) «شاعر – نویسنده»ی دزفولی ما شعر پر مضمون و خوش تراشی با عنوان «من یک شاعر دولتی ام» دارد که در نوع خودش ارجمند است. او در این شعر ارزش های انقلاب اسلامی را به رخ می کشد و با بیانی مطالبه آمیز و انقلابی این گونه آغاز می کند؛ «من یک شاعر دولتی ام و از این که لهجه انگلیسی یا فرانسوی ندارم دلتنگ نیستم.» روحی که در این شعر حاکم است من را یاد شعرهای «از نخلستان تا خیابان» علی رضا قزوه می اندازد؛ « ... من یک شاعر دولتی ام زیرا برای برادرم که در کربلای 4 مفقود شد شعر گفته ام و از «سید مهدی» گفته ام که چشمانش را به آسمان بخشید و شعرهایم را بر تابوت های خالی همرزمانم حک کرده ام اعتراف می کنم که یک شاعر دولتی ام زیرا از هیچ سفارت خانه ای برای چاپ کتاب هایم پول نگرفته ام و جرمم این است که به همه پا برهنه های میهنم بدهکارم» (همان ص 253) سعیدی راد، با توجه به مطالعاتی که در حوزه زبان و ادبیات فارسی دارد، توانسته از این انباشته فرهنگی استفاده کافی را ببرد و خلاقیت زلال خود را با این انباشته ها جمع کند و ترکیب های بدیع بیافریند؛ «سیب نگاه ص 235 / اطلسی های پست مدرن ص 247 / زنبیل تابستان ص 263 / کبوتر امن یُجیب ص 294 / بغض قتلگاه ص 304 / زمزم یاد ص 312» و استفاده از همین ترکیب های تازه است که تنفس در حال و هوای شعری او را به صبحی دل انگیز پیوند می زند. وقتی به دنیای شعرِ سعیدی راد گام می نهی، توجه به فرهنگ عاشورا و فرهنگ انتظار جزء ویژگی های محتوایی او قلمداد می شود او در کوشیدن این معانی شیعی از قالب سپید، مدد می جوید و دقیقا از همین پنجره مضامین تازه را با کلماتی امروزی یادآور می شود. توجه به شعر «ایستگاه» می تواند این نکته باریک را برای مخاطب شعر او تبیین کند؛ «ایستگاه روزهای ابری ایستگاه شعرهای سوخته ایستگاه خواب های تعبیر نشده، هر جا قدم می گذاری یک ایستگاه صلواتی درست می شود. حتی قنوت نمازم ایستگاه لبخند مهربان توست. تا کدام ایستگاه به دنبالت می کشانی ام؟» (همان ص 240) همان طور که در پی آمد، نگاه حماسی و شوق آمیز شاعر به فرهنگ عاشورا جزو ویژگی های شعری اش محسوب می گردد. سعیدی راد، سعی دارد تا تکرار عاشورا را در این زمان در شعرهایش تماشایی کند. طرح و فرهنگ عاشورا در شعر نسبتا کوتاه «خیابان عباس» _ که شاعر آن را نذر شهدای بمب گذاری های کربلا کرده _ قابل توجه است؛ «ق ط ر ه قطره در خودم ذوب می شوم وقتی هنوز «عمرسعد» در «بین الحرمین» چارنعل می تازد و شمر در خیابان های «عباس بن علی» بمب می کارد و بچه ی سه ساله در «میدان مشک» تشنه تشنه پر پر می شود. قربان مظلومیتت یا اباعبدالله!» (همان ص 236) □ در سال های اخیر توجه به کوتاهه سرایی در کشور رشد قابل ملاحظه ای داشته است. شاعر در «طرح واره ها» می کوشد تا همه حرف هایش را با ایجاز دلنشین کند. برخی شاعران در طرح هایشان بویی از دلنشینی و لذت شاعرانه قابل لمس نیست اما در برخی طرح های سعیدی راد، این دلنشینی به چشم می آید، به عنوان مثال او در شعری، شهید را به خورشید تشبیه می کند و از آن «استعاره مصرحه» می سازد یعنی علاوه بر دلنشینی و خوش تراشی واژه ها به خوش قیافه و قافیه بودنشان نیز نگاه دارد، نگاهی که خلاقیت در آن درخشش دارد؛ «خورشید / از سنگر شب بیرون خزید / «قنّاسه» ای / پیشانیش را بوسید.» (همان ص 281) هرچند که در مجموعه موفق «ساعت به وقت دلتنگی» شاعر هنوز دلداده علی رضا قزوه و سلمان هراتی است و این دلدادگی باعث می شود مثل آن ها سخن بگوید و گاهی اوقات ردپای تقلید از این شاعران در شعرش دیده می شود، اما شعرهای زیبایی از او در همین مجموعه به چشم می خورد، به تعدادی از این شعرها توجه کنید؛ «غروب، ابرهای بی باران، / هنوز هم کاج های پنج شنبه / کلاغ می بارند» (همان ص 287) □ «چاقو، ترنج، نفس های تند / هنوز هم با صدای تلفن / دستم را می برم» (همان ص 288) □ «دل به این قطارها مبند / شهدا / از آسمان می آیند» (همان ص 290) □ واژه های دلتنگم / قله ای را فتح نکرده اند / و رکورد عاشقی را نشکسته اند / عاشق دوپینگ نمی کند.» (همان ص 293) سعیدی راد، شاعری است که در «نثرشاعرانه» نیز غور کرده است و از همین چشم انداز، تعدادی دفتر نثر شاعرانه (قطعه ادبی) منتشر نموده که قوی و مستحکم در این ژانر ادبی، جلوه نموده است. نثرهای شاعرانه او را میتوان در آینه کتاب های «حق با آفتابگردان هاست»، «همین»، «دیگر عرضی ندارم» به تماشا نشست. با خواندن نثرهای شاعرانه این شاعر متوجه خواهید شد، سادگی و صمیمیت، دو خصلتی است که می توان به نام «عبدالرحیم سعیدی راد» چسباند. وقتی نثرهای شاعرانه این شاعر را می خوانید اصلا نمی توانید متوجه شوید که او فوق لیسانس زراعت و اصلاع نباتات دارد. گاهی اوقات او را پدری مهربان می بینید که با واژه ها حرف های دلنشینی برای پسرش می زند، گاهی اوقات او را در لباس بسیجی کلمات مشاهده می کنید که دوست دارد دغدغه های نسل خودش را از رهگذر همین واژه ها به امروزی ها انتقال دهد و... در حقیقت شاعرِ ما در نثرهای شاعرانه اش علاوه بر استفاده هنرمندانه از صنایع لفظی و معنوی و تخیل، به فکرِ اندیشه نیز هست. به هر روی «عبدالرحیم سعیدی راد» از زمره شاعران و نویسندگان انقلاب اسلامی است که هنوزم که هنوز است با خاطرات معطر سال های حماسه و خطر و عشق واژه ها را آذین می بندد؛ «پوتین های ترکش خورده ام در فکّه جا مانده اند / چفیه ام بر مانع خورشیدی اروند / یکی زمان را کمی به عقب هُل بدهد / کوسه ها رحم ندارند / «سید جمشید» را از آب بیرون بکشید.» (همان ص 213) حضور امثال «سعیدی راد» پویایی و مانایی شعر و نثر انقلاب اسلامی را سبب می شود. خواندن آثار این هنرمند بی ادعا ما را به سمت امیدوار زیستن و عاشقانه زیستن می کشاند. پس بی راه نیست که همین الان کتاب «همین» را مطالعه کنید. انتهای پیام/و
94/04/30 - 12:15
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها